Η επιδρομή των δυτικών στη Λιβύη, είναι απολύτως φυσικό να φέρνει στο προσκήνιο διάφορα σενάρια περί του πόσο κινδυνεύει η Κρήτη από ενδεχόμενα απαντητικά πυρά, που θα εξαπολυθούν από την άλλη μεριά του λιβικού πελάγους.
Ο υπουργός Αμυνας, Β. Βενιζέλος, σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ, έσπευσε να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα και κυρίως η Κρήτη, δεν κινδυνεύει από τη Λιβύη, επιδιώκοντας έτσι να βάλει φρένο σε σενάρια που ήδη έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν με στόχο να πλήξουν την εικόνα ασφαλείας του νησιού, ενόψει και της τουριστικής σεζόν.
Ωστόσο, πρόκειται για σενάρια που διανθίζονται με πληροφορίες των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών, αναφορικά με την ύπαρξη στο οπλοστάσιο της Λιβύης βαλλιστικών βλημάτων SCUD-C με 500 χλμ. εμβέλεια .
Σε συνδυασμό με τις χθεσινές απειλές του Μ.Καντάφι ότι πλέον ολόκληρη η Μεσόγειος είναι μία εμπόλεμη ζώνη, έχουν θέσει σε κατάσταση συναγερμού την ελληνική αεράμυνα, ειδικά στην περιοχή της Κρήτης, που βρίσκεται εντός της ακτίνας δράσης των SCUD-C, με την Σούδα να αποτελεί στόχο πρώτης κατηγορίας για τα λιβυκά βαλλιστικά βλήματα. Με τα βλήματα αυτά είχε βομβαρδίσει το 1991 ο Σαντάμ Χουσεϊν το Ισραήλ.
Είναι βέβαιη η ύπαρξη στη Λιβύη δεκάδων βλημάτων SCUD-B, με εμβέλεια 300 χλμ., όμως υπάρχει ανησυχία ότι έχει σε ενεργό υπηρεσία και την έκδοση "-C" και δεν την παρέδωσε τον Ιανουάριο του 2004 -μαζί με όλες τις συλλογές μετασκευής που είχε προμηθευτεί- στις ΗΠΑ, μετά από σχετική συμφωνία.
Εν τω μεταξύ, οι δυτικοί παρά τις προσπάθειές τους δεν έχουν καταφέρει ακόμα να πλήξουν τα αυτοκινούμενα βαλλιστικά συστήματα SCUD, στην μέχρι τώρα επιχείρηση βομβαρδισμού της Λιβύης.
Κι ενώ η ανησυχία είναι διάχυτη, τώρα φαίνεται η απουσία των S-300 PMU1, αφού επιχειρησιακά δεν είναι μέχρι σήμερα και παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις, λειτουργικοί. Οι S-300 είναι το μοναδικό σύστημα, που θα μπορούσε να αναχαιτίσει τους SCUD-C (αφού διαθέτει εγνωσμένες και αναγνωρισμένες αντιβαλλιστικές δυνατότητες) και να προσφέρει την απαιτούμενη ασφάλεια στην Κρήτη και στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ που επιχειρούν από την Σούδα.
Τον Ιανουάριο του 2004 η Λιβύη έστειλε στις ΗΠΑ τμήματα για επτά πυραύλους SCUD-C (πέντε βλήματα του ιδίου τύπου θα μπορούσαν να πλήξουν στόχους σε απόσταση 500 χλμ), ενώ υπήρξε δέσμευση της κυβέρνησης της Λιβύης για τη μετατροπή των υπολειπόμενων βλημάτων SCUD-B σε μικρού βεληνεκούς βαλλιστικά συστήματα -κάτι που δεν έγινε ποτέ. Όπως και στο θέμα των χημικών όπλων, τα οποία υποτίθεται ότι έχει καταστρέψει, αλλά τώρα ομολογείται ότι διαθέτει 10 τόνους αερίου μουστάρδας σε αποθήκευση νότια της Σύρτης, έτσι και στην περίπτωση των βαλλιστικών βλημάτων SCUD, η ανησυχία είναι διάχυτη.
Σύμφωνα με αναφορές των αμερικανικών και βρετανικών υπηρεσιών στα τέλη του 2004, το πυραυλικό οπλοστάσιο της Λιβύης διέθετε πλέον βλήματα SCUD–B τα οποία έχουν εμβέλεια 300 χλμ. και δυνατότητα μεταφοράς πολεμικής κεφαλής 985 κιλών.
Το βαλλιστικό πρόγραμμα της Λιβύης ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1970 με την αγορά 80 βλημάτων SCUD–B καθώς και 40 βλημάτων Frog-7 από την Σοβιετική Ένωση. Ακολούθησαν προσπάθειες της Λιβύης να αποκτήσει πυραυλική τεχνολογία από μια γερμανική εταιρεία στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η οποία όμως διέκοψε τη συνεργασία λόγω πιέσεων της γερμανικής κυβέρνησης.
Παρόλα αυτά οι Λίβυοι κατάφεραν να αποκτήσουν τη σχετική τεχνολογία και να την αξιοποιήσουν στο δικό τους πρόγραμμα ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων, με την κωδική ονομασία Ittisalt και να συνεχίσουν την έρευνα στο πυραυλικό κέντρο που είχαν αναπτύξει στην όαση της Siwa.
Την ίδια περίοδο, η Λιβύη προσέγγισε βραζιλιάνικες εταιρείες, ενώ μετά από αρκετή προσπάθεια κατάφερε να αναπτύξει έναν πύραυλο βασισμένο στην γερμανική τεχνολογία που είχε αποκτήσει με βεληνεκές 950 χλμ. Υποτίθεται ότι το βλήμα δεν έχει μπει στην παραγωγή, αλλά αυτό θα φανεί στην πορεία. Ανάλογη προσπάθεια απόκτησης πυραυλικής τεχνολογίας έγινε και από την Κίνα
Ακολούθησε η συνεργασία με το Ιράν, η οποία όμως διακόπηκε από τις πιέσεις που δέχτηκε το καθεστώς της Λιβύης από την Δύση. Απετράπη κυρίως η διακοπή του προγράμματος ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων και όπλων μαζικής καταστροφής με πρωτοβουλία του ιδίου του Μουαμάρ Καντάφι.
