Ουαί υμίν λαϊκισταί

γράφει ο Νοικοκυραίος

Καταγγέλλω τον λαϊκισμό και τας παραφυάδας αυτού, αλλά όχι από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Διότι ως γνωστόν ο λαϊκισμός ενδημεί μόνον αριστερά. Δεξιά υπάρχουν μόνο μεταρρυθμιστές διακονούντες τον απόλυτο ορθολογισμό, ομιλούντες μόνον την γλώσσα της αληθείας.
Αυτό προκύπτει από ομιλίες, δηλώσεις και δημόσιες εμφανίσεις αρκετών από τους απειλούντες να ανασυνθέσουν την «κεντροαριστερά», κυρίως στα πλαίσια της Ελαίας Καλαμών.
Κατά τους ισχυρισμούς τους, τοποθετούνται ανάμεσα στη ΝΔ και τον λαϊκισμό (κατ’ άλλους στη λιτότητα και τον λαϊκισμό).
Ορθότατα. Διότι η ΝΔ ουδεμία σχέση έχει με τον λαϊκισμό. 
Δεν είναι, φερ’ ειπείν λαϊκισμός η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Άγιο Όρος και ο εκκλησιασμός του σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση. 
Δεν είναι λαϊκισμός η συνεχής αναφορά του πρωθυπουργού στους ενστόλους που πρέπει να ελαφρυνθούν (ενώ οι άστολοι ας πρόσεχαν). 
Δεν είναι λαϊκισμός η αποδοχή των αιτημάτων των κινητοποιηθέντων αγροτών που ζητούσαν να μην φορολογούνται όπως οι λοιποί Έλληνες (που φορολογούνται αγρίως, γιατί υπάρχουν και άλλοι που συνεχίζουν να δηλώνουν υποπολλαπλάσια των πραγματικών τους εισοδημάτων προς δόξαν των αλλεπάλληλων φορολογικών επιδρομών προς τους συνήθεις).
Ούτε είναι λαϊκισμός η αιφνίδια συζήτηση για τον περιορισμό του αριθμού των βουλευτών, έτσι μια και το έφερε η κουβέντα εν όψει ευρωεκλογών.
Δικαίως λοιπόν δεν βρήκαν κάτι να προσάψουν στον πρωθυπουργό.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι την Ελαία καλλιεργούντες, τηρούν ίσες αποστάσεις από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ο δεύτερος είναι εθνολαϊκιστής, επικίνδυνος, ανεύθυνος, της μιας δραχμής τα γιασεμιά, χωρίς πρόγραμμα, άθυρμα συνιστωσών. Ενώ ο πρώτος ! Ω, ο πρώτος… Χαίρεσαι να κυβερνάς μαζί του. Τι στελέχη, τι επίπεδο, τι πολιτικός πολιτισμός. Εντάξει, είναι λίγο δεξιός, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος, με τον καιρό συνηθίζεις (μείνε μαζί μου και θα μ αγαπήσεις που έλεγε και το παλαιό λαϊκό άσμα).
Άλλωστε, ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται…

 http://politikessimiosis.blogspot.gr/

Ευρωεκλογές: "Επιβράβευση του άκρατου νεοφιλελευθερισμού» ή στροφή στον πολίτη;

Του Χάρη Τσιόκα 




Οι ευρωεκλογές εμπεριέχουν την δυνατότητα του πολίτη να εκφράσει , επιβεβαίωση ή απόρριψη της "εθνικής στρατηγικής" που υλοποιεί η χώρα , προκειμένου αφενός μεν να συγκλίνει με τις ευρωπαϊκές διεργασίες, αφετέρου δε με τους συσχετισμούς δύναμης-συμμετοχής να «επηρεάσει» τις εξελίξεις ! 
«Εθνική στρατηγική» ονομάζεται ένα σύνολο στόχων και επιδιώξεων που καλείται να προωθήσει μια πολιτική-κοινωνική πλειοψηφία συμμαχία! Για θέματα μεταξύ των άλλων που σχετίζονται με το ρόλο της χώρας και του έθνους στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό, την οικονομία, την παραγωγική βάση, και βέβαια των όρων λειτουργίας του κράτους, της αλληλεγγύης και ασφαλώς, τόσο των θεσμών λειτουργίας της δημοκρατίας όσο και της πρόσβασης του συνόλου των πολιτών στους κανόνες της! 
 Μ αυτή την έννοια, η κατεύθυνση και το «χρώμα» των εκλογικών μηνυμάτων για τις πολιτικές συμμαχίες που θα προωθηθούν και θα αναπτύσσουν την «εθνική στρατηγική» δεν είναι ουδέτεροι! Πολύ περισσότερο οι στόχοι και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα δεν είναι ίδιο! 
Και ως προς τις επιπτώσεις και ως προς τις ευκαιρίες! Ακριβώς γι αυτό το λόγο διαπιστώνεται και η διαφορά ανάμεσα στην «εθνική στρατηγική» που χαράσσουν τα δεξιά-νεοφιλελεύθερα κόμματα , μ αυτά του κέντρου ή της αριστεράς ! 
Γιατί επιδιώκουν μέσα από διαφορετικές κοινωνικές πλειοψηφίες και αρχές, να δημιουργήσουν ένα διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης για την κοινωνία, την οικονομία, τη δημοκρατία, το κράτος, τις ευρωπαϊκές διεργασίες.. Η αναφορά και περιγραφή στην έκφραση "εθνική στρατηγική" δεν γίνεται τυχαία! 
Αφού όπως όλοι οι σχηματισμοί σημειώνουν ότι θα αποτελέσει τη βάση ανταγωνισμού των κομμάτων, για τη διεκδίκηση της ψήφου από τον πολίτη! Και αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού μετατρέπεται σε πήχη, για την συνέχιση, ή την ανάγκη επαναπροσδιορισμού αυτής της στρατηγικής! Ακριβώς γι αυτό το λόγο, ακόμα και σε «επικοινωνιακούς» διαλόγους τίθεται το ερώτημα: Κατά πόσο τα περιεχόμενα των «υποχρεώσεων» της τρόικα, ιδιαίτερα αυτών που εφαρμόζονται, συνιστούν «εθνική στρατηγική»; 
* Μπορεί να είναι «εθνική στρατηγική» η "ομηρία χρέους", η "αδυναμία" των τραπεζών - παρά τις εγγυήσεις - να χρηματοδοτήσουν ένα σχέδιο ανάπτυξης και την αξιόπιστη "επαναφορά" των μετοχών; Και βέβαια ...οι «υποχρεώσεις που διεκδικούνται », στηρίζουν, συγκρατούν, διευρύνουν ή συρρικνώνουν την παραγωγική βάση ; 
* Το κράτος εξυγιαίνεται, γίνεται εργαλείο για την «ανάπτυξη» του πολίτη; ΄Η οι αρμοδιότητές του εκχωρούνται, εμπορευματοποιούνται, δημιουργώντας μια κοινωνία άνισων, πολλαπλών κατηγοριών και ταχυτήτων; 
* Η ανεργία και η πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, είναι υπόθεση του αχαλίνωτου ανταγωνισμού και του χρηματιστηριακού κερδοσκοπικού κεφαλαίου ή ενός σχεδίου που θα πρέπει να διαμορφώνουν εθνικά ευρωπαϊκά και διεθνή κέντρα; Και αυτά, ποιοί συσχετισμοί, μπορούν να το πετύχουν; 
* Οι "υποχρεώσεις" για εκχώρηση εθνικών εργαλείων ανάπτυξης ή νόθευσης του ανταγωνισμού, συνιστούν εξυγίανση, ευρωπαϊκή στρατηγική ή νεοφιλελεύθερη επέλαση ; 
* Η «δημοκρατία» είναι το πλαίσιο έκφρασης, ελέγχου, διαφάνειας και αντιπροσώπευσης της κοινωνίας και των αναγκών της; ΄Η υποκαθίσταται από δομές χειραγώγησης και μετάλλαξης σε «εξουσιοδοτική ή επικοινωνιακή επίφαση»; Προφανώς ο χαρακτήρας και τα περιεχόμενα της «εθνικής στρατηγικής» γίνονται το κεντρικό διακύβευμα των επιλογών του πολίτη! Αλλά πως μπορεί να είναι αξιόπιστη μια «εθνική στρατηγική» αν δεν απαντά στο με ποιες αλλαγές, με ποιο χρονοδιάγραμμα ,με ποιες πολιτικές, ποια μέσα, πόρους και δυνάμεις θα αντιμετωπιστεί η συντελούμενη από τις "υποχρεώσεις" οικονομική καταστροφή και η ανθρωπιστική κρίση που : 
-έθιξε τουλάχιστον το 1/3 της παραγωγικής βάσης η συ σωρευτική ύφεση τα τελευταία χρόνια -δημιούργησε 1.500.000 ανέργους με το 60% να είναι το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνίας οι νέοι 
-έχει επίσημα καταγράψει πάνω από 3.500,000 φτωχούς 
-εμφανίζει πάνω από 350000 οικογένειες χωρίς εργαζόμενο, χωρίς ηλεκτρικό 
-δημιούργησε τόσα άλλα κοινωνικά και βιολογικά αδιέξοδα, μετανάστες…κ.λ.π. 
 Τα προηγούμενα καθιστούν προφανές ότι «η εθνική στρατηγική» δεν είναι ούτε πανάκεια για την «μετά μνημόνιο εποχή», ούτε είναι η συνέχιση μιας καλλίτερης διαχείρισης επιδιώξεων των νεοφιλελεύθερων μνημονίων! Θα μπορούσε όμως, να γίνει λαϊκή εντολή, προκειμένου οι « νεοφιλελεύθερες υποχρεώσεις», να αντικατασταθούν από «εθνική στρατηγική με ευρωπαϊκό προσανατολισμό»

Τέλος Συζήτησης.