Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

 

 

Του Δημήτρη Τσοβόλα

Τα τελευταία χρόνια των Μνημονίων, η πολιτική υποχώρησε μπροστά στην διαχείριση.

Ας την επαναφέρομε στο προσκήνιο, γιατί όπως έλεγε και ο Γερμανός συγγραφέας Μπρέχτ “αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής, είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται”.

Διανύουμε τις πιο κρίσιμες στιγμές στην ιστορία μας, που ένα μεγάλο πολιτικό “ΟΧΙ” μπορεί να σπάσει την πέτρα του Σίσυφου. 

               

          ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

---

•   Στην εξωτερική πολιτική των εθνικών παραχωρήσεων.
• Στο νέο Μνημόνιο, τις συντάξεις και τους μισθούς πείνας.
• Στην εξάρτηση, την υποτέλεια και την ισοπέδωση της οικονομίας μας.
•   Στην κατεδάφιση της δημοκρατίας και στον περιορισμό των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών στο όνομα των μνημονίων.
•   Στη κυριαρχία της Γερμανίας στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.
•   Στην αρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
•   Στην μετανάστευση των νέων και στην ανεργία.
•   Στους “επαγγελματίες” πολιτικούς της αναξιοπρέπειας και της υποτέλειας και
•   Στην απαράδεκτη επέμβαση του Γιούνκερ και των δανειστών, στα εσωτερικά μας.

          ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΝΑΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Αρκεί να οργανωθούμε και να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ, διεκδικώντας τα δικαιώματά μας.

Στην πραγματική δημοκρατία δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αδιέξοδα.

Υπάρχουν λύσεις.

Λέμε ΟΧΙ στην σταθεροποίηση της οικονομίας με αυταρχισμό, με εξαθλίωση των πολιτών και με κοινωνική αδικία, που εξυπηρετεί μόνο τους ισχυρούς.

Λέμε ΝΑΙ  στην σταθεροποίηση της οικονομίας με δημοκρατία, με πραγματική ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη που εξυπηρετεί τους πολλούς και την χώρα.

Η ανεργία και η εξαθλίωση είναι η μεγαλύτερη κοινωνική αδικία.

Παρέμβαση Λαλιώτη για το δημοψήφισμα

Του Κώστα Λαλιώτη




Αδιαμφισβήτητα η χώρα μας, η κοινωνία μας και ο λαός μας βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Η απόφαση και η ψήφος του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας θα καθορίσει το παρόν και το μέλλον μας.
Έχουμε συρθεί σε ένα σουρεαλιστικό Δημοψήφισμα έξι ημερών, που συσκοτίζει και παγιδεύει την έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας.
Το κείμενο του ψηφοδελτίου είναι ακατάληπτο.
Το ερώτημα είναι παραπλανητικό και πλαστό.
Όμως αυτή την ύστατη ώρα και την οριακή κατάσταση τα διλήμματα είναι υπαρκτά και δραματικά.

1. Η απάντηση όλων των πολιτών θα συμπυκνωθεί είτε σε ένα μεγάλο ΝΑΙ είτε σε ένα μεγάλο ΟΧΙ.
Οφείλουμε όλοι μας να συμμετέχουμε ενεργά και μαζικά γιατί κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος και θεατής, να σφυρίζει αδιάφορα, να μην παίρνει ανοιχτά και καθαρά θέση.
Η ψήφος όλων των πολιτών έχει ιστορική φόρτιση και ανεπανάληπτη αξία ανεξάρτητα από το γιατί και τί θα ψηφίσουμε. 

2. Προφανώς ο κάθε πολίτης θα καθορίσει την ψήφο του σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και βιώματα, με τις δικές του ιδέες και ευαισθησίες, με τα δικά του προτάγματα και όνειρα για μια καλύτερη ζωή.
Προσωπικά συναρτώ την ψήφο μου με γεωπολιτικά και γεωοικονομικά κριτήρια για τη θέση της χώρας μας, με ιστορικές αναφορές για την πολιτισμική ταυτότητα και προοπτική της Ελλάδας και των Ελλήνων, με εγγυητικές αναφορές για τη Δημοκρατία, τους θεσμούς και την ασφάλειά μας, με απαιτητά πρότυπα και κεκτημένα βιώσιμης ανάπτυξης για μια ανοιχτή κοινωνία συνοχής, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.
Ψηφίζω ΝΑΙ στην ισότιμη και ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στο γίγνεσθαι της Ενωμένης Ευρώπης.
Ψηφίζω ΝΑΙ στην ισότιμη και ενεργή συμμετοχή στην Ευρωζώνη και το Ευρώ.

3. Με το δικό μου ΝΑΙ θέλω να διασφαλίσω αξιοπιστία, θετικό περιεχόμενο, ταχύτητα, αποτελεσματικότητα και προστιθέμενη αξία στην διαπραγμάτευση και να δώσω δύναμη, φωνή και φερεγγυότητα στους εθνικούς διαπραγματευτές.
Με το δικό μου ΝΑΙ  απαιτώ έναν έντιμο και δίκαιο συμβιβασμό που θα ανοίγει δυναμικά θετικούς εναλλακτικούς δρόμους μέσα στην Ευρώπη και μαζί με τους λαούς της Ευρώπης
Με το δικό μου ΝΑΙ  απαιτώ με γρήγορους και εντατικούς ρυθμούς μια Συμφωνία με αμοιβαιότητα στις ευθύνες, στις υποχρεώσεις και στους όρους τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρωζώνη και την Ενωμένη Ευρώπη
Με το δικό μου ΝΑΙ  απαιτώ μια Συμφωνία, που θα ισοδυναμεί με μια σταθερή και Βιώσιμη Λύση για τη χώρα μας, την οικονομία, την κοινωνία μας και το λαό μας.
Αυτή η Λύση για να έχει συνέχεια και κλιμάκωση οφείλει να θέτει ορατούς και συγκεκριμένους στόχους με σαφέστατο χρονοδιάγραμμα τεκμηριωμένων δεσμεύσεων, συνολικών διαθέσιμων πόρων και συγκεκριμένων χρηματοδοτήσεων για την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, για τις απαιτούμενες απαραίτητες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για την αναδιάρθρωση και σημαντική απομείωση του Δημοσίου χρέους. 

4. Με το δικό μου ΝΑΙ σέβομαι τις Χώρες και τους Λαούς της Ευρώπης, τη Δημοκρατία τους και τους Θεσμούς τους, τα δημοκρατικά εκλεγμένα Κοινοβούλιά τους με τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, τους θεσμούς, τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Ακόμα και όταν κατακρίνω και αμφισβητώ ριζικά τις αρνητικές αποφάσεις τους για την πατρίδα μας δεν μπαίνω στον πειρασμό να θεωρώ ότι οι συνωμοτούν εναντίον μας για να μας σβήσουν από τον χάρτη. Σαφέστατα μπορεί να έχουν και να έχουν διαφορετικά συμφέροντα.
Οι Έλληνες ας δούμε τον Ευρωπαϊκό χώρο ως μια διαρκή πρόκληση, ως ένα ανοιχτό πεδίο αγώνα για τα συμφέροντα της Ελλάδας. Είναι στο χέρι μας να ενώσουμε τις φωνές μας και τις αγωνίες μας μαζί με τις φωνές και τις αγωνίες των λαών και των πολιτών της Ευρώπης να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα της Ενωμένης Ευρώπης και των θεσμών της, να υποτάξουμε σε δημοκρατικό έλεγχο και λογοδοσία τις αυτονομημένες και προκλητικές «ελίτ» της Ευρώπης. Ιδού λοιπόν ένα πεδίο δόξης λαμπρό. 

5. Το δικό μου ΝΑΙ ισοδυναμεί με το ΟΧΙ σε κάθε πολιτική επιλογή, σε κάθε πρωτοβουλία, σε κάθε δίλημμα, που περιθωριοποιεί την Ελλάδα και την εξωθεί έξω από την Ενωμένη Ευρώπη, έξω από τον πυρήνα της Ζώνης του ΕΥΡΩ. 
Με δεδομένη την επικίνδυνη ρευστότητα στη νευραλγική και εύφλεκτη περιοχή των Βαλκανίων και την Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με δεδομένες τις συνακόλουθες ανοιχτές προκλήσεις κατά της χώρας μας, η απομόνωση από τις δομές και τους θεσμούς της Ευρώπης καθιστά την πατρίδα μας αδύναμη, εκτεθειμένη και ευάλωτη.

6. Το δικό μου ΝΑΙ ισοδυναμεί με το ΟΧΙ στις ακραίες νεοφιλελεύθερες και προκλητικά υφεσιακές εμμονές των πιο συντηρητικών κύκλων των Δανειστών, της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ :
-γιατί εγκλωβίζουν την Ελλάδα στο «σπιράλ του θανάτου», της διαρκούς ύφεσης της οικονομικής αποδιάρθρωσης και των ασύμμετρων κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων χωρίς καμμία προοπτική ανάπτυξης
-γιατί καταδικάζουν όλους τους Έλληνες στη δίχως όρια και χωρίς τέλος λιτότητα, ανεργία και φτωχοποίηση
-γιατί κλείνουν και στερούν τους ορίζοντες και τα κεκτημένα ζωής των νέων γενιών       

7. Το δικό μου ΝΑΙ ισοδυναμεί με την ακύρωση κάθε σχεδίου για Grexit που προωθούν μεθοδικά υπαρκτά οικονομικά συμφέροντα κυρίως έξω αλλά και μέσα στην Ελλάδα.
Το δικό μου ΝΑΙ ισοδυναμεί με το ΟΧΙ στα σχέδια για το Grexit, που επεξεργάζονται με πρώτο θύμα την Ελλάδα και τελικό θύμα τη συνοχή της Ενωμένης Ευρώπης, την Ευρώπη τόσο οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι της Ευρωζώνης με προεξάρχοντα τον κ. Σόϊμπλε και τους συμμάχους του, όσο και τα ακροδεξιά εθνικιστικά και λαϊκιστικά κόμματα στη Γαλλία με τη Λεπέν, στην Αγγλία με τον Φάρατζ, στην Ιταλία με τη Λέγκα του Βορρά και τον Πέπε Γκρίλο, στην Ελλάδα με την Χρυσή Αυγή.

8. Το δικό μου ΝΑΙ ισοδυναμεί με κατηγορηματικό ΟΧΙ σε ανιστόρητα μέτωπα και ευφάνταστα σενάρια για «Ιουνιανά» και «Ιουλιανά».

9. Πριν από λίγες μέρες ο αγαπητός και σεβαστός φίλος εκατομμυρίων ανθρώπων από «των Ελλήνων τις Κοινότητες», Διονύσης Σαββόπουλος, ως «διαχρονικός, κοινωνικός, πολιτικός, πολιτισμικός παλμογράφος» είχε διατυπώσει τη θέση του πολύ εύστοχα και συνοπτικά :
«Δεν φοβάμαι τη δραχμή.
Δεν φοβάμαι το ευρώ, που σαφώς το προτιμώ.
Φοβάμαι μόνο τον διχασμό που τρέχει στο αίμα μας».         
Ο Διονύσης, ανεξάρτητα αν συμφωνείς ή διαφωνείς, δε σε αφήνει ποτέ ουδέτερο.  Ανάβει πάντα ένα σπινθήρα στις σκέψεις μας και στα αισθήματά μας. 
Νοιώθω την ανάγκη, παίρνοντας «αυθαιρέτως» την άδεια από τον ποιητή και συνθέτη, να σχολιάσω τη δήλωσή του ανοίγοντας ένα διάλογο.
Αγαπητέ Διονύση,
Έχω μια επισήμανση για την φράση σου «Δε φοβάμαι τη Δραχμή».
Έχω τη γνώμη ότι η επιστροφή στη Δραχμή προκαλεί πέρα από μια συναισθηματική νοσταλγία και έναν δικαιολογημένο φόβο. Προκαλεί σοκ και δέος γιατί ουσιαστικά, συμβολικά και σημειολογικά σηματοδοτεί μια επιστροφή, που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων τη φαντασιώνει και την εκλαμβάνει ως αποτυχία, ως περιπέτεια, ως αναχρονισμό, ως ματαίωση προσδοκιών, ως χρεοκοπία, ως μια απειλή καταστροφής.
Αγαπητέ Διονύση, συμφωνώ με τη θέση σου όπως τη συνοψίζεις σε λίγες λέξεις «Δε φοβάμαι το ΕΥΡΩ, που σαφώς προτιμώ».
Αγαπητέ Διονύση, οφείλουμε να σε ευχαριστήσουμε όλοι μας, ανεξάρτητα αν ψηφίζουμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ, για το εγερτήριο μήνυμά σου, που η κάθε λέξη του ηχεί σαν καμπάνα, «Φοβάμαι μόνο το διχασμό, που τρέχει στο αίμα μας».

10. Είναι αλήθεια ότι η Δευτέρα θα είναι σαφέστατα και αναμφίβολα μια άλλη μέρα είτε επικρατήσει το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ.
Πιστεύω ότι μετά το αποτέλεσμα, πέρα από τις πολιτικές σηματοδοτήσεις του, δεν πρέπει ψυχικά και συναισθηματικά να επικρατήσουν φίλαθλες και βάρβαρες συμπεριφορές «νικητών και ηττημένων», με διαθέσεις στιγματισμού, ρεβανσισμού και διχασμού.
Οφείλουμε όλοι μας ως πολίτες να είμαστε ομόθυμοι και ομόψυχοι, με αφύπνιση και εγρήγορση για νικηφόρες, δημιουργικές και ελπιδοφόρες μάχες στις κρίσιμες διαπραγματεύσεις με τους Δανειστές και τα θεσμικά όργανα της Ενωμένης Ευρώπης και της Ευρωζώνης. Αυτό το ομόθυμο και ομόψυχο φρόνημα του Ελληνικού Λαού να δώσει νόημα στην απαίτηση των πολιτών να υπάρξει ουσιαστικός και θετικός διάλογος ανάμεσα στις πολιτικές και τις κοινωνικές δυνάμεις, ανάμεσα στην Κυβέρνηση, τα Κόμματα του συνταγματικού τόξου και τους κοινωνικούς φορείς με άμεσο στόχο τη συνεννόηση, τη συνεργασία και την κοινή δράση γι’ αυτά που μας ενώνουν (… ευτυχώς είναι μάλλον πολλά και σημαντικά...).     

11. Θεωρώ ότι δεν είναι σοφή πράξη να υψωθούν εχθρικά τείχη, συνοριακά φυλάκια και κάθετες εχθρικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους πολίτες που ψηφίζουν είτε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ, ανάμεσα στα Κόμματα, ανάμεσα στις κοινωνικές οργανώσεις.
Σαφώς υπάρχουν διαφορές, αντιθέσεις και διαφορετικές ιδέες και επιλογές που πυροδοτούν αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις.
Σε μια ανοιχτή Δημοκρατία μπορεί και πρέπει να είμαστε διαφορετικοί και αντίπαλοι. Όμως δεν πρέπει να είμαστε εχθροί για πάντα και για τα πάντα με όρους ακραίας πόλωσης και εμφύλιας σύρραξης.

12. Τα ΝΑΙ δεν είναι μονοσήμαντα και ίδια, αλλά διαφορετικά με πολλαπλές αναφορές, αποχρώσεις και σημάνσεις, με πολλαπλές αγωνίες και ελπίδες. Το ίδιο και τα ΟΧΙ δεν είναι μονοσήμαντα και ίδια αλλά διαφορετικά με πολλαπλές αναφορές, αποχρώσεις και σημάνσεις, με πολλαπλές αγωνίες και ελπίδες.
Τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ των πολιτών, τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ των πολιτικών Κομμάτων μπορεί να αθροίζονται μαζί και να καταγράφονται ως ενιαία ποσοστά αλλά ευτυχώς δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ τα ίδια.
Οφείλουμε ως ελεύθεροι και Δημοκράτες Πολίτες, ως άνθρωποι με αρχές, αξίες, ευαισθησίες και ευθύνες να σεβόμαστε τον Άλλον και τους Άλλους, με τις επιλογές τους και την ψήφο τους.

13. Συμπερασματικά ψηφίζω ΝΑΙ αλλά σέβομαι απεριόριστα και κατανοώ κάθε πολίτη που ψηφίζει ΟΧΙ.  Έχω χρέος τη διαφωνία μου να την εκφράσω με επιχειρήματα, με κριτική και αυτοκριτική, με προτάσεις, με ευθύνη. Σε καμμία περίπτωση όμως δεν θα μπω με φανατισμό σε έναν αέναο εμφύλιο πόλεμο με τους Γονείς μου, τα Αδέλφιά μου, τα Παιδιά μου, τους Συγγενείς μου, τους Φίλους μου, τους Ομοϊδεάτες και τους Αντίπαλους μου, τους Συναδέλφους, τους Συντρόφους και τους Συνοδοιπόρους μου.
Τη Δευτέρα με δεδομένες τις διαφορές και τις διαφωνίες μας θα είμαστε και πάλι μαζί, θα ενώσουμε τα χέρια, τις φωνές και τις ελπίδες μας.
Δεν πετροβολώ κανέναν, δεν φτύνω και δεν λιντσάρω ιντερνετικά τους άλλους και δεν πυροβολώ κανέναν για τις ιδέες, τις απόψεις, τις θέσεις και την ψήφο του ακόμα και αν υποστώ όλα αυτά από άλλους είτε επώνυμα είτε πολύ χειρότερα ανώνυμα, χωρίς υπογραφή και πρόσωπο».

Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού

Της Βάσως Παπανδρέου




Η Ευρωπαϊκή Ένωση προχώρησε με βήματα άλλοτε μικρά, άλλοτε μεγαλύτερα, μέσα από συγκρούσεις και συμβιβασμούς. Σήμερα απέχει πολύ από αυτό που ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές της, αλλά ακόμη αποτελεί μια παγκόσμια δύναμη, ένα σημαντικό παίκτη στη διεθνή σκακιέρα, όπου ο ρόλος της σταδιακά μειώνεται και καινούργιοι παίκτες συμμετέχουν.
Ο κόσμος γίνεται όλο και πιο άδικος. Τα συμφέροντα κυριαρχούν και γίνονται πιο ισχυρά μέσα από ανεπίκαιρες και τυφλές συγκρούσεις.
Η αλλαγή πορείας που είναι απαραίτητη για την ίδια την Ε.Ε. χρειάζεται σχέδιο, υπευθυνότητα, συμμαχίες και ηγεσίες με όραμα και αποτελεσματικότητα.
Εμείς είχαμε την τύχη να ενταχθούμε σε μια ένωση που ακόμη αποτελεί υπόδειγμα για τις κατακτήσεις της.
Πληρώνουμε τα λάθη των άλλων, αλλά κυρίως τα δικά μας. Έχουμε γίνει ένα κράτος αναποτελεσματικό, άδικο και κυρίως αναξιόπιστο. Ένα κράτος που ταλαιπωρεί τους πολίτες του, οι οποίοι δεν το σέβονται, δεν το εμπιστεύονται. Οι λόγοι είναι πολλοί και πάντα οι ευθύνες στο μεγαλύτερο ποσοστό ανήκουν στις εκάστοτε ηγεσίες, με πρώτη την πολιτική ηγεσία.
Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Η θα πιαστούμε από κάπου και με μεγάλη προσπάθεια , δάκρυα και αίμα, θα καταφέρουμε σταδιακά, να αποφύγουμε τον γκρεμό, ή θα πέσουμε μέσα.
Είναι η ύστατη στιγμή που καλούμαστε ως κοινωνία ν’ αποφασίσουμε για το μέλλον της χώρας.
Η επιλογή για δημοψήφισμα είναι καταστροφική, διότι οδηγεί σε εθνικό διχασμό εν μέσω οικονομικής καταστροφής. Γι’ αυτό έστω και τώρα πρέπει να αποφευχθεί. Διαφορετικά λέμε «ναι» γνωρίζοντας ότι είναι μονόδρομος με μεγάλες δυσκολίες για πολλά χρόνια. Για να μην θρηνήσουμε άλλη εθνική καταστροφή, να ανατάξουμε τη χώρα μας και μετά να προσπαθήσουμε, μαζί με άλλους, ν’ αλλάξουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μόνοι μας ούτε θα μας αφήσουν, ούτε μπορούμε.

Δημοψήφισμα: Ώρα ευθύνης

Του Χάρη Τσιόκα




Η προσφυγή στην καταγραφή της θέλησης του ελληνικού λαού είναι δημοκρατικό δικαίωμα! Είναι επιλογή δημοκρατικού προοδευτικού χαρακτήρα όταν μάλιστα θέτει ως ζητούμενο τον προσδιορισμό του περιεχομένου μιας διαπραγμάτευσης που αφορά το σχέδιο για τον επιμερισμό κίνδυνων ,επιπτώσεων και ευκαιριών σ ένα σχέδιο εξόδου από την πολύπλευρη κρίση! Μια κρίση που επιδεινώνεται τα τελευταία χρόνια σε βάρος χώρας και πολιτών!
Λίγες μέρες όμως πριν την έκφραση των πολιτών, κέντρα εξουσίας εκτός και εντός της χώρας που επιμένουν στο σχέδιο άνευ όρων ομηρίας , βομβαρδίζουν τον πολίτη με εκβιασμούς και κινδυνολογίες που εκ των πραγμάτων όχι μόνο συσκοτίζουν αλλά εκτρέπουν το θέμα από το πραγματικό διακύβευμα που αφορά το ερώτημα για το βιώσιμο σχέδιο, την κατανομή των βαρών μεταξύ των εχόντων και των αδύναμων και το χρέος!
Παρόλα αυτά , πίσω απο τους εκβιασμούς και τις άνισες στη σύνθεση, τα περιεχόμενα και τους χρόνους εκπομπές των ΜΜΕ (Ενημερωτικές?? με άνιση σύνθεση ανάμεσα στους εκπροσώπους του ναι και το όχι) , μπορεί να γίνουν διακριτές δυο διαφορετικές «γραμμές» για το τι ζητείται ως συνέχεια εντός της Ευρώπης!*
Συγκεκριμένα:
Η μια που εκφράζεται με το «ΝΑΙ άνευ όρων», επικαλείται το φόβο μιας εξόδου από την ΕΥΡΩΠΗ αλλά στην πράξη «ασπάζεται» την αποδοχή ενός σχεδίου τα μέτρα του όποιου δεν εξασφαλίζουν κοινωνική οικονομική και παραγωγική βιωσιμότητα! Είναι πολλές οι φωνές που καταγράφουν πως: Επιμηκύνεται η ομηρία χώρας πολιτών και χρέους!
Η άλλη εκφράζεται με το ΟΧΙ στο λεγόμενο «σχέδιο τελεσίγραφο»! ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟ, με βάση τελευταία πρόταση της χώρας,
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ σ ένα επώδυνο μεν αλλά βιώσιμο συμβιβασμό για την έξοδο της χώρας από τη κρίση και το χρέος με ανάπτυξη!
Προηγούμενη περιγραφή σε καμία περίπτωση δεν επιχειρεί να διαγράψει τις μεγάλες ευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, για λάθη και παραλήψεις που αφορούσαν τα περιεχόμενα ,τους χρόνους και τη μεθοδολογία μιας διαπραγμάτευσης που τα «γεράκια» μετέτρεψαν σε φάκα! Πολύ περισσότερο το γεγονός ότι «το επιτελείο σχεδιασμού» δεν πρόβλεψε σχέδιο αντιμετώπισης της «χειραγώγησης» , από τους εκβιαστές εντός και εκτός της χώρας!
Δεν συμφωνώ λοιπών με την επιλογή του «ναι σε όλα» γιατί:

- Επιμένω στην Ευρώπη του διάλογου, της αλληλεγγύης και των δημοκρατικών συμβιβασμών!

- Η Ελλάδα δεν πρέπει να εκχωρήσει άνευ όρων και για απροσδιόριστα χρόνια τη διαπραγματευτική της ικανότητα και τη παρουσία της, άκριτα στο «λόμπι» του Βερολίνου!

- Η χώρα, οι πολίτες παραγωγική βάση και η Ευρώπη δεν έχουν ανάγκη από μια αποικιοκρατική επιβολή αλλά από βιώσιμο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΧΕΔΙΟ!

- Στις δημοκρατίες υπάρχει και προοδευτικός δρόμος, γιατί πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός με βιώσιμο σχέδιο!

- Γιατί τις κυβερνήσεις πρέπει να τις επιλέγουν οι λαοί,

- Γιατί οι λαοί έχουν την δύναμη να τρομοκρατούν τους ...τρομοκράτες!

Εφιάλτης αυτό που ζούμε

 

 

 Του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου 

 

 

Να αλλάξουμε τη συντηρητική Ευρώπη, μέσα από την Ευρώπη.

Να διασφαλίσουμε την πορεία της χώρας και το μέλλον του λαού μας.

Τα όσα ζούμε στην Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες είναι πραγματικά ένας εφιάλτης χωρίς τέλος.

Η «ελπίδα» μετατράπηκε σε φόβο, η «ανάπτυξη» σε κλειστές τράπεζες, η περηφάνια σε «εξευτελισμό» εκατομμυρίων Ελλήνων μπροστά από τα ΑΤΜ, η ισότητα σε ευκαιρίες σε πρωτοφανή ισότητα στη φτώχια και η περήφανη Ελλάδα σε επαίτη των υποτιθέμενων δανειστών.

Η χώρα με τη βοήθεια κάποιων πολιτικών αριβιστών, πήδηξε στο κενό συμπαρασύροντας έναν λαό, που μαζί με τη φτώχια , την εξαθλίωση, την ανεργία και την υποανάπτυξη των μνημονιακών πολιτικών, αντιμετωπίζει τον ευτελισμό κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και το χάσιμο οποιασδήποτε ελπίδας να σχεδιάσει το μέλλον των παιδιών του.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός δυστυχώς αποδείχθηκε λίγος, ανίκανος και επικίνδυνος.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός, όμηρος ιδεοληψιών και νεολιθικών απόψεων υπουργών και στελεχών του κόμματός του, επέλεξε να λειτουργήσει όχι σαν υπεύθυνος ηγέτης μιας χώρας, αλλά σαν ένας φθηνός πολιτικάντης της δεκαετίας του ’50. Πάνω απ’ όλα έβαλε το κόμμα του, τις ισορροπίες του, την επιβίωση μιας πολιτικής βαβέλ και όχι τη χώρα και τα πραγματικά της συμφέροντα.

Χέρι –χέρι με την ακροδεξιά λαϊκίστικη Δεξιά του Καμμένου, οδήγησαν τη χώρα σε ένα σύγχρονο Κούγκι, καταγράφοντας μια από τις μελανότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της.

Το παρανοϊκό δημοψήφισμα που επέλεξε σαν οδό διαφυγής, γράφει την τελευταία σελίδα μιας ιστορίας ανάξιας της δημοκρατικής ιστορίας της Αριστεράς στη χώρα.

Μεθοδεύσεις, σταλινικού τύπου καθοδηγήσεις από το προεδρείο της Βουλής, απαξίωση κοινοβουλευτικής διαδικασίας, για κάτι που οδηγεί ευθέως σε ένα νέο εθνικό διχασμό και που τραυματίζει τη χώρα θανάσιμα.

Από το 2010 σταθήκαμε απέναντι στα μνημόνια και τις μνημονιακές πολιτικές.

Είπαμε ξεκάθαρα πως αυτές οι πολιτικές ανακύκλωναν την κρίση, διέλυαν την κοινωνία, ανέτρεπαν κάθε ισορροπία στο πολιτικό σύστημα, υπονόμευαν την ανεξαρτησία της χώρας και κυρίως οδηγούσαν σε ένα συνεχόμενο αδιέξοδο.

Είπαμε ταυτόχρονα και πολλές φορές ότι η Ευρώπη των μνημονίων είναι αποκρουστική και πρέπει να αλλάξει. Ξεκαθαρίσαμε πως ο αγώνας αυτός για την πατρίδα δεν μπορεί να γίνει ούτε εκτός Ευρώπης, ούτε εκτός νομισματικής ένωσης, ούτε σε καθεστώς πτώχευσης και αναξιοπρέπειας της πατρίδας.

Είπαμε και λέμε πως η μόνη Αριστερά, η μόνη προοδευτική δύναμη που θα μπορέσει να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα ρεαλιστική γιατί το κυνήγι της ουτοπίας σε συνθήκες κρίσης, οδηγεί στα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Είναι αδιανόητο να παρακολουθεί κανείς μια χώρα που η οικονομία της διαλύεται, η παραγωγική της βάση εξαϋλώνεται, ο τουρισμός καταρρέει, το τραπεζικό σύστημα ξεπουλιέται, ο λαός εξαθλιώνεται και να τη σπρώχνει ακόμη περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση.

Το ΟΧΙ στα μνημόνια, τις αδιέξοδες πολιτικές και τους εκπροσώπους τους δεν μπορεί να είναι ΝΑΙ στην έξοδο της χώρας από το ευρώ, την απομάκρυνσή της από την Ευρώπη και την ταύτισή της με το Καζακστάν ή την Ζιμπάμπουε.

Το ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας δεν σημαίνει ΝΑΙ σε συνέχιση μιας αδιέξοδης πολιτικής, ούτε σε αποδοχή απαράδεκτων τακτικών, πιέσεων και εκβιασμών από την πλευρά της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας.

Το ΟΧΙ στις επιλογές του λόμπυ της δραχμής, δεν θα είναι ποτέ ΝΑΙ στα σκυμμένα κεφάλια των μέχρι τώρα διαχειριστών της κρίσης.

Το ΟΧΙ στις προτάσεις των δανειστών δεν μπορεί να σημαίνει συμφωνία με τη φορολογική λαίλαπα που απεργάζεται η παρούσα κυβέρνηση, ούτε με τις λογικές Λαπαβίτσα ή Λεουτσάκου, που παίζουν στην πλάτη των ανυποψίαστων πολιτών.

Η Εθνική Υπερηφάνεια και η Αξιοπρέπεια δεν μπορεί να βρεθεί και να διεκδικηθεί σε μια πτωχευμένη χώρα, σε έναν τρομοκρατημένο λαό και μια διαλυμένη οικονομία.

Ο αγώνας μέσα στην Ευρώπη, για την αλλαγή της, για την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της προόδου, δεν γίνεται με σύγχρονες «Βάρκιζες» από υποτιθέμενους «Αριστερούς», που συνοδοιπορούν με την πιο ακραία δεξιά και μεταφερόμενους διάττοντες αστέρες της πολιτικής.

Η προοδευτική παράταξη στη χώρα οφείλει να σηκώσει και πάλι το κεφάλι.

Να αντιληφθεί το μέγεθος του δικού της λάθους, των δικών της λαθών που οδήγησαν στην αυτοκτονική επιλογή του μωσαϊκού του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση. Οφείλει να κατανοήσει μέσα από την κρίση, πως η επανασύσταση του χώρου αλλά και οι νέες ισορροπίες στο πολιτικό σύστημα απαιτούν προοδευτικές ιδέες, ενότητα, ρεαλισμό, σχέδιο και στρατηγική εξόδου από την κρίση, με προοδευτικό πρόσημο, σιγουριά για τη χώρα, ευρωπαϊκό προσανατολισμό και ασφάλεια για τους πολίτες και το λαό.

* ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

* ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΧΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ

* ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ

* ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΟΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΣΙΠΡΑ- ΚΑΜΜΕΝΟΥ

Ούτε ευρωδούλοι, ούτε ευρωμάχοι: Έλληνες Ευρωπαίοι

 

 Του Δημήτρη Ρέππα

 

 

 

 

Το ψευδομοίωμα δημοψηφίσματος είναι απόπειρα επιβολής της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι καταγραφή της λαϊκής θέλησης. Η κυβέρνηση επιχειρεί να παγιδεύσει σε ένα κατασκευασμένο δίλημμα τους πολίτες στερώντας τους το δικαίωμα να εκφραστούν ευθέως και σαφώς επί του μείζονος που είναι η ευρωπαϊκή θέση της χώρας. Το "Ναι" ή το "Όχι" στο επικείμενο μνημόνιο δεν είναι πιο σημαντικό από την δήλωση "Ναι" ή "Όχι" στην Ευρώπη. Αντιθέτως και γι΄αυτό δεν πρέπει να γίνει μοχλός για την διακύβευση του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η κυβέρνηση όφειλε να θέσει ως πρώτο ερώτημα το "Ναι" ή το"Όχι" στην ΕΕ. Η μεγάλη πλειοψηφία του "Ναι" στην Ευρώπη θα καθιστούσε άνευ σημασίας το αποτέλεσμα στο ερώτημα που θέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η φόρτιση με ισχυρή σημειολογία περί τελεσιγράφου και υποταγής υπαινίσσεται πως το "Όχι" είναι πατριωτική στάση παραπέμποντας στο "Όχι του ΄40". Ισχύει το εντελώς αντίστροφο: Τότε το "Όχι" ειπώθηκε στους εχθρούς και η Ελλάδα συμμετείχε στην συμμαχία της νίκης. Τώρα το "Όχι" απευθύνεται σε εταίρους, χωρίς άλλες συμμαχίες, αφού και οι φίλοι όπως η Ρωσία ή η Κίνα μας καλούν να συνεννοηθούμε στο πλαίσιο της ΕΕ. ΄Αλλωστε, η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια θα υποβάθμιζε την γεωπολιτική αξία που έχει σήμερα ως πλήρες μέλος της.

Η αποδυνάμωση της χώρας με την επικράτηση του "Όχι" γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν εμφιλοχωρήσει ένας νέος εθνικός διχασμός. Η Αριστερά που βίωσε στο πετσί της την κατηγοριοποίηση σε πατριώτες και προδότες τώρα κατηγορεί συλλήβδην όποιον διαφωνεί, ταυτίζοντάς τον με τους δανειστές. Διακηρύσσει πως η ψήφιση του "Ναι" είναι δοσιλογισμός και υποταγή ενώ πατριωτική είναι μόνο η στάση της κυβέρνησης και των οπαδών της. Ας αναλογισθεί πού οδηγείται η χώρα αλλά και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κραυγαλέα αποτυχία της πολιτικής του δεν αναστρέφεται με κηρύγματα μισαλλοδοξίας. Είμαι βέβαιος πως οι κυβερνώντες διαθέτουν τον κοινό νου ώστε να αντιλαμβάνονται πού οδηγεί ο φανερός αντιευρωπαισμός και ο υποβόσκων δραχμοτζιχαντισμός. Οποιος ψηφίζει "Ναι" δεν είναι υποταγμένος και όποιος ψηφίζει "Όχι" δεν είναι αντιευρωπαϊστής, εξ αυτού του λόγου και μόνο. Όπως είναι άλλο το "Όχι" του ΣΥΡΙΖΑ και άλλο το "Όχι" της Χρυσής Αυγής, το ίδιο διαφορετικό μπορεί να είναι το "Να" που διατυπώνουν οι υποστηρικτές του από τους συντηρητικούς έως τους σοσιαλιστές.

Η επικράτηση του "Ναι" οδηγεί σε πτώση της κυβέρνησης, η επικράτηση του "Όχι" σε πτώση της χώρας. Ουδείς, λοιπόν, κερδίζει από αυτό το εγχείρημα του δημοψηφίσματος. Ας θυσιαστεί, λοιπόν, το έλασσον και κομματικό για να διασωθεί το μείζον και εθνικό.

Είναι ώρα εθνικής συνεννόησης για την αντιμετώπιση του χρέους, όχι μόνο στις συνέπειές του αλλά κυρίως στις ρίζες του για να περάσουμε από το –Α του Αδιεξόδου και της Αβεβαιότητας στο +Α της Ανάπτυξης και της Ασφάλειας για την χώρα και τους πολίτες.