Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Η έξοδος από το μνημόνιο θα έπρεπε να σημαίνει αλλαγή των κύριων επιλογών των δανειστών.




Του Γιάννη Νικολάου


Η δεξιά, ευρωπαϊκή και εγχώρια, έχει κάνει σαφή την πολιτική της πρόθεση. Ιδιαίτερα για τoν ευρωπαϊκό Νότο, η απάντησή της αποτυπώνεται στο «νέο παραγωγικό μοντέλο» που σμιλεύεται στην Ελλάδα: Υψηλά ποσοστά ανεργίας, χαμηλές αμοιβές, εργασιακή ανασφάλεια, αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, περιορισμός του κοινωνικού κράτους.
Σεβαστή η άποψη όσων συμφωνούν με αυτή την πολιτική, αλλά όπως κι αν τη δικαιολογήσουν, όσο κι αν την προβάλλουν ως μονόδρομο, πρόκειται για μια κοινωνικά χρωματισμένη επιλογή, μια επιλογή δεξιά.
Πολιτικός αντίπαλος της δημοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα υπήρξε ιστορικά η δεξιά. Οι αναφορές της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας είχαν πάντα κοινωνικό χρώμα: αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των πολλών - κοινωνικό κράτος -δημοκρατικοί θεσμοί - εργασιακά δικαιώματα.
Αναφαίρετο δικαίωμα λοιπόν, να υπερασπίζεται κανείς μια δεξιά πολιτική, αρκεί να μην την ονομάζει πρόοδο ή να αυταπατάται ότι συνεχίζει στο ίδιο πολιτικό στρατόπεδο ενώ έχει ήδη ενστερνισθεί τις βασικές ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες του αντιπάλου.
Οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι περνάμε στην εποχή εξόδου από τα μνημόνια. Όμως, έξοδος από τα μνημόνια σημαίνει αλλαγή των κύριων (τουλάχιστον) επιλογών που αποτυπώθηκαν στις συμφωνίες με τους δανειστές και περιέγραψαν την επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης με ολέθριες συνέπειες στην ύφεση αλλά και τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους (έκτακτες εισφορές, εργασιακές σχέσεις, μείωση του κοινωνικού κράτους κλπ).
Σημαίνει, δηλαδή, αλλαγή του πλαισίου πολιτικής των τελευταίων χρόνων και όχι απλά τη διαβεβαίωση ότι δεν θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα (πρόκειται άλλωστε για ισχυρισμό αναληθή, όχι μόνο γιατί υπάρχουν ήδη ψηφισθέντα μέτρα που δεν έχουν ακόμα εφαρμοσθεί όπως η μείωση των επικουρικών συντάξεων, αλλά και γιατί στο νέο μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνονται πρόσθετες περικοπές υπό τον τίτλο «διαρθρωτικές αλλαγές»).
Το ερώτημα: πώς διαμορφώνεται η προοδευτική απάντηση και η εναλλακτική πρόταση, απέναντι στις πολιτικές επιλογές όπως έχουν αποτυπωθεί στις συμφωνίες με τους δανειστές, θα βρίσκεται στο προσκήνιο και μετά τις επικείμενες εκλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Η περιγραφή διαφορετικής διεξόδου, νέας πρότασης, αντίπαλης και αντίθετης με το κοινωνικό μοντέλο στο οποίο διολισθαίνουμε, όπως και η διαμόρφωση των πολιτικών συμμαχιών που μπορούν να την προωθήσουν, παραμένει ως επίκαιρο και επείγον αίτημα.

Οι πολίτες να ακυρώσουν με την ψήφο τους κάθε προσπάθεια χειραγώγησής τους.





 Του Χάρη Τσιόκα 



Βιώνουμε το φαινόμενο ενός "παράφορου" εναγκαλισμού επιλεκτικής προστασίας…. των «δημοκρατικών κανόνων»! Εκδηλώνεται από ένα μέρος του πολιτικού και όχι μόνο προσωπικού, με την δικαιολογία ότι «εξειδικεύουν» , παραμονές εκλογών, κανόνες ..προεκλογικής συμπεριφοράς ! 
 Πρώτα προέκυψε η σκοπιμότητα να αποσυνδεθούν οι ημερομηνίες διεξαγωγής των αυτοδιοικητικων εκλογών από τις ευρωεκλογές , με επιδίωξη κατά άλλους να αποθαρρυνθεί η συμμετοχή των πολιτών και να προκύπτουν ευρύχωρα άλλοθι ερμηνείας των αποτελεσμάτων ! Ακολούθησε η "απελευθέρωση" του χρόνου(;) ενημέρωσης των «δημοσκοπικών ευρημάτων» ! Γεγονός που ερμηνεύθηκε ως «δώρο» σ όσους έχουν το οικονομικό πλεονέκτημα να χρηματοδοτήσουν "έρευνες" , που με τη σειρά τους θα επιχειρούν να "ενημερώνουν" την κοινή γνώμη για τις προθέσεις του πολίτη ! 
Την τελευταία περίοδο στο όνομα της δημοκρατίας στην φαρέτρα της «ενημέρωσης» προστέθηκαν όχι μόνο οι «δημοσκοπήσεις» αλλά και οι αμφιλεγόμενες «έρευνες» που ερμηνεύουν τις προθέσεις ψήφου στις αυτοδιοικητικες και όχι μόνο εκλογές! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά , που αθροίζονται σ ένα ιδιότυπο καταιγισμό «ενημερώσεων» , εκδηλώνονται κι άλλες ρυθμίσεις που καταλήγουν στη δημοκρατία των …«ισχυρών».
Αποδέκτης όλων αυτών ο πολίτης , που βλέπει ότι η αναγκαία συζήτηση για τα μεγάλα οικονομικοκοινωνικά και δημοκρατικά θέματα που τον απασχολούν έχει κυριολεκτικά γίνει παρακολούθημα μιας "μάχης" που υποκρύπτει την χειραγώγηση της κρίσης του! Αποδέκτες και όλα τα εμπλεκόμενα σχήματα και πρόσωπα , που ανακαλύπτουν αμήχανα πως δεν υπάρχουν κανόνες και μηχανισμοί ελέγχου της αξιοπιστίας όχι μόνο των ευρημάτων, ης αντιπροσωπευτικότητας των προσεγγίσεων , αλλά και πλαίσια που να εγγυώνται την ίση αφετηρία πρόσβασης στην έρευνα ,την ενημέρωση , την επικοινωνία ..! Ανακαλύπτουν πως τελικά δεν υπάρχει πλαίσιο επιπτώσεων για όσους αποδεδειγμένα παραβιάζουν τα προηγούμενα και όχι μόνο! 
Θεωρείται περίπου ως κεκτημένο πως μπορεί , χωρίς επιπτώσεις , να γίνει αποδεκτή η «αστοχία» η κατά άλλους μεροληπτική συμπεριφορά όσων διαχειρίζονται την πρόσβαση στο δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης , τους κανόνες έρευνας…! Ορισμένοι μάλιστα επικαλούνται το γεγονός ότι χωρίς κανένα κόστος για την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα τους και στις προηγούμενες εθνικές εκλογές του Μαΐου , η δημοκρατία φέρθηκε γενναιόδωρα στους «διαχειριστές» και προσπέρασε τα κίνητρα τους , αφήνοντας στη «μνήμη» της αγοράς να… «ρυθμίσει» τις ευθύνες τους ! 
Το ετεροβαρές αυτό σκηνικό της αυτοδιοικητικης και πολιτικής αναμέτρησης δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο! Γιατί θίγει την δημοκρατία ,τον πολίτη , ανεξάρτητα της κοινωνικής του διαστρωμάτωσης! Γι αυτό ακριβώς η υπεράσπιση των κανόνων που θα εγγυώνται «ίσες αφετηρίες και ευθύνες» δεν μπορεί να περιοριστεί στην απλή διαμαρτυρία των παρατάξεων που θίγονται! 
Η εμβάθυνση και αποκέντρωση της δημοκρατίας προκειμένου ο πολίτης να έχει πρόσβαση σ όλα τα δεδομένα ώστε να αξιολογεί και να επιλέγει ,η ελεύθερη διακίνηση ιδεών , είναι υποχρέωση καθολικής διεκδίκησης! Είναι όρος για την ύπαρξη πολιτικής και κοινωνικής αυτονομίας ,είναι το ανάχωμα ώστε να μην υποταχθεί η πολιτική στους αχαλίνωτους κερδοσκοπικούς κανόνες της αγοράς ,είναι η ανθρωποκεντρική όψη της αντιπαράθεσης! Είναι όμως και ευθύνη των δημοκρατικών ,προοδευτικών κομμάτων ! Όσων δηλαδή δεν πειθαρχούν την πολιτική στην αχαλίνωτη αγορά ! 
 Έχουν υποχρέωση να απελευθερώνουν την δημοκρατία από όσους επιφέρουν θανάσιμα πλήγματα μέσα από τον τον σφιχτό «προστατευτικό» εναγκαλισμό ! 
Είναι τέλος και ευθύνη του πολίτη να απαντήσει με την δημοκρατική του συμμετοχή ! Να ακυρώνει με την ψήφο του και όχι μόνο , κάθε εγχείρημα που στοχεύει στην χειραγώγηση του ! Να ακυρώνει ότι εξουσιοδοτεί , ότι εκχωρεί την δύναμη που έχει για να ορίζει την μοίρα του! Να δίνει έμπρακτη απάντηση ότι είναι στη δική του επιλογή , πως κόντρα στις υποδείξεις , μπορει να ταυτίζει την σωτηρία της χώρας με την κοινωνική και παραγωγική σωτηρία!