Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Η εκλογική βάση απέρριψε τα αμφιλεγόμενα πολιτικά μηνύματα...

 


  

Του Χάρη Τσιόκα






 Οι εκλογές επιβεβαίωσαν οριστικά το νέο δίπολο της κοινωνικής και πολιτικής αναμέτρησης ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση!
   1. Επιβεβαίωσαν κατηγορηματικά την επιλογή της ελληνικής πλειοψηφίας να δώσει  εντολή , προκειμένου να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις διόγκωσης του χρέους  της συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης και της εκποίησης Εργαλείων  κοινωνικής προστασίας και ανάπτυξης κτλ !
   2. Οι εκλογές κατέγραψαν με σαφή τρόπο μεγάλη υποχώρηση της κοινωνικής επιρροής τόσο της ΝΔ όσο και των πολιτικών που στηρίζουν την επέλαση των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού και των εκφράσεών τους!
   3. Το πιο ενδιαφέρον όμως αφορά τον χώρο της κεντροαριστεράς αφού για τρίτη φορά η κοινωνική βάση  διατυπώνει με ευδιάκριτο τρόπο τη μείωση της κοινωνικής αποδοχής ! Ότι δηλαδή δεν αποδέχεται για τον πολιτικό χώρο της προοδευτικής-σοσιαλιστικής παράταξης το ρόλο του παρακολουθήματος μιας νέο συντηρητικής πολιτικής που διαπραγματεύεται με λάθος πολιτικές και συμμαχίες  το σχέδιο εξόδου και ανασυγκρότησης!
  Συγκεκριμένα για τρίτη φορά καταγράφεται και  νέα υποχώρηση μετά τον Μάιο και τον Ιούνιο ! Στις εκλογές αυτές μειώνεται   κατά 35-40% η εκλογική επιρροή μιας παράταξης που αποτελούσε δύναμη εναλλακτικής πολιτικής για τις δυνάμεις της παραγωγής της εργασίας και της προόδου !
  4. Η επαναλαμβανόμενα  πλην όμως σαφής μείωση της επιρροής από το 13% στη συνέχεια στο 12%και τώρα στο 8% δείχνει με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η κοινωνική και εκλογική βάση της σοσιαλιστικής παράταξης δεν επιθυμεί την μετάλλαξη της παράταξης σε "κεντρώο" παρακολούθημα του νεοσυντηρητισμού! Πολύ περισσότερο σε δήθεν  "προοδευτικό" πόλο μιας νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης!
   5. Η μετακίνηση όπως δείχνουν τα ευρήματα  και άλλων ψηφοφόρων της προοδευτικής παράταξης σε δυνάμεις της αριστεράς και του ριζοσπαστισμού που αρθρώνουν εναλλακτικό λόγο κυβερνητικών  πολιτικών  και συμμαχιών δείχνει ότι το αίτημα της εκλογικής κοινωνικής και πολιτικής βάσης του σοσιαλιστικού χώρου σχετίζεται με την διεκδίκηση της πολιτικής αυτονομίας , της οργανωτικής αυτοτέλειας και τον προσανατολισμό στη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής κοινωνικής πολιτικής και προγραμματικής πλειοψηφίας που θα αντικαταστήσει την πολιτική της ΝΔ    Τα προηγούμενα καθιστούν προφανές ότι το πολιτικό πρόβλημα της σοσιαλιστικής παράταξης δεν είναι ένα συνέδριο "ελιάς" που θα επιμένει σε ένα σχηματισμό κυβερνητικής συμμαχίας στήριξης του ευρωπαϊκού και ελληνικού νεοσυντηρητισμου! Γιατί αυτό παράγει κοινωνικό διχασμό! 
  Ζητούμενο γίνεται ένα συνέδριο ανάταξης της σοσιαλιστικής  παράταξης με αλλαγή πολιτικής που θα εκφράσει με μια  αξιόπιστη σύνθεση αντιπροσώπευσης και συμμετοχής , ένα πολιτικά και κοινωνικά εναλλακτικό στο συντηρητισμό σχέδιο , ικανό να διαμορφώσει πολιτικές πλειοψηφίες με προοδευτικό πρόσημο!
        Άλλωστε η "ελιά" ως σχήμα  με τη μορφή του παρακολουθήματος της κυβέρνησης  κατέγραψε μικρότερο κατά 5 μονάδες ποσοστό , απ αυτό του ΠΑΣΟΚ  των εθνικών εκλογών Μαΐου-Ιουνίου! Και αυτό δείχνει ότι δεν μπορεί να αποτελέσει συνεδριακό όχημα για τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής όπως το ζητά επαναλαμβανόμενα η κοινωνική βάση.
       Οι εκλογές λοιπόν  με πολύπλευρο τρόπο κατέγραψαν καθαρά την πολιτική αντίθεση αλλά και τα ζητούμενα !
 Όμως εξ ίσου καθαρά έστειλαν και απάντηση  πως η κοινωνική και εκλογική βάση δεν αποδέχεται αμφιλεγόμενα πολιτικά μηνύματα για τον προσανατολισμό των κομμάτων στο κοινωνικά και εκλογικά πλέον  προσδιορισμένο δίπολο της αντίθεσης! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και το εκλογικό ποσοστό της ΔΗΜΑΡ! Ηττήθηκαν οι παλινδρομήσεις !Η έλλειψη καθαρού προοδευτικού προσανατολισμού ,γεγονός που επέτρεψε στο…»ποτάμι» να ψαρεύει σε θολά νερά!
Να  ζητά ψήφο για να… «τ αλλάξει όλα» αφήνοντας να εννοηθεί(!) ότι αυτός είναι ο εν δυνάμει σύμμαχος στη διαμόρφωση ενός προοδευτικού πόλου διακυβέρνησης ενώ οι... άλλες δυνάμεις έχουν συμβιβασθεί στο ρόλο του παρακολουθήματος!
      Προφανώς λοιπόν, πέρα από την επικοινωνιακή διαχείριση , το αποτέλεσμα των εκλογών δεν προσφέρεται για "αλλοιώσεις" αλλά για ερμηνείες που θα στηρίζονται σε αποδείξεις! Πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα δεν μπορεί να γίνει ένας "πήχης" όπου "επιτυχία" χαρακτηρίζεται το εγχείρημα οφθαλμαπάτης !Όσων δηλαδή ισχυρίζονται πως... "πέρασαν τον πήχη" υποκρύπτοντας μπροστά στα μάτια των θεατών  ότι τον πέρασαν από ...κάτω!
             
 
Ο Χ. Τσιόκας είναι εκπαιδευτικός ,π. βουλευτής.

Οι ευρωεκλογές δεν κλείνουν τον κύκλο των πολιτικών εξελίξεων...






 Του Γιάννη Νικολάου





Υπάρχουν δύο τρόποι να διαβάσει κανείς τα εκλογικά αποτελέσματα. Ο πρώτος, να δει με νηφαλιότητα τα πραγματικά δεδομένα και να αναλύσει στη συνέχεια τα πως και τα γιατί, τι πήγε σωστά και τι λάθος στην στρατηγική και τις επιλογές των κομμάτων. Ο δεύτερος, είναι να αγνοήσει την ψήφο των πολιτών και να τα ερμηνεύσει κατά το δοκούν, όπως βολεύουν, προσαρμόζοντας την ψήφο στις πολιτικές του και όχι το αντίθετο.
Ας επιχειρήσουμε μία, κατά το δυνατόν, ψύχραιμη προσέγγιση:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νικητής των εκλογών. Αναμφίβολα η νίκη του δημιουργεί νέα πολιτικά δεδομένα. Η κυβέρνηση, βέβαια, διατηρεί άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συνεπώς δεν κινδυνεύει. Δεν μπορεί όμως να αγνοήσει τον ήχο της κάλπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να σταθεροποιεί την επιρροή του περίπου στο ¼ του εκλογικού σώματος, γεγονός σημαντικό για ένα κόμμα που προ διετίας κατέγραφε μόλις 4%. Δεν κατάφερε όμως να υπερβεί αυτό το ποσοστό. Για να επιτύχει το στόχο του και να δημιουργήσει ευρύτερο πλειοψηφικό ρεύμα, θα πρέπει να συναντήσει την παραδοσιακή δύναμη της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης. Ο ζωτικός πολιτικός χώρος βρίσκεται στους προερχόμενους από το μεγάλο ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος πολίτες, που παραμένουν ακόμα σε μεγάλο βαθμό ανέστιοι. Οι ευρωεκλογές άλλωστε κατέδειξαν ότι οι κομμουνιστικογενείς δεξαμενές έχουν στερέψει (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΧΕΔΙΟ Β’ εξαφανίστηκαν), ενώ η άνοδος του ΚΚΕ δεν δημιούργησε σοβαρό απόθεμα προς διεκδίκηση.
Απαραίτητη όμως προϋπόθεση για τη δημιουργία μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος, είναι οι σαφείς απαντήσεις σε κύριες στρατηγικές επιλογές, η εγκατάλειψη των αμφίσημων προσεγγίσεων και η σαφέστερη οριοθέτηση των πολιτικών του προτάσεων.
Η νίκη στην περιφέρεια Αττικής (σημαντική αναμφίβολα επιτυχία) θα προσγειώσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση και τα προβλήματά της και θα αποτελέσει μια πρώτη δοκιμασία για την συμβατότητα της πολιτικής του με την πραγματικότητα και την διαχειριστική επάρκεια των στελεχών του.
Η έλλειψη σοβαρής στρατηγικής συμμαχιών κατέστη προφανής στον πρώτο γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.
Η ΝΔ υπέστη δεινή ήττα και η προσπάθεια του κ. Σαμαρά να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, μάλλον επιδεινώνει την σχέση της με τους πολίτες που της απέστειλαν το ηχηρό μήνυμα. Η απώλεια επτά μονάδων σε σχέση με τον Ιούνιο του 12, δεν ισοφαρίζεται από τις περιφερειακές εκλογές και η εμμονή στην ίδια πολιτική (για την οποία έχει δεσμεύσει τη χώρα με τα αλλεπάλληλα μνημόνια) δημιουργεί δυσκολία επιλογών που θα δοκιμάσουν τον πρωθυπουργό και τα κυβερνητικά επιτελεία. Είναι προφανές ότι το success story δεν έπεισε, ούτε τα αγωνιώδη διλήμματα του πρωθυπουργού περί χάους και Αργεντινής. Αν η ΝΔ μπορεί να επιδιώξει, στα πλαίσια της δικής της έστω πολιτικής, διαζευκτικές προσεγγίσεις στους μονόδρομους των μνημονιακών πολιτικών, έχει ελπίδες να καταστήσει την ήττα διαχειρίσιμη.
Το ΠΑΣΟΚ (ΕΛΙΑ) συνέχισε την καθοδική του πορεία. Φρέναρε στο 8% που δεν αποτελεί καταστροφή, αλλά δεν κρύβει την συνεχή συρρίκνωση του πάλαι ποτέ πλειοψηφικού ρεύματος. Σε σχέση με τις εκλογές του 2012, έχασε περίπου 30% της επιρροής του. Ότι η ηγεσία και ορισμένα στελέχη του περίπου πανηγυρίζουν για την επίδοση αυτή, είναι ενδεικτικό της απόστασης που έχουν πλέον από τις πλειοψηφικές λογικές με τις οποίες πορεύτηκε το μεγάλο ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος.
Είναι προφανές ότι η εμμονή του ΠΑΣΟΚ στην ίδια πολιτική και η στρατηγικού πλέον χαρακτήρα συμπόρευσή του με τη ΝΔ, το καθιστούν συμπληρωματική δύναμη στη κεντροδεξιά συμμαχία, παρά παράγοντα διαμόρφωσης εναλλακτικής «κεντροαριστερής» συσπείρωσης.
Η ΔΗΜΑΡ υπέστη ολική καταστροφή. Ήταν αναμενόμενη η συρρίκνωσή της ,αλλά το 1,21% ξεπέρασε και τις πιο αρνητικές προβλέψεις. Με αντιφατικά μηνύματα και χωρίς σαφή πολιτική γραμμή η ΔΗΜΑΡ αποξενώθηκε από οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει ζωτικό πολιτικό χώρο και κινδυνεύει με πολιτική εξαφάνιση. Το αποτέλεσμα όμως δημιουργεί και ένα πρόσθετο πολιτικό θέμα. Η ΔΗΜΑΡ εκπροσωπείται στη Βουλή ως δύναμη του 6%. Έχει την πολιτική νομιμοποίηση να καθορίσει εξελίξεις στη χώρα, ενώ έχει ήδη εισπράξει την απόλυτη αποδοκιμασία του εκλογικού σώματος;
Το Ποτάμι δεν εξέπληξε με την επίδοσή του. Με δυσανάλογη για το μέγεθός του προβολή και σκόπιμη ασάφεια θέσεων, το αποτέλεσμα δεν επιλύει το ερώτημα της αντοχής του. Θα δοκιμαστεί μέχρι τις εθνικές εκλογές που θα κρίνουν αν ήρθε για αν μείνει ή θα αποτελέσει μια μικρή παρένθεση.
Στους κερδισμένους των εκλογών η Χρυσή Αυγή. Η αντιμετώπιση των ιδεών της ακροδεξιάς θα πρέπει να αποτελέσει κύρια πλευρά στην πολιτική επιχειρηματολογία των δημοκρατικών δυνάμεων, προκειμένου να περιοριστεί η απήχησή της. Πλανάται όποιος θεωρεί ότι θα ξεμπλέξουμε εύκολα (και χωρίς επίμονη πολιτική αντιπαράθεση) από το φαινόμενο.
Οι ευρωεκλογές, σε κάθε περίπτωση δεν έκλεισαν τον κύκλο των πολιτικών εξελίξεων. Το πολιτικό σκηνικό παραμένει υπό διαμόρφωση, αλλά για το προσεχές διάστημα οι συμμαχίες και οι διεργασίες θα κινούνται γύρω από το βασικό ερώτημα: με την πολιτική της ευρωπαϊκής δεξιάς (όπως έχει καταγραφεί στις συμφωνίες με τους δανειστές) ή με τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής λύσης για τη χώρα.

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Οι ευρωεκλογές βρίσκουν την Ευρώπη και τη χώρα σε κρίση προσανατολισμού, στρατηγικής!




Του Χάρη Τσιόκα


Η δημοκρατία, η συνοχή, η ανάπτυξη, η εμβάθυνση και μια σειρά από δημοκρατικά ,κοινωνικά ,παραγωγικά, τεχνικά –επιστημονικά εργαλεία έχουν μονομερώς εκχωρηθεί στις δυνάμεις του «αχαλίνωτου» νεοφιλελευθερισμού δηλαδή του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
Η αποστολή, ο άλλοτε κοινός τόπος των λαών , για δημοκρατική ολοκλήρωση της Ευρώπης, στο όνομα της κρίσης , έγινε το άλλοθι για την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού! Οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού ,έχοντας τα επικοινωνιακά εργαλεία στα χεριά τους, επιχειρούν να καταδείξουν ότι το όριο αντοχής μιας κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής συμπόρευσης εξαντλείται μέσα από τη δημοσιονομική πειθαρχία στη διασφάλιση ενός περιβάλλοντος «αχαλίνωτου» χρηματιστηριακού ,τραπεζικού και κερδοσκοπικού ανταγωνισμού! Επιβάλουν μια Ευρώπη άνισων ταχυτήτων! 
Αυτή είναι η πολιτική  των νεοφιλελευθέρων στην κρίση, με θύματα τους ανθρώπους , την παραγωγική βάση ,τους αδύνατους…τη δημοκρατία και το κοινωνικο κράτος! 
Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα ορίζει ότι την σύγχρονη κοινωνική και πολιτική αντίθεση και σύγκρουση, την διαχέει ένα ερώτημα :
Τι υπονοούν με την «Ευρώπη » οι συντηρητικές κυβερνήσεις; Ποια οικονομία επιβάλουν;
Η εκλογική συγκυρία εκ των πραγμάτων  αποκτα διπλό χαρακτήρα και εμπεριέχει την αναμέτρηση διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών που διεκδικούν το «πηδάλιο και τη ρότα…»…
…Οι ευρωεκλογές γίνονται μια πρόκληση για κάθε πολίτη! Με την ψήφο του μπορεί να δώσει καθαρή εντολή για την  «επανασυμπορευση» της κοινωνίας με την πολιτική! Και αυτό εκφράζεται με αλλαγή πολιτικής και συμμαχιών  υλοποίησης της! 
  Προφανής επιδίωξη γίνεται η επανασύνδεση του προοδευτικού χώρου με τη μήτρα των αρχών της προοδευτικής παράταξης ! Και αυτή η επιλογή δεν «διαδικαστική» για τη λειτουργία της δημοκρατίας…αλλά κοινωνική ,αφού αφορά τη ρήξη με τον νεοφιλελεύθερο –διχαστικό εναγκαλισμό διακυβέρνησης!….
Γινεται εμφανές πλεον ότι όσοι αυτοπροσδιοριζονται «στο σοσιαλιστικό χώρο , την αριστερά η το κέντρο» ,δεν μπορεί να ταυτίζουν τις επιδιώξεις τους με αυτές των νεοφιλελεύθερων, για την Ελλάδα και την Ευρώπη!


Ακριβώς γι αυτό το λογο η προοδευτική απάντηση , η κοινωνική απάντηση , είναι τώρα η ώρα να καταγράψει ότι  ασφαλώς και δεν είναι  κοινωνικό και παραγωγικό, πολύ περισσότερο νεανικό αίτημα, μια Ευρώπη με προσανατολισμό την «αχαλίνωτη  επέλαση των ισχυρών»!

Το όραμα του Ανδρέα στην Ελλάδα, αλλά και άλλων προοδευτικών ηγετών στην Ευρώπη, για μια Ευρώπη «από τα Ουράλια μέχρι τον ατλαντικό» αφορά μια άλλη Ευρώπη !
Αυτή της δημοκρατίας ,της οικολογίας ,της παραγωγικής ανάπτυξης ,της κοινωνίας της αλληλεγγύης και της πρόσβασης όλων, στη τεχνολογία την επιστήμη και τον ανταγωνισμό , με κανόνες. Μια Ευρώπη της ειρήνης , της δικαιοσύνης και της ισοπολιτείας , ικανής να εγγυάται και να διαμορφώνει το διεθνές δίκαιο με συνοχή και πρόοδο για τους λαούς .
Είναι σ αντιπαράθεση με την «Ευρώπη», της εξουσίας των πολυεθνικών ,των τραπεζιτών, του αχαλίνωτου κερδοσκοπικού κεφαλαίου και της επικοινωνιακής δημοκρατίας …
Η κοινωνική και πολιτική αντίθεση στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης ,διεκδικεί μια άλλη πολιτική, με συμμαχίες προοδευτικού σκοπού! Δηλαδή ΑΛΛΑΓΗ κατεύθυνσης , σχεδίου ,συνεργασιών!
Αυτή είναι η προοδευτική Ευρώπη, που διεκδικείται όσο ποτέ άλλοτε από τους λαούς και τις παραγωγικές δυνάμεις , ως απάντηση στο «γερμανική Ευρώπη»!
Απάντηση στη ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ επιδίωξη –που προσάπτει στη Μερκελ ακόμα και η γερμανική νεολαία του SPD- ως «δεξιό στραγγαλισμό» !
Το «κοινωνικό συμβόλαιο» πάνω στο όποιο κτίστηκε η εξέλιξη της ευρωπαϊκής ενοποίησης, είναι προφανές ότι έγινε στόχος των συντηρητικών νεοφιλελευθέρων συσχετισμών της Ευρώπης !
Οι «πολιτικές συνοχής» είναι η αποκρουστική για τους νεοφιλελευθέρους  «ανάμνηση» ,και η πρόσβαση στα δημόσια αγαθά…έγινε μια νέα εμπορευματική επιδίωξη – νέα αγορά …των κερδοσκόπων!
Τα προηγούμενα  καθιστούν φανερό ότι έχουν τεθεί πλέον  τα διλλήματα «επιλογών» του κάθε πολίτη στις ευρωεκλογές!
Η ελπίδα ταυτίζεται με επιλογές που αναδιατυπώνουν και την κατεύθυνση και τη στρατηγική συνεργασιών στη χώρα και την Ευρώπη,!
Εξελίσσονται σε πρόκληση απάντησης της δημοκρατίας και των λαών στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο …
 Η ΑΛΛΑΓΗ, γίνεται η επιλογή για την διαμόρφωση  μιας άλλης προγραμματικής ,κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας για τις δυνάμεις του «του σοσιαλισμού ,της αριστεράς και του κέντρου»! 

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Ακυρες οι απολύσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ

Η πρώτη νίκη για τους απολυμένους της ΕΡΤ ήρθε την περασμένη ...Τρίτη 13 Μαίου 2014 από την Κρήτη! 
Το Πρωτοδικείο Ηρακλείου στο οποίο προσέφυγαν 20 απολυμένοι της ΕΡΤ, έκρινε ΑΚΥΡΗ την απόλυσή τους από τους Στουρνάρα και Κεδίκογλου!
Συγκεκριμένα, η υπ΄ αριθμόν 305/3089/ΕΓ/103/2014 απόφαση του Πρωτοδικείου Ηρακλείου, «αναγνωρίζει ότι η καταγγελία των συμβάσεων εργασίας των εναγομένων-εργαζομένων που έγινε με την με αριθμό ΟΙΚ.02/11-6-2013 (ΦΕΚ Β΄ 14143/11-6-2013) Κ.Υ.Α του υπουργού Οικονομικών και του υφυπουργού στον Πρωθυπουργό, είναι ΑΚΥΡΗ»...!!!
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της ΕΡΤ, για τη δικαίωση του αγώνα τους κόντρα στο αντιδημοκρατικό «μαύρο» που επέβαλε η κυβέρνηση στο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα, μετά την απόφαση του Πρωτοδικείου Ηρακλείου, που έκρινε άκυρη την απόλυση των 20 εργαζομένων της ΕΡΤ Ηρακλείου.
Σύμφωνα με το σκεπτικό του προέδρου του Δικαστηρίου κ Ελευθερίου Σισκάκη ο τρόπος που καταγγέλθηκαν οι συμβάσεις των εργαζομένων μετά την εφαρμογή της ΚΥΑ με την οποία έκλεισε η ΕΡΤ είναι άκυρος γιατί δεν εφαρμόστηκε ο νόμος που αφορά στις ομαδικές απολύσεις. 
Δηλαδή δεν τηρήθηκε η υποχρέωση της έγκαιρης ενημέρωσης των εργαζομένων πριν την απόλυση, δεν έγινε διαβούλευση για το ζήτημα και γενικά δεν εφαρμόστηκε ό,τι άλλο προβλέπεται σε αυτή την περίπτωση.
Ο δικαστής αποφαίνεται ότι το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει του εθνικού δικαίου και ότι η σχέση εργασίας των ανθρώπων της ΕΡΤ ήταν ιδιωτικού δικαίου ενώ δέχεται τις πρόσθετες παρεμβάσεις που έκαναν τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων -ΠΟΕΣΥ, ΕΣΗΕΠΗΝ και δικηγορικός σύλλογος Ηρακλείου.
Παράλληλα, επιδικάζει αποδοχές υπερημερίας άμεσα εκτελεστέες δηλαδή από την επίδοση της απόφασης στο ελληνικό δημόσιο το τελευταίο θα πρέπει να καταβάλει τα ποσά και αν δεν γίνει αυτό οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να προχωρήσουν σε κατάσχεση της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου.
Η ΠΟΕΣΥ χαιρετίζει ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στο Ertopen, ΕΡΤ3 και των ραδιοφωνικών περιφερειακών σταθμών που κρατούν από τις 11 Ιουνίου 2013 ζωντανή την πραγματική ελεύθερη δημόσια ραδιοτηλεόραση με 24ωρα δεοντολογικά ποιοτικά ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα.
Ιδιαίτερα καθοριστική στη «μάχη της Κρήτης» ταυτόχρονα με τον αγώνα της ΠΟΕΣΥ και της ΠΟΣΠΕΡΤ, ήταν η συμβολή της ΕΣΗΕΠΗΝ, τόσο στις δικαστικές αίθουσες όσο και στο πλευρό των εργαζομένων της δημόσιας ραδιοφωνίας της Περιφέρειας. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση, με την επαναπρόσληψη των εργαζομένων και την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.

ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ


του Νίκου Ιγγλέση

Οι τριπλές εκλογές του Μαϊου είναι μια μάχη αποφασιστικής σημασίας για την επιβίωση του ελληνικού λαού και του έθνους. Στις εκλογές αυτές θα κριθεί αν η συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου θα παραμείνει στην εξουσία συνεχίζοντας την καταστροφή και την εκποίηση της χώρας ή αν αντίθετα υποστεί μια συντριπτική ήττα, που θα την αναγκάσει να προσφύγει σε εθνικές εκλογές. Εκλογές που θα ανοίξουν το δρόμο για την αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας, ώστε η Ελλάδα να παύσει να αποτελεί αποικία χρέους του γερμανικού και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Η μνημονιακή κυβέρνηση και οι συνιστώσες της χρησιμοποιούν το υπέροπλο της προπαγάνδας για να παραπληροφορήσουν, αποπροσανατολίσουν και διασπάσουν τον ελληνικό λαό. Στις διπλές εκλογές του 2012 χρησιμοποίησαν την κινδυνολογία της εξόδου από το ευρώ και των δεινών που αυτή θα προκαλέσει, τώρα προσθέτουν σ’ αυτήν το success story του πρωτογενούς πλεονάσματος, του τέλους του Μνημονίου και της εξόδου στις αγορές.
Πρόκειται για ασύληπτης έκτασης και βάθους γκεμπελικής υφής προπαγάνδα που αναπαράγουν όλα σχεδόν τα ελεγχόμενα-συστημικά Μέσα Ενημέρωσης.
Ο Γκέμπελς έλεγε : «Αν πεις ένα αρκετά μεγάλο ψέμα και συνεχίσεις να το επαναλαμβάνεις, ο λαός θα καταλήξει τελικά να το πιστέψει» και συνέχιζε: «Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας για το κράτος να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες του για να καταστείλει τη διαφωνία, μιας και η αλήθεια είναι ο θανάσιμος εχθρός του ψέματος και επομένως η αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του κράτους». 
 Αυτή η συνταγή εφαρμόζεται σήμερα στην Ελλάδα, και μ’ αυτή καλλιεργούν, στον απλό πολίτη, την ελπίδα ότι τα δύσκολα πέρασαν και έρχονται καλύτερες μέρες προκειμένου να κλέψουν την ψήφο του.
Πρωτογενές πλεόνασμα
Εδώ και περίπου ένα χρόνο η μνημονιακή προπαγάνδα έχει επικεντρωθεί στη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος και τώρα πανηγυρίζουν για την επίτευξή του, την οποία μάλιστα, όπως λένε, επικύρωσε η Eurostat. Πρόκειται για κολοσσιαίο ψέμα. Πρωτογενές πλεόνασμα δεν υπάρχει, εκείνο που υπάρχει είναι πρωτογενές έλλειμμα 15,8 δις ευρώ. Η Eurostat ανακοίνωσε επίσημα ότι το Δημοσιονομικό Έλλειμμα του 2013 είναι 23,1 δις ή το 12,7% του ΑΕΠ της χώρας. Η Eurostat δεν επικυρώνει πρωτογενή πλεονάσματα ή ελλείμματα για καμιά χώρα γιατί στο Ευρωπαϊκό Λογιστικό Σύστημα δεν υπάρχει ορισμός για το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα).
Αν από το Δημοσιονομικό Έλλειμμα των 23,1 δις αφαιρεθούν οι τόκοι (7,2 δις.) που πληρώθηκαν για την εξυπηρέτηση του Δημόσιου Χρέους τότε καταλήγουμε, σύμφωνα με τη Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος (ΔΥΕ) σ’ ένα πρωτογενές έλλειμμα 15,8 δις. Αυτό το ποσό επιβεβαιώνει και η ανακοίνωση της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) ως έλλειμμα στο πρωτογενές Ισοζύγιο της Γεν. Κυβέρνησης (βλέπε πίνακα).
Αλλά η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου μαζί με την Τριαρχία (Τρόϊκα) ήθελαν πάση θυσία πρωτογενές πλεόνασμα, έτσι συμφώνησαν από το πρωτογενές έλλειμμα να αφαιρεθούν 19,2 δις που δόθηκαν το 2013 για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. M’ αυτές τις αλχημίες το έλλειμμα έγινε πλεόνασμα 3,4 δις. Η αφαίρεση του ποσού για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δικαιολογήθηκε με το επιχείρημα ότι πρόκειται για μη επαναλαμβανόμενη δαπάνη, δηλαδή δαπάνη που δε θα υπάρχει φέτος, το 2014. Αλλά τα 19,2 δις είναι ένα ποσό τράνζιτ, μπήκαν στον προϋπολογιμό (με δανεισμό από τον EFSF) για να δοθούν στις τράπεζες. Αν τα αφαιρείς από τις δαπάνες τότε πρέπει να τα αφαιρέσεις και από τα έσοδα. Το 2014 δε θα δοθεί το ποσό αυτό στις τράπεζες αλλά ούτε θα εισπραχθεί από τον προϋπολογισμό ως έσοδο. Αν τα 19,2 δις του 2013 είναι μια μη επαναλαμβανόμενη δαπάνη είναι ταυτόχρονα και ένα μη επαναλαμβανόμενο έσοδο, άρα θα πρέπει να αφαιρεθεί και από τα δύο σκέλη του Προϋπολογισμού (δαπάνες – έσοδα) με μηδενικό αποτέλεσμα.
Για τους λόγους αυτούς το πρωτογενές «πλεόνασμα» δε διαπιστώθηκε αλλά συμφωνήθηκε μεταξύ κυβέρνησης-Τριαρχίας για λόγους πολιτικούς και επικοινωνιακούς. Πρόκειται για πολιτική απάτη σε βάρος του ελληνικού λαού.
Θα ρωτήσει ο απλός πολίτης και τα λεφτά που μοιράζουν (κοινωνικό μέρισμα) από που είναι; Αυτά που μοιράζουν, προκειμένου να σωθούν στις εκλογές, αυξάνουν το έλλειμμα του 2014 και μετά τις 25 Μαϊου θα λάβουν τα απαραίτητα, νέα, μέτρα για να πάρουν πίσω ό,τι έδωσαν.
Είναι δυστυχώς θλιβερό να βλέπει κανείς στα τηλεοπτικά παράθυρα ορισμένους εκπροσώπους της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης όταν ερωτώνται αν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα να απαντούν: «ναι αλλά αυτό επιτεύχθηκε με την υπερφορολόγηση και τη μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων». Λένε δηλαδή αυτό που λέει και ο Α. Σαμαράς ότι με τις θυσίες του ελληνικού λαού πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Δε γνωρίζουν ή δε θέλουν να πουν ότι, παρά τις συσσωρευμένες θυσίες τα τέσσερα τελευταία χρόνια, η συγκυβέρνηση «πέτυχε» το 2013 πρωτογενές έλλειμμα 15,8 δις το οποίο είναι διπλάσιο του 2012 (βλέπε πίνακα).
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το πρωτογενές έλλειμμα περιορίστηκε στα 15,8 δις. γιατί στο Ισοζύγιο της Γεν. Κυβέρνησης εμφανίζεται ένα ουρανοκατέβατο πλεόνασμα 4,7 δις από τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Ποιός πείθεται από ένα τέτοιο πλεόνασμα όταν έχει ψηφιστεί ήδη η μείωση των επικουρικών συντάξεων και ετοιμάζουν εντός του 2014 το άνοιγμα ξανά του ασφαλιστικού για περαιτέρω μείωση των κυρίων συντάξεων;

Πίνακας
Ισοζύγιο Γενικής Κυβέρνησης
(εκατ. ευρώ).
                                                 2010    2011     2012       2013
Έλλειμμα Γεν. Κυβέρνησης  24.113   19.964   17.205  23.109
Τόκοι Δημοσίου Χρέους        12.855   14.889     9.645   7.222
Πρωτογενές Έλλειμμα          11.258    5.075     7.560  15.887
ΑΕΠ                                     222.151 208.532 193.347 182.054
Πρωτ.Έλλειμμα % ΑΕΠ         5,1           2,4        3,9       8,7

ΠΗΓΗ: ΕΛΣΤΑΤ

Το τέλος του Μνημονίου
Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια αναγγέλλουν το τέλος του Μνημονίου επειδή στα μέσα του 2014 τελειώνουν οι δόσεις της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης από τον EFSF και στις αρχές του 2016 οι δόσεις από το ΔΝΤ. Αποκρύπτουν όμως από τον ελληνικό λαό ότι οι ίδιοι έχουν υπογράψει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που έχει τεθεί σε ισχύ από 1.1.13, και προβλέπει για τις υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, αυστηρό δημοσιονομικό έλεγχο, μέχρι να γίνει η αποπληρωμή του 75% των δανείων που έχουν λάβει. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας θα είναι υπό αυστηρό έλεγχο τουλάχιστον μέχρι το 2040.
Έξοδος στις αγορές
Πανηγυρίζουν οι ολετήρες της Ελλάδας γιατί δανειζόμενοι από τις χρηματαγορές η πατρίδα μας γίνεται ξανά μια «φυσιολογική» χώρα όπως ήταν μέχρι τον Μαϊο του 2010. Θέλουν να πληρώνουμε τα παληά χρέη με νέα χρέη. Πανηγυρίζουν οι banksters (κατά την έκφραση του Φραγκλίνου Ρούζβελτ) των  
χρηματαγορών, γιαί έτσι θα πληρώνουμε τόκους και χρεολύσια στο διηνεκές. Δεν πρόκειται για φυσιολογική κατάσταση μιας χώρας αλλά για την αποκατάσταση της «φυσιολογικής» εξάρτησης της Ελλάδας από τις χρηματαγορές.
Στις εκλογές του Μαϊου είτε ο αγώνας αυτοάμυνας και επιβίωσης του ελληνικού λαού θα στεφθεί από επιτυχία είτε η γκεμπελική προπαγάνδα θα νικήσει το λαό – οψόμεθα.


http://greekattack.wordpress.com

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η επόμενη μέρα για τα ασφαλιστικά Ταμεία και τις συντάξεις των 360 ευρώ, ξεκινά από τις 26 Μαίου...



Το "κούρεμα" των ομολόγων-αποθεματικών που διέθεταν τα ασφαλιστικά ταμεία, το 2012, αποτελεί αναμφίβολα τη ληστεία του αιώνα. Οι συγκεντρωμένοι κόποι ολόκληρων δεκαετιών, ο ιδρώτας των εργαζομένων της χώρας, αφού πρώτα κατευθύνθηκαν δια νόμου υποχρεωτικά στο Κοινό Κεφάλαιο της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) -συνολικά κάπου 22,49 δισ. ευρώ- στη συνέχεια οδηγήθηκαν στη διαδικασία του "κουρέματος" (με το PSI), από την οποία χάθηκε το 53,50% της αξίας τους. Δηλαδή, στα Ταμεία απέμειναν μόλις 11,92 δισ. ευρώ!
Όλα αυτά συνέβησαν χωρίς την παραμικρή δέσμευση-πρόβλεψη της τότε (αλλά και της σημερινής) κυβέρνησης για σταδιακή -έστω- κάλυψη των ζημιών, δεδομένου ότι επρόκειτο για χρήματα που αποτελούσαν ανταποδοτικές εισφορές εργαζομένων-εργοδοτών κι όχι για επιλεκτικές-κερδοσκοπικές τοποθετήσεις στα ελληνικά ομόλογα, από fund και άλλους πάσης φύσεως επενδυτές-κερδοσκόπους.

Η μετά το “κούρεμα” σημερινή οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών Ταμείων, που βάζει σε κίνδυνο ακόμα και την καταβολή των "τσεκουρεμένων" συντάξεων, δεν προκαλεί έκπληξη.
Πίσω από τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν χιλιάδες συνταξιούχοι, με συντάξεις που δε φτάνουν ούτε για την κάλυψη των βασικών αναγκών, με τις περικοπές ακόμα και στα φάρμακα και τις ιατρικές εξετάσεις, υπάρχουν αιτίες και υπεύθυνοι. Υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες και πολιτικές κατευθύνσεις που επιβάλλουν την εξαθλίωση και τη δυστυχία.

Η κυρίαρχη προπαγάνδα της κυβέρνησης αποσκοπεί στο να ξεχαστεί η υπόθεση του “κουρέματος” των αποθεματικών των Ταμείων και της υποχρέωσής της για επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών τους, αλλά και να αποκρυβεί η αλήθεια για τους ενόχους που έφεραν τα Ταμεία σ' αυτή την κατάσταση. Ετσι, γίνονται συνεχώς και στοχευμένα αναφορές στις δήθεν υψηλές συντάξεις και παροχές, σε εκτεταμένες παρανομίες π.χ. συντάξεις "μαϊμού" κ.ο.κ, προκειμένου να καλυφθούν οι πραγματικές αιτίες.  
Ο στόχος είναι ένας: Να ενοχοποιηθούν μόνο οι εργαζόμενοι, των οποίων οι εισφορές λεηλατήθηκαν παράνομα και ερήμην τους από την κυβέρνηση και την τρόϊκα και να φορτωθούν όλα τα βάρη στους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους.

Προσοχή, η επίθεση δεν έχει ολοκληρωθεί! Ηδη, στρώνεται το έδαφος για το τελειωτικό χτύπημα, μέσω των νέων αντιασφαλιστικών “μεταρρυθμίσεων” που θα ακολουθήσουν αμέσως μετά τις εκλογές και με πρόσχημα -για άλλη μια φορά- τη "βιωσιμότητα των ταμείων".

Οπως ήδη είναι γνωστό, αμέσως μετά τις εκλογές και ως τις αρχές του φθινοπώρου (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο), θα δρομολογηθούν -εφόσον εξακολουθεί να υπάρχει η σημερινή κυβέρνηση- οι νέες συγχωνεύσεις, με συνοπτικές διαδικασίες, όλων των Ταμείων σε τρία. 
Στο πλαίσιο αυτό, τα συναρμόδια υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών ετοιμάζουν τις νέες “εγγυημένες συντάξεις” των 360 ευρώ (!), νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ριζικές περικοπές στην Υγεία και την Πρόνοια και νέες περικοπές στα φάρμακα και τις ιατρικές εξετάσεις.
Ομως, πουθενά στο κυβερνητικό σχέδιο για τα ασφαλιστικά Ταμεία δεν υπάρχει πρόβλεψη για επιστροφή σε αυτά των παράνομα “κουρεμένων” αποθεματικών τους. Ετσι, ο κίνδυνος να εξανεμιστούν πλήρως οι ήδη ελάχιστες παροχές και οι πετσοκομένες συντάξεις, είναι άμεσος.

Στο δρόμο προς τις κάλπες, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν όλοι, ότι η νέα επίθεση στα ασφαλιστικά Ταμεία θα πρέπει να αποκρουστεί με αποφασιστικότητα. Να συνειδητοποιήσει, δηλαδή, ο καθένας ότι δεν υπάρχουν "μεσσίες" που θα έρθουν να τον "σώσουν".

Ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους εργατοϋπαλλήλους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και τους αγρότες, είναι να διεκδικήσουν να επιστραφούν όλα τα χρήματα των Ταμείων και να περιφρουρήσουν ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματά τους στην Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, την Πρόνοια και τις συντάξεις.
Η εξέταση της οικονομικής κατάστασης των ασφαλιστικών Ταμείων δεν είναι λογιστικό ζήτημα, εισπράξεων, εσόδων και εξόδων. Η λογιστική-οικονομικοδιαχειριστική λογική από την κυβέρνηση και την τρόϊκα, που αντιμετωπίζουν την κοινωνική ασφάλιση ως κόστος, πρέπει να απορριφθεί κατηγορηματικά από όλους τους εργαζομένους και τους ασφαλισμένους.
Το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης είναι πρώτα και κύρια ζήτημα πολιτικό και ταξικό και αποτελεί δικαίωμα για κάθε εργαζόμενο.

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Η έξοδος από το μνημόνιο θα έπρεπε να σημαίνει αλλαγή των κύριων επιλογών των δανειστών.




Του Γιάννη Νικολάου


Η δεξιά, ευρωπαϊκή και εγχώρια, έχει κάνει σαφή την πολιτική της πρόθεση. Ιδιαίτερα για τoν ευρωπαϊκό Νότο, η απάντησή της αποτυπώνεται στο «νέο παραγωγικό μοντέλο» που σμιλεύεται στην Ελλάδα: Υψηλά ποσοστά ανεργίας, χαμηλές αμοιβές, εργασιακή ανασφάλεια, αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, περιορισμός του κοινωνικού κράτους.
Σεβαστή η άποψη όσων συμφωνούν με αυτή την πολιτική, αλλά όπως κι αν τη δικαιολογήσουν, όσο κι αν την προβάλλουν ως μονόδρομο, πρόκειται για μια κοινωνικά χρωματισμένη επιλογή, μια επιλογή δεξιά.
Πολιτικός αντίπαλος της δημοκρατικής παράταξης στην Ελλάδα υπήρξε ιστορικά η δεξιά. Οι αναφορές της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας είχαν πάντα κοινωνικό χρώμα: αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των πολλών - κοινωνικό κράτος -δημοκρατικοί θεσμοί - εργασιακά δικαιώματα.
Αναφαίρετο δικαίωμα λοιπόν, να υπερασπίζεται κανείς μια δεξιά πολιτική, αρκεί να μην την ονομάζει πρόοδο ή να αυταπατάται ότι συνεχίζει στο ίδιο πολιτικό στρατόπεδο ενώ έχει ήδη ενστερνισθεί τις βασικές ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες του αντιπάλου.
Οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι περνάμε στην εποχή εξόδου από τα μνημόνια. Όμως, έξοδος από τα μνημόνια σημαίνει αλλαγή των κύριων (τουλάχιστον) επιλογών που αποτυπώθηκαν στις συμφωνίες με τους δανειστές και περιέγραψαν την επιλογή της εσωτερικής υποτίμησης με ολέθριες συνέπειες στην ύφεση αλλά και τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους (έκτακτες εισφορές, εργασιακές σχέσεις, μείωση του κοινωνικού κράτους κλπ).
Σημαίνει, δηλαδή, αλλαγή του πλαισίου πολιτικής των τελευταίων χρόνων και όχι απλά τη διαβεβαίωση ότι δεν θα ληφθούν πρόσθετα μέτρα (πρόκειται άλλωστε για ισχυρισμό αναληθή, όχι μόνο γιατί υπάρχουν ήδη ψηφισθέντα μέτρα που δεν έχουν ακόμα εφαρμοσθεί όπως η μείωση των επικουρικών συντάξεων, αλλά και γιατί στο νέο μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνονται πρόσθετες περικοπές υπό τον τίτλο «διαρθρωτικές αλλαγές»).
Το ερώτημα: πώς διαμορφώνεται η προοδευτική απάντηση και η εναλλακτική πρόταση, απέναντι στις πολιτικές επιλογές όπως έχουν αποτυπωθεί στις συμφωνίες με τους δανειστές, θα βρίσκεται στο προσκήνιο και μετά τις επικείμενες εκλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Η περιγραφή διαφορετικής διεξόδου, νέας πρότασης, αντίπαλης και αντίθετης με το κοινωνικό μοντέλο στο οποίο διολισθαίνουμε, όπως και η διαμόρφωση των πολιτικών συμμαχιών που μπορούν να την προωθήσουν, παραμένει ως επίκαιρο και επείγον αίτημα.

Οι πολίτες να ακυρώσουν με την ψήφο τους κάθε προσπάθεια χειραγώγησής τους.





 Του Χάρη Τσιόκα 



Βιώνουμε το φαινόμενο ενός "παράφορου" εναγκαλισμού επιλεκτικής προστασίας…. των «δημοκρατικών κανόνων»! Εκδηλώνεται από ένα μέρος του πολιτικού και όχι μόνο προσωπικού, με την δικαιολογία ότι «εξειδικεύουν» , παραμονές εκλογών, κανόνες ..προεκλογικής συμπεριφοράς ! 
 Πρώτα προέκυψε η σκοπιμότητα να αποσυνδεθούν οι ημερομηνίες διεξαγωγής των αυτοδιοικητικων εκλογών από τις ευρωεκλογές , με επιδίωξη κατά άλλους να αποθαρρυνθεί η συμμετοχή των πολιτών και να προκύπτουν ευρύχωρα άλλοθι ερμηνείας των αποτελεσμάτων ! Ακολούθησε η "απελευθέρωση" του χρόνου(;) ενημέρωσης των «δημοσκοπικών ευρημάτων» ! Γεγονός που ερμηνεύθηκε ως «δώρο» σ όσους έχουν το οικονομικό πλεονέκτημα να χρηματοδοτήσουν "έρευνες" , που με τη σειρά τους θα επιχειρούν να "ενημερώνουν" την κοινή γνώμη για τις προθέσεις του πολίτη ! 
Την τελευταία περίοδο στο όνομα της δημοκρατίας στην φαρέτρα της «ενημέρωσης» προστέθηκαν όχι μόνο οι «δημοσκοπήσεις» αλλά και οι αμφιλεγόμενες «έρευνες» που ερμηνεύουν τις προθέσεις ψήφου στις αυτοδιοικητικες και όχι μόνο εκλογές! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά , που αθροίζονται σ ένα ιδιότυπο καταιγισμό «ενημερώσεων» , εκδηλώνονται κι άλλες ρυθμίσεις που καταλήγουν στη δημοκρατία των …«ισχυρών».
Αποδέκτης όλων αυτών ο πολίτης , που βλέπει ότι η αναγκαία συζήτηση για τα μεγάλα οικονομικοκοινωνικά και δημοκρατικά θέματα που τον απασχολούν έχει κυριολεκτικά γίνει παρακολούθημα μιας "μάχης" που υποκρύπτει την χειραγώγηση της κρίσης του! Αποδέκτες και όλα τα εμπλεκόμενα σχήματα και πρόσωπα , που ανακαλύπτουν αμήχανα πως δεν υπάρχουν κανόνες και μηχανισμοί ελέγχου της αξιοπιστίας όχι μόνο των ευρημάτων, ης αντιπροσωπευτικότητας των προσεγγίσεων , αλλά και πλαίσια που να εγγυώνται την ίση αφετηρία πρόσβασης στην έρευνα ,την ενημέρωση , την επικοινωνία ..! Ανακαλύπτουν πως τελικά δεν υπάρχει πλαίσιο επιπτώσεων για όσους αποδεδειγμένα παραβιάζουν τα προηγούμενα και όχι μόνο! 
Θεωρείται περίπου ως κεκτημένο πως μπορεί , χωρίς επιπτώσεις , να γίνει αποδεκτή η «αστοχία» η κατά άλλους μεροληπτική συμπεριφορά όσων διαχειρίζονται την πρόσβαση στο δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης , τους κανόνες έρευνας…! Ορισμένοι μάλιστα επικαλούνται το γεγονός ότι χωρίς κανένα κόστος για την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα τους και στις προηγούμενες εθνικές εκλογές του Μαΐου , η δημοκρατία φέρθηκε γενναιόδωρα στους «διαχειριστές» και προσπέρασε τα κίνητρα τους , αφήνοντας στη «μνήμη» της αγοράς να… «ρυθμίσει» τις ευθύνες τους ! 
Το ετεροβαρές αυτό σκηνικό της αυτοδιοικητικης και πολιτικής αναμέτρησης δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο! Γιατί θίγει την δημοκρατία ,τον πολίτη , ανεξάρτητα της κοινωνικής του διαστρωμάτωσης! Γι αυτό ακριβώς η υπεράσπιση των κανόνων που θα εγγυώνται «ίσες αφετηρίες και ευθύνες» δεν μπορεί να περιοριστεί στην απλή διαμαρτυρία των παρατάξεων που θίγονται! 
Η εμβάθυνση και αποκέντρωση της δημοκρατίας προκειμένου ο πολίτης να έχει πρόσβαση σ όλα τα δεδομένα ώστε να αξιολογεί και να επιλέγει ,η ελεύθερη διακίνηση ιδεών , είναι υποχρέωση καθολικής διεκδίκησης! Είναι όρος για την ύπαρξη πολιτικής και κοινωνικής αυτονομίας ,είναι το ανάχωμα ώστε να μην υποταχθεί η πολιτική στους αχαλίνωτους κερδοσκοπικούς κανόνες της αγοράς ,είναι η ανθρωποκεντρική όψη της αντιπαράθεσης! Είναι όμως και ευθύνη των δημοκρατικών ,προοδευτικών κομμάτων ! Όσων δηλαδή δεν πειθαρχούν την πολιτική στην αχαλίνωτη αγορά ! 
 Έχουν υποχρέωση να απελευθερώνουν την δημοκρατία από όσους επιφέρουν θανάσιμα πλήγματα μέσα από τον τον σφιχτό «προστατευτικό» εναγκαλισμό ! 
Είναι τέλος και ευθύνη του πολίτη να απαντήσει με την δημοκρατική του συμμετοχή ! Να ακυρώνει με την ψήφο του και όχι μόνο , κάθε εγχείρημα που στοχεύει στην χειραγώγηση του ! Να ακυρώνει ότι εξουσιοδοτεί , ότι εκχωρεί την δύναμη που έχει για να ορίζει την μοίρα του! Να δίνει έμπρακτη απάντηση ότι είναι στη δική του επιλογή , πως κόντρα στις υποδείξεις , μπορει να ταυτίζει την σωτηρία της χώρας με την κοινωνική και παραγωγική σωτηρία!