Του Χάρη Τσιόκα
Οι ραγδαίες εξελίξεις με το ναζιστικό μόρφωμα και τα στοιχεία που συνηγορούν για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης που βάλει ευθέως σε βάρος των συνανθρώπων και του πλαισίου συνύπαρξης, επιβεβαιώνουν ότι οι πράξεις και οι ενέργειες αυτές πρέπει να αντιμετωπισθούν από το δημοκρατικό πολίτευμα συντεταγμένα, με διαφάνεια και αποφασιστικότητα.
Το έγκλημα είναι έγκλημα, και ως τέτοιο δεν χωρά εκπτώσεις στην απόδοση ευθύνης. Γι αυτό το θέμα λοιπόν κάθε πολίτης, αλλά και κάθε φορέας, έχει ευθύνη και υποχρέωση να το απαιτεί από τη συντεταγμένη πολιτεία.
Το γεγονότα όμως, όπως εξελίσσονται αυτές τις μέρες, εκτός από την ποινική διάσταση των πράξεων της εγκληματικής οργάνωσης -που καταδικάζεται απ όλους- φέρνουν στο προσκήνιο και την πολιτική διάσταση.
Θυμίζω ότι οι ναζιστικές και φασιστικές ιδέες και απόψεις, χρησιμοποιούσαν τη δημοκρατία για να διαχυθούν στη κοινωνία και πριν την κρίση, αλλά δεν έβρισκαν έδαφος εκκόλαψης!
Η κοινωνία, δηλαδή οι πολίτες, έθεταν στο περιθώριο τις επιδιώξεις τους, γιατί η δημοκρατία με τις εναλλακτικές πολιτικές έδινε τη δυνατότητα στον πολίτη να επιλέγει με ποιές πολιτικές θέλει να γίνει η διαχείριση των αναγκών και προσδοκιών του!
Η κρίση όμως, μεταξύ των άλλων, νόθευσε την δυνατότητα των καθαρών διλημμάτων, για το τι δηλαδή συγκρούεται στη πορεία εξόδου και ποιές πολιτικές δυνάμεις προτείνουν λύσεις, με ποιους και για ποιους.
Αυτό γέννησε αβεβαιότητα, ανασφάλεια, φόβο και ακραίες θυμικές αντιδράσεις!
Έπαψε να είναι καθαρό πώς οριοθετείται το προοδευτικό σχέδιο και με ποιές κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις επιδιώκεται.
Οι εκφραστές της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη «αποχαιρέτησαν» την ταυτότητα των σοσιαλιστών να εκφράζονται ως κίνημα αλλαγών για τους πολλούς, και ακολούθησαν τις σειρήνες του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, για το ποιός δηλαδή θα διαχειριστεί καλλίτερα τις κερδοσκοπικές, χρηματιστηριακές και δημοσιονομικές επιδιώξεις ανακατανομής του πλούτου υπέρ των ολίγων. Και της επιβολής ενός μοντέλου τριτοκοσμικής αχαλίνωτης αγοράς, η κατάληξη του οποίου θα είναι όπως διαβάζουμε και η χωρίς νομικό πλαίσιο ομαδικές απολύσεις.
Αυτή είναι η πολιτική διάσταση της κρίσης που γεννά απελπισία και ακραίες μισάνθρωπες επιλογές.
Αν πολιτικά -πέρα από το ποινικό- θέλουμε τα ναζιστικά, φασιστικά μορφώματα να περιοριστούν στα φυσικά τους μικρά μεγέθη, η δημοκρατία και ιδιαίτερα η προοδευτική αριστερή παράταξη, πρέπει να αποκαταστήσει τον λόγο ύπαρξής της, και να δώσει ελπίδα άλλων αλλαγών στην κοινωνική ανάγκη!
Ο προοδευτικός χώρος , με σύμμαχο την κοινωνία πρέπει να πει τα μεγάλα όχι:
-στη θεωρία των άκρων
-στη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης
--στην εκποίηση άνευ όρων των εργαλείων ανάπτυξης
--στην διάλυση του κοινωνικού κράτους και την εμπορευματοποίηση των αγαθών
--στην ιδιωτικοποίηση του κράτους, την διάλυση της αποκέντρωσης και την επιλεκτική παροχή υπηρεσιών
--στην μετάλλαξη της δημοκρατίας σε επικοινωνιακή
--στο διαζύγιο της Ελλάδας με το ευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο κτλ
Η πολιτική διάσταση της καταδίκης της Χρυσής αυγής δεν είναι οι τυφλές λοιπόν εκλογές προκειμένου να συνεχιστούν οι ατελέσφορες κοινωνικά όψεις των πολιτικών εξόδου από την κρίση,
αλλά η καθαρή διατύπωση πως η δημοκρατία παρέχει στον πολίτη τη δυνατότητα να επιλέξει και άλλο δρόμο δίκαιης διαχείρισης της κρίσης,προοδευτικό,που δεν θα χρειάζεται τη διαμεσολάβηση εγκαθέτων για την προστασία του αδύναμου,ούτε η πρόσβαση στα δημόσια αγαθά να καθορίζεται μόνο με βάση το βαλάντιο των ισχυρών.
Η δημοκρατία έχει ανάγκη από αντιπαρατιθέμενες εναλλακτικές προτάσεις και οι εκλογές από καθαρά διλήμματα ελπίδας και όχι φόβου!
Ηχηρή παρέμβαση για το θέμα
