Ο «μπερές» στην Ενημέρωση, τελευταία υπηρεσία στον Κεδίκογλου...

Καταγγελία-βόμβα της Κίνησης Επαγγελματιών Δημοσιογράφων για τη στάση του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ, σε σχέση με την επιβολή νέου μισθολογίου στα δημόσια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ).

Τρίμης και Κεδίκογλου συναγωνίζονται ο ένας τον άλλο σε χαλκεία. Έχουν κοινό στόχο να περάσει η ΚΥΑ της σφαγής για τους δημοσιογράφους στα δημόσια ΜΜΕ (ΕΡΤ, ΑΠΕ, ΓΓ Ενημέρωσης δημοτικά ΜΜΕ), γεγονός που καταργεί τις ΣΣΕ και προκαλεί «ντόμινο» και για τους εργαζόμενους στις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα ιδιωτικά κανάλια.

Πράξη πρώτη

Με 16 σελίδες μαγειρεμένα πρακτικά, στο δρόμο που χάραξε το “βίντεο Mall”, το γραφείο Κεδίκογλου έστειλε στο γνωστό και ως πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Δ. Τρίμη, την συμφωνία που έκαναν για να περάσει η ΚΥΑ.

Το μυστικό είναι ότι με τον τρόπο αυτό και με ένα πλαστό πρακτικό, φτιάχνουν κλίμα εκφοβισμού και για άλλα μέλη του ΔΣ , ώστε να βρουν και συνένοχους στο έγκλημα.

Τα πρακτικά που ...φιλοτέχνησε ο ΓΓ Επικοινωνίας -γνωστός και για το λογοκριτικό του ταπεραμέντο στην υπόθεση του ΑΠΕ- κουκουλώνουν επίτηδες τις διαφωνίες και τις καταγγελίες όσων διαφώνησαν, ώστε να ανεβεί πανηγυρικά το νέο έργο Κεδίκογλου «Τύφλα να ‘χει ο Μόσιαλος» που ανοίγει την αυλαία σε:

*Κατάργηση ΣΣΕ

*Μειώσεις μισθών 10-41%,

*Σφαγή σε κυριακάτικα, υπερωρίες

*Ωράριο λάστιχο και πάντως εργασία πάνω από 8 ώρες την ημέρα.

*Επιδόματα ψίχουλα


Πράξη δεύτερη

Σήμερα, με μια πρωτοφανή προβοκάτσια του προέδρου της ΕΣΗΕΑ Δ. Τρίμη, προσπάθησαν κάποιοι να κουκουλώσουν τις ευθύνες τους για την ΚΥΑ της υποταγής στα δημόσια ΜΜΕ, παραπληροφορώντας επίτηδες τους συναδέλφους και στην ΕΡΤ.

Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Δ. Τρίμης απέφυγε να συγκαλέσει το ΔΣ της Ενωσης για την προκήρυξη στάσης εργασίας στην ΕΡΤ, όπως ζήτησαν με ψήφισμα τους οι συνάδελφοι της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, επειδή δεν την ήθελε ο ίδιος. Ωστόσο, προσπάθησε με ασύστολα ψεύδη να φτιάξει αρνητικό κλίμα και να οδηγήσει σε διάσπαση τον κόσμο στην ΕΡΤ.

Χωρίς συνεδρίαση του ΔΣ, λοιπόν, είχε συγκεντρώσει δια περιφοράς 6 υπογραφές για την προκήρυξη στάσης εργασίας και με αυτήν την «μαγιά» ζήτησε τηλεφωνικά και από άλλα μέλη του ΔΣ να συναινέσουν, λέγοντάς τους προκλητικά ότι έχει ήδη 6 ψήφους.

Οι εκπρόσωποι της ΚΕΔ στο ΔΣ, Μαρία Γκίκα και Δ.Τσαλαπάτης, συμφώνησαν να κηρυχθεί στάση εργασίας, είπαν όμως στον Δ. Τρίμη να συνεδριάσει αμέσως το ΔΣ για να ληφθούν συνολικές αποφάσεις.

Ωστόσο, λίγο αργότερα ένας από τους 6 φαίνεται ότι πήρε πίσω την υπογραφή του και ο Τρίμης για να κουκουλώσει την υπόθεση, έστησε ένα ακόμη χαλκείο. Άφησε να διαρρεύσει ότι δήθεν κατά της στάσης ψήφισαν η Μ. Γκίκα και ο Δ. Τσαλαπάτης, οι οποίοι όμως δεν είχαν καμία αντίρρηση για τη στάση εργασίας!

Κρύβει όμως την αλήθεια για την ΚΥΑ της σφαγής που συμφώνησε με τον Κεδίκογλου.

Είναι η τελευταία υπηρεσία στο Σίμο του, λίγο πριν μας αφήσει…


***Απολύσεις στου Μπόμπολα

Σε σημερινή επιστολή της ΚΕΔ προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ επισημαίνεται:

«Υπόψη κ. Δ. Τρίμη

ΔΣ ΕΣΗΕΑ

Άρχισε από σήμερα ο τρίτος κύκλος της μεγάλης σφαγής στον όμιλο Μπόμπολα.

Ήδη, με ανακοίνωσή μας έχουμε επισημάνει το γεγονός, καθώς και τις ευθύνες όσων αρνούνται να ενημερώσουν την ΕΣΗΕΑ, με υποδείξεις προφανώς από την πλειοψηφία του Προεδρείου.

Επειδή το θέμα δεν περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη θεωρούμε απαραίτητο να κληθούν στη συνεδρίαση οι εκπρόσωποι από τον ΠΗΓΑΣΟ , χωρίς άλλη συζήτηση.

Φτάνουν τα ψού-ψού με τον κυρ Φώτη στα σκαλιά…»

«Το οξυγόνο της Δημοκρατίας»

             

Του Χάρη Τσιόκα

Σε μια περίοδο που η έκθεση του ΔΝΤ αποτιμά ως ενδεχομένως ατελέσφορα -με βάση τις δικές του οικονομικοκοινωνικές (;) επιδιώξεις- τα αποτελέσματα της εξόδου από την κρίση και σε ένα χρονικό διάστημα που οι κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας «εισπράττουν» την «απειλή» μιας νέας νεοφιλελεύθερης επέλασης, για ορισμένες ηγεσίες της κεντροαριστεράς -σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή- περισσεύουν οι επιδιώξεις μικροκομματικής πόλωσης.

Η σύγκρουση δεν αφορά ένα ανταγωνισμό προτάσεων για νέα κοινωνική και πολιτική συμπόρευση. Δεν αφορά τη στροφή σ ένα νέο προοδευτικό κύκλο διακυβέρνησης. Σχετίζεται με τακτικές ορισμένων ηγετικών ομάδων, που στοχεύουν σε μικροκομματικές περιχαρακώσεις, εκλογικών συσχετισμών η εσωκομματικών ελέγχων. Αυτό, όχι μόνο δεν απαντά στη κρίση αλλά απογοητεύει τους πολίτες.. Αφαιρεί οξυγόνο από την Δημοκρατία! Αφυδατώνει το εκλογικό μήνυμα για κοινωνικές και πολιτικές συμπράξεις ικανές να ανταγωνίζονται, να διαπραγματεύονται, να συμμαχούν να αλλάζουν! Τέλος, είναι και σε αντίθετη τροχιά με τις επιδιώξεις των Δυνάμεων του Δημοκρατικού σοσιαλισμού στην Ευρώπη, για αλλαγές στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στα περιεχόμενα των μνημονίων.

Ακόμη και στον πιο «καλοπροαίρετο» πολίτη φάνηκε ότι η αντιπαράθεση για τις ‘λίστες’ απείχε πολύ από ‘‘ανταγωνισμούς’’ εναλλακτικών πλαισίων φοροδοτικής πολιτικής, μηχανισμών ελέγχου, ανακεφαλαιοποίησης, ρευστότητας κ.λ.π.

Πόσο ωφέλιμη όμως γίνεται για την κοινωνία, την οικονομία και την παραγωγική βάση, η επιδίωξη του αυτοπεριορισμού τμημάτων της ευρύτερης αριστεράς σε ένα ρόλο που αφορά την μικροκομματική περιχαράκωση, την προσωπική πόλωση και όχι την αντιμετώπιση της κρίσης;

Ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, που η νεοφιλελεύθερη διαχείριση της κρίσης επιδιώκει τη διαμόρφωση ενός μοντέλου «βαλκανιοποίησης» – «κινεζοποίησης» της παράγωγης κτλ. όπου η ανταγωνιστικότητα αξιολογείται όχι με τους Ευρωπαϊκούς πλέον δείκτες.

Ιστορικά οι μικροκομματικές περιχαρακώσεις ηγετικών ομάδων ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη ευδοκίμησαν. Γιατί:

Δεν αφορούν την κοινωνική διεργασία και ανάγκη!

Δεν συμβάλλουν στην λειτουργία της Δημοκρατίας .

Δεν αναγορεύουν ως διαμορφωτή των εξελίξεων την κοινωνία που οφείλει να είναι βασική επιδίωξη των κεντροαριστερών σχηματισμών.

Θυμίζω ότι και στην περίοδο του «Βρώμικου ‘89», παρά το γεγονός ότι στόχος ορισμένων ηγεσιών της Αριστεράς δεν ήταν η κάθαρση, αλλά η λαφυραγώγηση των δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και του ΠΑΣΟΚ μέσα από την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου , εν τούτοις από τις υπεύθυνες δυνάμεις του κινήματος δεν επιλέχθηκε η διχαστική γενικευμένη σύγκρουση .

Ασκήθηκε μεν σκληρή αντιπαράθεση για τις άδικες επιλογές των τότε ‘’ηγεσιών’’ της αριστεράς. Παράλληλα όμως και με γενναίο τρόπο, ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ προσανατόλισαν τις πολιτικές δράσεις του μεγάλου κινήματος σε μια στρατηγική προοδευτικών συνεργασιών με στόχο την αλλαγή πολιτικής και την ενίσχυση της αυτοδιοίκησης.

Αναφέρομαι στις τότε Δημοτικές εκλογές με κορυφαίο παράδειγμα την στήριξη του τότε στελέχους του Συνασπισμού κ. Δαμανάκη, για την Δημαρχία της Αθήνας ή την συνεργασία που έγινε για τις μονοεδρικές εκλογικές έδρες κτλ

Σήμερα, από τις κοινωνικές, παραγωγικές ανάγκες των πολιτών και το πολιτικό σύστημα της χώρας και την αντιμετώπιση της κρίσης χρειάζεται να αξιοποιηθεί η ελληνική και ευρωπαϊκή εμπειρία.

Ο κραδασμός απειλών τόσο από το ΔΝΤ όσο και από τις Δυνάμεις ,του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη για νέα μετρά ,αντιμετωπίζεται με προοδευτικές προγραμματικές κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες!

Ο ανταγωνισμός της ευρύτερης αριστεράς για να είναι γόνιμος πρέπει να έχει κοινωνικά, αναπτυξιακά και πολιτικά ζητούμενα. Να διαμορφώνει την κοινωνική συμπόρευση σε μια ενότητα σκοπού & στόχων.

Οι πρόσφατες Γερμανικές εκλογές στο κρατίδιο Σαξονίας , όπου η συμμαχία Σοσιαλδημοκρατών και Πράσινων αντιπαρατέθηκαν νικηφόρα στην νεοφιλελεύθερη εκδοχή της Γερμανίας, δείχνει ότι η εικόνα των πολωτικών μικροκομματικών επιδιώξεων πρέπει να κλείσει ως ατελέσφορη!

Στην Ελλάδα, όπως γίνεται ήδη στην Ευρώπη, χρειάζεται η πολιτική στροφή απέναντι στη νεοφιλελεύθερη επέλαση! Γιατί είναι οξυγόνο στην Δημοκρατία η ύπαρξη δύο εναλλακτικών πόλων.

Τί πραγματικά "κρύβει" η πολυήμερη απεργία στο Μετρό.

Ο ...επισκέπτης υπουργός, η επιστράτευση-μαϊμού και τα κρυφά σχέδια ιδιωτικοποίησης δραστηριοτήτων των αστικών συγκοινωνιών...

Αφού προχώρησαν σε επιστράτευση-μαϊμού στο χώρο των αστικών συγκοινωνιών, στοχοποιώντας έναν συγκεκριμένο κλάδο, για παραδειγματισμό όλων των υπολοίπων (για τους δικαστικούς ούτε που τόλμησαν να το σκεφτούν!!!), τώρα ψιθυρίζουν ότι θα πρέπει να γίνει "περιορισμένος διάλογος"... Ωστε, να διορθωθούν τα "αδιόρθωτα" του ενιαίου μισθολογίου στο οποίο σπρώχνουν ακόμα και ΝΠΙΔ, καταργώντας έτσι τον συνταγματικά κατοχυρωμένο θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και βαφτίζοντας όλους τους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ δημοσίους υπαλλήλους...!!! 

Δυστυχώς, ο διάλογος έπρεπε να έχει προηγηθεί και να ήταν ουσιαστικός κι όχι διαδικαστικός - προσχηματικός, ώστε να έχει αποφευχθεί και η πολυήμερη ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού, στο όνομα του οποίου δήθεν η κυβέρνηση Σαμαρά παίρνει σκληρές αποφάσεις, ακροβατώντας στα όρια της νομιμότητας και ευτελίζοντας ότι έχει απομείνει από τις δημοκρατικές διαδικασίες-λειτουργίες στη χώρα...
Μάλιστα, στο διάλογο έπρεπε να συμμετέχει και ο ίδιος ο υπουργός Ανάπτυξης και Μεταφορών, Κ. Χατζηδάκης κι όχι να τον παρακολουθεί ...από μακριά να εξελίσσεται ανάμεσα στους εργαζόμενους των αστικών συγκοινωνιών και τον Γενικό Γραμματέα Μεταφορών Ν. Σταθόπουλο (κάτι δηλαδή, σαν σπασμένο τηλέφωνο)...

Για τους γνωρίζοντες, ουδέποτε έγινε ουσιαστικός διάλογος, καθώς ο μονόλογος του κυρίου Γενικού Γραμματέα  προς τους εργαζόμενους, ήταν: «Δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει τίποτα, αφού απόφαση της κυβέρνησης είναι να μην εξαιρεθεί κανείς από το ενιαίο μισθολόγιο».... Αυτός ήταν ο «εξαντλητικός διάλογος» που επικαλέστηκε ανερυθρίαστα στα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου ο υπερυπουργός κ. Χατζηδάκης...!!!
Να σημειωθεί, ότι σε ολόκληρη τη διαδικασία αναδιάρθρωσης των αστικών συγκοινωνιών που έγινε το 2011 επί υπουργίας  Δημήτρη Ρέππα, ουδέποτε έγιναν τόσες μαζεμένες απεργίες, ουδέποτε το Μετρό σταμάτησε να λειτουργεί επί εννέα συνεχόμενες μέρες! 
Ομως, τί μπορεί να περιμένει κανείς από έναν υπουργό ...επισκέπτη των υπουργείων που του "δώρισε" ο κ. Σαμαράς να εποπτεύει (ούτε ο Μέγας Ναπολέων να ήταν), ο οποίος λειτουργεί σαν να βρίσκεται σε μονοκομματική κυβέρνηση; 
Βέβαια, γι΄ αυτό ευθύνες έχουν και τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, τα οποία (κυρίως το ΠΑΣΟΚ) ενώ βλέπουν να αποδομείται στην πράξη από τον ...τροχονόμο υπουργό η πολιτική που είχαν ακολουθήσει μόλις πριν 2 χρόνια, δεν αντιδρούν, παρακολουθώντας παθητικά την ακραία νεοφιλελεύθερη επέλασή του (προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων, όπως π.χ των καταστηματαρχών που θέλουν να ανοίγουν και τις Κυριακές κ.λπ)...

Η πολυήμερη απεργία στο Μετρό μήπως τελικά εξυπηρετούσε και συγκεκριμένα επικοινωνιακά σχέδια της κυβέρνησης Σαμαρά και ειδικότερα αυτό της πλήρους απαξίωσης των δημοσίων συγκοινωνιών στα μάτια του κόσμου, ώστε να έρθει ως "ώριμο φρούτο" η ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων τους; 

1. Δεδομένου ότι η απελευθέρωση του κλάδου των υπεραστικών ΚΤΕΛ θα γίνει το 2015, αντί για το 2018 που προβλεπόταν αρχικά, μήπως κάποιοι στην κυβέρνηση έχουν ήδη υποσχεθεί στους ιδιώτες ιδιοκτήτες τους (προκειμένου να μην αντιδράσουν για την επίσπευση της απελευθέρωσης) να τους παραχωρήσουν δωρεάν κάποιες γραμμές-φιλέτα των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας;

2. Προκειμένου να γίνει πιο ελκυστική και προσοδοφόρα για τους ιδιώτες (προορίζεται να δοθεί στους Γάλλους) η εταιρεία ROSCO, που σήμερα ασχολείται με τη συντήρηση του τροχαίου σιδηροδρομικού υλικού του ΟΣΕ, μήπως κάποιοι επιδιώκουν να της δοθεί από τώρα -ως προίκα- και η συντήρηση του τροχαίου υλικού του μετρό, του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου και του τραμ; Με την κίνηση αυτή τα "σίγουρα λεφτά" για τον ιδιώτη που θα πάρει τη  ROSCO θα είναι πολλά, αφού ο μεγαλύτερος πελάτης της δεν θα είναι πλέον η ιδιωτική ΤΡΑΙΝΟΣΕ (εφόσον ιδιωτικοποιηθεί), αλλά τα δημόσια μέσα μεταφοράς μετρό, ηλεκτρικός και τραμ. Είναι περιττό να πούμε ότι από τα μέσα αυτά θα απολυθούν αρκετοί εργαζόμενοι (κυρίως οι τεχνικοί που σήμερα συντηρούν τους συρμούς), καθώς πλέον δεν θα έχουν αντικείμενο εργασίας!