Ο Μίκης Θεοδωράκης για τα τύμπανα του πολέμου που ηχούν και πάλι, με στόχο τη Συρία.

του Μίκη Θεοδωράκη

Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου. Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες. - Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα. - Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν.  Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαρειά εγκαύματα τους έφερναν σ’ αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκταίηλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν…  Έτσι μ’ αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς. - Μίκης Θεοδωράκης: Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη; - Φρανσουά Μιττεράν: Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί - Μ.Θ.: Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες; - Φ. ΜΙΤ.: Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει. - Μ.Θ.: Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν. - Φ.ΜΙΤ.: Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών. - Μ.Θ.: Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική… Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι; Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλοσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας… Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας; Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου. Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά.  Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου. Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια.  Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες.  Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας.  Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ’ υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες. Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου… Αθήνα, 29.8.2013

Το μοιραίο μυστικό. Ανοιχτά όλα για τον θάνατο του Ασλάνη.

ΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ Η ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

Χωρίς απαντήσεις για τα αίτια του θανάτου του κύλησε η πρώτη μέρα μετά τον χαμό του Μιχάλη Ασλάνη.

Ο κόσμος της μόδας εξακολουθεί να εκφράζει τη συγκίνησή του για τον σχεδιαστή που έφυγε

Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία του ιατροδικαστή Σωτήρη Μπουζιάνη, ο γνωστός σχεδιαστής πέθανε από πνευμονικό οίδημα, περίπου δέκα ώρες πριν η συνεργάτιδά του εντοπίσει το άψυχο κορμί του και ειδοποιήσει το ΕΚΑΒ και την αστυνομία. Ωστόσο, οι πρώτες αυτές εξετάσεις δεν απαντούν στο καίριο ερώτημα, αν δηλαδή ο ίδιος θέλησε να δώσει τέλος στη ζωή του ή αν έφυγε από παθολογικά αίτια.

Ο γνωστός σχεδιαστής βρέθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του στην οδό Σκουφά 21. Μια συνεργάτιδά του τον βρήκε πεσμένο δίπλα στο κρεβάτι του, μέσα στην κρεβατοκάμαρά του. Κοντά του βρέθηκαν χάπια, κυρίως αντικαταθλιπτικά. Σύμφωνα με πληροφορίες, ωστόσο, κάποια δεν ήταν καν συνταγογραφημένα.

Η υγεία του ήταν ιδιαιτέρως επιβαρημένη, αφού είχε διαγνωστεί με διαβήτη αλλά και υπέρταση. Δεν αποκλείεται ο αδύναμος οργανισμός του σε συνδυασμό με την υπερβολική κατανάλωση χαπιών να μην άντεξε. Ο ιατροδικαστής πάντως δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο το πνευμονικό οίδημα να προήλθε από την κατανάλωση χαπιών.

Η. Ψινάκης, Τάμτα και Νίκη Κάρτσωνα αποχαιρέτησαν τον Μιχάλη Ασλάνη με σχόλιά τους στο Διαδίκτυο

Οι κοντινοί του άνθρωποι γνώριζαν ότι τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τα οποία τον είχαν αναγκάσει να κλείσει το ατελιέ του στην Πλάκα, να πουλήσει το σπίτι στον Λυκαβηττό και να νοικιάσει την έπαυλη της Μυκόνου. Σημαντικό ρόλο, λένε, έπαιξε και το γεγονός ότι δύο κοντινοί του άνθρωποι που είχε πιστέψει πολύ φάνηκε ότι τον είχαν εξαπατήσει, κλέβοντάς του χιλιάδες ευρώ, αλλά και ρούχα -κυρίως νυφικά- που πουλούσαν εν αγνοία του. Εναντίον τους είχε ξεκινήσει δικαστικό αγώνα προκειμένου να διαπιστωθεί η απάτη τους. Ωστόσο, είχε εκμυστηρευτεί σε οικείους του ότι τον τελευταίο καιρό δεχόταν και απειλητικά τηλεφωνήματα και πως φοβόταν για τη ζωή του.

Τους προβληματισμούς του σημείωνε σε ένα ημερολόγιο που βρέθηκε στο διαμέρισμά του και το οποίο εξετάζουν οι συγγενείς του. Σε αυτό έγραφε και τα χρέη του, τις οδηγίες προς τον δικηγόρο και τις αδελφές του, αλλά και τις επόμενες κινήσεις του. «Κάθε μέρα είναι διαφορετική. Πώς θα ζήσουμε;» έγραφε σε ένα από τα τελευταία του σημειώματα.

Ψάχνουν δύο γυναίκες

Τον ρόλο των δύο γυναικών που πρόσφατα κατήγγειλε ο Μιχάλης Ασλάνης μέσα από συνέντευξή του διερευνούν οι οικείοι του. Πρόκειται για δύο συνεργάτιδες του, που ο ίδιος είχε εμπιστευτεί τυφλά.

Οπως είπε στο «Εθνος» φίλος του, «η προδοσία αυτή κλόνισε τον Μιχάλη. Ο ίδιος τούς είχε δώσει εν λευκώ τη διαχείριση των οικονομικών του, αφού ο ίδιος είχε αφιερωθεί στο δημιουργικό κομμάτι και δεν ήταν καλός στα οικονομικά. Τη μια, μια νεαρή από την Αλβανία, την είχε βοηθήσει να σπουδάσει λογιστική και στη συνέχεια την προσέλαβε. Την είχε σαν κόρη του. Η άλλη είναι Ελληνίδα και κατάγεται από την Πάτρα. Και οι δύο έχουν εξαφανιστεί», μας είπε.

Καταιγισμός στο Διαδίκτυο
Συγκίνηση και αντίο στον Μιχάλη

Για δεύτερη μέρα χθες, συνεχίστηκε ο καταιγισμός σχολίων για τον θάνατο του Μιχάλη Ασλάνη σε twitter και facebook. Ηθοποιοί, τραγουδιστές, άνθρωποι της μόδας και της σόου μπιζ στέλνουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του γνωστού σχεδιαστή.

«Φίλε Μιχάλη. Σε γνώρισα από τη Ρούλα, τότε που ακόμη τα ανέμελα γέλια μας ακούγονταν σε όλο το back-stage του bravo. Δυστυχώς από τότε άλλαξαν πολλά. Πολλά που τελικά δεν άντεξες. Γλυκό ταξίδι να χεις σαν την καλή σου την καρδιά! RIP», έγραψε ο Α. Ρέμος. «Καλό ταξίδι, Μιχάλη μου... Πόσοι ακόμη αθώοι θα χαθούν πληρώνοντας τα λάθη αυτών που μας έχουν φτάσει σ' αυτό το σημείο», αναρωτήθηκε ο Ηλίας Ψινάκης. «Δεν μπορώ να το πιστέψω ούτε και να το γράψω δεν θέλω! Καλό ταξίδι στον Μιχάλη που αγαπήσαμε!», έγραψε η Νίκη Κάρτσωνα. «Καλό ταξίδι, Μιχάλη μου, θα σε θυμόμαστε πάντα», σημείωσε ο ηθοποιός Γιάννης Αϊβάζης. Με μια φωτογραφία στην οποία φορά μια δημιουργία του σχεδιαστή αποχαιρέτησε μέσω twitter τον Μιχάλη Ασλάνη η Τάμτα. Η τραγουδίστρια θυμήθηκε τη δημιουργία του σχεδιαστή που είχε φορέσει για τις ανάγκες βίντεο κλιπ τραγουδιού. «Ελπίζω έστω για ένα λεπτό να του δώσαμε χαρά όταν είδε την υπέροχη δημιουργία του στο ''Σ' αγαπάω''! Καλό ταξίδι aslanis» έγραψε η τραγουδίστρια.