Συνέντευξη Λαβρόφ για όσα συνέβησαν το 2014

Η ρωσική οικονομία,

οι σχέσεις με τη Δύση

και την Κίνα

Σεργκέι Λαβρόφ: Υπέρ ανοικτού διαλόγου με τη Δύση, χωρίς απεμπόληση των ρωσικών δικαιωμάτων

Отношения РФ, США, ЕС и Киева - Лавров дал интервью по итогам года

 Ανασκόπηση των σημαντικότερων γεγονότων του 2014 έκανε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ σε συνέντευξή του στο RIA Novosti, επικεντρώνοντας στις σχέσεις της Ρωσίας με ΕΕ και ΗΠΑ, στην προοπτική ενός διακανονισμού στο ουκρανικό και στο νέο προσανατολισμό προς Ανατολάς…

   Ο Ρώσος ΥπΕξ, δήλωσε στη συνέντευξή του ότι η Μόσχα θεωρεί τον πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο «ως συνεταίρο –κλειδί» για να αντιμετωπιστεί η κρίση στην περιοχή του Ντονμπάς στην ανατολική Ουκρανία, με βάσει τις προτάσεις του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν που συμφωνήθηκαν στην διάσκεψη του Μινσκ.
  Είπε όμως, ότι η Ρωσία αναμένει πραγματικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις στην Ουκρανία, με τις οποίες θα υιοθετηθεί ένα κοινά αποδεκτό κοινωνικό συμβόλαιο στην πολυεθνική αυτή χώρα με ίσα δικαιώματα για όλες τις εθνότητες που την κατοικούν.
  Στις σχέσεις Μόσχας με την Ουάσιγκτον, ο Λαβρόφ είπε πως η Ρωσία είναι υπέρ της διατήρησης του διαλόγου χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει τα συμφέροντά της.
 Σύμφωνα με τον Λαβρόφ, οι ΗΠΑ έχουν κάνει απαράδεκτες και χωρίς αποδείξεις καταγγελίες ότι δήθεν η Ρωσία παραβιάζει τη συμφωνία ΙΝF για τα πυρηνικά όπλα, αδιαφορώντας για τις ανησυχίες που έχει εκφράσει η Μόσχα.
  Για το ΝΑΤΟ ο Λαβρόφ είπε  πως η Ατλαντική Συμμαχία προωθεί επιθετική πολιτική εναντίον της Ρωσίας αυξάνοντας την παρουσία του στα σύνορα με τη Ρωσία και παραδέχτηκε ότι αυτό το διάστημα παρ΄όλο που η Μόσχα επιθυμεί ανοικτό τον δίαυλο διαλόγου, υφίσταται σοβαρή κρίση.
  Στο θέμα των οικονομικών αντιποίνων, ο Ρώσος υπουργός είπε πως η Μόσχα δεν πρόκειται να άρει μονομερώς τα οικονομικά αντίποινα εισαγωγής τροφίμων από τις χώρες που επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις, «αφού οι σχέσεις Ρωσίας-ΕΕ έχουν φθάσει σε σημείο που κίνηση καλής θέλησης δεν οδηγεί στο αναμενόμενο αποτέλεσμα. Θα συζητήσουμε τα κριτήρια για την άρση των αντιποίνων εάν αρθούν οι κυρώσεις από εκείνους που πρώτοι τις επέβαλαν».
Είπε ακόμη ότι η Ρωσία δεν σκοπεύει να αλλάξει την ανατολική ρότα που έχει θέσει και τη συνεργασία της με την Κίνα μια και αυτό είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών.
Σύμφωνα με το Λαβρόφ, ως τώρα δεν υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσιγκτον στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

«Η Ουάσιγκτον δεν μας βλέπει ως άμεσα συμμετέχοντες στον αντι-ΙΧ συνασπιμό, τον οποίο δημιούργησε με βάση τους δικούς της όρους και παραμέτρους και συμφέροντά της, πέρα από τον διεθνή νόμο», είπε ο Λαβρόφ. Για να καταλήξει: «Εξ άλλου ο πρόεδρος Ομπάμα επανειλημμένα έχει αναφέρει τη Ρωσία ως παγκόσμια απειλή, μαζί με το Χαλιφάτο και τον Εμπόλα».

Η Τράπεζα της Ρωσίας αύξησε τα επιτόκια

Η Τράπεζα της Ρωσίας αύξησε το βασικό επιτόκιο στα 17% από 10,5%, σε μία κίνηση που ερμηνεύεται ότι στοχεύει να ενισχύσει το νόμισμα της χώρας που αντιμετωπίζει δυσκολίες.
  Με τον τρόπο αυτό, υποστηρίζει ανακοίνωση που μεταδόθηκε από το πρακτορείο ΡΙΑ-ΝΟΒΟΣΤΙ, θα καμφθούν οι πληθωριστικές τάσεις και θα ανακοπέι η καθοδική πορεία που είχε πάρει το ρούβλι, φτάνοντας στο ιστορικό χαμηλό των 64 ανά δολάριο, σύμφωνα με το κλείσιμο της Δευτέρας.
  Το μέτρο ανακοινώθηκε το πρωί στη Μόσχα, και είναι το πρώτο σημαντικό για να ενισχυθεί το ρούβλι, που η αξία του έχει υποτιμηθεί σχεδόν κατά 50% σταδιακά από τον περασμένο Ιανουάριο.
Ως κύρια αιτία φέρεται η επιβολή των οικονομικών αντιποίνων στη Ρωσία από τις δυτικές χώρες, λόγω της κρίσης στην Ουκρανία, αλλά και στην πτώση της τιμής του πετρελαίου.
Με την αύξηση των επιτοκίων οι ρωσικές τράπεζες ελπίζουν οι επενδυτές να θεωρήσουν την κίνηση δελεαστική και να κρατήσουν τα χρήματά τους στη Ρωσία.
 Η ανακοίνωση του μέτρου της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, έγινε αφού τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ευρωπαϊκές χρηματαγορές, είχαν κλείσει για τη Δευτέρα.

Ρωσικά Γυμνάσια

Ο ρωσικός στρατός ολοκλήρωσε τα αιφνιδιαστικά γυμνάσια που έκανε στην περιοχή του Καλίνινγκραντ για να δοκιμάσει την ετοιμότητα 9.000 στρατιωτών και 642 οχημάτων.
 Ιδιαίτερη σημασδία δόθηκε στη συμμετοχή συστημάτων ταχείας ανάπτυξης, τακτικών βαλιστικών πυραύλων τύπου Iskander-M.
Τα γυμνάσια πραγματοποιήθηκαν στο πενθήμερο 5-10 Δεκεμβρίου.

RIA Novosti/ Russia Beyond the Headlines / RT

Να υπάρξει νωπή καταγραφή της λαϊκής θέλησης για τον προσανατολισμό χώρας και κοινωνίας.

Του Χάρη Τσιόκα

Oι εξελίξεις, τα γεγονότα και οι αντιδράσεις «οίκων» και «κέντρων» του συντηρητισμού,  δείχνουν ότι παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, όχι μόνο χώρα και πολίτες δεν βρίσκονται ένα βήμα πριν την έξοδο από την κρίση, αλλά και ότι  το ατελέσφορο και αδιέξοδο των πολιτικών τους επιχειρείται να μετατραπεί σε φόβητρο της κοινωνίας και όχημα κομματικής σωτηρίας!

 Γίνεται πλέον εμφανής επιδίωξη  να συνεχιστούν οι πολιτικές ανακατανομής  σε λίγους,  που ως αποτέλεσμα παράγουν κοινωνική, οικονομική και πολιτική αστάθεια!

Οι  πρόσφατα κυνικές δηλώσεις Σόιμπλε και παράπλευρων αξιωματούχων  επιβεβαιώνουν τις στόχους  της «γερμανικής Ευρώπης» και  για τη χώρα!

Η αδυναμία αλλά και η εγκατάλειψη από την κυβέρνηση, της ευθύνης της  να συνδιαμορφώνει αλλά και να διαπραγματευτεί ένα εθνικό σχέδιο εξόδου, που θα αφορά τη χώρα και όχι την νεοφιλελεύθερη επέλαση, τους πολίτες και την σύγκληση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και όχι τους λίγους, την οδηγεί σε κινήσεις ιδιοτέλειας και πολιτικής τρομοκρατίας! 

Διαμορφώνει σκηνικό που παραπέμπει  μόνο στην αγωνία των κυβερνώντων να στήσουν παγίδες αδιεξόδων στους πολιτικούς συσχετισμούς που θα προκύψουν την επομένη μέρα!

Γίνεται φανερό πλέον πως η επίκληση της κρίσης αντί να γίνεται πεδίο ανταγωνισμού για τη σωτηρία χώρας και πολιτών, μετατρέπεται με ευθύνη της κυβέρνησης  σε πεδίο κινδυνολογίας  που επενδύει σε «ναρκοπέδιο» για να αποτύχει το διαφαινόμενο  αποτέλεσμα, μιας  διακυβέρνησης  με δημοκρατικό προοδευτικό, σοσιαλιστικό, αριστερό πρόσημο!

Η λύση -απάντηση στην ιδιοτέλεια της κυβέρνησης  και στον κοινωνικά και πολιτικά εκβιαστικό τρόπο της άρον-άρον επίσπευσης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν μπορεί πλέον να παραγνωρίσει την ανάγκη  να υπάρξει νωπή και επίκαιρη  καταγραφή της λαϊκής θέλησης για τον προσανατολισμό χώρας και κοινωνίας! Δεν είναι συμβατό να το διαχειριστεί μια Βουλή αναντίστοιχη με την κοινωνική θέληση!

Γιατί δεν μπορεί να παραγνωρίζεται το  πολλαπλώς καταγεγραμμένο κοινωνικό αίτημα, να τερματιστεί ο κύκλος της συντηρητικής διαχείρισης της κρίσης, που όχι μόνο δεν έδωσε λύση στο φαύλο κύκλο ελλείμματος- χρέους, αλλά επέφερε κι αλλά πλήγματα στη συρρικνωμένη  παραγωγική βάση και έπληξε την οικονομία, τη μεσαία τάξη, την νεολαία, τους εργαζόμενους, τους παραγωγούς, τους επιστήμονες, τη δημοκρατία και την συνοχή κτλ!

Τα προηγούμενα καθιστούν προφανές πως το κοινωνικό αίτημα για προοδευτική διέξοδο χώρας και πολιτών από τη κρίση:

* Έχει ένα μόνο μέτωπο αντιπαράθεσης! Την  επιδίωξη  της  αλλαγής  της  διακυβέρνησης  που  υπηρετεί  τη νεοφιλελεύθερη επέλαση! Γιατί  η ευθύνη είναι λάθος να επιμερίζεται από την κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση γιατί η κυβέρνηση αποδέχτηκε και εφάρμοσε τα πρόσφατα μνημόνια που  ήταν όχι μόνο διχαστικά αλλά και αδιέξοδα, ατελέσφορα!

* Έχει καθαρό και σαφή προσανατολισμό να εργάζεται προκειμένου να διαμορφώνονται οι καλλίτερες επεξεργασίες για την πλειοψηφούσα  προγραμματική σύγκληση συνεργασίας για τη διακυβέρνηση  των δυνάμεων του σοσιαλισμού, της αριστεράς και του κέντρου, χωρίς να υπονομεύεται το δικαίωμα της πολιτικής αυτονομίας και της οργανωτικής αυτοτέλειάς τους!

* Τέλος  έχει μια αταλάντευτη επιδίωξη: Να δημιουργεί τους όρους προκειμένου να κινηθούν σε συμβατή τροχιά, η κοινωνική με την πολιτική θέληση που έχουν διαταραχτεί!

Για να ξαναβρεί τον βηματισμό της  η  σχέση κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας!

 Γιατί η προοδευτική απάντηση λέει " Όχι στα συντηρητικής έμπνευσης  εκβιαστικά διλήμματα" και  "Ναι στο εθνικό προοδευτικό σχέδιο εξόδου που θα αφορά τη χώρα και τους πολίτες ταυτόχρονα"!

Ο Γόρδιος Δεσμός του χρέους

Μια κι έξω σπάνε -μόνο- τα δεσμά των δανειστών

του Νίκου Ιγγλέση
            Η  μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου «διαπραγματεύεται» με τα αφεντικά της Ε.Ε. προκειμένου να εξασφαλίσει ένα προσωρινό σωσίβιο, μέχρι τις επόμενες εκλογές, που ακούει στο όνομα «πιστοληπτική γραμμή στήριξης αυξημένης εποπτείας».
   Θέλουν αμφότεροι να κοροϊδέψουν, για μια ακόμα φορά, τον ελληνικό λαό ισχυριζόμενοι ότι βγαίνουμε οριστικά από τα Μνημόνια. Το πρόβλημά τους είναι ότι στο τέλος του 2014, τελειώνουν τα χρήματα από την Ε.Ε. και της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης (συνολικά η χώρα, από το 2010, δανείστηκε 221 δις.) και από τον επόμενο χρόνο η Ελλάδα πρέπει να βγαίνει στις αγορές για να καλύπτει το δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό, δηλαδή την πληρωμή  των τοκοχρεολυσίων, για τα δάνεια που έχει πάρει μέχρι σήμερα.
            Επειδή με την ανακοίνωση και μόνο της πρόθεσης εξόδου στις αγορές, η συγκυβέρνηση έσπασε τα μούτρα της με την κατακόρυφη άνοδο των spreads, θέλει την εγγύηση της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. ότι, αν τα λεφτά που χρειάζονται δεν προσφερθούν ή προσφερθούν με υψηλά επιτόκια τότε, θα ξαναδανειστεί από το μηχανισμό στήριξης ESM(πρόγραμμα ECCL) με όρους – μεταρρυθμίσεις τους λένε – ανάλογους αυτών του Μνημονίου.
            Είναι απίστευτο και όμως αληθινό: τα ίδια πολιτικά κόμματα και οι ίδιοι πολιτικοί που, οκτώ χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ, χρεοκόπησαν την Ελλάδα δανειζόμενοι από τις αγορές, τώρα να θέλουν να τη σώσουν, να την κάνουν κανονική – φυσιολογική  χώρα  λένε, δανειζόμενοι πάλι από τις αγορές.   
            Το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας (χρέος Κεντρικής Διοίκησης) ανέρχεται στα 322,4 δις. ευρώ (1-7-14) ή στο 180% του ΑΕΠ, το οποίο από 231 δις. το 2009 συρρικνώθηκε στα 179 δις. στο τέλος  Ιουνίου 2014.  Το ΑΕΠ δηλαδή τα τεσσεράμισι χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών  μειώθηκε κατά 22,5%.

            Η βιωσιμότητα του χρέους
            Το τεράστιο αυτό χρέος δε μπορεί να αποπληρωθεί. Να αποπληρωθεί και όχι να γίνει βιώσιμο. Όταν οι δανειστές – δυνάστες της Ελλάδας και οι εγχώριοι μνημονιακοί ολετήρες  μιλούν για βιωσιμότητα του χρέους εννοούν να μπορεί η χώρα να το εξυπηρετεί, δηλαδή να μπορεί να πληρώνει, κάθε χρόνο, τόκους και χρεολύσια επανα-δανειζόμενη από τις αγορές (ανακύκλωση χρέους). Οι κάθε είδους πιστωτές δε θέλουν ούτε τη μείωση του χρέους ούτε, πολύ περισσότερο, την αποπληρωμή του, δε θέλουν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, όπως υποστηρίζουν κάποιοι αφελείς, εκείνο που θέλουν είναι η Ελλάδα να είναι φορτωμένη μ’ ένα δυσθεώρητο χρέος για να πληρώνει κάθε χρόνο τα τοκοχρεολύσιά του. Το Δ΄ Ράιχ, το ΔΝΤ, οι τράπεζες και κάθε είδους funds, ελπίζουν,  με τον τρόπο αυτό, να απομυζούν, εσαεί, κάθε οικονομική ικμάδα  της χώρας και κυρίως να την ελέγχουν γεωπολιτικά.
            Χαρακτηριστικό είναι ότι μεταξύ 2001 και 2014 το χρέος αυξήθηκε κατά 107% (από 155,8 σε 322,4 δις.), ενώ το ΑΕΠ μόνο κατά 37% (από 131 σε 179,2 δις.)
            Η μπίζνα του αέναου χρέους είναι μια πολύ κερδοφόρα  μπίζνα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που αναζητεί χώρο να «παρκάρει» εκατοντάδες τρισεκατομμύρια που θέλουν εναγωνίως να τοποθετηθούν κάπου. Ας αναρωτηθούμε γιατί οι περίφημες αγορές έχουν ένα πακτωλό χρημάτων που πρέπει σε κάποιους να τα δανείσουν και τα κράτη ένα βουνό χρέους και πρέπει από κάπου να δανειστούν;
            Βιωσιμότητα του χρέους σημαίνει βιωσιμότητα της δουλείας του λαού και βιωσιμότητα της ελληνικής αποικίας. Από την αρχαιότητα ο Μένανδρος είχε πει: «Τα δάνεια δούλους τους ελεύθερους ποιεί…»

            Δύο εγκλήματα
            Το 2001, από το συνολικό Δημόσιο Χρέος,  περίπου το 75% ήταν σε δραχμές – το εθνικό νόμισμα τότε της χώρας – και το υπόλοιπο 25% σε συνάλλαγμα. Μέσα σε μια νύχτα το σύνολο του χρέους από δραχμές μετατράπηκε σε ευρώ. Το ευρώ, από 1-1-2002, έγινε το νέο νόμισμα της Ελλάδας, αλλά όχι το νέο εθνικό  νόμισμά της, αφού η χώρα δε μπορεί να εκδίδει ευρώ όπως έκανε με τις δραχμές. Το κυριαρχικό δικαίωμα της έκδοσης χαρτονομίσματος από τις ελληνικές αρχές πέρασε στην ΕΚΤ.  Έτσι 36  τρισεκ. δρχ.  του 2001 έγιναν 105 δις. ευρώ το 2002, το εσωτερικό χρέος έγινε χρέος σε συνάλλαγμα και το σύνολο του Δημόσιου Χρέους έπαψε να ελέγχεται από μια εθνική εκδοτική αρχή.
Τι θα μπορούσε όμως να γίνει αφού από το 2002 έπαψαν να υπάρχουν  δραχμές; Στις συμφωνίες μετάβασης θα έπρεπε να προβλεφθεί  ότι για το τμήμα του χρέους που μέχρι και το 2001 ήταν σε εθνικό νόμισμα, ή έστω για ένα μεγάλο ποσοστό αυτού, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης θα μπορούσαν να εκδώσουν ευρώ, είτε τα ίδια είτε μέσω της Ε.Κ.Τ. Η εκτύπωση των ευρώ θα γινόταν σύμφωνα με το ρυθμό ωρίμανσης (ημερομηνία λήξης) των ομολόγων κάθε χώρας συν τους δεδουλευμένους τόκους.
            Οι συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής, που φαντάζει αδιανόητη στην επικρατούσα οικονομική σκέψη, θα ήταν η σημαντική μείωση του Δημόσιου Χρέους, από χρόνο σε χρόνο, ενώ η περιορισμένη έκδοση νέων κρατικών ομολόγων θα οδηγούσε τους επενδυτές σε αναζήτηση άλλων επιλογών,  όπως οι μετοχές και η αγορά εταιρικών ομολόγων, προσφέροντας έτσι στις επιχειρήσεις άφθονη ρευστότητα για παραγωγικές επενδύσεις. Παράλληλα θα απαιτείτο μια πολιτική περιορισμού της ρευστότητας από το τραπεζικό σύστημα. Οι πληθωριστικές συνέπειες θα ήταν πολύ περιορισμένες γιατί τα κεφάλαια δε θα κατευθύνονταν στην κατανάλωση αλλά σε επενδύσεις  άλλης κατηγορίας. Αυτό έχει αποδειχθεί από την ποσοτική χαλάρωση (QE) της αμερικανικής Fed, που έχει διαθέσει περίπου  4 τρις. δολάρια  τα τελευταία πέντε χρόνια, της ιαπωνικής BoJ, που διέθεσε 800 δις. δολάρια τους τελευταίους μήνες  και το Πρόγραμμα Αγοράς Τίτλων (SMP)  της ΕΚΤ η οποία μεταξύ Μαϊου 2010 και Σεπτεμβρίου 2012 αγόρασε κρατικά ομόλογα της Ιταλίας, Ισπανίας, Ελλάδας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας ύψους 219,5 δις. ευρώ (από αυτά 57 δις. ήταν ελληνικά ομόλογα).
            Βεβαίως δεν έγινε μια τέτοια επιλογή αφού το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο δε θέλει τη μείωση του κρατικού χρέους, που όπως προείπαμε είναι μια πολύ κερδοφόρος μπίζνα. Όσοι υπέγραψαν τη μετατροπή του χρέους από δραχμές σε ευρώ διέπραξαν το πρώτο οικονομικό έγκλημα που ο ελληνικός λαός πληρώνει μέχρι σήμερα. 
            Τον Απρίλιο του 2010 το μεγαλύτερο μέρος του χρέους (85%) ήταν σε κρατικά ομόλογα, που υπαγόντουσαν στο ελληνικό δίκαιο και είχαν μόνη εγγύηση τη φερεγγυότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Με την πρώτη Δανειακή Σύμβαση και αργότερα με την δεύτερη Δανειακή Σύμβαση η χώρα άρχισε να δανείζεται από τα κράτη της Ευρωζώνης, στη συνέχεια, μέσω του EFSFκαι από το ΔΝΤ προκειμένου να πληρώνει τους ιδιώτες κατόχους των ομολόγων της. Έτσι σταδιακά το χρέος προς ιδιώτες (τράπεζες, fundsκλπ.) άρχισε να μετατρέπεται σε διακρατικό, ενυπόθηκο και υπό αγγλικό δίκαιο προκειμένου να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες που ήταν φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα και να εξασφαλιστεί η σταθερότητα του ευρώ. Σήμερα περισσότερο από τα 2/3 του συνολικού χρέους προέρχεται από τις δύο Δανειακές Συμβάσεις. Αυτό ήταν το δεύτερο οικονομικό έγκλημα.
            Παραφράζοντας μια δήλωση του HenryFordαπό η δεκαετία του ’30 μπορούμε να πούμε ότι αν οι Έλληνες κατανοούσαν, για μια στιγμή, τι έχει γίνει με το χρέος θα ξέσπαγε επανάσταση το άλλο πρωί.
            Τι να κάνουμε
            Η απελευθέρωση της Ελλάδας και η αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας της περνούν μέσα από τη λύση του Γόρδιου Δεσμού του χρέους και η λύση αυτή δε μπορεί να είναι διαφορετική απ’ αυτή που έδωσε ο Μ. Αλέξανδρος με το σπαθί του στο Γόρδιο της Φρυγίας το 334 π.Χ.
            Μια  νέα Ελληνική κυβέρνηση, σε αντίθεση με τις ξενόδουλες – δωσιλογικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, θα πρέπει μ’ ένα καλά μελετημένο, σ’ όλες τις λεπτομέρειές του, σχέδιο, να προχωρήσει στις κάτωθι ενέργειες:
Η Νέα Δραχμή
            Πρώτον: Να βγάλει τη χώρα από τη μέγκενη του ευρω-μάρκου και να θέσει σε κυκλοφορία το δικό της νόμισμα, τη Νέα Δραχμή. Η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος μπορεί και πρέπει να γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή μια Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Μισθοί, συντάξεις, δάνεια, καταθέσεις και οι τιμές των προϊόντων θα μετατραπούν σε δραχμές  με ισοτιμία ένα προς ένα (π.χ μισθός 800 ευρώ θα γίνει 800 δραχμών, δάνειο 100.000 ευρώ θα γίνει 100.000 δρχ. κλπ.) Έτσι δε θα υπάρξουν πληθωριστικές πιέσεις από την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος. Η ισοτιμία αυτή θα διατηρηθεί σταθερή, με απόφαση της κυβέρνησης, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου σταθεροποίησης της οικονομίας (3-5 χρόνια) αλλά και πέρα αυτής. Η Νέα Δραχμή δε χρειάζεται να υποτιμηθεί γιατί το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών έχει σχεδόν ισοσκελιστεί. Η εσωτερική υποτίμηση, που εφαρμόζεται τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια, μέσω της μείωσης μισθών, συντάξεων και εισοδημάτων, περιόρισε την κατανάλωση και τις εισαγωγές. Το έλλειμμα στο ισοζύγιο από 18,1 δις. το 2009 περιορίστηκε σε μόλις 412  εκατ. το 2013. Όταν δεν υπάρχει άξιο λόγου έλλειμμα στο ισοζύγιο  δεν απαιτείται και υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Η εισαγωγή της δραχμής θα πρέπει να συνοδεύεται και από ορισμένα μέτρα όπως:

α.         Η εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος στην οποία θα δοθεί και πάλι το εκδοτικό προνόμιο.

β.         Η τοποθέτηση κυβερνητικών επιτρόπων, με τα αντίστοιχα κλιμάκιά τους, σ όλες τις εγχώριες τράπεζες για να ελέγχεται η τήρηση της νομισματικής πολιτικής.

γ.         Η απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων

δ.         Η απαγόρευση εξαγωγής δραχμών στο εξωτερικό για να μη γίνει το εθνικό νόμισμα αντικείμενο υποτιμητικής κερδοσκοπίας.

ε.         Όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό της χώρας θα γίνονται μόνο σε δραχμές.

Η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος θα δώσει τη δυνατότητα χρηματοδότησης ενός μεγάλου προγράμματος δημόσιων και ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων.
Η έξοδος από το ευρώ και η εισαγωγή της Νέας Δραχμής πρέπει να είναι εθνική επιλογή και να γίνει πριν από την όποια απόπειρα ρύθμισης του Δημόσιου Χρέους,  για να στερηθούν οι δανειστές οποιασδήποτε δυνατότητας εκβιασμού της χώρας με στέρηση της ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα (μέσω του μηχανισμού ELAτης ΕΚΤ),  με δραματικές συνέπειες για την οικονομία, όπως έγινε στην Κύπρο το Μάρτιο του 2013.
Το Χρέος
            Δεύτερον: Να καταγγείλει μονομερώς τις Δανειακές Συμβάσεις, να σταματήσει την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων και να ζητήσει συνολική επαναδιαπραγμάτευση με όλους τους πιστωτές.  Μετά την καταγγελία των Δανειακών Συμβάσεων οι διαπραγματεύσεις της νέας Ελληνικής κυβέρνησης με τους κάθε είδους δανειστές πρέπει να βασίζονται σε πέντε άξονες:

1.    Επιτροπή της Βουλής, πλαισιωμένη από κατάλληλους επιστήμονες (νομικούς, οικονομολόγους κ.α.) θα κάνει λογιστικό έλεγχο του χρέους και θα κρίνει ποιο τμήμα του είναι επαχθές – επονείδιστο  και άρα πρέπει να διαγραφεί και ποιό όχι. Την απόφαση της επιτροπής θα ψηφίσει η ολομέλεια του εθνικού Κοινοβουλίου.

2.    Η πρώτη Δανειακή Σύμβαση, του 2010, είναι άκυρη, γιατί ως Διεθνής Συνθήκη με άλλες χώρες (της Ευρωζώνης) θα έπρεπε να ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων, πράγμα που δεν έγινε, υπογράφτηκε μόνο από την τότε κυβέρνηση και το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Η δεύτερη Δανειακή Σύμβαση επίσης δεν έχει ψηφιστεί από τη Βουλή, έχει εγκριθεί μόνο ως σχέδιο σύμβασης. Κατά συνέπεια οι δανειστές αν θελήσουν να προσφύγουν στα διεθνή δικαστήρια, δεν έχουν έγκυρες συμβάσεις για να στηριχθούν.

3.    Το τμήμα το χρέους που αναγνωρίζει η Ελλάδα θα αποπληρωθεί όταν η Γερμανία καταβάλει στη χώρα μας το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις ή να συμψηφιστεί το ποσό που μας οφείλουν οι Γερμανοί με τα δάνεια που μας χορήγησαν τα τελευταία χρόνια με τις Δανειακές Συμβάσεις.

4.    Το όποιο τμήμα του χρέους αναγνωριστεί θα αποπληρώνεται με ένα ποσοστό (π.χ. 5 ή 10%) της ετήσιας αύξησης του ΑΕΠ (ρήτρα ανάπτυξης) ή ακόμη καλύτερα με ένα ποσοστό επί της αύξησης των εξαγωγών (ρήτρα εξαγωγών).

5.    Το σύνολο του χρέους που θα αναγνωρίσει η ελληνική πλευρά θα μετατραπεί σε δραχμές και θα αποπληρωθεί σε δραχμές. Το σημερινό χρέος είναι στο σύνολό του σχεδόν σε ευρώ, δηλαδή στο σημερινό «εθνικό» νόμισμα της Ελλάδας. Όταν η χώρα περάσει στη δραχμή, τότε το χρέος της πρέπει να μετατραπεί στο νέο εθνικό νόμισμά της (τη Νέα Δραχμή) όπως ακριβώς έγινε το 2001 που το τότε χρέος σε δραχμές μετατράπηκε σε ευρώ. Σε μια τέτοια περίπτωση και εφ’ όσον η δραχμή δε θα είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμη στο εξωτερικό, δε θα αποτελεί συνάλλαγμα, η μόνη λύση που θα έχουν οι πιστωτές θα είναι να επανεισάγουν τις δραχμές στην Ελλάδα. Ένας νόμος που θα ψηφιστεί στη συνέχεια θα προβλέπει ότι η εισαγωγή δραχμών θα επιτρέπεται μόνο για την πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων και όχι για την αγορά περιουσιακών στοιχείων.

Όλα αυτά οφείλουν να κάνουν οι Έλληνες όχι απλά για να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση και να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο αλλά για να επιβιώσουν  ως έθνος. Η Ελλάδα έχει μπει σε περίοδο βαθιάς παρακμής, οι οικονομικές συνθήκες  που της έχουν επιβληθεί οδηγούν σε αποσάθρωση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, ο πληθυσμός της μειώνεται και η μορφωμένη νεολαία της μεταναστεύει. Οι Δανειακές Συμβάσεις και τα Μνημόνια δεν είναι ένα οικονομικό σχέδιο που απέτυχε αλλά ένα πολεμικό εργαλείο για την κατάκτηση της χώρας και μετατροπή της σε οικονομικό χώρο, σε μια σύγχρονη αποικία που θα ελέγχεται από τα δεσμά του χρέους.

 

Κλείνοντας θα ήθελα να θυμίσω μια φράση του Γιόζεφ Άκερμαν, Διευθύνοντος Συμβούλου επί μία δεκαετία της DeutscheBank, από πρόσφατη συνέντευξή του σε ελληνική εφημερίδα: «Για κάθε απερίσκεπτο δανειολήπτη υπάρχει ένας ηλίθιος ή άπληστος δανειστής». Ήρθε η ώρα ο ηλίθιος ή άπληστος δανειστής να πληρώσει το τίμημα που του αναλογεί.

Τα βασικά σημεία αυτής της εισήγησης παρουσιάστηκαν σε Ημερίδα με θέμα «Το Δημόσιο Χρέος και η επιβίωση της Ελλάδας» που οργάνωσε το Ίδρυμα Δημητρίου και Μαρίας Δελιβάνη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στις 12-11-14, συμμετείχαν  Έλληνες και Γάλλοι καθηγητές οικονομικών επιστημών από πανεπιστήμια της Ελλάδας, Γαλλίας και Αγγλίας.

           

Μίκης Θεοδωράκης: «Να ξεφύγουμε από τα δόντια των πιστωτών μια για πάντα».

Με ένα κείμενο-παρέμβαση που ανέβηκε σήμερα στην ιστοσελίδα του, ο Μίκης Θεοδωράκης εκφράζει τους φόβους και την ανησυχία του για το μέλλον της Ελλάδας, αν τελικά δεν καταφέρει να ξεφύγει από τις «καταδυναστευτικές δεσμεύσεις» με τους πιστωτές της.

Σύμφωνα με τον κορυφαίο μουσικοσυνθέτη, «ακόμα και ο πιο δύσπιστος Έλληνας σήμερα έχει καταλάβει ότι οι πιστωτές μας δεν θέλουν να μας αφήσουν από τις δαγκάνες τους και γι’ αυτό το λόγο η τρόικα θέτει όλο και πιο σκληρούς όρους».
Ο ίδιος προτείνει δύο λύσεις: «Πρώτον: Ουδετερότητα. Δεύτερον: Σύναψη στενών οικονομικών σχέσεων με Κίνα-Ρωσία (ή και με την Ευρώπη αν καταφέρει να απαλλαγεί τελείως από την Τρόικα).
Με τον όρο ότι θα βοηθήσουν αφενός να ξοφλήσουμε άμεσα και οριστικά το εθνικό μας χρέος και αφετέρου να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο με συμβάσεις κοινοπραξιών, σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούμε να συνεκμεταλλευθούμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, εδάφους, υπεδάφους, υποθαλάσσιες και κυρίως βεβαίως τον αμύθητο πλούτο των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ, που σύμφωνα με τις μελέτες επιστημόνων, σε βάθος χρόνου, ανέρχεται σε πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ».
Όπως αναφέρει στο κείμενο του ο Μίκης Θεοδωράκης, η σύναψη τέτοιων συμβάσεων κοινοπραξιών είναι εντελώς νόμιμη σύμφωνα με όλες τις διεθνείς μας συμβάσεις, το δε αναμενόμενο όφελος (ακόμα και το άμεσο, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα μελέτη της Deutsche Bank) είναι τόσο μεγάλο, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί βέβαιη η συμφωνία με τις δυνάμεις αυτές (Κίνα, Ρωσία, Ευρώπη χωρίς τρόικα), για να απαλλαγούμε άμεσα από όλες τις δεσμεύσεις μας με τους πιστωτές μας.
«Προσωπικά έχω ταχθεί εδώ και πολύ καιρό υπέρ της πρώτης λύσης. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς, το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Θα πρέπει άμεσα να γίνει κάτι για την οριστική απαλλαγή μας από τις καταδυναστευτικές δεσμεύσεις μας με τους πιστωτές μας» καταλήγει ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης.

 ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:
Ακόμα και ο πιο δύσπιστος Έλληνας σήμερα έχει καταλάβει ότι οι πιστωτές μας δεν θέλουν να μας αφήσουν από τις δαγκάνες τους και γι’ αυτό το λόγο η Τρόικα θέτει όλο και πιο σκληρούς όρους. Γιατί η Ελλάδα είναι γι’ αυτούς «λαβράκι» και θέλουν να μας «τηγανίζουν» στον αιώνα τον άπαντα.
Πρέπει να ξεφύγουμε από τα δόντια τους μια για πάντα, αν θέλουμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε ελεύθεροι Έλληνες. Και οι λύσεις είναι δύο:
Πρώτον: Ουδετερότητα.
Δεύτερον: Σύναψη στενών οικονομικών σχέσεων με Κίνα-Ρωσία (ή και με την Ευρώπη αν καταφέρει να απαλλαγεί τελείως από την Τρόικα). Με τον όρο ότι θα βοηθήσουν αφ’ ενός να ξοφλήσουμε άμεσα και οριστικά το εθνικό μας χρέος και αφ’ ετέρου να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο με συμβάσεις κοινοπραξιών, σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούμε να συνεκμεταλλευθούμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, εδάφους, υπεδάφους, υποθαλάσσιες και κυρίως βεβαίως τον αμύθητο πλούτο των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ, που σύμφωνα με τις μελέτες επιστημόνων, σε βάθος χρόνου, ανέρχεται σε πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ.
Η σύναψη τέτοιων συμβάσεων κοινοπραξιών είναι εντελώς νόμιμη σύμφωνα με όλες τις διεθνείς μας συμβάσεις, το δε αναμενόμενο όφελος (ακόμα και το άμεσο, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα μελέτη της DeutscheBank) είναι τόσο μεγάλο, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί βέβαιη η συμφωνία με τις δυνάμεις αυτές (Κίνα, Ρωσία, Ευρώπη χωρίς Τρόικα), για να απαλλαγούμε άμεσα από όλες τις δεσμεύσεις μας με τους ακόρεστους πιστωτές μας.
Προσωπικά έχω ταχθεί εδώ και πολύ καιρό υπέρ της πρώτης λύσης. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς, το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Θα πρέπει άμεσα να γίνει κάτι για την οριστική απαλλαγή μας από τις καταδυναστευτικές δεσμεύσεις μας με τους πιστωτές μας.
Αθήνα, 21.11.2014
Μίκης Θεοδωράκης

Να προσδιορίσουν οι πολίτες τους όρους της αποκατάστασης...

Του Χάρη Τσιόκα

  Η «ειδησεογραφία» ιδιαιτέρα της πρόσφατης (προεκλογικής;) περιόδου χρησιμοποιεί με έμφαση την έννοια της «πολιτικής σταθερότητας» ως “αναγκαία προϋπόθεση» για να διανύσει –προσέξτε- , η χώρα , όχι όμως και οι πολίτες ,  τα «τελευταία βήματα. πριν την έξοδο από την κρίση»...!

  Δυστυχώς αρκετά χρόνια μετά την μεταπολίτευση, η επίκληση της έννοιας "πολιτική σταθερότητα" δείχνει να αποσυνδέεται από την μέχρι πρόσφατα επικρατούσα άποψη ότι η αποστολή της πολιτικής είναι να υπηρετεί την κοινωνική ,οικονομική ,παραγωγική και θεσμική βούληση για τη συνοχή χώρας και πολιτών!

  Τελικά το ερώτημα είναι:
 --Η πολιτική σταθερότητα πρέπει να αποσυνδέεται από την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικής συμφωνίας για τα παραγόμενα αποτελέσματα από την άσκηση μιας πολιτικής;

  Και αυτό μπορεί να συμβαίνει ακόμη και όταν, με χρονική πλέον επάρκεια , γίνεται ευδιάκριτη η δυσαρμονία ανάμεσα στο εφαρμοζόμενο σχέδιο εξόδου και τα κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα ;

  Ποιος τελικά έχει την ευθύνη να αποκαταστήσει τη σχέση πολιτικής και κοινωνικής "σταθερότητας";

   Ερέθισμα για την διατύπωση αυτών των ερωτημάτων δεν δίνουν μόνο τα μακροοικονομικά μεγέθη ,ούτε μόνο αν η ασκούμενη από την κυβέρνηση πολιτική , συρρίκνωσε τη παραγωγική βάση  περαιτέρω η όχι !

   Ακόμη  περισσότερο το ερέθισμα δεν προκύπτει μόνο από την διαπίστωση αν έγινε η όχι διαχειρισιμο το χρέος μετά την εφαρμογή των ασκούμενων πολιτικών τα τελευταία χρόνια!

   Ερέθισμα για να γραφούν αυτές οι σκέψεις παρέχεται και απο τις πρόσφατες επίσημες ανακοινώσεις που αποτυπώνουν τις επιπτώσεις της εφαρμογής του «σχεδίου» για το οποίο ζητείται από την κυβέρνηση «σταθερότητα»!

 Παραθέτω λοιπόν τις παρακάτω ανακοινώσεις:

-Σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων ο συνολικός αριθμός των οφειλετών του Δημοσίου ήταν στο τέλος Αυγούστου πάνω από 2.451.909 

-Πρόσθετες απώλειες 14 δισ. ευρώ είχαν το 2013 τα ελληνικά νοικοκυριά από το διαθέσιμο εισόδημά τους, που οφείλονται στην κατά 10,7% μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και στην κατά 12,3% μείωση των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά.
-Το διαθέσιμο εισόδημα περιορίστηκε στο τέλος του 2013 στα 122,2 δισ. ευρώ από 136,2 δισ. ευρώ στο τέλος του 2012 (ποσοστιαία μείωση 10,2%).
-Η ανεργία ήταν τον Ιούλιο 26,4 (περίοδο που αποτελεί αιχμή στην αύξηση της εποχικής απασχόλησης λόγω τουρισμού) και παραμένει η μεγαλύτερη στην ευρωζώνη.
-Μέσα σε μια πενταετία, το διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών μειώθηκε, λόγω της περιοριστικής πολιτικής, κατά 48,4 δισ. ευρώ (ήταν 170,6 δισ. ευρώ το 2009).

τραγικά όμως είναι και τα στοιχειά για την παιδική φτώχεια !

Γράφει το ΑΠΕ;

Σύμφωνα με τη Eurostat, άτομα κοντά στο όριο της φτώχειας θεωρούνται εκείνα που ζουν σε νοικοκυριά με διαθέσιμο εισόδημα κάτω του 60% του εθνικού μέσου διαθέσιμου εισοδήματος (μετά τις μεταβιβάσεις των κοινωνικών επιδομάτων), ή που αδυνατούν να καλύψουν σημαντικά αγαθά, ή που ζουν σε νοικοκυριά χαμηλής εντάσεως εργασίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 2013 στην Ελλάδα ζούσαν 3,9 εκατομμύρια άνθρωποι κοντά στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, ή το 35,7% του πληθυσμού, έναντι 28,1% το 2008.
Την ίδια χρονιά στην ΕΕ, 120 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν κοντά στο όριο της φτώχειας, ή το 24,5% του πληθυσμού, έναντι 23,8% το 2008.

Τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού καταγράφηκαν στη Βουλγαρία (48%), στη Ρουμανία (40%), στην Ελλάδα (35,7%), στη Λετονία (35%) και στην Ουγγαρία (33%).

Αντιθέτως, τα χαμηλότερα ποσοστά πολιτών που ζουν στο όριο της φτώχειας καταγράφονται στην Τσεχία (14,6%), στην Ολλανδία (15,9%), στη Φινλανδία (16%) και στη Σουηδία (16,4%).

Εξάλλου, το 16,7% του πληθυσμού της ΕΕ ζούσε με πενιχρό εισόδημα, μετά τις μεταβιβάσεις των κοινωνικών επιδομάτων.

Τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού με πενιχρό εισόδημα καταγράφηκαν στην Ελλάδα (23,1%), στη Ρουμανία (22,4%), στη Βουλγαρία (21%), στη Λιθουανία (20,6%) και στην Ισπανία (20,4%) και τα χαμηλότερα καταγράφηκαν στην Τσεχία (8,6%) και στην Ολλανδία (10,4%).

Σε ό,τι αφορά το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που αδυνατεί να καλύψει σημαντικά υλικά αγαθά, το 2013 ανήλθε σε 20,3%, έναντι 9,6% στην ΕΕ.

Ο συγκεκριμένος δείκτης παρουσιάζει μεγάλη διακύμανση στην ΕΕ, ξεκινώντας από 1,4% στη Σουηδία και 1,8% στο Λουξεμβούργο και φτάνοντας στο 43% στη Βουλγαρία.

Σημειώνεται ότι άτομα που αδυνατούν να καλύψουν σημαντικά υλικά αγαθά θεωρούνται εκείνα τα οποία αδυνατούν να καλύψουν τέσσερα από τα ακόλουθα εννέα αγαθά:
 1) ενοίκιο, ή εξόφληση δανείου
 2) θέρμανση
 3) απρόοπτα έξοδα
 4) διατροφή με κρέας ή ψάρι κάθε δύο ημέρες
 5) διακοπές εκτός οικίας για μία εβδομάδα
 6) αυτοκίνητο
 7) πλυντήριο ρούχων
 8) έγχρωμη τηλεόραση

 9) τηλέφωνο.

Τέλος, το υψηλότερο ποσοστό πληθυσμού που ζει σε νοικοκυριά χαμηλής εντάσεως εργασίας στην ΕΕ, καταγράφεται το 2013 στην Ελλάδα με 18,2%, έναντι 10,7% στην ΕΕ.

Μετά την Ελλάδα ακολουθούν η Κροατία (16%) και η Ισπανία (15,7%)…..

  Αναμφισβήτητα το εργαλείο για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων παραμένει η πολιτική !

  Η πολιτική όμως δεν είναι άχρωμη , έχει «χρώμα» !

 Ασκείται με εντολή του λαού από διαφορετικούς συσχετισμούς και συμμαχίες και επιχειρεί διαφορετικές επιδιώξεις!

 Τα εργαλεία της ,δηλαδή τα προγράμματα της , δεν είναι ιδία , γι  αυτό και παρά τα λεγόμενα από ορισμένα κέντρα δεν συνιστούν μονόδρομο!

  Οι συνταγές , οι προγραμματικές και πολιτικές συμμαχίες για την εφαρμογή των επιδιώξεων τους εξαρτώνται από τις κοινωνικές , οικονομικές και ιδεολογικές αναφορές των φορέων που έχουν την λαϊκή εντολή να τις υλοποιήσουν!

 Αυτό είναι το πλεονέκτημα της δημοκρατίας !

 Γιατί παρέχει το δικαίωμα στον πολίτη , να επιλέγει περιεχόμενα στην άσκηση πολιτικών  και να δίνει με εντολή του , κατεύθυνση στο αίτημα της σταθερότητας ,για να τον αφορά!

  Να (επανα)προσδιορίζει το «με ποιους και για  ποιους» επιλέγει να εφαρμοστεί ένα «σχέδιο διεξόδου» , όταν διαπιστώνει κοινωνική αστάθεια !

  Επειδή όμως τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας , καθιστούν εμφανές πως ο κύκλος του «συντηρητικού κυβερνητικού συμβιβασμού» στη διαχείριση της κρίσης  κατέγραψε  κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα που αποτυπώνουν αστάθεια ,τίθεται εκ των πραγμάτων ως αναγκαία δημοκρατική προϋπόθεση , η ανάγκη της κρίσης !

  Για να ανταγωνισθούν στις ασκούμενες πολιτικές και άλλες συμμαχίες που το  πρόσημο των επιδιώξεων  θα είναι διαφορετικό , προοδευτικό! Για να επέλθει αποκατάσταση στις συνθήκες πολιτικής με την  κοινωνική ,παραγωγική ,οικονομική και θεσμική σταθερότητα!

Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται  "όταν η κοινωνική και παραγωγική ανάγκη κινείται σε ασύμβατη τροχιά με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές επιλογές τότε η δημοκρατία έχει την ευθύνη να ζητά από τους πολίτες να προσδιορίσουν τους όρους της αποκατάστασης"! 

Να μπει φραγμός στην κατασυκοφάντηση των κατακτήσεων του ελληνικού λαού από τα παράκεντρα του νεοφιλελευθερισμού.

Του Χάρη Τσιόκα

 






18 Οκτώβρη 1981… Χρονολογία σταθμός στην πολιτική ιστορία της χώρας ,που συνδέεται με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ!

Δυστυχώς, στις μέρες μας επιχειρείται από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας «δήθεν αποτίμηση» της μεγάλης αλλαγής με στόχο τη συκοφάντηση των κατακτήσεων που δημιούργησε!

Το επιχείρημα που εκπέμπουν «παρασιτικές δυνάμεις της παλινόρθωσης του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού», είναι ότι δήθεν η σημερινή κρίση οφείλεται στην κυβερνητική περίοδο του Α. Παπανδρέου.

Με αυτό το επιχείρημα έστησαν το σκηνικό «εκρίζωσης» μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών ,για να επιβάλουν με άλλοθι την κρίση ένα τριτοκοσμικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που μεγεθύνει τη κρίση σε βάρος της παραγωγικής βάσης της χώρας και της κοινωνίας!

Όμως η 18 Οκτώβρη ‘81 ως επέτειος, είναι χρόνος σταθμός πρωτοφανούς λαϊκής εντολής!

Για να εκκινήσει η "αλλαγή σελίδας" από μια διχαστική περίοδο πολιτικης και κοινωνικής κρίσης , με την προοδευτική- σοσιαλιστική παράταξη και το λαό πρωταγωνιστές στην δημοκρατική εξέλιξη της κοινωνίας!

Θυμίζω μεταξύ των άλλων ότι:

· Είναι η αρχή της άρσης των πολιτικών και κοινωνικών αποκλεισμών , της ισότιμης πρόσβασης όλων των πολιτών στις παραγωγικές ,διοικητικές και αναπτυξιακές δραστηριότητες της χώρας

· Είναι η περίοδος που η μεσαία τάξη διευρύνεται και ισχυροποιείται, αποκτά «εργαλεία» για να λειτουργήσει στην παραγωγή, την εμπορία και τη διακίνηση προϊόντων εντός και εκτός της χώρας.

· Είναι ο χρόνος που εκδηλώνεται η τόνωση της ζήτησης με αύξηση της αγοραστικής δύναμης των δυνάμεων της εργασίας και η ενεργός στήριξη του αγρότη και της παραγωγικής δραστηριότητας!

· Είναι οι χρόνοι που τα δημόσια αγαθά της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης αποκτούν χαρακτήρα ανταπόδοσης ,πρόσβασης και αλληλεγγύης με την δημιουργία του κοινωνικού κράτους.

· Είναι η περίοδος που η χώρα αποκτά στην Ευρώπη και τον κόσμο ακτινοβολία, με διαπραγματευτική ικανότητα και διαμορφώνει ισχυρά οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα για τους πολίτες και την οικονομία.

--Η περίοδος που σ αντίθεση με σήμερα συνέκλινε την Ελλάδα με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο!

-Είναι οι χρόνοι που δοκιμάζεται η σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην οικονομική δραστηριότητα σ αντιπαράθεση με τις άνευ όρων εκποιήσεις.·

· Είναι η περίοδος που αίρονται οι διχασμοί ανάμεσα στα ‘’μπλε και κόκκινα’’ καφενεία και η δημοκρατία βαθαίνει με αποκεντρωμένους πόρους, αρμοδιότητες και με την είσοδο νέων κοινωνικών στρωμάτων στους πολυπλεύρους θεσμούς δημοκρατικής αντιπροσώπευσης.

Και τόσα άλλα που καμιά άλλη περίοδος στη μεταπολιτευτική διαδρομή της χώρας δεν μπορεί να αριθμήσει….

Αναφέρθηκα σε ενδεικτικά παραδείγματα εκείνης της περιόδου για να αντιδιαστέλλω ότι με αφορμή την κρίση, η επιδίωξη των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού και οι ασκούμενες πολιτικές τους επιφέρουν καίρια πλήγματα στο αίτημα οικονομικής , κοινωνικής σταθερότητας και ανάπτυξης που έχουν ανάγκη η χώρα και οι πολίτες!

Δεν είναι στην πρόθεση μου, ο μηδενισμός των παθογενειών , που ασφαλώς και τότε υπήρξαν!

Γιατί είναι πλέον κοινή διαπίστωση πως οι μεγάλες αλλαγές τότε , δεν ολοκλήρωσαν τολμηρά τόσο τον επαναπροσδιορισμό του αναπτυξιακού και κοινωνικού ρόλου της δημόσιας διοίκησης όσο και τον ριζικό απεγκλωβισμό του παραγωγικού μοντέλου από τον κρατικοδίαιτο εναγκαλισμό .

Όμως σήμερα οι πολιτικές και οικονομικές στοχεύσεις έχουν αναστρέψει τον στόχο της εξόδου από την κρίση σε ευκαιρία παλινόρθωσης των ακραίων ανισοτήτων!

-Αποκαθηλώνουν το κοινωνικό συμβόλαιο που δημιούργησε το Πασοκ και ο Ανδρέας !

-Δεν ανταποκρίνονται στον προσανατολισμό , τα ζητούμενα μιας προοδευτικής πλειοψηφείας!

Με το σχέδιο προϋπολογισμού που κατατέθηκε για το 2015 και τις «διατυπώσεις ότι θα χρειαστεί η συνέχιση για «μέτρα» επί πλέον εσόδων πάνω από 1,700 σε βάρος των αδυνάτων ,και νέες "παραχωρήσεις" που ονομάζονται «διαρθρωτικές αλλαγές», γίνεται προφανές πως αυτό που αναζητείται από την κυβέρνηση δεν είναι η αλλαγή πολιτικής αλλά μια διαφορετική ονομασία για το πλαίσιο συνέχισης της!

Γίνεται φανερό ότι στην πράξη οι επιδιώξεις των επιχειρουμένων πολιτικών δεν αφορούν ένα σχέδιο εξοδου,δεν σχεδιάζουν μέτρα ανάπτυξης ,αλλά επιμένουν στην «Γερμανικη« εποπτεία» για τη διαμόρφωση ενός τριτοκοσμικού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου !

Επειδή όμως οι επιπτώσεις από τον ατελέσφορο τρόπο διαχείρισης της κρίσης είναι εμφανείς:

· Με την ύφεση, την φθίνουσα παραγωγική βάση, και τον ανύπαρκτο ρόλο της μεσαίας τάξης , της αγροτικής οικονομίας και των καινοτόμων δυνάμεων στο σχέδιο εξόδου από την κρίση

· Με την υπερδιόγκωση της ανεργίας, την «πλαγιοκοπηση» του κοινωνικού κράτους, την εμπορευματοποίηση των δημόσιων αγαθών και την εκχώρηση άνευ όρων δημόσιων εργαλείων ανάπτυξης.

· με την εμπορευματοποίηση υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης και του περιορισμού της αποστολής σε όργανο καταστολής ..

· με την εμφανή "αδυναμία" του πιστωτικού συστήματος να στηρίξει την παραγωγική βάση…

· και την υποκατάσταση δημοκρατικών λειτουργιών από τον «εξουσιοδοτισμο» σε μια «επικοινωνιακή δημοκρατία»κτλ

και επειδή τα προηγούμενα δείχνουν πως ο ρόλος της πολιτικής εκπροσώπησης χώρας στις διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις κινδυνεύει να γίνεται ολοένα και πιο διαχειριστικός, εγκαταλείποντας τον τομέα της πολίτικης διαπραγμάτευσης και των συμμαχιών προκειμένου να υπάρξουν όχι απλά «μεταρρυθμίσεις» αλλά αλλαγές στο ατελέσφορο σχέδιο εξόδου από την κρίση,

έχει σημασία να υπογραμμιστεί ότι:

Ότι η δημιουργία από το Ανδρέα Παπανδρέου του σοσιαλιστικού κινήματος ήταν ένα βήμα μπροστά! Ήταν δηλαδή η ιδεολογική πολιτική κοινωνική και προγραμματική ενηλικίωση της δημοκρατικής παράταξης σε σοσιαλιστική ,με ευδιάκριτα διαφορετικές επιδιώξεις από τον νεοφιλελευθερισμό!

Η επέτειος 18 Οκτώβρη 1981 λοιπόν , είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να επικαιροποιηθει πως , η αποστολή της σοσιαλιστικής προοδευτικής παράταξης είναι όχι μόνο για να υπερασπίζεται την ιδεολογία της ,την ιστορική της συμβολή ,τις ρίζες της, αλλά στη σύγχρονη πραγματικότητα να διαμορφώνει πολιτικές πλειοψηφιες με προοδευτικό πρόσημο που θα στοχεύουν στη σωτηρία και των πολιτών και της χώρας ταυτόχρονα

Να μην παραδοθεί και η Ομοσπονδία των Δημοσιογράφων (ΠΟΕΣΥ) σε κυβέρνηση και τρόϊκα.

Ανακοίνωση της Κίνησης Επαγγελματιών Δημοσιογράφων για τις εκλογές της ΠΟΕΣΥ 17-18 Σεπτεμβρίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΣΑΣ ΞΑΝΑΚΛΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ…


Στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου, ψηφίζουμε για την εκλογή αντιπροσώπων στο 7ο τακτικό συνέδριο της ΠΟΕΣΥ. .
Την ίδια στιγμή, η επίθεση κυβέρνησης, εργοδοτών και τρόικας στα δικαιώματα και τα Ταμεία μας συνεχίζεται και κλιμακώνεται. Επιδιώκουν ως το τέλος αυτής της χρονιάς να μας μας φέρουν όλους "προ τετελεσμένων".
Κάποιοι στην κυβέρνηση και τους εργοδοτικούς μηχανισμούς, σε ανοιχτή γραμμή με τους "δικούς" τους στην ΕΣΗΕΑ, την ΠΟΕΣΥ και άλλες Ενώσεις, δουλεύουν ερήμην του κλάδου, με στόχο:
1. Tο πετσόκομμα του Αγγελιοσήμου, μέσω του διαχωρισμού του σε "καλό" (ανταποδοτικό) και "κακό" (μη ανταποδοτικό). Κι αυτό, όταν ήδη ο πόρος των Ταμείων μας έχει συρρικνωθεί, με την ανεργία, τις μειώσεις των μισθών, τα φέσια διαφημιστικών εταιρειών, τα χρέη μιντιαρχών και το ληστρικό “κούρεμα” του 2012 λόγω του PSI.
2. Το ξαναμοίρασμά του, από τα ψίχουλα που θα περισσέψουν, στους εναπομείναντες εξαθλιωμένους δικαιούχους των ΜΜΕ, απλήρωτους και συνταξιούχους.
3. Τα λεφτά από τα ρέστα του Αγγελιοσήμου να τα παίρνει ο προϋπολογισμός και να τα στέλνει στο ΙΚΑ ή στον ΟΑΕΕ, όπου θέλουν να μας τσουβαλιάσουν όλους.
4. Την περικοπή ακόμα και του ελάχιστου ποσοστού Αγγελιοσήμου που καταλήγει στους λογαριασμούς Αλληλοβοήθειας των Ενώσεών μας, βάζοντας χέρι ακόμη και στα βοηθήματα αλληλεγγύης. Αλλωστε, αργά ή γρήγορα θα βάζουν λουκέτο στα Ταμεία και την ΕΣΗΕΑ, αφού παραδίδουν τα ρέστα από τα αποθεματικά μαζί με τα κλειδιά.
5. Την καθιέρωση δουλειάς φασόν στα μέτρα των εργοδοτών για τους συναδέλφους στο διαδίκτυο. Τους αφήνουν με το μπλοκάκι στη μοίρα τους και στα δόντια της διαπλοκής. Ταυτόχρονα, κάποιοι θέλουν να κάνουν θεσμό τα "βάουτσερ" και με άλλοθι τους ανέργους, επιδιώκουν να συνεχίζεται η φάμπρικα με τα ΚΕΚ και τους μεσάζοντες.

Την ίδια στιγμή, στο μέτωπο της ΕΡΤ, ο 15μηνος ηρωικός αγώνας εκατοντάδων συναδέλφων μας σε όλη την Ελλάδα, μέσα από την ΕΡΤ3, το ERTOPEN και τους περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Οι ωμοί εκβιασμοί της κυβέρνησης για συνθηκολόγηση άνευ όρων και αποδοχή του μορφώματος της ΝΕΡΙΤ, έχουν κι έναν άλλο στόχο: Να αλλάξει άρδην το τοπίο και στα ιδιωτικά Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, με τη γενίκευση των ανεξέλεγκτων μορφών απασχόλησης, της υποαμειβόμενης και συχνά απλήρωτης εργασίας και του ωραρίου ..."από την Ανατολή ως τη Δύση του ηλίου".

Συνάδελφοι,
στην τριετία που πέρασε και κυρίως όταν άνοιξε το μεγάλο μέτωπο της ΕΡΤ, η ΠΟΕΣΥ, σε αντίθεση με υπάκουες πλειοψηφίες σε διοικήσεις Ενώσεων, αντιστάθηκε σθεναρά στα σχέδια του Μαξίμου για οριστική ταφόπλακα στην ΕΡΤ και την απόλυση των συναδέλφων με συνοπτικές διαδικασίες (δήθεν στο πλαίσιο μνημονιακής δέσμευσης για απολύσεις στο Δημόσιο!) Για το στραπατσάρισμα αυτό της κυβερνητικής εικόνας, κάποιοι από τα υπόγεια του Μαξίμου επιχειρούν τώρα να πάρουν ρεβάνς: Ουσιαστικά, επιδιώκουν τον πλήρη έλεγχο και της Ομοσπονδίας από τις δυνάμεις του "μνημονίου", που κατεβαίνουν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο (τυχαίο;) στις εκλογές.
Δεν είναι τυχαίο, ότι αυτοί που δεν τόλμησαν να καταγγείλουν ευθέως την πρωτοφανή φίμωση από το κυβερνητικό έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ, ακόμα και της παρουσίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης το περασμένο Σάββατο στη ΔΕΘ, εμφανίζονται "ενωμένοι" να ζητούν την ψήφο σου για να αλλάξουν την ΠΟΕΣΥ!

Συνάδελφοι,
στο δρόμο για τις κάλπες, για την εκλογή εκπροσώπων για την ΠΟΕΣΥ, σε όποια παράταξη και αν ανήκε κανείς μέχρι τώρα, δεν δικαιολογείται πλέον να πει ότι δεν γνώριζε.
Σε αυτές τις εκλογές του κλάδου για την ΠΟΕΣΥ, κρίνονται:
- Η ίδια η υπόσταση του κλάδου, εάν θα μπορέσει να διατηρήσει την αυτονομία και την αυτοτέλεια στη θεσμική εκπροσώπησή του.
- Εάν θα μπορέσει να αντισταθεί σθεναρά στα σχέδια που εκπονούνται για το Αγγελιόσημο και τα Ταμεία.
- Εάν θα μπορέσει να συσπειρώσει όλες τις υγιείς δυνάμεις απέναντι σε εκείνους που επιβουλεύονται όχι μόνο την επιβίωσή του και το μέλλον του, αλλά και τη δημοκρατική ενημέρωση των πολιτών.

Στο δρόμο για τις κάλπες, ΠΡΟΣΟΧΗ να μην σας κλέψουν κάποιοι την ψήφο... Να μην παραδώσουμε και την ΠΟΕΣΥ στην κυβέρνηση, τους εργοδότες και την τρόικα.

Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων

Το ψηφοδέλτιο της ΚΕΔ:

ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
ΑΡΚΟΥΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΑΡΤΕΛΑΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΑΣΣΑΡΓΙΩΤΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ (ΑΡΗΣ)
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
ΒΡΑΔΕΛΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΓΚΙΚΑ ΜΑΡΙΑ
ΔΑΒΑΡΙΑ ΑΘΗΝΑ
ΔΙΑΝΑ ΑΝΝΑ
ΔΟΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΒΑΛΑΡΗ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
ΚΑΓΙΑΛΕΣ ΣΤΑΘΗΣ
ΚΑΔΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΚΑΡΔΑΚΑΡΗ ΟΛΓΑ
ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ
ΚΟΚΚΟΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
ΚΟΜΙΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΟΝΤΟΚΟΛΙΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ
ΚΟΥΣΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΚΟΧΛΑΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΛΕΒΕΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
ΛΕΜΟΝΗ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ (ΧΑΡΑ)
ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΛΟΥΜΠΡΙΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΜΑΡΚΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ
ΜΗΧΙΩΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ (ΜΑΚΗΣ)
ΜΠΕΤΙΝΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΒΙΒΗ)
ΝΤΕΛΕΖΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΑΝΩΡΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΤΙΝΑ)
ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΠΑΠΑΔΟΣΗΦΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΕΥΗ)
ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ
ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΙΤΣΙΝΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΠΟΛΥΖΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ ΕΙΡΗΝΗ
ΣΠΑΓΑΔΩΡΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΝΑΤΑΣΑ)
ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΛΥΞΕΝΗ (ΞΕΝΙΑ)
ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΤΣΟΥΡΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΦΡΑΝΤΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΒΑΣΩ
ΧΗΤΑΣ ΦΩΝΤΑΣ

Tσίπρας: Κυβέρνηση με εντολή αυτοδυναμίας και εθνική στρατηγική.

«Ο κ. Σαμαράς, κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό και μαζί και τον εαυτό του»

Μιλώντας στην 79η ΔΕΘ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τα διλήμματα: Διαπραγμάτευση ή μη διαπραγμάτευση. Ανάπτυξη ή λιτότητα. ΣΥΡΙΖΑ ή Νέα Δημοκρατία.

Επίθεση στην κυβέρνηση έκανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην 79η ΔΕΘ, κατηορώντας μεταξύ άλλων τους συγκυβερνώντες ότι: "Σ’ ένα τέτοιο διεθνή περίγυρο, η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να συμπεριφέρεται ως υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη, αλλά με ρόλο αξιόπιστου συνομιλητή διεθνώς.
Όχι τελευταίου τροχού της άμαξας, παρακολουθητή των εξελίξεων. Ασφαλώς εντός των δυνατοτήτων της, αλλά με τόλμη. Χωρίς σύμπλεγμα πολιτικού επαρχιωτισμού. Μόνο με ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική θα μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντά της. Ξεφεύγοντας τόσο από το ρόλο του υπάκουου μαθητή όσο και του γραμματοκομιστή των γερμανικών συμφερόντων. Ρόλο που πρόθυμα έχουν αναλάβει οι κ.κ.Σαμαράς και Βενιζέλος.
Που έφτασαν μάλιστα στο σημείο να συναινέσουν άκριτα στις αδιέξοδες οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, αδιαφορώντας για το κόστος στην Ελληνική οικονομία. Εμπλέκοντας τη χώρα, παρά τη δραματική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, σ’ έναν επικίνδυνο οικονομικό πόλεμο που φέρνει όλη την Ευρώπη πίσω στην ψυχροπολεμική εποχή".
 
Συνεχίζοντας ο κ. Τσίπρας ανέφερε: "Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος όχι μόνο δε λογαριάζουν το κόστος των επιλογών τους, αλλά επιμένουν να αρνούνται πεισματικά να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα στα διεθνή φόρα. Με κορυφαίο γεγονός την ανιστόρητη στάση της Ελλάδας στη κρίσιμη ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τη προστασία της εθνικής κυριαρχίας και υπόστασης των υπερχρεωμένων κρατών, από τα κοράκια της Διεθνούς κερδοσκοπίας. Εκεί όπου απομονώθηκε φανερά η Γερμανία της κας Μέρκελ.
Αλλά και εκεί όπου η υπερχρεωμένη Ελλάδα, συντάχθηκε με τα συμφέροντα των κερδοσκόπων, απέχοντας από τη ψηφοφορία. Μια στάση που αναδεικνύει τον ηθικό και πολιτικό αμοραλισμό της κυβέρνησης Σαμαρά. Μιας κυβέρνησης που δε λογοδοτεί, απ’ ό,τι φαίνεται, στον Ελληνικό λαό, αλλά στα λόμπι των δανειστών και των διεθνών κερδοσκοπικών funds. Επιτρέψτε μου όμως να επιστρέψω στη βασική ύλη της σημερινής μου ομιλίας που είναι η οικονομία και ιδιαίτερα η δυνατότητα εξόδου από αυτή τη πρωτοφανή κρίση που βιώνει με δραματικό τρόπο ο λαός μας τα τελευταία χρόνια.
Μιας κρίσης που όχι μόνο δεν αποτελεί παρελθόν, αλλά είναι παρούσα και υποτροπιάζει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Με τη διαφορά ότι τουλάχιστον στην Ευρώπη, ολοένα και περισσότεροι το συνειδητοποιούν και κρούουν το κώδωνα του κινδύνου για αλλαγή πολιτικής. Δε μιλάνε για success story, όπως εδώ. Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά κινείται με ταχύτητα προς τα πίσω, σε μια Ευρώπη που κάνει, έστω και δειλά, βήματα προς τα εμπρός. Γιατί, επιτέλους, συνειδητοποιεί ότι η λιτότητα, εκτός από ατελέσφορη και αδιέξοδη στην αντιμετώπιση της κρίσης, τώρα αποδεικνύεται και επικίνδυνη.
Γιατί μεταλλάσσει την κρίση, για μία ακόμη φορά: Αρχικά από χρηματοπιστωτική σε δημοσιονομική, στη συνέχεια από δημοσιονομική σε κρίση της πραγματικής οικονομίας, και τώρα σε αρχόμενη κρίση αποπληθωρισμού. Ο αποπληθωρισμός είναι μία ακόμα προβλέψιμη παρενέργεια της λιτότητας, που θα παροξύνει τα δυσμενή αποτελέσματα όλων των προηγούμενων φάσεων της κρίσης και θα ξαναρίξει την Ευρώπη στην ύφεση. Ως αρνητική συνέπεια της δογματικής εμμονής του στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα, το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο υποχρεώνεται σήμερα σε οριακές, αλλά εμφανείς, αναπροσαρμογές επιβίωσης. Αναγκάζονται οι ίδιοι να προκαλούν ρωγμές στο τείχος που έχουν ορθώσει, μήπως και προλάβουν τα χειρότερα".
Συνεχίζοντας ο κ. Τσίπρας είπε πως: "Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά, όμως, δεν είναι απλώς απούσα από τις διεργασίες στην Ευρώπη. Είναι για άλλη μια φορά στη λάθος όχθη του ποταμού. Είναι ένα βήμα πίσω από την κυρία Μέρκελ. Απλώς την ακολουθεί. Συντάσσεται με τις δυνάμεις του χθες που αμύνονται. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σημείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη για μια μεγάλη και αναγκαία αλλαγή στρατηγικής. Μαζί μας συντάσσονται οι δυνάμεις του αύριο που, με αφετηρία τον πολύπαθο ευρωπαϊκό Νότο, σταδιακά κάνουν την παρουσία τους όλο και πιο πολύ αισθητή.
Γίνεται, πια, συνείδηση στην Ευρώπη ότι ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε και ότι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι ο προοδευτικός δρόμος. Με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη. Όχι με λιτότητα και εξοντωτικά για τις κοινωνίες προγράμματα. Ο κίνδυνος να ξαναβυθιστεί η Ευρώπη στην ύφεση και να εξαγάγει τη δική της κρίση στην παγκόσμια οικονομία καθιστά την άμεση πολιτική αλλαγή στη χώρα μας και την επερχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, προϋπόθεση κοινωνικής σωτηρίας για την Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα και πρόκληση για την αναγκαία στροφή στην Ευρώπη.
Η πρότασή μας για άμεσο τερματισμό της λιτότητας και συντονισμένες ενέργειες με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης. Οι προτάσεις μας για την αμοιβαιοποίηση του χρέους και για ένα γενναίο επενδυτικό πακέτο αναπτυξιακών επενδύσεων στη περιφέρεια, δεν αποτελούν πια φωνή βοώντος στην έρημο. Αλλά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση και τη δημοκρατική ανασύνταξη της Ευρώπης. Και ως εκ τούτου, αποκτά ολοένα και μαζικότερο ακροατήριο. Ο κ. Σαμαράς μονιμοποίησε το χαράτσι, με τη μορφή του λεγόμενου ΕΝΦΙΑ".
Aναφερόμενος στο θέμα της ανάπτυξης ο κ. Τσίπρας σχολίασε για την κυβέρνηση πως: "Μονιμοποίησε την «έκτακτη» εισφορά αλληλεγγύης, όπως και την αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης. Υποσχέθηκε, όμως, και μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Ανάπτυξη σε συνθήκες δημοσιονομικής καταστολής, με την εσωτερική αγορά διαλυμένη και τις επενδύσεις να απομειώνονται διαρκώς.
Γιατί η αποεπένδυση στην ελληνική οικονομία συνεχίζεται. Ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου ως ποσοστό του ΑΕΠ, από 26,7% το 2007, έχει κατρακυλήσει στο 13% το 2013. Και συνεχίζεται στο δεύτερο τρίμηνο του 2014 η μείωσή του σε ετήσια βάση, σε αξία και ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 0,8%. Έτσι, λοιπόν, στο πρώτο εξάμηνο το 2014, η ύφεση ήταν 0,7%. Αυτό σημαίνει ότι για να επιτευχθεί ο φετινός στόχος για μεγέθυνση του ΑΕΠ κατά 0,6% , απαιτείται τα επόμενα δύο τρίμηνα μεγέθυνση 3,8 ποσοστιαίων μονάδων. Πράγμα ανέφικτο. Α
κόμα, όμως, κι αν ο εξωπραγματικός αυτός ποσοτικός στόχος ευοδωνόταν, δεν θα συμβάδιζε με καμία ποιοτική μεταβολή στην κοινωνία και την οικονομία. Δεν θα άλλαζαν σε τίποτα οι συνθήκες κατάρρευσης που επικρατούν σε κάθε έκφανση και σε κάθε τομέα της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας. Η οικονομική αποδιάρθρωση και η κοινωνική ερήμωση δεν αλλάζουν από οριακές μεταβολές στο πρόσημο του ΑΕΠ. Με την πολιτική των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να βολοδέρνει ανάμεσα στην ύφεση και τη στασιμότητα, με σταθερά υψηλή ανεργία και ασταθή και χαμηλά αμειβόμενη εργασία.
Επιπλέον , όμως, ο κ. Σαμαράς, δεν υπόσχεται μόνο ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις, αλλά και έξοδο από τη κρίση χωρίς απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Χωρίς καμία αναφορά για το στόχο αλλά και την αξία της διαπραγμάτευσης για το χρέος. Είναι ένα εύλογο ερώτημα, βέβαια, τι να την κάνει τη στρατηγική για τη διαπραγμάτευση κάποιος που δεν έχει σκοπό να διαπραγματευτεί. Γιατί κατά καιρούς, σε συγχορδία με τους δανειστές, διακηρύσσει ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Προχθές μάλιστα μας είπε ότι περιμένει να του απονείμουν οι δανειστές και πιστοποιητικό βιωσιμότητας.
Τι άλλο θα ακούσουμε; Αν, όμως, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είναι βιώσιμο το χρέος και με τη βούλα των δανειστών, που τη διαφημίζει μάλιστα, τότε είναι σα να αποδέχεται ότι δεν υπάρχει καν αντικείμενο διαπραγμάτευσης! Τι θα έλεγε δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση στην ακυρωθείσα σύσκεψη της Νέας Υόρκης; Ότι το χρέος είναι βιώσιμο και ως εκ τούτου η συνάντηση δεν έχει αντικείμενο; ".
Ακολούθως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέφερε "Είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε αλήθειες στον ελληνικό λαό, όσο δυσάρεστες κι αν είναι. Ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει το αυτονόητο: Ότι είναι αδύνατο η χώρα μας να βγει από την υφεσιακή κρίση, να ανακάμψει και να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο, όταν υπόκειται στο συνδυασμό πολλαπλών αρνητικών παραμέτρων: Δημόσιο χρέος σχεδόν δύο φορές το ΑΕΠ , ιδιωτικός δανεισμός, με τη μορφή οφειλών στο Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, ίσος σχεδόν με ένα ΑΕΠ.
Και επιπλέον με μνημονιακή υποχρέωση για πλεόνασμα €10 δις το χρόνο, μόνο για την αποπληρωμή τόκων. Το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό. Γιατί ως γνωστόν ο κύκλος δε τετραγωνίζεται. Αυτή την αυτονόητη αλήθεια, τη γνωρίζουν φυσικά και οι εταίροι μας. Άρα, η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας είναι σε κάθε περίπτωση μια αναπόφευκτη εξέλιξη.
Το ζητούμενο είναι πως θα γίνει, με ποιους όρους θα συνοδεύεται και υπό ποιες προϋποθέσεις. Θα δώσει προοπτική ουσιαστικής και κοινωνικά βιώσιμης λύσης ή θα υποθηκεύσει ακόμη περισσότερο τη κυριαρχία της χώρας, παραδίδοντας το σύνολο της οικονομίας μας στα χέρια των δανειστών; Θα γίνει με όρους που θα ευνοούν την ανάπτυξη ή με όρους νέων σκληρών μέτρων λιτότητας που θα μετατρέπουν τα μνημόνια σε καθεστώς και θα βυθίζουν ακόμα περισσότερο τις παραγωγικές δυνατότητες της πατρίδας μας;
Αυτά είναι τα ερωτήματα! Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί ειδική περίπτωση και η κρίση χρέους δεν είναι ελληνική αλλά ευρωπαϊκή. Για αυτό και ζητάμε τη σύγκληση «Ευρωπαϊκής Διάσκεψης Χρέους» για τη διαχείριση της υπερχρέωσης της Ευρωζώνης. Με στόχο μια λύση ανάλογη με αυτήν που έδωσε η Διεθνής Διάσκεψη του Λονδίνου για την ίδια τη Γερμανία. Η διαπραγμάτευση για τη λύση χρειάζεται συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο. Προϋποθέτει – αν μη τι άλλο - διαφωνία για το επίδικο αντικείμενο. Διαφωνία για την ασκούμενη πολιτική και τα αποτελέσματά της. Αλλά ο κ. Σαμαράς δε διαφωνεί σε τίποτα. Αντιθέτως συμφωνεί σε όλα. Ακούει και υπακούει στην κυρία Μέρκελ. Για αυτό και είναι ακατάλληλος να διαπραγματευτεί.
Μόλις πριν από μία εβδομάδα, από αυτό εδώ το βήμα, για πολλοστή φορά ανέλυε τα θετικά αποτελέσματα της λιτότητας. Που σημαίνει ότι με τη σημερινή κυβέρνηση, η συνέχιση της λιτότητας θα συνοδεύει ως όρος οποιαδήποτε ρύθμιση αποφασίσουν οι δανειστές για το δημόσιο χρέος της χώρας. Γι’ αυτό και εμείς υποστηρίζουμε ότι αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα και να διαπραγματευτεί, να διεκδικήσει μια βιώσιμη λύση για τον ελληνικό λαό.
Μόνο μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και ευρεία κοινωνική στήριξη, σε μια εγκεκριμένη από τη πλειοψηφία του λαού μας εθνική στρατηγική, μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Και για το λόγο αυτό ζητάμε εκλογές τώρα, το συντομότερο δυνατόν, πριν συνεχιστεί η καταστροφή.
Δε ζητάμε εκλογές γιατί βιαζόμαστε να κυβερνήσουμε. Ζητάμε εκλογές γιατί δε μπορεί άλλο να περιμένει ο τόπος και να υπομένει ο λαός μας. Ζητάμε εκλογές γιατί το απαιτεί το συμφέρον του λαού και του τόπου. Ζητάμε ισχυρή εντολή αυτοδυναμίας και ακόμα πιο ισχυρή κοινωνική συμπόρευση και στήριξη για να διεκδικήσουμε τη καλύτερη δυνατή συμφωνία προς όφελος του λαού μας, στην Ευρώπη"
Μεταξύ των δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι βρίσκονται:
 Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014.
«Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού.
Περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium», στην εξυπηρέτησή του, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη.
Eξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Συμφωνία για «Ευρωπαϊκό New Deal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Ποσοστική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων. Τέλος, δηλώνουμε για ακόμα μία φορά ότι το θέμα του κατοχικού δανείου είναι για μας ανοικτό.
Καθαρές κουβέντες. Το γνωρίζουν πλέον οι εταίροι μας. Θα γίνει επίσημη ελληνική θέση από τη πρώτη μέρα που θα βρεθούμε στο τιμόνι της χώρας. Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι, Εξασφαλίζοντας μια κοινωνικά βιώσιμη λύση στο θέμα του χρέους, η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να αποπληρώνει το εναπομείναν χρέος από τη παραγωγή νέου πλούτου που θα φέρει η επιστροφή στην ανάπτυξη και όχι από το υστέρημα των πρωτόγεννων πλεονασμάτων.
Έτσι θα οδηγήσουμε με σχέδιο και ασφάλεια τη χώρα, στην ανάκαμψη και τη παραγωγική ανασυγκρότηση. Αυξάνοντας άμεσα το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων κατά 4 τουλάχιστον δισεκατομμύρια. Αποκαθιστώντας σταδιακά όλες τις αδικίες του μνημονίου. Επαναφέροντας σταδιακά μισθούς και συντάξεις ώστε να τονώσουμε τη ζήτηση και να αυξηθεί η κατανάλωση. Στηρίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με κίνητρα για την απασχόληση, αλλά και τη βιομηχανία επιδοτώντας το ενεργειακό κόστος με ρήτρα απασχόλησης και περιβάλλοντος.
Επενδύοντας στη γνώση, την έρευνα, τη νέα τεχνολογία, με στόχο να γυρίσουν πίσω στη πατρίδα οι νέοι επιστήμονες που μαζικά μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια. Ξαναχτίζοντας το κοινωνικό κράτος, αλλά ταυτόχρονα και ένα κράτος δικαίου και αξιοκρατίας. Πολλοί όμως καλοπροαίρετα μας ρωτούν : Καλά όλα αυτά που θα κάνετε όταν καταφέρετε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση μια βιώσιμη ευρωπαϊκή λύση.
Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης περιλαμβάνει τους τέσσερις μεγάλους πυλώνες για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από τη κρίση:
Α. ΠΡΩΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Το Πρόγραμμά μας για την αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης,
Β. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Τα άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας
Γ. ΤΡΙΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Το εθνικό σχέδιο για την ανάκτησης της εργασίας Δ. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Ο θεσμικός και δημοκρατικός μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος Α. Το πρόγραμμα μας για την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, εκτιμώμενου κόστος της τάξεως των 2 δις ευρώ, αποτελεί ένα ολοκληρωμένο πλέγμα παρεμβάσεων έκτακτης ανάγκης προκειμένου να υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.
Περιλαμβάνει:
(1). Δωρεάν ρεύμα σε 300000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας. (κάρτα) Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήδη, στις αρχές της εβδομάδας, κατέθεσε νομοθετική τροπολογία για την άμεση αποκατάσταση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στους δικαιούχους του κοινωνικού οικιακού τιμολογίου και δωρεάν ρεύμα στους δικαιούχους του, έως την ποσότητα των 1200 Kwh το τετράμηνο ανά οικογένεια. Δηλαδή, 3600 Kwh το χρόνο.
(2). Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες. (κάρτα) Η υλοποίησή του προβλέπεται από δημόσιο φορέα συντονισμού, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία της Ελλάδος, και οργανώσεις αλληλεγγύης, μέσω συμβεβλημένων και κοινωνικών παντοπωλείων.
(3). Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους/ Δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. (κάρτα) Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει δωρεάν πρόσβαση για όλους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, στις δημόσιες δομές υγείας και διασφάλιση της πρόσβασης για όλους στην αναγκαία φαρμακευτική αγωγή με δραστικό περιορισμό - έως μηδενισμό για ειδικές κατηγορίες – της επιβάρυνσης στη συμμετοχή των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη.
(4). Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης. Το Πρόγραμμα θα υλοποιήσει ο προς επανίδρυση Οργανισμός Εργατικής Εστίας. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει την αξιοποίηση των παλιών εγκαταλελειμμένων κτιρίων και κλειστών ξενοδοχείων. Στόχος η εξασφάλιση σε πρώτη φάση 25.000 διαμερισμάτων, με την επιδότηση του ενοίκιου στα €4 ανά τμ. (κάρτα)
(5). Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων. Έχουμε ήδη δεσμευθεί για σταδιακή αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων. Σήμερα δεσμευόμαστε για ένα μέτρο που στόχο δεν έχει μόνο την αποκατάσταση των πληγέντων από το μνημόνιο, αλλά και να προκαλέσει ένα θετικό σοκ για την ενίσχυση της ζήτησης. Αποκαθιστούμε, αμέσως το δώρο των Χριστουγέννων, ως 13η σύνταξη, σε 1.262.920 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη έως €700 ευρώ. Είναι το πρώτο βήμα για την πλήρη αποκατάσταση της 13ης σύνταξης και του 13ου μισθού σε όλους, σταδιακά και σε συνάρτηση με τις οικονομικές συνθήκες.
(6). Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς Καθιερώνουμε ειδική κάρτα μετακίνησης με μειωμένη εως συμβολική συμμετοχή, για μακροχρόνια άνεργους και όσους διαβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η κάρτα θα είναι ετήσιας διάρκειας και θα ισχύει για όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς και θα απαιτεί πολύ μικρή έως συμβολική συμμετοχή από τους δικαιούχους.
(7). Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης. (κάρτα) Επαναφέρουμε τη λιανική τιμή εκκίνησης του πετρελαίου θέρμανσης στα €0,90 ανά λίτρο αντί για €1,20 που ισχύει σήμερα Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη καταθέσει και σχετική νομοθετική τροπολογία.
Να είστε βέβαιοι ότι η επαναφορά του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο επίπεδο πριν από την εξίσωση με τον αντίστοιχο φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, όχι μόνο δε θα έχει κόστος αλλά θα έχει και δημοσιονομικό όφελος, διότι θα αυξήσει σημαντικά την κατανάλωση. Γιατί οι άνθρωποι θα ξανανάψουν τα καλοριφέρ τους.
Β. Ο δεύτερος πυλώνας περιλαμβάνει μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας που έχουν ως προτεραιότητα την άρση της φορολογικής καταστολής στην πραγματική οικονομία, τη νέα σεισάχθεια βαρών, την ενίσχυση της ρευστότητας και της ζήτησης. Σε ότι αφορά τη πραγματική οικονομία η κατάσταση σήμερα είναι κυριολεκτικά ζοφερή.
Η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στη μεσαία τάξη και η βεβαίωση υπερβολικά αυξημένων φόρων στο τμήμα εκείνων των φορολογουμένων που αντικειμενικά ή από θέση δεν φοροδιαφεύγουν, παγίδευσε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών σε μια κατάσταση που απειλεί άμεσα την επαγγελματική τους υπόσταση, την οποιαδήποτε ατομική τους περιουσία, ακόμη και την ίδια τη βιολογική τους ύπαρξη, όπως αποδεικνύει ο πρωτοφανής αριθμός των αυτοκτονιών.
Οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες, οι επαγγελματίες οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, ο κορμός της πραγματικής οικονομίας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια λαίλαπα φόρων που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους. Αύριο δε κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια λαίλαπα κατασχέσεων της ιδιωτικής περιουσίας από τράπεζες, αφού αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια που σύνηψαν στο παρελθόν, πριν ξεσπάσει η κρίση, πριν μείνουν άνεργοι, πριν καταρρακωθεί το εισόδημά τους, πριν κλείσουν οι επιχειρήσεις τους.Η επιμονή της κυβέρνησης να βάζει κι άλλα βάρη σε όσους έχουν ήδη καταρρεύσει είναι αδιέξοδη. Πολύ απλά γιατί δε μπορείς να εισπράξεις κάτι από κάποιον που δεν το έχει για να στο δώσει. «Ουκ αν λάβεις πάρα του μη έχοντος».