Ο Μίκης των Προπυλαίων, για το νέο Μεγάλο Όραμα.

Ολόκληρη η ομιλία που θα μείνει στην Ιστορία.


Σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στην άκρη του γκρεμού χωρίς να το ξέρει και δίχως να το θέλει. Ακόμα κι αυτοί που ψήφισαν τα δύο κόμματα Εξουσίας, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, είμαι βέβαιος ότι δεν γνώριζαν τις αντιλαϊκές και αντεθνικές δεσμεύσεις με τις οποίες φόρτωναν τη χώρα πίσω από την πλάτη μας οι δύο κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου για εξήντα ολόκληρα χρόνια, από το 1950, το τέλος του εμφυλίου πολέμου, έως σήμερα. Ποιοι είναι οι ένοχοι; Η ξένη εξάρτηση από τους Δυτικούς μας δήθεν συμμάχους, το «Ανήκομεν εις την Δύσιν», που είναι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη των Τραπεζών, καθώς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους και υπάκουοι εκτελεστές των εντολών τους, ο πολιτικός κόσμος με κύριους εκφραστές τα δύο κόμματα Εξουσίας, οι άλλοτε εθνικόφρονες, το Μεγάλο Κεφάλαιο και τα όργανά του, το Κράτος και τα ΜΜΕ, δηλαδή το Σύστημα Εξουσίας.

Η πρώτη λοιπόν απόφαση που θα πρέπει να πάρουν οι Ανεξάρτητοι…. Πολίτες αυτής της χώρας είναι να κόψουν με το μαχαίρι αυτή τη μονομερή εξάρτηση που τόσα δεινά μας έχει προκαλέσει, με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την αντικατάσταση του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν» με την πατριωτική θέση «Ανήκουμε στον εαυτό μας», «Ανήκουμε στην Ελλάδα», εγκαινιάζοντας μια πολιτική ίσων αποστάσεων με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, θέτοντας ως υψηλότερο στόχο την κατάκτηση της Ουδετερότητας.

Για το ιδεώδες αυτό θεωρούμε ότι η αρχαία μας κληρονομιά που πάντοτε ακτινοβολεί, δηλαδή η Δελφική Ιδέα και το Ολυμπιακό Πνεύμα μας προσφέρουν μεγάλες πιθανότητες για την ανακήρυξη της χώρας μας -με διεθνή συναίνεση- σε Κέντρο της Παγκόσμιας Ειρήνης και Πολιτισμού. Έχοντας μπροστά μας αυτά τα υψηλά ιδανικά που θα μας βγάλουν μια για πάντα από τη μέγγενη της εξάρτησης και θα μας οδηγήσουν για πρώτη φορά μετά το 1821 και το 1940 σε μια περίοδο πραγματικής Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας και Πατριωτικής Αναγέννησης, θα πρέπει σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ενωμένος πίσω απ’ αυτό το Μεγάλο Όραμα να ξεκινήσει να παλεύει οργανωμένα με στόχο να συντρίψει το Απόστημα που μας δηλητηριάζει και μας απειλεί, να συντρίψει την ξένη εξάρτηση και το Σύστημα Εξουσίας.

Εξ άλλου το εξαρτημένο πολιτικό μας Σύστημα καταρρέει. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση διαβάζω ότι ο ελληνικός λαός περιμένει τη σωτηρία του από τον άγνωστο Έλληνα δίνοντάς του το 70% των ψήφων, ενώ για τα δύο κόμματα εξουσίας η εμπιστοσύνη δεν ξεπερνά το 30%.

Η σημερινή Κυβέρνηση που έχει φτάσει στο 20%, στην ουσία κυβερνά παράνομα και όχι μόνο γιατί στηρίζεται στο ένα πέμπτο των ψηφοφόρων αλλά και γιατί η ηγεσία της μας οδήγησε με τη δική της βούληση στο χάος προκαλώντας την εκτίναξη των spreads στις 900 μονάδες και στη συνέχεια βάζοντάς μας εκβιαστικά κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ, της Τρόικα και του Μνημονίου δηλώνοντας συνάμα προκλητικά πως παραδίδει αυτοβούλως στους ξένους ένα τμήμα της Εθνικής μας Ακεραιότητας!

Στη συνέχεια, χωρίς τη συναίνεση της Βουλής και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, έκανε νόμο του κράτους την επαίσχυντη Δανειοληπτική Σύμβαση που μας δένει χειροπόδαρα χωρίς καμμιά διαπραγμάτευση, όπως έκαναν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, με εντελώς αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, με μία και μόνο υπογραφή, του κ. Παπακωνσταντίνου.

Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί το Χρέος από τα 132% του ΑΕΠ στα 142%, με προοπτική να φτάσει στα 2012 στο 150%. Δηλαδή 20 μονάδες σε δύο χρόνια, ενώ παράλληλα οδήγησαν την οικονομία και την κοινωνία σε βαθειά κρίση προξενώντας ανυπολόγιστα δεινά στις ασθενέστερες τάξεις.

Σήμερα και μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης της Κυβέρνησης, οι ξένοι επιδιώκουν να στρατεύσουν στο πλευρό τους και τη Ν.Δ. βαφτίζοντας το Μέτωπο των δύο κορυφαίων πολιτικών δυνάμεων ως δήθεν Εθνική Ενότητα. Όμως τι είδους εθνική ενότητα θα είναι αυτή, όταν μένει απ’ έξω το 70% του ελληνικού λαού;

Συναίνεση, φυσικά, με τυφλή υπακοή στις εντολές της Τρόικα. Που θα γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική. Μια τέτοια δήθεν «εθνική συναίνεση» εμείς τη θεωρούμε επιζήμια για τη χώρα, γιατί θα εγκλωβίσει μεγαλύτερες λαϊκές δυνάμεις μέσα στην ίδια καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση. Που θα γίνεται όλο και χειρότερη όσο οι ξένοι βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός δεν αντιδρά. Και είναι ευτύχημα ότι οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης πλην του κ. Καρατζαφέρη κατάλαβαν αυτή τη νέα σκηνοθεσία του κ. Παπανδρέου που δεν δίστασε να εμπλέξει ακόμα και τον θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ήδη ο Γιούνγκερ μας προετοιμάζει για τα χειρότερα. Επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη μας, προτείνει να διοριστεί από την Ευρώπη (δηλαδή ουσιαστικά από τη Γερμανία) μια Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την ολοκληρωτική εκποίηση του εθνικού μας πλούτου. Αυτή η Επιτροπή που θα είναι ανεξάρτητη και πάνω από κάθε δικό μας έλεγχο, θα εκτιμά την αξία του τάδε ή του δείνα περιουσιακού μας στοιχείου και θα εισπράττει το ποσόν για να το στείλει κατ’ ευθείαν σε κάποια Τράπεζα της Ευρώπης. Έτσι φτάνουμε στο απόλυτο ξεπούλημα της πατρίδας μας στους ξένους, στην απόλυτη ντροπή και στην έσχατη εθνική προδοσία.

Θα ΄θελα να ξέρω, όταν θα φτάσουμε σ’ αυτό το κατάντημα, σ’ αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, θα μας φυτρώσουν άραγε «τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα» που λέει ο Ποιητής ή μήπως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε οριστικά μεταβληθεί σε λαό ορνίθων;

Μπροστά σ’ αυτή την επικείμενη ατιμωτική εθνική καταστροφή που θα κάνει τους Έλληνες ξένους μέσα στην ίδια τη χώρα τους, πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλο όπλο να την σταματήσουμε από το να διακηρύξουμε όσο γίνεται περισσότεροι πατριώτες ότι θεωρούμε αυτή την επαίσχυντη Πράξη, ΑΚΥΡΗ. Για να ξέρουν από τώρα όλοι οι υποψήφιοι αγοραστές ότι σε περίπτωση που ο Ελληνικός Λαός θα γίνει κυρίαρχος, θα επιδιώξει θα τους διώξει με όσα μέσα διαθέτει, για να καθαρίσει η χώρα μια για πάντα από την κόπρο του Αυγείου.

Και κάτι ακόμα: Πιστεύω ότι αν δεν ξεσηκωθούμε όλος ο λαός από τώρα έγκαιρα και περιμένουμε την ώρα του δήμιου για να το κάνουμε, φοβάμαι πως τότε θα είναι πολύ αργά. Γιατί ίσως τότε να βρίσκεται αλλού το σώμα μας κι άλλού η κεφαλή μας… Χαιρετίζουμε πάντως το πρώτο ελπιδοφόρο σκίρτημα της ανεξάρτητης ελληνικής νεολαίας χωρίς να ξεχνάμε το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη «Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή».

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη διαφορά που χωρίζει τους Ανεξάρτητους Έλληνες από τις πολιτικές δυνάμεις του Συστήματος.

Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι για όσες δυνάμεις είναι εγκλωβισμένες στο Σύστημα δεν υπάρχει λύση. Με την παρουσία της Τρόικα και του ΔΝΤ, όποια κυβέρνηση είτε μονοκομματική είτε κυβερνητικής συνεργασίας, θα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Δηλαδή αντιλαϊκά μέτρα που θα χειροτερεύουν συνεχώς και παράλληλα θα οδηγούν στη διαρκή αύξηση της οικονομικής μας εξάρτησης με την εκτίναξη του Χρέους.

Επομένως μονάχα μια ανεξάρτητη Κυβέρνηση που θα έχει τη δύναμη να αντικαταστήσει το σημερινό εξαρτημένο Σύστημα Εξουσίας (κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο αν έχει πίσω της την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού) θα μπορέσει να χαρακτηρίσει τα ¾ των οικονομικών και άλλων δεσμεύσεών μας ως δεσμεύσεις απεχθείς, που έγιναν πίσω από την πλάτη του λαού και επομένως είναι εθνικά απαράδεκτες και άκυρες. Μια Κυβέρνηση που θα αναζητήσει δάνειο από άλλες δυνάμεις, όπως την Κίνα και τη Ρωσία, με λογικό επιτόκιο, καθώς και την επίτευξη συμφωνιών για τη δημιουργία κοινοπραξιών με στόχο την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, ώστε να μπορέσει έτσι να επιβάλει τη θέλησή της με την οριστική απαλλαγή μας από κάθε είδους δεσμεύσεις και στη συνέχεια να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός προγράμματος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στηριγμένου στη θεσμοθετημένη λαϊκή κυριαρχία με στόχο την Άμεση Δημοκρατία και με αποκορύφωμα την πατριωτική Αναγέννηση.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Βέβαια ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και θα χρειαστούν σκληροί αγώνες και μεγάλες θυσίες. Γι’ αυτό χρειάζεται αγάπη για την Πατρίδα και απόλυτη αφοσίωση και πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευτυχίας του Λαού. Και να μην ξεχνάμε πως η Λευτεριά δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.

Γεια και χαρά.

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, Τρίτη 31 Μαϊου 2011


Μίκης Θεοδωράκης

ΤΙ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ Η …ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ

Να ανατραπεί τώρα το εφιαλτικό σκηνικό που στήνεται στον ΕΔΟΕΑΠ - Η κρισιμότητα αυτών των εκλογών...




του Κώστα Ντελέζου (Υποψήφιου για το Δ. Σ του ΕΔΟΕΑΠ)
 
Το «τσουνάμι» της οικονομικής ύφεσης που σαρώνει ολόκληρη την Ελλάδα, χτυπάει πλέον και την πόρτα του ΕΔΟΕΑΠ -με «Δούρειο Ιππο» την απερχόμενη διοίκηση- θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τις επικουρικές συντάξεις, την περίθαλψη και τις παροχές.

Οι νέες απειλές για τα μέλη-μετόχους:
 
***Η σπουδή της απερχόμενης προέδρου, Ελένης Σπανοπούλου, για «οικειοθελή» αποστολή στοιχείων του ΕΔΟΕΑΠ στην Εθνική Αναλογιστική Αρχή -επιβλήθηκε στη χώρα μέσω του Μνημονίου- οδηγεί μαθηματικά στο «κούρεμα» και των δικών μας επικουρικών συντάξεων. Η αποστολή των στοιχείων του ΕΔΟΕΑΠ στο ΔΝΤ δεν ήταν επιβεβλημένη, καθώς το Ταμείο μας είναι ιδιωτικό, αυτοδιαχειριζόμενο και δεν επιβαρύνει το κράτος ούτε κατά ένα ευρώ! Ωστόσο, το "τσουβάλισμα" του ΕΔΟΕΑΠ μαζί με τα άλλα ελλειμματικά επικουρικά ταμεία στην Αναλογιστική Αρχή, αναμένεται να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για τις περικοπές που ξεκινούν στην επικούρηση από την 1η Σεπτεμβρίου 2011.
 
 
*** Η εν κρυπτώ επεξεργασία από την απερχόμενη διοίκηση του ΤΥΠ, του νέου Κανονισμού Υγείας και παροχών (προς αναθεώρηση του σημερινού κανονισμού), οδηγεί σε έναν καινούργιο κύκλο περικοπών, πέραν αυτών που ήδη έχουν γίνει (σε περίθαλψη, συνταξιούχους, βρεφονηπιακούς σταθμούς κ.λ.π.) ερήμην των μελών-μετόχων του ΕΔΟΕΑΠ. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο νέος κανονισμός αν και ολοκληρώθηκε τον περασμένο μήνα (Απρίλιο), δεν δόθηκε για δημόσια διαβούλευση στα μέλη-μετόχους, αλλά κρατείται ως επτασφράγιστο μυστικό στα συρτάρια του ΤΥΠ, για να μην διαρρεύσει παραμονές των εκλογών. Αλλωστε, εάν περιελάμβανε πρόσθετες παροχές, είναι προφανές ότι η απερχόμενη διοίκηση για ευνοήτους λόγους, θα τον είχε ήδη διανείμει στους μετόχους!
 
*** Η μείωση του αγγελιοσήμου, ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης των διαφημιστικών δαπανών, αλλά και η «αδυναμία» της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ να συγκροτήσει αξιόπιστο ελεγκτικό μηχανισμό για την εισροή χωρίς απώλειες του πόρου στο Ταμείο, μειώνουν δραματικά τα έσοδα του ΕΔΟΕΑΠ. Παράλληλα, οι αθρόες προσλήψεις προσωπικού (οι εργαζόμενοι του ΕΔΟΕΑΠ έχουν ήδη φτάσει τους 160), οι σπατάλες για έργα βιτρίνας (1,45 εκατ. ευρώ για τον εξωραϊσμό δυο ορόφων του παλιού κτιρίου που παρέμενε εγκαταλελειμμένο και ανεκμετάλλευτο επί χρόνια), ο μη αποτελεσματικός έλεγχος των νοσοκομειακών και των λειτουργικών δαπανών, δημιουργούν πρόσθετα οικονομικά προβλήματα στην τρέχουσα διαχείριση του Ταμείου.
 
Ολα αυτά συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό για την επόμενη μέρα στον ΕΔΟΕΑΠ, ο οποίος για να παραμείνει ΙΣΧΥΡΟΣ στα χέρια των σκληρά εργαζόμενων στο χώρο της Ενημέρωσης, χρειάζεται μια νέα διοίκηση που θα εργαστεί με ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και αποκλειστικά και μόνον για το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του Ταμείου και των μελών- μετόχων του, τους οποίους θα σέβεται και δεν θα αιφνιδιάζει.

Οι δημοσιογράφοι δεν απεργούν όταν ο λαός είναι στους δρόμους...

Οι παρακμή των ηγεσιών της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ.


Του Κώστα Ντελέζου



Για άλλη μια φορά σήμερα -πολλοστή την τελευταία τριετία- τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων, μέσω των πλειοψηφιών τους (Σόμπολος, Νταβανέλλος, Νταουντάκη, Κουμπιάς, Νικολόπουλος), αποφάσισαν για τα μέλη τους 24ωρη απεργία μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους.

Φαίνεται, ότι τίποτα δεν διδάχθηκαν από τα δραματικά γεγονότα του περσινού Μαίου, με τους τρεις νεκρούς στο κέντρο της Αθήνας, που κατέδειξαν στην πράξη και με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την λανθασμένη πρακτική εκείνων των συνδικαλιστικών κύκλων του δημοσιογραφικού κλάδου, που επιμένουν να προκηρύσσουν απεργιακές κινητοποιήσεις ταυτόχρονα με τους άλλους εργαζόμενους... Συντασσόμενοι, δήθεν -με τον τρόπο αυτό- αλληλέγγυοι με την εργατική τάξη.

Το σημερινό νέο κρούσμα με νεαρό διαδηλωτή που νοσηλεύεται σε σοβαρή-κωματώδη  κατάσταση στην εντατική, έπειτα από δραματικά τα επεισόδια που σημειώθηκαν το μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, εκθέτει ανεπανόρθωτα για άλλη μια φορά τα απερχόμενα διοικητικά συμβούλια της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ, τα οποία καταδίκασαν ξανά τον κόσμο στο σκοτάδι.
Για όσους θυμούνται και πέρυσι το Μάϊο, εάν δεν υπήρχαν εκείνες οι δραματικές εξελίξεις στη MARFIN, που έκαναν το γύρο του κόσμου και που... εισέβαλαν και στην Ελλάδα μέσω των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων και των διεθνών τηλεοπτικών καναλιών (!), την πανεργατική απεργία και τα θλιβερά επακόλουθα δεν θα τα έβλεπε κανείς πέραν του «ιστορικού κέντρου» της Αθήνας και όσων κατοίκων του Λεκανοπεδίου Αττικής συμμετείχαν σ΄ αυτήν!

Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, η ΠΟΕΣΥ και η ΕΣΗΕΑ εξακολουθούν να τηρούν την ίδια τακτική: Ούτε ένα δελτίο ειδήσεων σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, τη μέρα της πανελλαδικής κινητοποίησης των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ούτε μια εφημερίδα στα περίπτερα την επομένη της πανεργατικής-πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας! Οι Ελληνες θα παραμείνουν και πάλι αποκλεισμένοι από ειδήσεις, όμηροι μιας ιδιότυπης συσκότισης η οποία στερεί το αγαθό της ενημέρωσης από έναν ολόκληρο λαό και που στην πράξη «εξυπηρετεί» μόνο την εκάστοτε εξουσία.

Πρόκειται για ένα επικίνδυνο «σιωπητήριο» που επιβάλλεται δήθεν ως έμπρακτη αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο λαό -μέρος του οποίου είναι και οι δημοσιογράφοι- το οποίο όμως, ουσιαστικά στρέφεται εναντίον των δικαιωμάτων του. Γιατί την ώρα που ο κόσμος βρίσκεται στους δρόμους, είναι τουλάχιστον ηθικά απαράδεκτο να «πνίγεται» η φωνή του από τους δημοσιογράφους. Η έλλειψη
ενημέρωσης είναι «έλλειψη οξυγόνου», για τους «πολιορκημένους» Ελληνες και το μόνο αποτέλεσμα που παράγει είναι να ευτελίζεται και να περιθωριοποιείται ο ρόλος των δημοσιογράφων και της ενημέρωσης...

Η επιχείρηση "Τζερόνιμο"

«Άραγε πως θα αντιδρούσαμε, αν ιρακινοί κομάντος επέδραμαν στην εξοχική κατοικία του George W. Bush, τον δολοφονούσαν και πετούσαν το πτώμα του στον Ατλαντικό…»


του Noam Chomsky


Είναι πλέον ή βέβαιο ότι η όλη επιχείρηση ήταν προσχεδιασμένη δολοφονία, που παραβίασε πολλαπλώς βασικούς κανόνες του διεθνούς Δικαίου. Όπως φαίνεται η μόνη αντίσταση που συνάντησαν οι 80 κομάντος, ήταν από τη γυναίκα του, που τους έβαλε τις φωνές.

Στις κοινωνίες που σέβονται το νόμο, οι ύποπτοι συλλαμβάνονται και οδηγούνται σε «δίκαιη δίκη». Τονίζω τη λέξη «ύποπτοι». Τον Απρίλιο του 2002, ο επικεφαλής του FBI, Robert Mueller, πληροφόρησε τον Τύπο ότι κατόπιν της πλέον εκ τεταμένης έρευνας στην ιστορία, «πιστεύεται» πως η συνωμοσία εξυφάνθηκε στο Αφγανιστάν, αλλά έχοντας παρακλάδια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Γερμανία.

Εκείνο που μόνο πίστευαν τον Απρίλιο του 2002, δεν το γνώριζαν φυσικά, οκτώ μήνες νωρίτερα, όταν η Ουάσιγκτον απέρριπτε πρόταση των Ταλιμπάν (πόσο σοβαρή δεν γνωρίζουμε, επειδή απορρίφθηκε αύθις) να απελάσουν τον μπιν Λάντεν αν τους παρουσιάζαμε στοιχεία και αποδείξεις, που όπως σύντομα μάθαμε η Ουάσιγκτον δεν διέθετε.

Έτσι ο Ομπάμα απλώς ψευδόταν όταν είπε στο διάγγελμά του από το Λευκό Οίκο ότι «σύντομα μάθαμε ότι τις επιθέσεις της 11/9 πραγματοποίησε η αλ Κάιντα».

Ουδέν σοβαρό στοιχείο παρουσιάστηκε από τότε. Έγινε πολύς λόγος για την «ομολογία του μπιν Λάντεν», μόνο που κι αυτή μοιάζει με τη δική μου ομολογία ότι κέρδισα τον Μαραθώνιο της Βοστώνης. Κι εκείνος καυχήθηκε για κάτι που είχε θεωρηθεί μεγάλο κατόρθωμα.

Έγινε επίσης πολύς λόγος στα Μέσα για το θυμό της Ουάσιγκτον επειδή το Πακιστάν δεν παρέδωσε τον μπιν Λάντεν, αν και σίγουρα στοιχεία του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας γνώριζαν για την παρουσία του στο Abbottabad.

Ουδέν ελέχθη για το θυμό του Πακιστάν, που αμερικανικές δυνάμεις εισέβαλαν στο έδαφός του για
να πραγματοποιήσουν πολιτική δολοφονία. Ο αντιαμερικανικός πυρετός είναι ήδη υψηλός στο Πακιστάν, και παρόμοιες ενέργειες τον φουντώνουν. Η απόφαση να πετάξουν το πτώμα του στη θάλασσα,είναι ήδη προφανές ότι έχει προκαλέσει τόσο θυμό όσο και σκεπτικισμό στο μεγαλύτερο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου.

Άραγε αναρωτηθήκαμε πως θα αντιδρούσαμε αν ιρακινοί κομάντος επέδραμαν στο εξοχικό του Τζορτζ W. Μπους, τον δολοφονούσαν και πετούσαν το πτώμα του στον Ατλαντικό...

Αναμφίβολα, τα εγκλήματά του ξεπερνούν εκείνα του μπιν Λάντεν και ούτε καν είναι ύποπτος παρ΄όλο που αναμφίβολα, εκείνος αποφάσισε και έδωσε τις διαταγές για να διαπραχθούν «ανώτατα
διεθνή εγκλήματα», που διαφέρουν μόνον στο ότι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «διαβολικός εν συνόλω», για να επικαλεστούμε τις αποφάσεις του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης. Κι όμως για ανάλογα εγκλήματα Ναζί εγκληματίες οδηγήθηκαν στην αγχόνη: Για τους εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους, τα εκατομμύρια των προσφύγων, την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρος της χώρας που οδηγήθηκε σε εμφύλια διαμάχη…

Υπάρχουν και άλλα να πούμε: Για τον (κουβανό αεροπορικό βομβιστή Orlando) Bosch, που πρόσφατα πέθανε ειρηνικά στη Φλόριντα, κάνοντας αναφορά στο δόγμα Μπους: «Οι κοινωνίες που περιθάλπουν τρομοκράτες, είναι εξίσου ένοχες με τους ίδιους τους τρομοκράτες, και θα πρέπει να τις μεταχειριζόμαστε αναλόγως».

Ουδείς έδωσε σημασία, πως με τη φράση του αυτή ο Μπους καλούσε στην πραγματικότητα να γίνει εισβολή για την καταστροφή των ΗΠΑ και να δολοφονηθεί ο εγκληματίας πρόεδρός τους…

Το ίδιο με την επιχείρηση «Τζερόνιμο». Η αποικιακή νοοτροπία της είναι τόσο προφανής σε όλη της δυτική κοινωνία. Κι όμως ουδείς το εξέλαβε ως να ηρωοποιείται ο μπιν Λάντεν με το να ταυτοποιείται με η γενναία αντίσταση εναντίον των εισβολέων της γενοκτονίας.

Μοιάζει, όπως βαφτίζουμε τα δολοφονικά μας όπλα με ονόματα θυμάτων των εγκλημάτων μας: «Apache», «Tomahawk»… σαν η Luftwaffe να βάπτιζε αεροσκάφη της σε «Εβραίος» και «Γύφτος».

Υπάρχουν κι άλλα να πούμε, ακόμα κι αν είναι το πλέον ολοφάνερο, πως θα έπρεπε να μας είχαν χορηγήσει με βασικά στοιχεία για να τα σκεφτούμε.



(Copyright 2011 Noam Chomsky)

Οι εκβιασμοί των οίκων αξιολόγησης και η ...εκποίηση της δημόσιας περιουσίας...

«Εντάξει! Καλή η προσπάθεια. Οµως δεν µασάµε. Το παιχνίδι σας τελείωσε. Καµιά χώρα δεν µπορεί να διαπράξει οικονοµική αυτοκτονία, να βυθιστεί στην ύφεση και να εξανδραποδίσει ένα µεγάλο µέρος του πληθυσµού της, µόνο και µόνο για να ικανοποιήσει τους κερδοσκόπους».
Η κυβέρνηση της Ισλανδίας δεν τα είπε αυτά. Αντίθετα προσπάθησε να σπείρει τον πανικό στον λαό, ώστε να τον κάνει να ψηφίσει «Ναι» στο δηµοψήφισµα και να πληρώσει αυτός τα χρέη των τραπεζιτών.

Στις 23 Φεβρουαρίου, η Moody’s απειλούσε: «Αν καταψηφιστεί η πρόταση, θα υποβαθµίσουµε την Ισλανδία. Αλλιώς θα διατηρήσουµε την αξιολόγησή µας σταθερή». Λίγοι αντιλαµβάνονται πως οι περίφηµοι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης δεν είναι στην πραγµατικότητα παρά λόµπι τα οποία λειτουργούν για τα συµφέροντα της πελατείας τους, δηλαδή του χρηµατοπιστωτικού κεφαλαίου.

Η περίπτωση του Ντένις Κιούσινιτς, όταν ακόµη ήταν δήµαρχος του Κλίβελαντ, είναι αποκαλυπτική, όπως τη διηγείται ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής των Οικονοµικών στο Πανεπιστήµιο του Μιζούρι. Οι τράπεζες και κάποιοι από τους καλύτερους πελάτες τους είχαν βάλει στο µάτι τη δηµόσια ηλεκτρική εταιρεία της πόλης µε στόχο να την ιδιωτικοποιήσουν. Ηθελαν µάλιστα να την αγοράσουν βερεσέ (µε φορολογική έκπτωση των τόκων). Οι τράπεζες ζήτησαν από τον δήµαρχο Κιούσινιτς να τους πουλήσει την εταιρεία, υποσχόµενες να τον βοηθήσουν να εκλεγεί κυβερνήτης. Ο Κιούσινιτς τους είπε «όχι». Ετσι οι τράπεζες επιστράτευσαν τους µπράβους τους, δηλαδή τουςοίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης. Και αυτοί απείλησαν να υποβαθµίσουν την πιστοληπτική ικανότητα του Κλίβελαντ.«Αν δεν µας αφήσετε να πάρουµε την ηλεκτρική εταιρεία», είπαν, «θα καταστρέψουµε οικονοµικά την πόλη σου».

Ο Κιούσινιτς ξαναείπε «όχι». Και οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης πραγµατοποίησαν την απειλή τους. Οµως, ο δήµαρχος είχε σώσει την πόλη του και τους δηµότες του από τα αρπακτικά των ιδιωτικοποιήσεων. Και όταν ήρθε το πλήρωµα του χρόνου, οι ψηφοφόροι του τον έστειλαν στο Κογκρέσο, όπου είναι σήµερα µια από τις πιο ειλικρινείς φωνές των Δηµοκρατικών (είχε µάλιστα διεκδικήσει και το χρίσµα τους για την προεδρία).

Η ιστορία που διηγείται ο Μάικλ Χάντσον για τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης τα λέει όλα. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι η συµφωνία να πληρώσει µια χώρα ένα χρέος που είναι αδύνατο να αποπληρωθεί θα βελτιώσει την πιστοληπτική της εικόνα; Οι επενδυτές που επενδύουν στα οµόλογα των χωρών έχουν µάθει να εµπιστεύονται µόνο τη δική τους κοινή λογική, από τότε που έχασαν δισεκατοµµύρια εξαιτίας των απατηλών αξιολογήσεων αυτών των οίκων που, λίγες µόλις µέρες πριν από τη συντριβή τους, εξακολουθούσαν να αξιολογούν µε άριστα τις τράπεζες που προκάλεσαν την οικονοµική κρίση.

Αν αυτοί οι οίκοι απέφυγαν την ποινική δίωξη, το οφείλουν µονάχα στα ψιλά γράµµατα των συµβολαίων τους: εκεί που έγραφαν ότι εξέφραζαν απλώς µια «γνώµη», αποποιούµενες έτσι κάθε ευθύνη για τις εκτιµήσεις τους. Μπορεί λοιπόν ένας που εµπιστεύεται αυτούς τους οίκους σήµερα να είναι λιγότερο ανεύθυνος από αυτούς;

(ΤΑ ΝΕΑ)