ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ (ΚΑΙ) Η ΟΡΓΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Tου ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

Είναι δεδομένο ότι στις εκλογές  της Κυριακής δεν θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα χάσει η κυβέρνηση.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι  η διαφορά μεταξύ ΝΔ και ‘’Συριζα’’ θα ξεπεράσει το 6%-7% με την αυτοδυναμία να "παίζεται’’. Κι αυτό  γιατί η οργή της κοινωνίας στα μνημονιακά μέτρα είναι πρωτοφανής.
Τα νοικοκυριά ‘’αναστενάζουν’’ στη φτώχεια  και στα χρέη. "Ξεχειλίζει’’ η οργή για τις  περικοπές σε μισθούς και συντάξεις έως 50%.
Οργή για τα λουκέτα στις επιχειρήσεις, οργή για την υπερφορολόγηση και τον ΕΝΦΙΑ, οργή για τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και τη λεηλασία των αποθεματικών τους, οργή για τις εργασιακές  γαλέρες στον ιδιωτικό τομέα.
Οργή για όλα. Περίπου 6,3 εκατομμύρια Ελλήνων ζουν ή πλησιάζουν τα όρια της φτώχειας. Περίπου 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι είναι πλέον άνεργοι. Το πιο ολέθριο υποπροϊόν της κρίσης είναι η μετανάστευση 200.000 νέων, ταλαντούχων Ελλήνων.
Παράλληλα, στο ιλιγγιώδες ποσό των 73,2 δισ. ευρώ έχουν φθάσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία.  Στα 13,5 δισ. ευρώ ανήλθαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι ανεξόφλητες οφειλές από τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος έχουν ξεπεράσει το 1,3 δισ. ευρώ και βαίνουν συνεχώς αυξανόμενες.
Την ίδια ώρα εκτίναξη του αριθμού των κόκκινων δανείων προδίδουν τα στοιχεία, καθώς νοικοκυριά και επιχειρήσεις αδυνατούν να δείξουν συνέπεια απέναντι στις υποχρεώσεις τους. Πλέον τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια φτάνουν στα 84 δισεκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα, εκείνα που εμφανίζουν καθυστερήσεις για πάνω από 90 ημέρες αντιστοιχούν στο 44,2% του ΑΕΠ. Αν σε αυτά προστεθούν τα προβληματικά δάνεια, δηλαδή αυτά που έχουν μικρότερες -αλλά συνεχείς- καθυστερήσεις από τις 90 ημέρες, τότε ανέρχονται σε πάνω από 110 δισ. ευρώ και αντιστοιχούν σε άνω του 58% του ΑΕΠ και σε λίγο περισσότερο από το 50% του συνόλου των χορηγήσεων.
Μια ψύχραιμη ματιά στην κοινωνία, δείχνει ότι δεν  υπάρχει επαγγελματική ομάδα που να μην έχει πληγεί από την κυβερνητική μνημονιακή πολιτική. Και φυσικά διαπιστώνεται ότι έγιναν αιματηρές θυσίες χωρίς κανένα αντίκρυσμα.Οι δημόσιοι υπάλληλοι είδαν περικοπές στους μισθούς, διαθεσιμότητες και  απολύσεις. Οι συνταξιούχοι από την πλευρά τους διαπίστωσαν μειώσεις στις συντάξεις και σοβαρά προβλήματα στην ιατροφαρμακευτική τους  περίθαλψη. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες αλλά και οι αγρότες ‘τιμωρούνται’ με χρέη και οικονομική  εξαθλίωση (σ.σ στις 250.000  ανέρχονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο).
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ζουν σε ένα εργασιακό μεσαίωνα με μισθούς για 500.000 απασχολούμενους ύψους 300 ευρώ καθαρά. Και φυσικά κανείς δεν ελπίζει να πάρει κάποτε σύνταξη.
Βέβαια, το μείζον ερώτημα που προκύπτει είναι ποιος κέρδισε από την πρωτοφανή αυτή οικονομική κρίση. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας και των μνημονίων, οι τράπεζες τσέπωσαν πάνω από 250 δισ. ευρώ, ενώ την ώρα που φτωχοποιείται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, αυξάνεται ο αριθμός των βαθύπλουτων συμπολιτών μας. Αποδείχτηκε ότι τα Μνημόνια είναι ένας μηχανισμός αναδιανομής περιουσιών, εισοδημάτων και πλούτου υπέρ της διαπλοκής και του κρατικοδίαιτου τραπεζικού συστήματος.​

Τρομοκρατoύν τους καταθέτες για να κλέψουν τις ψήφους τους.

του Νίκου Ιγγλέση






Κινδυνεύουν οι καταθέσεις των Ελλήνων, κραυγάζουν οι εκπρόσωποι της μνημονιακής συγκυβέρνησης προκειμένου να τρομοκρατήσουν για μια ακόμη φορά τους πολίτες.
Ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Σταμάτης, σέρνοντας πρώτος το χορό, δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε εσωτερικό δανεισμό, χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις των Ελλήνων, ακόμη και των μικροκαταθετών, για αγορά εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, δηλαδή κάθε 15 μέρες θα «τραβάνε» προφανώς υποχρεωτικά, είπε, από τις καταθέσεις των πολιτών.Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήρε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς επισημαίνοντας, σε κάθε ομιλία του, τον κίνδυνο για τις καταθέσεις αν στις εκλογές επικρατήσει η αντιπολίτευση.
Ας σκεφτούμε ότι αυτά λέγονται απ’ αυτούς που κούρεψαν τα χρήματα των Ελλήνων μικρο-ομολογιούχων το 2012.
Αφορμή για τις απίστευτες αυτές τερατολογίες αποτέλεσε η δήλωση του οικονομολόγου, μέλους της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Τόλιου ότι το υφιστάμενο δημοσιονομικό κενό μπορεί να αντιμετωπιστεί και με την έκδοση εντόκων γραμματίων, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, τα οποία θα μπορούν να αγοράζουν, αν θέλουν, και οι καταθέτες, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν σήμερα. Τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου αγοράζονται μόνο από τις τράπεζες, για να επωφελούνται από τα σχετικά υψηλότερα επιτόκια.
Τα έντοκα γραμμάτια είναι τρίμηνης ή εξάμηνης διάρκειας και όχι 15 ημερών όπως λέει, μη γνωρίζοντας, ο κ. Δ. Σταμάτης. Προκειμένου να αποπληρωθούν, όταν λήγουν, το Δημόσιο εκδίδει νέα τρίμηνα ή εξάμηνα, ανακυκλώνοντας έτσι το χρέος προς τις τράπεζες. Οι εκδόσεις
εντόκων γραμματίων αποσκοπούν στην κάλυψη του ελλείμματος στον προϋπολογισμό που εξακολουθεί να υφίσταται παρά τα δάνεια που παίρνει η χώρα από το Μηχανισμό Στήριξης. Τα έντοκα γραμμάτια ως βραχυπρόθεσμος δανεισμός έχουν υψηλότερο επιτόκιο από αυτό των δανείων της Τριαρχίας (Τρόϊκα).
Το 2014 το Δημόσιο εξέδωσε ανακυκλούμενα έντοκα γραμμάτια συνολικού ύψους 40,6 δις. ευρώ. Παράλληλα, προκειμένου να καλύψει τα ελλείμματά του, εξέδωσε, για πρώτη φορά τα τέσσερα τελευταία χρόνια και βραχυπρόθεσμους τίτλους εξωτερικού ECP (Euro Commercial Paper) ύψους 79,4 δις. Όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πέτυχε από το 2013 πρωτογενές πλεόνασμα.
 
Στόχος οι καταθέτες όχι οι καταθέσεις

Η «επιχείρηση φόβος» που εξαπέλυσε το ευρύτερο κόμμα του Μνημονίου, εν όψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, βασίζεται στο υπερόπλο της προπαγάνδας και στα διδάγματα του Γκέμπελς. Ο θεωρητικός του Γ΄ Ράϊχ έλεγε «Αν πεις ένα αρκετά μεγάλο ψέμα και συνεχίζεις να το επαναλαμβάνεις, ο λαός θα καταλήξει τελικά να το πιστέψει». Μην έχετε καμία αμφιβολία, μέχρι την παραμονή των εκλογών όλες οι συνιστώσες, μνημονιακές και κρυφομνημονιακές, του δωσιλογισμού και της ξενοκρατίας θα τρομοκρατούν το λαό με την απώλεια των καταθέσεών του, αν τολμήσει να ψηφίσει «ακραίες δυνάμεις» και «μη γνωστά πρόσωπα» κατά τον πρόεδρο της Κομισιόν κ. Ζαν Κλώντ Γιούνκερ.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πράγματι «κρυφό σχέδιο», για Plan B μίλησε ο κ. Δ. Σταμάτης, να βάλει χέρι στις καταθέσεις των πολιτών, αυτό είναι εφικτό; Η απάντηση είναι όχι γιατί οι καταθέσεις είναι λογιστικές και όχι πραγματικές (δεν υπάρχει αντίστοιχο χαρτονόμισμα). Ο πολύς κόσμος πιστεύει ότι τα χρήματά του, που έχει καταθέσει σε μια τράπεζα, φυλάσσονται στα χρηματοκιβώτιά της για να του επιστραφούν όταν τα ζητήσει. Στην πραγματικότητα δε συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Οι συνολικές καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ανέρχονται σε περίπου 162 δις. Από το ποσό αυτό μόνο ένα μικρό ποσοστό περίπου 8-10 %, δηλαδή 13-16 δις. βρίσκονται στα χρηματοκιβώτια των τραπεζών, τα υπόλοιπα έχουν δοθεί σε δάνεια (επιχειρηματικά, στεγαστικά, καταναλωτικά και προς το Δημόσιο).
Οι τράπεζες μάλιστα έχουν χορηγήσει δάνεια περισσότερα από τις καταθέσεις, περίπου 215 δις., μέσω δανεισμού τους από άλλες τράπεζες και την ΕΚΤ. Το χειρότερο όμως είναι ότι από το σύνολο των δανείων περίπου 80 δις. δεν αποπληρώνονται (κόκκινα δάνεια) και αποτελούν τη «μαύρη τρύπα» των τραπεζών. Γι’ αυτό είπαμε ότι οι καταθέσεις είναι λογιστικές και όχι πραγματικές και δεν κινδυνεύουν από τα έντοκα γραμμάτια αλλά από τα Μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας, που καταστρέφουν τον παραγωγικό ιστό της χώρας, μειώνουν τα εισοδήματα και αυξάνουν την ανεργία. Για τους λόγους αυτούς τα «κόκκινα δάνεια» αυξάνονται ανατρέποντας τους ισολογισμούς των τραπεζών (μειώνουν το ενεργητικό τους). Έτσι κατάθεση άνω των 100.000 ευρώ θεωρείται πια επένδυση και ο καταθέτης αναλαμβάνει το ρίσκο που έχει η επιλογή της συγκεκριμένης τράπεζας στην οποία εμπιστεύτηκε τα λεφτά του.
Από ποιες καταθέσεις λοιπόν θα πάρει τα χρήματα ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν γίνει κυβέρνηση, για να καλύψει το δημοσιονομικό κενό; Απόπειρα να μετατραπεί, υποχρεωτικά, ένα μέρος των καταθέσεων σε έντοκα γραμμάτια σημαίνει ότι το Δημόσιο θα πάρει όλο το ρευστό χρήμα που έχει απομείνει στις τράπεζες, με συνέπεια αυτές να καταρρεύσουν την επόμενη μέρα. Αυτό δείχνει το απύθμενο θράσος της γκεμπελικής προπαγάνδας που βασίζεται στην άγνοια του μέσου πολίτη για το πώς λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα.
 
Για να μη ξεχνιόμαστε

Αυτό που παρακολουθούμε σήμερα έχει ξαναγίνει λίγο πριν από τις προηγούμενες εκλογές. Φρεσκάροντας λίγο τη μνήμη μας ας θυμηθούμε τη λεγόμενη «Μυστική Έκθεση του Μαξίμου» όπως τιτλοφορείτο που είδε το φως της δημοσιότητας το Φεβρουάριο του 2012 και παρουσιάστηκε τότε απ’ όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά μέσα χωρίς κανέναν ουσιαστικό αντίλογο.
Στη «Μυστική Έκθεση» περιγράφεται ο «πυρηνικός χειμώνας» που θα ενσκύψει στην Ελλάδα στην περίπτωση της άτακτης χρεοκοπίας (η συντεταγμένη έγινε το 2010) και της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη.
Αξίζει να δοθεί ένα μικρό απάνθισμα των όσων ανέφερε αυτή η έκθεση, με την υπενθύμιση ότι άτακτη χρεοκοπία μπορεί να επέλθει μόνο από το αδιέξοδο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας σε συνδυασμό με τη βουλιμία των αγορών, όπως έγινε στην Αργεντινή το 2001.
1. Πρώτες 72 ώρες: Μαζικές αναλήψεις καταθέσεων, οι τράπεζες κλείνουν για 2-3 μέρες και μετά επιβάλλουν πλαφόν αναλήψεων ανά μήνα που δεν ξεπερνά τα 200 – 300 ευρώ
2. Πρώτες 2 εβδομάδες: Πρώτες ελλείψεις σε πετρέλαιο, ουρές στα βενζινάδικα με εκτόξευση των τιμών, μειώνονται τα δρομολόγια των συγκοινωνιών και τα εισιτήρια αυξάνονται ως 200%, πρώτες ελλείψεις προϊόντων στα σούπερ-μάρκετ.
3. Πρώτος μήνας: Στάση πληρωμών στο Δημόσιο, 800.000 υπάλληλοι δεν παίρνουν το μισθό τους, τα νοσοκομεία υπολειτουργούν, τα φαρμακεία δεν έχουν φάρμακα.
4. Πρώτο τρίμηνο: Μπλακάουτ στη ΔΕΗ, βυθίζεται η χώρα στο σκοτάδι, διακοπές ρεύματος με ανώτατο όριο τις 5 διακεκομμένες ώρες την ημέρα.
5. Πρώτο έτος: Η ανεργία φτάνει επίσημα στο 35% (σ.σ. σήμερα έχει φτάσει το 27%) και οι άνεργοι πλησιάζουν τα 2 εκατ., η απώλεια εισοδήματος φτάνει το 65%, σε σχέση με το 2011, ο πληθωρισμός φτάνει το 70%, πωλούνται μαζικά έναντι ελαχίστου τιμήματος Δημόσιοι Οργανισμοί, αεροδρόμια, λιμάνια, ακίνητα (σ.σ. ότι ακριβώς γίνεται σήμερα).
6. Τα πρώτα πέντε χρόνια: Ένα χρόνο μετά τη χρεοκοπία (σ.σ. προκειμένου να έχει ολοκληρωθεί η καταστροφή) αποφασίζεται η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή με ισοτιμία 1 ευρώ = 1.000 δραχμές, στη συνέχεια θα ακολουθήσει υποτίμηση 50 – 70% για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα! (σ.σ. φαίνεται ότι δεν θα επαρκεί η αρχική υποτίμηση του 1.000%). Έλληνες με κεφάλαια στο εξωτερικό και ξένοι κερδοσκόποι (σ.σ. δηλαδή δε θα είναι επενδυτές;) θα αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές ακίνητα και επιχειρήσεις, το 4% του πληθυσμού θα χάσει τη ζωή του από αιτίες που θα έχουν σχέση με την άτακτη χρεοκοπία.
Όλα αυτά που περιγράφονται σ’ αυτή την έκθεση, καθώς και σε άλλες όπως αυτή της Εθνικής Τράπεζας που κυκλοφόρησε στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στις εκλογές του Μαϊου και Ιουνίου 2012, αποσκοπούσαν στο να τρομοκρατήσουν το λαό και να διατηρήσουν στην εξουσία το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ, και δυστυχώς το πέτυχαν.
Τώρα παραμονές των νέων εκλογών πάλι μας απειλούν με χρεοκοπία και Grexit. Είναι απίστευτο και όμως αληθινό τα ίδια πολιτικά κόμματα, οι ίδιοι πολιτικοί που οκτώ χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ χρεοκόπησαν (το 2010) την Ελλάδα, δανειζόμενοι από τις αγορές και επί πέντε χρόνια τη σώζουν από την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν, σήμερα κατηγορούν την αντιπολίτευση ότι αν εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική η χώρα θα χρεοκοπήσει.
Με θράσος χιλίων πιθήκων ισχυρίζονται ότι αυτοί έχουν σχέδιο εξόδου από την κρίση που συνίσταται:
α) Στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης σ’ ένα μήνα.
β) Την εξασφάλιση «Πιστοληπτικής γραμμής στήριξης αυξημένης εποπτείας».
γ) Την έξοδο στις αγορές για αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων, όπως γινόταν μέχρι το 2010.

Δεν λένε όμως ότι:

α) Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης περιλαμβάνει νέα μέτρα όπως η αύξηση του ΦΠΑ, η μείωση των κύριων συντάξεων, η απελευθέρωση των απολύσεων κ.ά που δεν τόλμησαν να παρουσιάσουν στη Βουλή προς ψήφιση και γι’ αυτό έφεραν την προεδρική εκλογή ένα μήνα νωρίτερα.
β) Η «Πιστοληπτική γραμμή στήριξης αυξημένης εποπτείας» προϋποθέτει ένα τρίτο Μνημόνιο με νέα μέτρα που θα ζητήσουν οι πιστωτές προκειμένου να εκταμιεύσουν χρήματα που είχαν διατεθεί με τα προηγούμενα Μνημόνια.
γ) Η έξοδος στις αγορές σημαίνει δανεισμός με υψηλότερα επιτόκια προκειμένου το χρέος να ανακυκλώνεται και όχι να μειώνεται, δηλαδή για να πληρώνουμε εσαεί το παλιό χρέος με νέο χρέος και υπό αγγλικό δίκαιο.
Η μνημονιακή συγκυβέρνηση τρομοκρατεί για μια ακόμη φορά τους πολίτες, δεν ενδιαφέρεται για τις καταθέσεις αλλά για την ψήφο των καταθετών.
Με την ψήφο μας, στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, ας τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες (Ρήση του Γ. Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, το 1961 μετά τις εκλογές βίας και νοθείας).

Από το  http://greekattack.wordpress.com

Σύγκρουση, ψέματα και βιντεοταινίες στο Ελεγκτικό Συνέδριο για το Ελληνικό ...!

Στη μείζονα αυξημένη 7μελή σύνθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ειδική σύνθεση) συζητήθηκαν οι αιτήσεις αναθεώρησης της περιφέρειας Αττικής και του δικηγόρου Γιώργου Κόκκα, ατομικά, αλλά και ως εκπρόσωπου της πολιτικής κίνησης «Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας» και της ένωσης προσώπων «Συσπείρωση για Δημοκρατία και Σεισάχθεια», με τις οποίες ζητούν να αναιρεθεί η πρόσφατη απόφαση του 6ου Τμήματος του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου που έκρινε νόμιμο τον διαγωνισμό για την αξιοποίηση του Ελληνικού με πλειοδότη την εταιρεία LAMDA.

Σημειώνεται ότι το 6ο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου με υπ΄ αριθμ. 3800/2014 απόφασή του έκανε δεκτή την αίτηση του ΤΑΙΠΕΔ και ανακάλεσε την προηγούμενη απόφαση του Ζ΄ Κλιμακίου του ίδιου δικαστηρίου, που είχε «παγώσει» τη σχετική διαδικασία για το Ελληνικό.

Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, η περιφέρεια Αττικής κατέθεσε συμπληρωματικά στοιχεία για την υπόθεση του Ελληνικού, όπως είναι η 250 σελίδων τεχνική μελέτη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, η οποία ανεβάζει  την αξία της έκτασης σε σχέση με το τίμημα που συμφωνήθηκε (915 εκατ. ευρώ).

Ακόμη, η Περιφέρεια τόνισε ότι είναι «εξευτελιστική η τιμή πώλησης» και πως η μεταβίβαση είναι αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, καθώς παραβιάζονται οι κανόνες του ανταγωνισμού, αφού επήλθε νόθευση των κανόνων αυτών, λόγω της δωρεάν χορήγησης άδειας καζίνου, της απαλλαγής από το φόρο, κ.λπ.

Τέλος, η Περιφέρεια ζήτησε να προχωρήσει το Ελεγκτικό Συνέδριο σε έλεγχο προστασίας του δημοσίου συμφέροντος και να μην αρκεστεί μόνο στο διαγνωστικό σκέλος.

Ο κ. Κόκκας αρχικά ζήτησε την αναβολή συζήτησης της υπόθεσης, λόγω της αίτησης διόρθωσης των πρακτικών της προηγούμενης δικασίμου που έχει καταθέσει και δεν έχει πάρει τα νέα πρακτικά. Όμως το αίτημά του απορρίφθηκε.

Στη συνέχεια ο δικηγόρος υποστήριξε ότι υπήρξε τροποποίηση των όρων της σύμβασης, αλλά το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ασχολήθηκε με το θέμα αυτό, ενώ τόνισε ότι παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας.
H εταιρεία LAMDA ανέφερε ότι τόσο η περιφέρεια Αττικής όσο και ο κ. Κόκκας δεν έχουν έννομο συμφέρον να ασκήσουν τις αιτήσεις αναίρεσης, ενώ τόνισε ότι η μελέτη του ΤΕΕ που επικαλείται η Περιφέρεια δεν αποτελεί δημόσιο έγγραφο, απλώς το Επιμελητήριο εκφράζει μια επιστημονική κρίση. Το ΤΑΙΠΕΔ και το ελληνικό Δημόσιο ζήτησαν την απόρριψη όλων των αναιρέσεων.

Ο επίτροπος του ΕΣ Μιχαήλ Ζημής πρότεινε στο δικαστήριο να απορριφθούν όλες οι αιτήσεις ως απαράδεκτες. Και αυτό γιατί τόσο η Περιφέρεια όσο και ο κ. Κόκκας δεν έχουν την ιδιότητα του διαδίκου. Και δεν έχουν την ιδιότητα αυτή, καθώς μετά την απόφαση του 6ου Τμήματος έπρεπε να επικαλεστούν ειδικούς λόγους και όχι απλούς τυπικούς λόγους, όπως γίνεται σε όλες τις άλλες περιπτώσεις.

Eνσταση κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης προκλήθηκε ένταση, όταν ο πρόεδρος του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου Νικόλαος Αγγελάρας αντιλήφθηκε μια συνεργάτιδα του κ. Κόκκα να βιντεοσκοπεί με κινητό τηλέφωνο την ακροαματική διαδικασία, χωρίς προηγουμένως να έχει ζητήσει την άδεια του δικαστηρίου.
Ο κ. Αγγελάρας διέταξε την αποβολή από την δικαστική αίθουσα της συνεργάτιδας του δικηγόρου και έδωσε εντολή το κινητό τηλέφωνο να μην εξέλθει της δικαστικής αιθούσης.
Ο κ. Κόκκας επικαλέστηκε ότι είναι δημόσια η συνεδρίαση και έχει δικαίωμα βιντεοσκοπήσεως και ανέφερε ότι ανάλογες βιντεοσκοπήσεις έχει κάνει και στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ακόμα, σημείωσε ότι παραποιηθήκαν τα πρακτικά της προηγούμενης συζήτησης στο 6ου Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την ίδια υπόθεση και έχει υποβάλλει αίτηση διόρθωσης των πρακτικών και για το λόγο αυτό προέβη στην βιντεοσκόπηση.
Επίσης, ο κ. Κόκκας επισήμανε ότι εξαπατήθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο, καθώς δεν του δόθηκαν τα έγγραφα που έχει ζητήσει από την προηγούμενη συζήτηση της υπόθεσης στο 6ο Τμήμα.
Ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου επανέλαβε ότι το κινητό με το οποίο γινόταν η βιντεοσκόπηση πρέπει να παραμείνει στην αίθουσα για να διαγραφεί το επίμαχο βίντεο.
 Ο κ. Κόκκας απάντησε ότι η διαγραφή του βίντεο θα γίνει όταν διορθωθούν τα πρακτικά της προηγούμενης ακροαματικής διαδικασίας.
Τότε, ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου διέκοψε την ακροαματική διαδικασία, προκειμένου να διαγραφεί το βίντεο από το κινητό τηλέφωνο και στη συνέχεια προχώρησε στην περαιτέρω διαδικασία.
Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει τις αποφάσεις του.

Πηγή:www.capital.gr

Το Δικέφαλο ΠΑΣΟΚ, ο ΓΑΠ, ο Βαγγέλης και ποιούς ...μωραίνει ο Κύριος σ’αυτήν την κρίσιμη περίοδο για τη χώρα

Στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1994 άρχισε η πρώτη αναμέτρηση για τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Αφορμή ήταν η προσπάθεια του τότε γραμματέα του κόμματος Α.Τσοχατζόπουλου να καταργηθεί το ασυμβίβαστο μεταξύ του γραμματέα και του υπουργού.

Αντίθετοι σε αυτό ήταν οι Κ. Σημίτης, Θ. Πάγκαλος, Β.Παπανδρέου, Γ. Αρσένης και Κ. Λαλιώτης, διότι ήθελαν να αποτρέψουν την διεύρυνση της επιρροής του Τσοχατζόπουλου και στην κυβέρνηση.

Ο Α. Παπανδρέου απέφυγε να πάρει θέση και έστειλε μήνυμα προς τους επίδοξους διαδόχους: «Το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται και δεν τεμαχίζεται...».

Μετά από δέκα χρόνια το «δόγμα» του Ανδρέα Παπανδρέου αρχίζει να τεμαχίζεται. Ο Κ.Σημίτης είχε από το τέλος του 2003 συνειδητοποιήσει ότι είχε αρχίσει να κλείνει ο κύκλος της κυβέρνησής του. Αποφάσισε και με βάση τις δημοσκοπήσεις, να δώσει το «δακτυλίδι της διαδοχής» στον Γιώργο Παπανδρέου.

Ο Σημίτης «χάρισε» το κόμμα στον γιό του Ανδρέα και η «κληρονομική» διαδοχή επικυρώθηκε στην κάλπη από ένα εκατομμύριο μέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ.
Στις προεκλογικές ομιλίες του, ο ΓΑΠ αναφέρονταν στη «δημοκρατική παράταξη» επιχειρώντας να αγγίξει το ιστορικό εθιμικό των παραδοσιακών ψηφοφόρων της Ενωσης Κέντρου του παππού και του ΠΑΣΟΚ του πατέρα του…

Ηταν ο πρώτος που ονόμασε το ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του «Δημοκρατική Παράταξη»… Όταν το 2014 ο διάδοχος του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος προγραμμάτισε Συνέδριο για τη συγκρότηση της «Δημοκρατικής Παράταξης», αυτό αποτέλεσε την αφορμή για τη σύγκρουση!

Στις εκλογές του Μαρτίου του 2004 το ΠΑΣΟΚ, μετά από έντεκα χρόνια στην εξουσία, θα περάσει στην αντιπολίτευση και στην εσωστρέφεια. Ο ΓΑΠ θα αφήσει τις πρώτες αιχμές κατά του προκατόχου του Κ.Σημίτη, ο οποίος, αντίθετα, απέδωσε την ήττα του ΠΑΣΟΚ στο γεγονός ότι ο ΓΑΠ δεν είχε υπερασπισθεί το έργο των κυβερνήσεων του.
Μετά από τρία χρόνια, τον Ιούνιο του 2007, ο ΓΑΠ θα διαγράψει τον Σημίτη από το κόμμα! Αφορμή αποτέλεσε η διαφωνία για την έγκριση με δημοψήφισμα του Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν ήταν απλά μια πράξη αγνωμοσύνης, αλλά μια απροκάλυπτη εκδήλωση της ανασφάλειάς του. Αυτό θα αποδειχθεί και αργότερα με την επιλογή των «μικρών κηπουρών» που στελέχωναν το Επιτελείο του και τα βασικά υπουργεία.

Μετά τη δεύτερη και σοβαρότερη ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007 -απέσπασε το μικρότερο ποσοστό από το 1981- ο ΓΑΠ αποφάσισε να ζητήσει ανανέωση της εμπιστοσύνης στην ηγεσία του κόμματος.

Αμέσως μετά τη δήλωση του Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως «έτοιμος από καιρό», πήγε στο Ζάππειο και ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους την απόφασή του να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Στην εκλογική διαδικασία μετείχαν 730.000 μέλη και φίλοι. Ο ΓΑΠ επεκράτησε με 55,57% έναντι 38,5% του Βενιζέλου και 5,7% του Σκανδαλίδη. Ηταν η αρχή μιας προσωπικής πλέον βεντέτας σε βάρος της ενότητας του ΠΑΣΟΚ.

Μετά από μια μικρή περίοδο νηνεμίας στις αρχές του 2008, ο ηττημένος Ευάγγελος Βενιζέλος κινήθηκε για τη συγκρότηση δικού του ρεύματος μέσα στο ΠΑΣΟΚ! Ωστόσο, έπειτα από την έντονη αντίδραση του Παπανδρέου, εγκατέλειψε τα σχέδια του.

Στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2009 το ΠΑΣΟΚ θα έχει την πρώτη νίκη με 36,64% έναντι 32,29% της Ν.Δ. Μεγάλη, όμως, και η αποχή (47,4%). Το ΠΑΣΟΚ έχασε από τις βουλευτικές του 2007 σχεδόν 849.000 ψήφους!

Ο Παπανδρέου έκρινε ότι είχε έλθει και η δική του ώρα. Αποφάσισε να μη ψηφίσει εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από τον υποψήφιο, για να προκαλέσει εκλογές.

Μεγάλο δώρο στον Κώστα Κραμανλή. Γνώριζε ότι, λόγω του υψηλού εξωτερικού χρέους, η χώρα βρίσκονταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και έπρεπε να λάβει σκληρά οικονομικά μέτρα. Απάντησε στην πρόκληση του ΓΑΠ με προκήρυξη εκλογών για τις 4 Οκτωβρίου.

Μία παρένθεση: Ο κ.Τσίπρας ακολουθεί τα διδάγματα του Γιώργου Παπανδρέου…Καταψήφισε τον υποψήφιο Πρόεδρο για να πάμε σε εκλογές. Και για να ανταμείψει τον κ.Κουβέλη για το "ΟΧΙ", του πρότεινε να επιλέξει περιφέρεια και να διεκδικήσει την εκλογή του με σταυρό! Στις εκλογές του 2009 ο ΓΑΠ αρνήθηκε στον Κώστα Σημίτη την πρώτη θέση στο Ψηφοδέλτιο Επικρατείας και του πρότεινε να επιλέξει την Α΄Αθηνών ή την Α΄Πειραιώς! Στην αγνωμοσύνη προστέθηκε και η εμπάθεια!

Η προεκλογική καμπάνια του ΓΑΠ θα σφραγισθεί από το «ιστορικό» σύνθημα: «Λεφτά υπάρχουν»! Πιό ρεαλιστής ο Κ.Καραμανλής ζητούσε «νωπή εντολή» για να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, ενώ άφηνε να εννοηθεί ότι κάποιοι θα «πλήρωναν» για την έξοδο από την κρίση.

Και ο ΓΑΠ εγνώριζε, από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, το δημοσιονομικό αδιέξοδο, αλλά επέλεξε τον «πελατειακό λαϊκισμό» για να κερδίσει τις εκλογές. Και το πέτυχε με 43,92% και 160 έδρες.

Ετσι παγιδεύτηκε σε μια περιπέτεια με απειρία διακυβέρνησης και με άπειρους υπουργούς σε καίριες θέσεις. Οταν κατάλαβε το δημοσιονομικό αδιέξοδο και βρέθηκε να κυβερνά μια χώρα στο χείλος του γκρεμού, στις 23 Απριλίου 2010 από το Καστελόριζο ανακοίνωσε την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης που είχαν συγκροτήσει η ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ. Αναπάντητο ερώτημα: Γιατί το Καστελόριζο, στα σύνορα με την Τουρκία; Σαν να επρόκειτο για μια μεγάλη εθνική νίκη!

Τα Μνημόνια με τη λιτότητα, την ανεργία και τη φτώχεια ήταν η αρχή της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ. Ηλθε και η ακατανόητη πρωτοβουλία του ΓΑΠ για το δημοψήφισμα και η παραίτησή του. Από δειλία για να αντιμετωπίσει τα χειρότερα ή υστεροβουλία για να απαλλαγεί από την «καυτή πατάτα»;

Στις διπλές εκλογές του 2012 το ΠΑΣΟΚ θα πληρώσει το τίμημα των Μνημονίων. Στις δεύτερες εκλογές, τουΙουνίου, το ΠΑΣΟΚ με 12,3% θα εκλέξει 33 βουλευτές. Από τις εκλογές του 2009 θα χάσει 31 μονάδες και 127 βουλευτές!

Θα ήταν άδικο να καταλογισθούν όλες οι ευθύνες στον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον ΓΑΠ μετά την παραίτηση του. Ούτε και τη δημοσκοπική συρρίκνωση του κόμματος.

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, ο Βενιζέλος ήταν υποχρεωμένος, ηγούμενος ενός κόμματος που έφερε την τρόικα, να συμπράξει στο σχηματισμό κυβέρνησης με τη Ν.Δ.και την ΔΗΜΑΡ. Γνώριζε ότι η συμμετοχή θα είχε συνέπειες στο κόμμα και στον ίδιο, αλλά η μη συμμετοχή θα είχε συνέπειες στη χώρα.
Τι έκανε ο ΓΑΠ; Αφησε στον Βενιζέλο να χρεωθεί τις συνέπειες της δικής του πολιτικής και ταξίδευε στο εξωτερικό «διδάσκοντας», με παχυλές αμοιβές, την «εμπειρία» του από την διαχείριση της κρίσης! Και ταυτόχρονα ενεθάρρυνε τη συγκρότηση «φιλικών» προς αυτόν ομάδων, εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ. Εχει και ο Βενιζέλος σ’ αυτό τις ευθύνες του.

Μετά από δυόμιση χρόνια «εκπαιδευτιικό» τουρισμό στο εξωτερικό, ο ΓΑΠ επανήλθε στην Ελλάδα αποφασισμένος να ιδρύσει το δικό του κόμμα. Πολλοί προσπάθησαν να τον μεταπείσουν με μια λογική πρόταση. Να μετάσχει με το κόμμα του πατέρα στις εκλογές και μετά να συγκληθεί Συνέδριο, ακόμη και με θέμα την ηγεσία.

Είναι γενική η παραδοχή ότι, με δεδομένο ότι κανένα κόμμα θα εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, το ΠΑΣΟΚ ενωμένο θα μπορούσε να αποσπάσει ένα σημαντικό αριθμό βουλευτών και να είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων.

Τώρα, ο ΓΑΠ τεμαχίζει το ΠΑΣΟΚ και ακυρώνει αυτόν τον ρόλο. Και προσβάλλει ως «άκυρη» την πολιτική διαθήκη του πατέρα του, του Ανδρέα Παπαπανδρέου, ο οποίος λίγες ημέρες πριν κλείσει τα μάτια του, σε επιστολή του προς την Κεντρική Επιτροπή και την Κοινοβουλευτική Ομάδα τόνιζε: «Είναι ευθύνη όλων μας η διασφάλιση της ενότητας και της προοπτικής του μεγάλου κινήματος μας».

 O ΓΑΠ, λοιπόν, δεν είναι νέος, άσπιλος και άμωμος. Το κόμμα του μπορεί να είναι καινούργιο, ο ίδιος όχι. Στην ομιλία του στο Μουσείο Μπενάκη, παρουσιάζοντας το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ), ενώ χρησιμοποίησε τη μνήμη για να θυμίσει προοδευτικά πεπραγμένα των διαδοχικών θητειών του ως στέλεχος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πει ούτε μια λέξη για το πώς οδηγήθηκε η χώρα στο ΔΝΤ, ούτε να εξηγήσει γιατί ενώ η κυβέρνηση Καραμανλή είχε την μεγάλη ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, δεν έλαβε εκείνες τις θεσμικές δράσεις, π.χ. εξεταστική επιτροπή, ώστε να διερευνηθούν οι ευθύνες του προκατόχου του. Κι όμως, μια ειλικρινής εξομολόγηση του ίδιου γι αυτά τα ζητήματα θα συνέβαλε, αν όχι στην κάθαρση της τραγωδίας (τραγωδία ζουν και θα ζουν οι ανυπεράσπιτοι πολίτες, όχι ο ίδιος), τουλάχιστον στην παραδοχή εκ μέρους του των λαθών εκείνων που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή δεινή κατάσταση.
Η βραχεία προεκλογική περίοδος είναι η τελευταία ευκαιρία του ΓΑΠ, να κάνει μια γενναία και ειλικρινή αυτοκριτική (αν βέβαια έχει κατανοήσει τα λάθη του). Είναι το μόνο που μπορεί να προσφέρει σήμερα στη χώρα. Προς το παρόν δείχνει να νοιάζεται να σώσει μόνον τον εαυτό του...