Το "κούρεμα" των ομολόγων-αποθεματικών που διέθεταν τα ασφαλιστικά ταμεία, το 2012, αποτελεί αναμφίβολα τη ληστεία του αιώνα. Οι συγκεντρωμένοι κόποι ολόκληρων δεκαετιών, ο ιδρώτας των εργαζομένων της χώρας, αφού πρώτα κατευθύνθηκαν δια νόμου υποχρεωτικά στο Κοινό Κεφάλαιο της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) -συνολικά κάπου 22,49 δισ. ευρώ- στη συνέχεια οδηγήθηκαν στη διαδικασία του "κουρέματος" (με το PSI), από την οποία χάθηκε το 53,50% της αξίας τους. Δηλαδή, στα Ταμεία απέμειναν μόλις 11,92 δισ. ευρώ!
Όλα αυτά συνέβησαν χωρίς την παραμικρή δέσμευση-πρόβλεψη της τότε (αλλά και της σημερινής) κυβέρνησης για σταδιακή -έστω- κάλυψη των ζημιών, δεδομένου ότι επρόκειτο για χρήματα που αποτελούσαν ανταποδοτικές εισφορές εργαζομένων-εργοδοτών κι όχι για επιλεκτικές-κερδοσκοπικές τοποθετήσεις στα ελληνικά ομόλογα, από fund και άλλους πάσης φύσεως επενδυτές-κερδοσκόπους.
Η μετά το “κούρεμα” σημερινή οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών Ταμείων, που βάζει σε κίνδυνο ακόμα και την καταβολή των "τσεκουρεμένων" συντάξεων, δεν προκαλεί έκπληξη.
Πίσω από τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν χιλιάδες συνταξιούχοι, με συντάξεις που δε φτάνουν ούτε για την κάλυψη των βασικών αναγκών, με τις περικοπές ακόμα και στα φάρμακα και τις ιατρικές εξετάσεις, υπάρχουν αιτίες και υπεύθυνοι. Υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες και πολιτικές κατευθύνσεις που επιβάλλουν την εξαθλίωση και τη δυστυχία.
Η κυρίαρχη προπαγάνδα της κυβέρνησης αποσκοπεί στο να ξεχαστεί η υπόθεση του “κουρέματος” των αποθεματικών των Ταμείων και της υποχρέωσής της για επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών τους, αλλά και να αποκρυβεί η αλήθεια για τους ενόχους που έφεραν τα Ταμεία σ' αυτή την κατάσταση. Ετσι, γίνονται συνεχώς και στοχευμένα αναφορές στις δήθεν υψηλές συντάξεις και παροχές, σε εκτεταμένες παρανομίες π.χ. συντάξεις "μαϊμού" κ.ο.κ, προκειμένου να καλυφθούν οι πραγματικές αιτίες.
Ο στόχος είναι ένας: Να ενοχοποιηθούν μόνο οι εργαζόμενοι, των οποίων οι εισφορές λεηλατήθηκαν παράνομα και ερήμην τους από την κυβέρνηση και την τρόϊκα και να φορτωθούν όλα τα βάρη στους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους.
Προσοχή, η επίθεση δεν έχει ολοκληρωθεί! Ηδη, στρώνεται το έδαφος για το τελειωτικό χτύπημα, μέσω των νέων αντιασφαλιστικών “μεταρρυθμίσεων” που θα ακολουθήσουν αμέσως μετά τις εκλογές και με πρόσχημα -για άλλη μια φορά- τη "βιωσιμότητα των ταμείων".
Οπως ήδη είναι γνωστό, αμέσως μετά τις εκλογές και ως τις αρχές του φθινοπώρου (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο), θα δρομολογηθούν -εφόσον εξακολουθεί να υπάρχει η σημερινή κυβέρνηση- οι νέες συγχωνεύσεις, με συνοπτικές διαδικασίες, όλων των Ταμείων σε τρία.
Στο πλαίσιο αυτό, τα συναρμόδια υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών ετοιμάζουν τις νέες “εγγυημένες συντάξεις” των 360 ευρώ (!), νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ριζικές περικοπές στην Υγεία και την Πρόνοια και νέες περικοπές στα φάρμακα και τις ιατρικές εξετάσεις.
Ομως, πουθενά στο κυβερνητικό σχέδιο για τα ασφαλιστικά Ταμεία δεν υπάρχει πρόβλεψη για επιστροφή σε αυτά των παράνομα “κουρεμένων” αποθεματικών τους. Ετσι, ο κίνδυνος να εξανεμιστούν πλήρως οι ήδη ελάχιστες παροχές και οι πετσοκομένες συντάξεις, είναι άμεσος.
Στο δρόμο προς τις κάλπες, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν όλοι, ότι η νέα επίθεση στα ασφαλιστικά Ταμεία θα πρέπει να αποκρουστεί με αποφασιστικότητα. Να συνειδητοποιήσει, δηλαδή, ο καθένας ότι δεν υπάρχουν "μεσσίες" που θα έρθουν να τον "σώσουν".
Ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους εργατοϋπαλλήλους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τους αγρότες, είναι να διεκδικήσουν να επιστραφούν όλα τα χρήματα των Ταμείων και να περιφρουρήσουν ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματά τους στην Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Πρόνοια και τις συντάξεις.
Η εξέταση της οικονομικής κατάστασης των ασφαλιστικών Ταμείων δεν είναι λογιστικό ζήτημα, εισπράξεων, εσόδων και εξόδων. Η λογιστική-οικονομικοδιαχειριστική λογική από την κυβέρνηση και την τρόϊκα, που αντιμετωπίζουν την κοινωνική ασφάλιση ως κόστος, πρέπει να απορριφθεί κατηγορηματικά από όλους τους εργαζομένους και τους ασφαλισμένους.
Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι πρώτα και κύρια ζήτημα πολιτικό και ταξικό και αποτελεί δικαίωμα για κάθε εργαζόμενο.
