Η Ελευθερία του Λόγου και της Έκφρασης στο Διαδίκτυο

 Οι συζητήσεις στο διαδίκτυο σε αρκετές περιπτώσεις, ασφαλώς και θέτουν σε δοκιμασία τα όρια των συμβατικών συζητήσεων. 

Όμως η ποινικοποίησή τους, χωρίς σοβαρό λόγο, είναι επικίνδυνη για την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης...

Ελευθερία του λόγου είναι το πολιτικό δικαίωμα να κοινοποιεί κανείς τις απόψεις και ιδέες του χρησιμοποιώντας το σώμα και την ιδιοκτησία του, προς όποιον είναι πρόθυμος να τα δεχτεί.

Το διαδίκτυο υπήρξε μια επανάσταση, τόσο για τη λογοκρισία όσο και για την ελεύθερη έκφραση.

Διεθνή, εθνικά και τοπικά πρότυπα αναγνωρίζουν ότι η ελευθερία του λόγου, ως μία μορφή της ελευθερίας της έκφρασης, εφαρμόζεται σε κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένου του διαδικτύου.

Ο αμερικανικός νόμος «περί Ευπρέπειας στις Επικοινωνίες» (Communications Decency Act - CDA) του 1996, ήταν η πρώτη σημαντική απόπειρα του Κογκρέσου των Η.Π.Α. να ρυθμίσει θέματα δημοσιεύσεων στο διαδίκτυο.

Το 1997, στην υπόθεση - ορόσημο του κυβερνονόμου της υπουργού Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Janet Reno εναντίον της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Δικαιωμάτων (Reno v. ACLU), το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε μερικώς το νόμο αυτό.

Ο δικαστής Stewart R. Dalzell, ένας εκ των τριών ομοσπονδιακών δικαστών, ο οποίος, τον Ιούνιο του 1996 κήρυξε τμήματα του νόμου CDA ως αντισυνταγματικά, στην απόφασή του, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Το διαδίκτυο είναι ένα πολύ ισχυρότερο μέσον διατύπωσης της έκφρασης απ’ ό,τι ο Τύπος, οι χώροι συνάθροισης των πολιτών ή το ταχυδρομείο. Δεδομένου ότι αναγκαστικά θα επηρέαζε την ίδια τη φύση του διαδικτύου, ο νόμος CDA θα είχε ως συνέπεια τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου στο μέσο αυτό, κάτι το οποίο θα αποτελούσε μία συνταγματικώς απαράδεκτη συνέπεια. Μερικές από τις συζητήσεις στο διαδίκτυο ασφαλώς θέτουν σε δοκιμασία τα όρια της συμβατικής συζήτησης. Η έκφραση στο διαδίκτυο μπορεί να μην υφίσταται κανένα φιλτράρισμα, να είναι άκομψη και αντισυμβατική, ακόμη και φορτισμένη συναισθηματικά, να έχει ανοικτές αναφορές και να είναι ακραία, με μία λέξη «προκλητική» για αρκετές κοινωνικές ομάδες. Αλλά θα πρέπει να θεωρούμε αναμενόμενο το ότι η έκφραση στο διαδίκτυο θα λαμβάνει και τέτοια μορφή, αφού πρόκειται για ένα μέσο στο οποίο έχουν πρόσβαση πολίτες κάθε κοινωνικού στρώματος. Οφείλουμε επίσης να προστατεύσουμε την αυτονομία, την οποία ένα τέτοιο μέσο παρέχει στους απλούς ανθρώπους αλλά και στους μεγιστάνες των μέσων Ενημέρωσης...»

Εξάλλου, η Διακήρυξη Αρχών της Παγκόσμιας Συνάντησης Κορυφής για την Κοινωνία της Πληροφορίας (World Summit on the Information Society - WSIS) η οποία υιοθετήθηκε το 2003, κάνει ειδική αναφορά στη σημασία για την «Κοινωνία της Πληροφορίας», του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, δηλώνοντας:

«Επαναβεβαιώνουμε, ως ουσιώδες θεμέλιο της κοινωνίας της πληροφορίας και όπως περιγράφεται στο Άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της άποψης και έκφρασης. Ότι αυτό το δικαίωμα περιλαμβάνει το δικαίωμα να έχει κανείς άποψη χωρίς να υφίσταται επιρροές και να αναζητά, να λαμβάνει και να μοιράζεται πληροφορίες και ιδέες με κάθε μέσο και ανεξαρτήτως συνόρων. Η επικοινωνία είναι μία θεμελιώδης κοινωνική διεργασία, μιά βασική ανθρώπινη ανάγκη και το θεμέλιο της όλης κοινωνικής οργάνωσης. Αποτελεί το επίκεντρο της Κοινωνίας της Πληροφορίας. Παντού, ο καθένας θα πρέπει να έχει την ευκαιρία να συμμετέχει και κανένας δεν πρέπει να εξαιρείται από τα αγαθά που προσφέρει η Κοινωνία της Πληροφορίας...».

 Η ελευθερία της έκφρασης στο ελληνικό Σύνταγμα
«Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Κράτους.» Πρόκειται για το άρθρο 14, παράγραφος 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει την ελευθερία της έκφρασης σε εσωτερικό συνταγματικό επίπεδο.

Το δικαίωμα στην πληροφόρηση

Επειδή προϋπόθεση για να εκφραζόμαστε (output) είναι να έχουμε πρόσβαση στην πληροφορία (input), το Σύνταγμα κατοχυρώνει και το δικαίωμα στην πληροφόρηση:

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει. Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο, μόνο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων.

2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19". Πρόκειται για το άρθρο 5Α που προστέθηκε με την συνταγματική αναθεώρηση του 2001.

Τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης και πληροφόρησης. 

Όπως παρατηρούμε, τα δικαιώματα αυτά δεν είναι απεριόριστα, αλλά οι ίδιες οι διατυπώσεις των συνταγματικών και διεθνών κειμένων, αναφέρονται σε περιορισμούς που προέρχονται είτε από τα ίδια τα κείμενα, είτε από τους κοινούς νόμους.
Οι περιορισμοί αυτοί συνδέονται και με κυρώσεις που μπορούν να επιβληθούν σε όποιον ασκεί τα δικαιώματά του πέραν από τα συνταγματικά όρια. Οι περιορισμοί αυτοί διακρίνονται σε δύο γενικότατες κατηγορίες που ομαδοποιούνται γύρω από α) τα ατομικά συμφέροντα και β) τα δημόσια συμφέροντα.

Περιορισμοί για χάρη της προστασίας ιδιωτικών συμφερόντων. 

Προστασία της προσωπικότητας, της τιμής, της υπόληψης, της ιδιωτικής ζωής, του απορρήτου της επικοινωνίας και των προσωπικών δεδομένων.

Η προστασία της προσωπικότητας κατοχυρώνεται παραδοσιακά από τον Αστικό Κώδικα:
«Όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Αν η προσβολή αναφέρεται στην προσωπικότητα προσώπου που έχει πεθάνει, το δικαίωμα αυτό έχουν ο σύζυγος, οι κατιόντες, οι ανιόντες, οι αδελφοί και οι κληρονόμοι του από διαθήκη. Αξίωση αποζημίωσης σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες δεναποκλείεται.» (Άρθρο 57).
Η έννοια της προσωπικότητας είναι ευρύτατη και περιλαμβάνει την εικόνα του προσώπου, τις ιδιότητές του, τις δραστηριότητές του. Το πότε «προσβάλλεται» η προσωπικότητα ενός ατόμου πρέπει να κρίνεται με βάση κάθε συγκεκριμένη περίπτωση πιθανής προσβολής. Κατά κανόνα, όμως, για να έχουμε μια τέτοια προσβολή, λαμβάνονται υπόψη και οι διατυπώσεις του Ποινικού Κώδικα, ιδίως οι περιπτώσεις της απλής ή της συκοφαντικής δυσφήμησης και της εξύβρισης: 

* Απλή δυσφήμηση, άρθρο 362

 «Όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματική ποινή. Η χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μαζί με την ποινή της φυλάκισης.» 

* Συκοφαντική δυσφήμηση, άρθρο 363

 «Αν στην περίπτωση του άρθρου 362, το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι αυτό είναι ψευδές, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Μαζί με τη φυλάκιση μπορεί να επιβληθεί και χρηματική ποινή. Μπορεί επίσης να επιβληθεί και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων κατά το άρθρο 63.» 

* Εξύβριση, άρθρο 361 

«Οποιος, εκτός από τις περιπτώσεις της δυσφήμησης (άρθρα 362 και363), προσβάλλει την τιμή άλλου με λόγο ή με έργο ή με οποιονδήποτεάλλο τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματικήποινή. Η χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μαζί με την ποινή τη φυλάκισης.»

Βεβαίως, αυτές οι τρεις διατάξεις από μόνες τους παρουσιάζουν αοριστία και ακαμψία που δυσχερώς θα συμβιβαζόταν με το συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης (και κριτικής σε πρόσωπα). Για αυτό ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει, ότι:

1. Οταν η προσβολή της τιμής στην εξύβριση δεν είναι ιδιαίτερα βαριά, αν ληφθούν υπόψη οι περιστάσεις και το πρόσωπο του ατόμου που προσβλήθηκε, ο υπαίτιος τιμωρείται με κράτηση ή με πρόστιμο (άρθρο 361§2) .

2. Ο υπαίτιος της εξύβρισης είναι δυνατό να απαλλαγεί από κάθε ποινή αν παρασύρθηκε στην πράξη από δικαιολογημένη αγανάκτηση εξαιτίας μιας αμέσως προηγούμενης πράξης που τέλεσε ο παθών εναντίον του ήενώπιόν του και που ήταν ιδιαίτερα σκληρή ή βάναυση.(άρθρο 361§3).

3. Δεν αποτελούν άδικη πράξη: α) οι δυσμενείς κρίσεις για επιστημονικές, καλλιτεχνικές ή επαγγελματικές εργασίες, β) οι δυσμενείς εκφράσεις που περιέχονται σε έγγραφο δημόσιας αρχής για αντικείμενα που ανάγονται στον κύκλο της υπηρεσίας της, καθώς και γ) οι εκδηλώσεις που γίνονται για την εκτέλεση νόμιμων καθηκόντων, την άσκηση νόμιμης εξουσίας ή για τη διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον ή δ) σε ανάλογες περιπτώσεις. Συνιστούν όμως άδικη πράξη, οι παραπάνω κρίσεις και εκδηλώσεις όταν περιέχουν τα στοιχεία της συκοφαντικής δυσφήμησης καθώς και όταν από τον τρόπο της εκδήλωσης ή από τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε η πράξη προκύπτει σκοπός εξύβρισης. (άρθρο 367).

Αυτά όσον αφορά την προσβολή της προσωπικότητας, νοούμενη ως αδίκημα κατά της τιμής και της υπόληψης. Προσβολή της προσωπικότητας υπάρχει όμως και όταν η διάδοση μιας πληροφορίας παραβιάζει την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή κάποιου προσώπου. Συγκεκριμένα, το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει στο άρθρο 9 παράγραφος 1:

"Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωήτου ατόμου είναι απαραβίαστη. Καμία έρευνα δε γίνεται σε κατοικία, παράμόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας."
Ταυτόχρονα, το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ κατοχυρώνει τον σεβασμό του ιδιωτικού και οικογενειακού βίου, της κατοικίας και της ανταπόκρισης (επικοινωνίας).

ΔΟΛ: Περήφανοι για την προσπάθειά μας, πράξαμε το καθήκον μας

Η περιπέτεια του ΔΟΛ, η δική μας περιπέτεια, οδεύει, παρά το πλήθος των εμποδίων που ορθώθηκαν από ανταγωνιστές και δυνάμεις της πολιτικής, προς αίσιο τέλος.

Χωρίς αμφιβολία πλέον η διαδικασία της ειδικής διαχείρισης, την οποία οι ίδιες οι πιστώτριες τράπεζες επέλεξαν, διεκδίκησαν και επέτυχαν από το Πρωτοδικείο Αθηνών, αλλά δεν υπηρέτησαν όπως τα συμφέροντά τους υπαγόρευαν, βαίνει προς ολοκλήρωση.

Στις 31 Μαΐου, στις 12 ακριβώς το μεσημέρι της Τετάρτης, θα ολοκληρωθεί η κατάθεση προσφορών από το πλήθος των ενδιαφερομένων, οι φάκελοι θα ανοιχθούν ένα τέταρτο μετά παρουσία δύο συμβολαιογράφων και όποιος έχει καταθέσει την υψηλότερη προσφορά θα αναλάβει τον ΔΟΛ, απαλλαγμένο από χρέη και λοιπές υποχρεώσεις, έτοιμο να κερδοφορήσει και ικανό να μεγαλουργήσει στο νέο, απαιτητικό περιβάλλον της ενημέρωσης.

Οι εργαζόμενοι όλο το προηγούμενο διάστημα, από την καταγγελία των δανείων στην αρχή του τρέχοντος έτους και μετέπειτα, από την έναρξη της ειδικής διαχείρισης μέχρι τώρα, έπραξαν το καθήκον τους με το παραπάνω.

Παρότι έμειναν κατά βάση απλήρωτοι και τα έντυπα και οι λοιπές μονάδες παραγωγής ειδησεογραφικού περιεχομένου χρειάστηκε να λειτουργήσουν επί της ουσίας χωρίς τραπεζική χρηματοδότηση, με ιδίους πόρους και κάτω του κόστους, επέμειναν με υψηλό αίσθημα ευθύνης στη γραμμή διάσωσης ενός από τους ιστορικότερους εκδοτικούς ομίλους της χώρας.

Διέσωσαν έτσι τα έντυπα και τις λοιπές μονάδες ενημέρωσης του οργανισμού, αντιμετώπισαν τις πιέσεις της πολιτικής και μαζί την αβελτηρία των τραπεζών να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των μετόχων τους και, το σημαντικότερο, απέκρουσαν επιτυχώς τον επιθετικό και τις περισσότερες φορές αθέμιτο ανταγωνισμό που εκδηλώθηκε από τους περισσοτέρους των εκδοτών.

Αυτή τη στιγμή ΤΑ ΝΕΑ είναι πρώτη σε κυκλοφορία ημερήσια εφημερίδα, μακράν της δεύτερης, και ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ κατέχει την τρίτη θέση, χωρίς προσφορές και δώρα, δίδοντας καθαρή μάχη περιεχομένου. Επιπλέον, οι ιστοσελίδες του οργανισμού διατηρούν κεντρική θέση στην ηλεκτρονική ενημέρωση, το ραδιόφωνο πρωταγωνιστεί και τα περιοδικά μας είναι περιζήτητα.

Χωρίς αμφιβολία η αξία του οργανισμού περιφρουρήθηκε στην προηγούμενη επισφαλή περίοδο και για εμάς επαυξήθηκε, καθώς ανέδειξε τις δυνατότητες, την επάρκεια και την ποιότητα του προσωπικού. Ανεδείχθησαν οι άυλες και μη αποτιμώμενες αξίες του οργανισμού, η κουλτούρα, το ήθος και η δύναμη της ιστορικότητας που τον συνοδεύουν.

Επιπλέον είναι χρήσιμο να δηλωθεί ότι η διακήρυξη πώλησης, όπου περιγράφονται τα άπειρα περιουσιακά στοιχεία – ακίνητα και άλλα – του ΔΟΛ, φανέρωσε και ανέδειξε το πλήθος των «κρυφών» αξιών του οργανισμού.

Ο ΔΟΛ, πέραν του γεγονότος ότι είναι ελεύθερος χρεών προς τις τράπεζες και βαρών απέναντι σε τρίτους, προμηθευτές και άλλους, δεν πωλείται μόνος.

Τον συνοδεύουν οι διεκδικούμενες από πολλούς και αναξιοποίητες συμμετοχές στην ΙΡΙΔΑ, στο πρακτορείο εφημερίδων ΑΡΓΟΣ και στην  ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ ΑΕ, που κατέχει το ΜΕGA.

Η ΙΡΙΔΑ είναι η μεγαλύτερη εκτυπωτική μονάδα της χώρας με τεράστιες δυνατότητες και μοναδικά πλεονεκτήματα, η οποία εύκολα και γρήγορα μπορεί να ανασυγκροτηθεί, να νοικοκυρευτεί και να επικρατήσει απολύτως του ανταγωνισμού.

Το ΑΡΓΟΣ επίσης μπορεί να αποτελέσει βάση διανομής όχι μόνο εφημερίδων αλλά και άλλων αγαθών, καθώς διαθέτει πανελλαδικό και αξιόπιστο δίκτυο.

Οσο για το MEGA, όλοι γνωρίζουν πως παρότι επί της ουσίας είναι κλειστό διατήρησε μεγάλο μερίδιο της διαφημιστικής αγοράς, επιτρέποντας στις τράπεζες να συγκεντρώσουν δεκάδες εκατ. ευρώ. Η βιωσιμότητά του είναι δεδομένη και είναι ζήτημα απόφασης η μακροημέρευση και η κερδοφορία του. Μια νέα αποφασιστική διοίκηση με ελάχιστους πόρους μπορεί να το λειτουργήσει κανονικά και να το καταστήσει εκ νέου πρώτο στην τηλεοπτική αγορά.

Για να μη μιλήσουμε για τον κρυμμένο θησαυρό του ψηφιοποιημένου ιστορικού αρχείου του ΔΟΛ, που μπορεί να αποτελέσει βάση για πλήθος επιστημονικών ερευνών και άλλων υπερκερδοφόρων δραστηριοτήτων. Οπως έχει αποφανθεί ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης, εντός του αρχείου, πέραν των άλλων, περικλείεται όλη η εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας!

Χωρίς αμφιβολία η αξία του ΔΟΛ είναι ανεκτίμητη.

Αυτό μαρτυρεί άλλωστε το εκδηλούμενο και συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον υποψηφίων επενδυτών. Και θα επιβεβαιωθεί πανηγυρικά στις 31 Μαΐου.

Οι εργαζόμενοι είναι αν μη τι άλλο περήφανοι για την προσπάθειά τους.  Επραξαν το καθήκον τους, έχουν εξ αρχής δηλώσει ότι δεν έχουν προτιμήσεις και περιμένουν τον υπερθεματιστή ως εγγυητές της συνέχειας, της κουλτούρας, των αρχών και των αξιών ενός από τους ιστορικότερους εκδοτικούς ομίλους της χώρας, που ζει σχεδόν έναν αιώνα και έχει τα φόντα να πρωταγωνιστήσει για πολλές δεκαετίες ακόμη.

Έκκληση Μίκη και πνευματικών ανθρώπων: Όλοι στο Σύνταγμα την Πέμπτη 18 Μαίου στις 7 το απόγευμα

Ο Μίκης Θεοδωράκης έδωσε στη δημοσιότητα κείμενο – έκκληση του, το οποίο συνυπογράφουν άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης και με το οποίο καλούν όλους/ες στο Σύνταγμα την Πέμπτη 18/5, 7 μ.μ. σε μια μεγάλη ενωτική συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ανυπακοής και αντίστασης ενάντια στο 4ο Μνημόνιο που πάει να ψηφισθεί εκείνο το βράδυ από άθλιους εθελόδουλους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και συνενόχους της μνημονιακής αντιπολίτευσης, που ανεξαρτήτως ψήφου, θα νομιμοποιήσουν μια διάτρητη πραξικοπηματική διαδικασία.
Ολόκληρο το κείμενο – έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη και των ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης έχει ως εξής:

Όλοι και όλες στο Σύνταγμα –

Όλοι και όλες στις πλατείες των πόλεων της Ελλάδας.

Πέμπτη 18/5 – 7 μ.μ.

Αντίσταση και Ανυπακοή στα μέτρα

όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι το κακό δεν θα σταματήσει, αν δεν το σταματήσουμε.

Παίξανε πολλοί με τα όνειρα του Ελληνικού Λαού.

Δεν πάει, όμως, άλλο.

Δεν μπορεί ο Λαός αυτός να είναι μια ζωή χαμένος στην απογοήτευσή του.

Δεν είναι δυνατόν μια ζωή να του λένε ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα και να περνάνε τα πάντα.

Ότι μια μικρή χώρα δεν μπορεί χωρίς τον κηδεμόνα της και τον Γερμανό της και να τον βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στην κατοχή και την Γερμανο-αμερικανοκρατία.

Αυτές οι αντιλήψεις είναι ο ορισμός του ραγιαδισμού και της άνευ όρων παράδοσης.

Φτάνει πια.

Συνεχίζουμε!

Πριν έξι ακριβώς χρόνια, τούτες τις μέρες, ήρθαν αυθόρμητα και μαχητικά στο προσκήνιο οι πλατείες ενάντια στα μνημόνια.

Οι πλατείες, που δεν πρόδωσαν, δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα.

Άλλοι τις αδειάσανε.

Όμως τώρα ήρθε ξανά η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν από τα ανεκπλήρωτα όνειρα των πολιτών.

Ήρθε η ώρα οι πλατείες να ξαναγεμίσουν με την αγανάκτηση και την οργή μας.

Τώρα όλοι και όλες, ακόμα κι αυτοί που είχαν ξεγελαστεί, είναι σοφότεροι και πιο ώριμοι.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, πιο ενωμένοι και πιο μαχητικοί και κυρίως πιο αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την εν λευκώ ανάθεση και την ερήμην μας λήψη αποφάσεων, που πάντα καταλήγουν εναντίον μας.

Όλοι και όλες θα είμαστε στην πλατεία, για να μην περάσουν τα μέτρα.

Όλοι και όλες καλούμαστε όπως ορίζει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος σε μια οργανωμένη αντίσταση και ανυπακοή στην επιβολή των μέτρων, για να κερδίσουμε την πατρίδα μας και την αξιοπρέπειά μας, για να σταματήσουμε την λιτότητα, την φτωχοποίηση και την εξαθλίωση.

Για μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια, χωρίς λιτότητα, χωρίς κατοχή, χωρίς προστάτες.

Για μια Ελλάδα λεύτερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, αντιιμπεριαλιστική και πραγματικά δημοκρατική με το Λαό και τα νιάτα της αφεντικά στον τόπο μας.

Το κείμενο προσυπογράφουν οι :

Γιώργος Βήχας, καρδιολόγος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, εκ των εμπνευστών και ιδρυτών του Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού.

Αποστόλης Δεδουσόπουλος, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Γεώργιος Κασιμάτης, ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών

Περικλής Κοροβέσης, Συγγραφέας – Δημοσιογράφος – Ακτιβιστής

Γιάννης Κουζής, καθηγητής Εργασιακών Σχέσεων Παντείου Πανεπιστημίου

Σπύρος Λαβδιώτης, Οικονομολόγος, συγγραφέας, πρώην στέλεχος της κεντρικής τράπεζας του Καναδά

Νίκος Μαγδαληνός, Ηθοποιός

Γιάννης Μαύρος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα

Ναταλία Μηνιωτή,  Διδάκτωρ Θεατρολόγος

Μαρία Νεγρεπόντη-Δεληβάνη, Οικονομολόγος, τ. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, συνεργάτης του ΟΟΣΑ, τιμηθείσα επανειλημμένα από διεθνείς οργανισμούς για τη δουλειά της

Γιώργος Ξένος,  Ζωγράφος

Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, Ηθοποιός, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος

Μάνια Παπαδημητρίου,  Ηθοποιός

Χρήστος Παπαθεοδώρου, καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου

Γιάννης Ραχιώτης, Δικηγόρος

Γιώργος Ρωμανιάς, Νομικός

Σπύρος Σακελλαρόπουλος, καθηγητής Κοινωνικής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου

Άρης Σκιαδόπουλος,  Δημοσιογράφος

Μάνος Σπυριδάκης, Επίκουρος καθηγητής κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Στάθης Σταυρόπουλος, Σκιτσογράφος

Δημήτρης Τραυλός – Τζανετάτος, ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών

Τηλεοπτικές άδειες και ιστορίες δημιουργικής ασάφειας

Τι λέει η κυβέρνηση και τι ισχύει στην πραγματικότητα 

Το σίριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες συνεχίζεται. Με δύο απόψεις εμφανίζεται η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) σε ότι αφορά τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, ενώ και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, "ξεκόλλησε" από τον αριθμό "4" του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας και ανέβηκε στον αριθμό "6".

Ο πρόεδρος της ΕΕΤΤ Δημήτρης Τσαμάκης, απαντώντας πρόσφατα στη Βουλή στα ερωτήματα βουλευτών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δήλωσε πως μετά την απόδοση του "Ψηφιακού Μερίσματος 2" στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, οι συχνότητες που θα περισσέψουν θα φθάνουν για έξι τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας ή οκτώ εάν η χώρα κατοχυρώσει περισσότερες ψηφιακές συχνότητες.
Σε πλήρη αντίθεση με τη δήλωση του προέδρου, ο αντιπρόεδρος της ΕΕΤΤ Νίκος Παπαουλάκης, τόνισε πως οι άδειες μπορεί να φθάσουν και τις 18, αν βέβαια τα κανάλια υιοθετήσουν την υβριδική τηλεόραση! Επανέλαβε ωστόσο, τη βασική θέση του για 12 άδειες.
Αυτό είναι το τεχνικό σκέλος, διότι στην πραγματικότητα μετά τον Φεβρουάριο επιχειρήθηκε το κλείσιμο του Mega, μέσω της Digea, με στόχο να μείνουν στον αέρα τέσσερις μεγάλοι σταθμοί, ο ΑΝΤ1, ο Alpha, ο ΣΚΑΪ, και το Star.
Παρά το γεγονός ότι τα μέλη της ΕΕΤΤ δήλωσαν πως η μετάβαση στο νεότερο μοντέλο ψηφιακής μετάδοσης είναι ζήτημα πολιτικό και όχι της ΕΕΤΤ, ο αντιπρόεδρος της Αρχής επιμένει πως υπάρχει η δυνατότητα να αυξηθεί ο αριθμός των καναλιών αν εκπέμψουν με το σύστημα DVB-T2.
Η κυβέρνηση από τη μεριά της κάνει λόγο για έξι άδειες, ενώ ο αντιπρόεδρος του ΕΣΡ Ροδόλφος Μορώνης, την Πέμπτη στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής διατύπωσε την εκτίμηση ότι
με τις παρούσες συνθήκες χωράνε 9 ιδιωτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας (HD &amp SD).  
Η κρίση αυτή είναι προσωπική, καθώς το Συμβούλιο δεν έχει καταλήξει ακόμη σε τελική απόφαση για τον αριθμό των αδειών που θα προτείνει προς τον υπουργό  Ψηφιακής Πολιτικής. Ο αριθμός των αδειών που θα προκηρυχθούν θα είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας των δύο πλευρών. Υπενθυμίζεται πως η κυβέρνηση αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να προτείνει  6 άδειες εθνικής εμβέλειας.

Ας δούμε όμως μέσα από τις τοποθετήσεις των ειδικών, πόσα κανάλια χωράνε τελικά στην Ελλάδα.

***Πόσους τηλεοπτικούς σταθμούς χωράει ο κάθε πολυπλέκτης (τηλεοπτικός δίαυλος) ανάλογα με την τεχνολογία που χρησιμοποιείται;

Α. Τεχνολογία DVB-T (η τεχνολογία που χρησιμοποιείται σήμερα στη χώρα μας)

Ο κάθε πολυπλέκτης έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει 12 προγράμματα τυπικής ευκρίνειας (Standard Definition – SD) ή 4 προγράμματα υψηλής ευκρίνειας (High Definition – HD).

Σήμερα η χώρα μας διαθέτει 4 πολυπλέκτες για μετάδοση ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας συνολικής χωρητικότητας 48 προγραμμάτων τυπικής ευκρίνειας (SD) ή 16 προγραμμάτων υψηλής ευκρίνειας (HD) ή 12 προγραμμάτων ταυτόχρονης εκπομπής σε SD και HD.

Β. Τεχνολογία DVB-T2

Η τεχνολογία DVB-T2 αποτελεί την εξέλιξη της σημερινής ψηφιακής μετάδοσης στην οποία ήδη έχουν μεταβεί αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες.

Με την τεχνολογία αυτή ο κάθε πολυπλέκτης έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει 18 προγράμματα SD ή 6 προγράμματα HD ή συνδυασμό αυτών.

Εάν γινόταν σήμερα η εισαγωγή της τεχνολογίας DVB-T2 στους 4 διαθέσιμους πολυπλέκτες, τότε θα μπορούσαν να μεταδοθούν 72 προγράμματα SD ή 24 προγράμματα HD ή συνδυασμός αυτών.

Γ. Τεχνολογία DVB-T2 με κωδικοποίηση «High Efficiency Video Coding» (HEVC)

Η κωδικοποίηση video HEVC είναι η εξέλιξη της σημερινής κωδικοποίησης MPEG4 και θεωρείται η τεχνολογία που στο μέλλον θα επιτρέψει την εισαγωγή της μετάδοσης τηλεοπτικού περιεχομένου 4Κ (Ultra High Definition).

Η εισαγωγή της κωδικοποίησης HEVC, που έχει ήδη γίνει σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες, πρακτικά διπλασιάζει τη χωρητικότητα του κάθε πολυπλέκτη.

***Είναι απαραίτητο οι τηλεοπτικοί σταθμοί να εκπέμπουν  ταυτόχρονα το ίδιο περιεχόμενο σε Standard Definition (SD) και σε High Definition (HD);

Η συντριπτική πλειονότητα των τηλεοπτικών δεκτών και αποκωδικοποιητών που κυκλοφορούν στην αγορά, υποστηρίζει πλέον την λήψη περιεχομένου HD, ενώ αυξάνεται συνεχώς και  η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου σε υψηλή ευκρίνεια.

Η ταυτόχρονη εκπομπή του ιδίου περιεχομένου σε SD και HD είναι μία πρακτική που ακολουθείται σήμερα, με την οποία όμως δεν γίνεται ορθολογική χρήση του σπάνιου Εθνικού πόρου που είναι το τηλεοπτικό φάσμα. Θα πρέπει συνεπώς να υπάρξει ο κατάλληλος προγραμματισμός ώστε σταδιακά να μειωθεί και τελικά να απελευθερωθεί το φάσμα που χρησιμοποιείται για εκπομπή SD καθώς δεν θα υπάρχουν στο μέλλον συσκευές που να μην υποστηρίζουν λήψη σήματος HD.

***Το 2ο Ψηφιακό Μέρισμα: ένα σταυροδρόμι για το μέλλον της τηλεόρασης.

Σύμφωνα με απόφαση του διεθνούς οργανισμού διαχείρισης φάσματος (ITU), αλλά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τμήμα του σημερινού τηλεοπτικού φάσματος θα πρέπει να αποδοθεί στην κινητή τηλεφωνία κατά το διάστημα 2020-2022 με συγκεκριμένο πλάνο ανά χώρα που θα προσδιοριστεί μέχρι τις αρχές του 2018.

Στις διεθνείς διαπραγματεύσεις που είναι σε εξέλιξη για τον επαναπροσδιορισμό των διαθέσιμων τηλεοπτικών διαύλων (πολυπλεκτών) σε εθνικό επίπεδο, όλες οι χώρες θεωρούν δεδομένο ότι:

- Η μετάβαση στο 2ο ψηφιακό μέρισμα δεν θα μειώσει τον υφιστάμενο αριθμό εκπεμπόμενων τηλεοπτικών προγραμμάτων,

- Με την εισαγωγή νέων τεχνολογιών (DVB-T2, HEVC), αφενός η ποιότητα μετάδοσης θα βελτιωθεί και αφετέρου η χωρητικότητα του φάσματος θα αυξηθεί με δυνατότητα εξυπηρέτησης ακόμα περισσότερων καναλιών.

***Πώς επηρεάζει τον τηλεθεατή η μετάβαση στο 2ο ψηφιακό μέρισμα;

Κατά την μετάβαση στο 2ο ψηφιακό μέρισμα οι τηλεοπτικές συχνότητες θα αλλάξουν, οπότε οι τηλεθεατές θα χρειαστεί απλά να επανασυντονίσουν τους δέκτες τους.

Όσον αφορά την εισαγωγή της τεχνολογίας DVB-T2, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ήδη  υποστηρίζεται από την πλειονότητα των τηλεοπτικών δεκτών που κυκλοφορούν στην αγορά, ενώ παλαιότεροι δέκτες θα χρειαστούν κατάλληλο αποκωδικοποιητή.

Παρ΄ όλα αυτά ο τηλεθεατής που δεν θα διαθέτει δέκτη τεχνολογίας DVB-T2 δε χρειάζεται να ανησυχεί γιατί υπάρχει η δυνατότητα παράλληλης λειτουργίας της σημερινής τεχνολογίας DVB-T και της τεχνολογίας DVB-T2 έτσι ώστε η αναβάθμιση των τηλεοπτικών δεκτών να είναι προαιρετική και να γίνει σταδιακά, ανάλογα με την επιλογή του τηλεθεατή.

***Ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει η χώρα;

Με βάση τα παραπάνω είναι σαφές ότι η χώρα μας πρέπει:

--Να εξασφαλίσει στα πλαίσια των Εθνικών διαπραγματεύσεων το μέγιστο μερίδιο τηλεοπτικού φάσματος που αποτελεί σπάνιο εθνικό πόρο, αλλά και

--Να υιοθετήσει έναν Οδικό Χάρτη Εισαγωγής σύγχρονων τεχνολογιών, ο οποίος θα επιτρέψει στον Έλληνα τηλεθεατή να έχει εφάμιλλη εμπειρία με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες τόσο στην ποιότητα της τηλεοπτικής εικόνας όσο και στο πλήθος των επιλογών που του προσφέρονται.

Τί συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη

1. ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ

Στο Λουξεμβούργο των 400.000 κατοίκων, εκπέμπουν ελεύθερα 15 τηλεοπτικοί σταθμοί ψηφιακά, ενώ το 93% των νοικοκυριών χρησιμοποιεί καλωδιακή τηλεόραση, λαμβάνοντας πληθώρα επιπρόσθετων υπηρεσιών.   

Στο Λουξεμβούργο ουσιαστικά υιοθετείται το μοντέλο Παππά, όπου ο υπουργός είναι αρμόδιος για την εκχώρηση των αδειών.

Όμως στο δουκάτο, όσοι σταθμοί αδειοδοτούνται δεν υποχρεούνται να πληρώσουν κανένα τέλος, παρά μόνον 1400 Ευρώ υπέρ της τοπικής ανεξάρτητης αρχής που εποπτεύει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο.

Το περιεχόμενο των τηλεοπτικών  προγραμμάτων εποπτεύεται από την Ανεξάρτητη Αρχή Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων, η οποία έχει τη δυνατότητα να επιβάλει κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης της νομοθεσίας, και από το Εθνικό Κέντρο Προγραμμάτων, το οποίο έχει  γνωμοδοτικό χαρακτήρα για θέματα σχετικά με το περιεχόμενο των ΜΜΕ.

Κανένας σταθμός δεν έχει κρατικό χαρακτήρα, παρά μόνον το κανάλι της τοπικής Βουλής!

Ενδεικτικά, παρατίθενται τα  ελεύθερα κανάλια:

RTL Télé Lëtzebuerg, Den 2.RTL, CHAMBER TV (το μόνο κανάλι που ανήκει στο δημόσιο, κανάλι βουλής) RTL Tvi, Club RTL, Plug TV, RTL4,RTL 5,RTL 7,Teleshop 4,Teleshop 5, Teleshop 7, Teleshop 8 M6 Boutique

2. ΑΥΣΤΡΙΑ

Στην Αυστρία σε εθνική εμβέλεια λειτουργούν  πέντε κρατικά κανάλια (ORF eins, ORF 2, ORF III, ORF Sport και 3sat), εννέα ιδιωτικά  (ATV, ATV II, Puls 4, Go TV, Austria 9 TV και Servus TV, Okto, FS1 και dorf), εννέα θυγατρικά γερμανικών καναλιών (ProSieben Austria, Sat. 1 Österreich, Kabel eins Austria, MTV Austria, Nick Austria, RTL2 Austria, RTL Austria, Viva Austria, Vox Austria), και πέντε κανάλια Pay TV (Sky Austria, AustriaSat, HD Plus Austria, UPC Austria, A1 TV).

Καμία σχέση δηλαδή με τα τέσσερα κανάλια που αναφέρει ο κ. Παππάς στο γράφημά του!

Επιπλέον, οι αυστριακοί πολίτες πληρώνουν για το κρατικό ORF, μόνον εάν το βλέπουν. Αν για παράδειγμα αποδείξουν ότι δεν βλέπουν κρατική τηλεόραση, απαλλάσσονται του τέλους!

Τα ιδιωτικά κανάλια αδειοδοτούνται για δεκαετή λειτουργία, με άδεια η οποία ανανεώνεται, και χορηγείται προφανώς όχι από τον “αρμόδιο υπουργό” αλλά από την συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή  (Kommunikationsbehörde Austria), βάσει συγκεκριμένων προϋποθέσεων.

Τα κανάλια στην Αυστρία δεν υποχρεούνται να καταβάλλουν κάποιο τέλος για να λάβουν την άδεια λειτουργίας τους, ενώ η μόνη τους υποχρέωση είναι η τήρηση των κανόνων αδειοδότησης.

3.  ΙΣΠΑΝΙΑ

Στην Ισπανία λειτουργούν 9 ιδιωτικά κανάλια μεικτού περιεχομένου, 4 ιδιωτικά κανάλια ψυχαγωγικού περιεχομένου και 5 δημόσια (μεικτού / ενημερωτικού / ψυχαγωγικού περιεχομένου).

Οπότε οι αναφορές του πίνακα Παππά περί 5 μόλις καναλιών μεικτού περιεχομένου, είναι απολύτως ανακριβείς. 

Οι άδειες έχουν 15 έτη ισχύ, και ανανεώνονται αυτόματα αρκεί να πληρούνται οι προϋποθέσεις απόκτησης.

Ο κάτοχος της άδειας, δεν πληρώνει καμία εισφορά για να την  αποκτήσει ή να την  ανανεώσει, παρά μόνον ετήσιο τέλος αποκλειστικής χρήσης συχνοτήτων του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φάσματος που ανέρχεται σε 3% επί των ακαθάριστων κερδών των τηλεοπτικών καναλιών, και  1,5% επί των κερδών των συνδρομητικών καναλιών.

Παράλληλα, τα τέλη αυτά, και όχι οι Ισπανοί φορολογούμενοι,  χρηματοδοτούν τη λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης RTVE η οποία δεν μπορεί να παίρνει διαφημίσεις!

Η εποπτεία για το περιεχόμενο και τον προγραμματισμό γίνεται από την Εθνική Επιτροπή για τον Ανταγωνισμό και τις Αγορές (CNMC) και όχι από την κυβέρνηση! Πρόκειται για ανεξάρτητη αρχή με ίδια νομική προσωπικότητα της οποίας η λειτουργία υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο  και είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των τηλεοπτικών καναλιών.

Ενδεικτικά παρατίθενται τα ιδιωτικά κανάλια στην Ισπανία, εθνικής εμβέλειας:

4. ΣΟΥΗΔΙΑ

Στη Σουηδία από το 2008, σταμάτησε η  εκπομπή αναλογικού σήματος που σήμανε και το τέλος του συστήματος καταβολής τιμήματος για την άδεια εκπομπής των ιδιωτικών καναλιών.

Μέχρι τότε, τις άδειες εκπομπής παρείχε αποκλειστικά η  κυβέρνηση και ανανεώνονταν σε ετήσια βάση.

Μετά η δικαιοδοσία της κυβέρνησης περιορίστηκε αποκλειστικά  στη χορήγηση αδειών στα δημόσια κανάλια.

Μετά την μετάβαση στην ψηφιακή εποχή, την αδειοδότηση στα ιδιωτικά κανάλια ασκεί αποκλειστικά, η αρμόδια «Ραδιοτηλεοπτική Αρχή».

Οι άδειες έχουν 6ετή διάρκεια με δυνατότητα ανανέωσης, ενώ υπάρχει η νομική δυνατότητα για άδεια μικρότερης διάρκειας, σε ειδικές περιπτώσεις.

Οι άδειες που ήδη έχουν εκχωρηθεί είναι επτά, με πρόβλεψη να γίνουν 10 από το 2020 και μετά.

Σήμερα λειτουργούν  6 τηλεοπτικά κανάλια, ελεύθερης πρόσβασης, κρατικής εμβέλειας εκ των οποίων τα 2 είναι ιδιωτικά: SVT1, SVT2, SVT24/Barnkanalen, Kunskapskanalen, TV4 και TV6.

5. ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Στη Μεγάλη Βρετανία οι άδειες παρέχονται από την αρμόδια Ρυθμιστική Αρχή, την Ofcom, η οποία είναι απολύτως ανεξάρτητη. Το νομικό καθεστώς προβλέπει ότι όλοι οι πάροχοι τηλεοπτικών υπηρεσιών λαμβάνουν  άδεια λειτουργίας από την Ofcom, και όχι από την κυβέρνηση, με εξαίρεση τα δημόσια δίκτυα. 

Τα δημόσια δίκτυα όμως δεν έχουν μέτοχο το κράτος, εκτός του BBC, αλλά  υποχρεώνονται σε κανόνες σχετικούς με το πρόγραμμα και τις υπηρεσίες που παρέχουν.

Κρατική χρηματοδότηση παρέχεται μόνον στο BBC, ενώ το ITV1, Channel 5 και S4C1, παρότι θεωρούνται δίκτυα δημοσίου συμφέροντος, τα έσοδά τους προέρχονται αποκλειστικά από τις διαφημίσεις. Αντίστοιχα, το Channel 4, παρότι θεωρείται δημόσιο, δεν λαμβάνει κρατική χρηματοδότηση, αφού τα τα έσοδά του προέρχονται από την αγορά.

Στην Βρετανία τα ιδιωτικά κανάλια μεικτού περιεχομένου είναι περισσότερα από 100, αφού λειτουργούν  7 πλατφόρμες (αντίστοιχες της DIGEA) που φιλοξενούν δεκάδες κανάλια η κάθε μία!

Η αδειοδότηση στην Βρετανία είναι εξαιρετικά απλή, μιας και οι υποψήφιοι προς αδειοδότηση υποβάλλουν αίτημα στην ανεξάρτητη αρχή, πληρώνουν ένα εφάπαξ ποσό περίπου 2.500 στερλινών, το οποίο υποχρεούνται να καταβάλλουν ετησίως.

6. ΒΕΛΓΙΟ

Στο Βέλγιο η έννοια “ιδιωτική τηλεόραση” δεν υφίσταται όπως στην Ελλάδα, αφού το 97 % των υπηρεσιών είναι καθαρά συνδρομητικές και παρέχονται μέσω καλωδιακής τηλεόρασης. Στο Βέλγιο λειτουργούν δύο δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί οργανισμοί (RTBF, γαλλόφωνος VRT, φλαμανδόφωνος) και εκπέμπουν ελεύθερα. Οι οργανισμοί αυτοί διατηρούν τρία και τέσσερα θεματικά κανάλια αντίστοιχα. Στις Περιφέρειες της Φλάνδρας και των Βρυξελλών δεν επιβάλλεται κανένα τέλος. Στην περιφέρεια της Βαλονίας, επιβάλλεται ειδικό τέλος ανά νοικοκυριό για την κατοχή τηλεοπτικού δέκτη.

Οι καλωδιακές πλατφόρμες  που καλύπτουν το 97% των νοικοκυριών περιλαμβάνουν δεκάδες μεικτά κανάλια ενώ ως υποχρέωσή τους έχουν να συμπεριλαμβάνουν στο μπουκέτο τους και τα δημόσια προγράμματα.

Η αδειοδότηση στα ιδιωτικά κανάλια παρέχεται και στο Βέλγιο αποκλειστικά από τις ανεξάρτητες Αρχές, και όχι από την κυβέρνηση και συγκεκριμένα από το CSA για τη γαλλόφωνη κοινότητα και το Vlaamse Regulator voor de Media για τη φλαμανδική. 

Η διαδικασία τυπικής αδειοδότησης  έχει ωστόσο καταργηθεί, καθώς αρκεί μια απλή υπεύθυνη δήλωση των ενδιαφερομένων. Πρακτικά, οι πάροχοι  περιεχομένου συμβάλλονται ελεύθερα με τον πάροχο δικτύου της επιλογής τους και έχουν μόνη υποχρέωση να υποβάλλουν την αντίστοιχη δήλωση για το περιεχόμενο των υπηρεσιών τους στην αντίστοιχη εποπτική αρχή, χωρίς να καταβάλλουν κανένα απολύτως τέλος ή τίμημα!

7. ΓΑΛΛΙΑ

Στη Γαλλία αρμόδιος φορέας αδειοδότησης είναι  το Ανώτατο Συμβούλιο Οπτικοακουστικών Μέσων που εποπτεύεται όμως από το Υπουργείο Πολιτισμού. Το Συμβούλιο είναι, υπεύθυνο για τις ραδιοτηλεοπτικές ρυθμίσεις και για την οργάνωση  της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης.

Στη Γαλλία λειτουργούν 30 τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειας, εκ των οποίων οι 24 είναι ελεύθεροι,  και οι 6 συνδρομητικοί. Από τους 30 σταθμούς, μόλις οι 7 είναι δημόσιοι.

Καμία σχέση δηλαδή με τους επτά σταθμούς που ισχυρίζεται ο κ. Παππάς πως λειτουργούν στην Γαλλία...

Δημόσια Τηλεοπτικά Κανάλια:

France 2, France 3, France 4, France 5, France Ô, το Kανάλι της Βουλής και ARTE 

Ιδιωτικά, Ελεύθερα Τηλεοπτικά Κανάλια:

TF1, M6, W9, NT1, D8, BFM TV, i Télé, NRJ12, TMC, D17, Gulli, HD1, L'Équipe 21, 6Ter, Numéro 23, RMC Découverte, Chérie 25

Iδιωτικά συνδρομητικά Τηλεοπτικά Κανάλια: 

Canal+Cinéma, Canal+Sport, Planète+, LCI, Paris Première και Canal+

Η Ανεξάρτητη αρχή  (και όχι η κυβέρνηση) είναι αρμόδια και στη Γαλλία για τη χορήγηση αδειών λειτουργίας σε ιδιωτικά κανάλια  που εκπέμπουν  επίγεια, και απαιτείται μια απλή αίτηση.

Εάν η αίτηση εγκριθεί, λαμβάνει άδεια  με  ανώτατο όριο διάρκειας τα 10 έτη, με δυνατότητα ανανέωσης για άλλα 5 έτη.  Το τίμημα που καταβάλλουν είναι απολύτως σχετικό με τα διαφημιστικά τους έσοδα, αφού υποχρεούνται να επανεπενδύσουν το 15% των διαφημιστικών τους εσόδων ετησίως, σε εσωτερικές Γαλλικές παραγωγές.

8.  ΙΤΑΛΙΑ

Ο αριθμός των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας που εκπέμπουν ελεύθερα στην Ιταλία είναι μεγάλος, καθώς μετά την ολοκλήρωση της μετάβασης στην ψηφιακή μετάδοση, ο αριθμός των σταθμών έχει αυξηθεί.

Υπεύθυνη για την παροχή αδειών είναι η Αρχή Εγγύησης των Επικοινωνιών (AgCom), και όχι το κράτος, ενώ μέχρι σήμερα κανένα κανάλι  δεν έχει καταβάλει τίμημα για την εκπομπή του που βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου θα έπρεπε να είναι ετησίως  το 1% των εσόδων του.

Το 2014, διενεργήθηκε διαγωνισμός για την αδειοδότηση ψηφιακής πλατφόρμας, όπου ο μοναδικός συμμετέχων, πλήρωσε για την άδεια ποσό 30 εκ. Ευρώ.

Τα βασικά κανάλια που λειτουργούν σήμερα στην Ιταλία είναι πολύ περισσότερα από 13, όπως εσφαλμένα αναφέρει ο κ. Παππάς και προσεγγίζουν τα 30!

9. ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Στην Πορτογαλία λειτουργούν 49 τηλεοπτικοί σταθμοί εκ των οποίων 12 είναι μεικτού περιεχομένου.

Αδειοδοτούνται και εκεί βάσει του κοινοτικού δικαίου από  την ανεξάρτητη αρχή (Πορτογαλική Ρυθμιστική Αρχή Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης) ενώ πληρώνουν ετησίως ειδικό τέλος που καθορίζεται ανάλογα με το εύρος εκπομπής και τον τζίρο που κάνουν.

Οι Δημόσιοι & Ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί που εκπέμπουν:

- 4  μπουκέτα εθνικής εμβελείας

-  6 διεθνούς εκπομπής

- 28  θεματικοί εθνικής εμβελείας σταθμοί.

- 16 συνδρομητικοί εθνικής εμβέλειας σταθμοί.

- Συνολικά λειτουργούν 49 θεματικά κανάλια, ενώ 12 σταθμοί χαρακτηρίζονται μεικτού περιεχομένου εκπομπής.

Προφανώς, λοιπόν, οι σταθμοί που λειτουργούν είναι πολύ περισσότεροι των δύο!!!  όπως ισχυρίζεται ο κ. Παππάς.

10. ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Σε πανγερμανικό επίπεδο αρμόδια για την αδειοδότηση τηλεοπτικών σταθμών είναι η Επιτροπή για την Αδειοδότηση και την Εποπτεία,  που αποτελείται από εκπροσώπους των δεκατεσσάρων αντίστοιχων θεσμικών οργάνων αδειοδότησης και εποπτείας που λειτουργούν σε τοπικό επίπεδο.

Οι ιδιωτικοί ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί αδειοθετούνται βάσει προκήρυξης διαγωνισμού για  συγκεκριμένη συχνότητα.
Το κόστος της άδειας για εθνική μετάδοση κυμαίνεται από 5.000 έως 100.000 Ευρώ, ανάλογα με το κρατίδιο εκπομπής, ενώ κατά μέσο όρο κυμαίνεται στις 20.000 Ε.

Στην Γερμανία λειτουργούν συνολικά πενήντα επτά τηλεοπτικοί σταθμοί που λειτουργούν σε εθνικό δίκτυο,  και εκπέμπουν με ψηφιακή,  ευρυεκπομπή εκ των οποίων  οι πενήντα  είναι ελεύθερης πρόσβασης, ενώ από αυτούς τριάντα δύο είναι ιδιωτικοί και δεκαοχτώ  δημόσιοι.

ΕΣΗΕΑ: «Πρωτοφανής εκβιασμός των εργαζόμενων του ΔΟΛ η τακτική των τραπεζών»

«Προσπάθεια να οδηγηθεί ο Οργανισμός σε οικονομική ασφυξία», καταγγέλει η διοίκηση του σωματείου.

 

 

Ως πρωτοφανή εκβιασμό των εργαζομένων του ΔΟΛ χαρακτηρίζει η Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) την συνεχιζόμενη τακτική των τραπεζών να ακολουθούν παρελκυστική στάση σε σχέση με τις πληρωμές του προσωπικού.

Οπως αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ :

«Σε πρωτοφανή εκβιασμό των εργαζομένων του ΔΟΛ εξελίσσεται η συνεχιζόμενη τακτική των τραπεζών, οι οποίες ενώ ελέγχουν πλήρως τον Οργανισμό και έχουν προκηρύξει δύο διαγωνισμούς για την πώλησή του, ακολουθούν παρελκυστική στάση σε σχέση με τις πληρωμές του προσωπικού.

Μόλις λίγα 24ωρα μετά την «Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθερίας του Τύπου», φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι τα διάφορα πολιτικο-επιχειρηματικά κέντρα δεν κάνουν πίσω στην επιδίωξή τους να οδηγήσουν σε οικονομική ασφυξία τον ΔΟΛ, θέλοντας τώρα, στο τέλος, να προκαλέσουν στάση πληρωμών για τη μισθοδοσία των εργαζομένων.

«Εκδικούνται», δηλαδή, τους εργαζόμενους του ΔΟΛ, οι οποίοι αν και απλήρωτοι επί μήνες, κράτησαν ανοιχτά όλα τα ΜΜΕ του ιστορικού Οργανισμού («ΤΑ ΝΕΑ», «ΤΟ ΒΗΜΑ», το ραδιοσταθμό «ΒΗΜΑ FM», τις ηλεκτρονικές εκδόσεις, τα περιοδικά κ.λ.π), διατηρώντας ταυτοχρόνως σε υψηλό επίπεδο και την αξία της επιχείρησης, την οποία οι τράπεζες πωλούν σήμερα με στόχο να πετύχουν το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα.

Η ΕΣΗΕΑ οφείλει να επαναλάβει προς πάσα κατεύθυνση, και κυρίως προς τις Τράπεζες, αλλά και τον Ειδικό Διαχειριστή, ότι όπως ορίζει η απόφαση του Δικαστηρίου: «Η λειτουργία της επιχείρησης κατά τη διάρκεια της ειδικής διαχείρισης, αποτελεί βασική υποχρέωση του διορισθέντος Ειδικού Διαχειριστή και όχι ζήτημα αναγόμενο στη διακριτική του ευχέρεια».

Οι Τράπεζες οφείλουν να την σεβαστούν στο ακέραιο και να διαφυλάξουν τα συμφέροντα των εργαζομένων, καταβάλλοντας άμεσα τα δεδουλευμένα τους που αντιστοιχούν στο διάστημα της Ειδικής Διαχείρισης. Άλλωστε, οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ συνεχίζουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους παρά τις αντίξοες συνθήκες και κάνουν το καλύτερο δυνατό, κάτι που φέρνει έσοδα πολλαπλάσια από τις δαπάνες, που απαιτούνται για την απρόσκοπτη λειτουργία των Μέσων του Οργανισμού.

Η διαδικασία αυτή, που υπηρετεί και διασφαλίζει, όχι τυχαία, τον πλουραλισμό της Ενημέρωσης των πολιτών, την ελευθερία της έκφρασης και τη Δημοκρατία, είναι μονόδρομος. Η Ενημέρωση είναι δικαίωμα και η ανεξαρτησία των δημοσιογράφων προϋποθέτει πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι εκβιαστικές πρακτικές».

ΜΑΔΟΥΡΙΣΜΟΣ

του Μίκη Θεοδωράκη








Ο Μαδουρισμός είναι η καινούρια έμπρακτη τακτική για την διαιώνιση της κυβερνητικής εξουσίας με «νόμιμα» μέσα. Η προσπάθεια αυτή επιχειρείται αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα, όπου η λαϊκή αντιπολίτευση βρίσκεται μαχητικά στους δρόμους αντιμέτωπη με τον κατασταλτικό μηχανισμό μιας άλλοτε προοδευτικής κυβέρνησης που έχει χάσει την πλειοψηφία μέσα στον λαό και μέσα στη Βουλή. Ενώ ο ελληνικός μαδουρισμός έχει χάσει μεν την πλειοψηφία μέσα στον λαό, όμως ο λαός δεν είναι μαχητικά στους δρόμους όπως στο Καράκας, τουναντίον φαίνεται εντελώς εξουδετερωμένος, ενώ η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Οπότε οι συνθήκες για την εφαρμογή του μαδουρισμού δηλαδή την παράνομη διαιώνιση της εξουσίας με δήθεν συνταγματικά μέτρα είναι ευνοϊκότερες για το παρόν και το μέλλον εις το διηνεκές της ουσιαστικά μειοψηφικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την πλαστή πλειοψηφία στη Βουλή.
Η εισβολή του εκ Ρωσίας Ιβάν Σαββίδη με τη σαφή καταδίκη-πρόβλεψη για τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πρέπει να αναλυθεί κάτω από το πρίσμα του πνεύματος του Μαδουρισμού, δεδομένου ότι εκφράζει δημοσίως αυτό που πολλοί πλέον γνωρίζουν, ότι δηλαδή από τη στιγμή που ένας αριστερός μεταβάλλεται σε έναν αμοραλιστή εξουσιομανή δεν υπάρχουν ηθικά εμπόδια προκειμένου να διατηρήσει επ’ αόριστον τα προνόμια της εξουσίας του.
Αυτός λοιπόν ο Ιβάν ο τρομερός με τον κομπασμό του πάμπλουτου και τον κυνισμό του νεοφώτιστου στην αρένα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, γνωρίζει ως φαίνεται καλά, από πρώτο χέρι ότι στην Ελλάδα του κοντινού μέλλοντος δεν θα υπάρξουν πλέον αξιωματικές αντιπολιτεύσεις και άλλες δημοκρατικές αστειότητες.
Είναι σαν να λέει στον κύριο Τσίπρα «Ήρθα για να ενώσω τη γροθιά μου με τη δική σου για να απαλλαγούμε μια για πάντα από τους “εχθρούς του λαού” και να χτίσουμε την καινούρια εξουσία με εκείνα τα «νόμιμα μέσα» που θα την μεταβάλουν σε διαρκή και αμετάβλητη». Κάπου εδώ μπαίνει και ο Πούτιν, που κυβερνά μεν σχεδόν δύο δεκαετίες, στηρίζεται όμως στην μεγάλη πλειοψηφία του ρωσικού λαού. Μπορεί ίσως να πιστεύει ο κύριος Σαββίδης ότι ο εξουδετερωμένος σήμερα ελληνικός λαός είναι δυνατόν να κάνει τον Τσίπρα Πούτιν, ότι είναι δυνατόν να μεταβληθεί σε οπαδό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και Τσίπρα με τη βοήθεια της πλύσης εγκεφάλου που ευελπιστεί να κάνει ο ίδιος εφ’ όσον πάρει στα χέρια του την τηλεόραση.
Πάντως δηλώνω ότι είμαι βέβαιος ότι με Ιβάν ή χωρίς Ιβάν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη αρχίσει να κινείται στα βήματα του Μαδουρισμού. Οι δεκάδες χιλιάδες διορισμοί αποβλέπουν στον πλήρη έλεγχο του Κράτους. Το σχέδιο Παππά απέτυχε στην επιδίωξη του ελέγχου των ΜΜΕ. Όμως τώρα με τον Ιβάν, φαίνεται ότι θα επιχειρηθεί και νέα επέλαση για τον έλεγχο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.
Τέλος, ομολογώ ότι ανησυχώ για τις ένοπλες δυνάμεις. Στην εποχή της πάλης κατά των Μνημονίων, ο Πάνος Καμένος με επισκέφθηκε για να μου πει «Μίκη, κάλεσέ μας όλους» (εννοώντας τους επί κεφαλής των αντιμνημονιακών σχηματισμών), «κλείσε μας μέσα και μη μας αφήσεις να φύγουμε πριν συμφωνήσουμε…». Αυτό δείχνει το πόσο δυναμικός και αυθόρμητος είναι ο σημερινός επί κεφαλής των ενόπλων μας δυνάμεων. Ο οποίος ως φαίνεται βρίσκεται υπό την επιρροή της γοητείας του κυρίου Τσίπρα. Δηλαδή του εγκεφάλου για την επιβολή του Μαδουρισμού στην χώρα μας.
Το γεγονός αυτό με οδηγεί στη σκέψη ότι αρχίσαμε να παίζουμε με τη φωτιά. Και είμαι εγώ ο ίδιος, που με πλήρη ευθύνη επισημαίνω τον καινούριο μεγάλο εθνικό κίνδυνο, όπως από τον Μάρτιο του 1967 προσπάθησα να προφυλάξω την πατρίδα μου από τον επερχόμενο κίνδυνο της Δικτατορίας. Τότε δεν με άκουσαν ούτε οι Αριστεροί αλλά ούτε και οι Κεντρώοι και οι Δεξιοί. Οι σύντροφοί μου μάλιστα φρόντισαν να με απομονώσουν δυο βδομάδες πριν την Χούντα.
Όλοι όμως οι ηγέτες εκείνου του καιρού πιάστηκαν με τις πιτζάμες. Ενώ εγώ που ήξερα τον κίνδυνο, διέφυγα, κρύφτηκα και μετά από δύο εβδομάδες είχα την τιμή μαζί με λιγοστούς συναγωνιστές να ιδρύσουμε την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση, το Πατριωτικό Μέτωπο. Ποιος άραγε ή ποιοι θα έχουν την τιμή να οργανώσουν το νέο Πατριωτικό Μέτωπο;
Αθήνα, 4.5.2017
Μίκης Θεοδωράκης