Η πρώτη μέρα του φθινοπώρου ήταν πολύ ήσυχη, σχεδόν αδιάφορη. Προς το βράδυ, όμως, ζωήρεψε λίγο και απέκτησε λίγο σουρεαλιστικό χρώμα. Ας είναι καλά το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ που, ενώ ο κόσμος χάνεται, αυτό επετειολογεί. Και καταφέρνει να γιορτάζει τη μοναδική ημερομηνία που το ενώνει (3 του Σεπτέμβρη, η ίδρυσή του) με δύο εκδηλώσεις. Μία με οργανωτή το Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου (ουσιαστικά, δηλαδή, τον Γιώργο Παπανδρέου) και μία από το επίσημο κόμμα, δηλαδή από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Στην πρώτη εκδήλωση, που έγινε χτες το βράδυ, έγιναν διάφορα με μικρή ή και καμία σημασία. Όπως οι αποδοκιμασίες κάποιων (λεγόμενων) παπανδρεϊκών κατά του Βενιζέλου. Τίποτα το περίεργο.
Στην εκδήλωση, όμως, ακούστηκε και ένα σύνθημα, μέσα στο «αποθεωτικό», όπως περιγράφεται, κλίμα για τον Γιώργο Παπανδρέου: «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά». Σύνθημα που παραπέμπει σε τρεις με τέσσερις δεκαετίες πίσω. Το θλιβερό είναι ότι μεταξύ αυτών που το φώναζαν ήταν και κάποια νέα παιδιά, που δεν έχουν ασφαλώς συναίσθηση ούτε του ιστορικού χρόνου και, πολύ περισσότερο, αυτών που συνέβησαν πριν από λίγα χρόνια και συμβαίνουν ακόμη.
Κατάλοιπο του παρελθόντος, λοιπόν, το σύνθημα αυτό, αλλά όχι με την έννοια του αναχρονισμού. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε κάλλιστα να εξηγήσει πώς «ήρθε» η Δεξιά (του Σαμαρά), την οποία, κάποιοι δικοί του σήμερα τον καλούν να τη «διώξει»!
Θα μπορούσε, δηλαδή, να πει ότι:
Με όσα έκανε (ή δεν έκανε) η δική του κυβέρνηση το 2009, το 2010 και το 2011, κατάφερε να «αμνηστεύσει» τις αμαρτίες της Δεξιάς (του Καραμανλή) που κυβερνούσε μέχρι τότε και της παρέδωσε την οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ουσιαστικά, δηλαδή, ξεχάστηκαν οι εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων Καραμανλή επειδή οι κυβερνήσεις Παπανδρέου έκαναν ό,τι έκαναν. Ο ίδιος (ο Γιώργος), μη αντέχοντας να σηκώσει άλλο βάρος, δεχόμενος χτυπήματα και λοιδορούμενος από παντού, παραιτήθηκε και ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο στη Δεξιά (του Σαμαρά), αφού προηγήθηκε η παρένθεση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ο ίδιος το έκανε.
Η συμμετοχή του -υπό τον Βενιζέλο- ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά ήταν μονόδρομος. Και θα ήταν πράξη εντιμότητας για τον Γιώργο Παπανδρέου να το αναγνωρίσει. Άλλωστε, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου βαδίζει στα χνάρια της δικής του κυβέρνησης. Εκείνος άνοιξε το δρόμο των Μνημονίων, οι άλλοι τον συνεχίζουν. Εκείνος καυχιέται ότι έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία, το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί. Επομένως, ακούγοντας το σύνθημα «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά», το μόνο που λογικά μπορεί να σκέφτηκε είναι ότι όσοι το φώναζαν έχουν χιούμορ. Αλλά το θλιβερό είναι ότι μάλλον είναι εκτός τόπου και χρόνου. Νομίζουν, προφανώς, ότι βρίσκονται στο 1974 ή στο 1981. Κάποιος να τους ξυπνήσει.
* Από το http://www.protagon.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου