Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Να μην παραδοθεί και η Ομοσπονδία των Δημοσιογράφων (ΠΟΕΣΥ) σε κυβέρνηση και τρόϊκα.

Ανακοίνωση της Κίνησης Επαγγελματιών Δημοσιογράφων για τις εκλογές της ΠΟΕΣΥ 17-18 Σεπτεμβρίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΣΑΣ ΞΑΝΑΚΛΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ…


Στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου, ψηφίζουμε για την εκλογή αντιπροσώπων στο 7ο τακτικό συνέδριο της ΠΟΕΣΥ. .
Την ίδια στιγμή, η επίθεση κυβέρνησης, εργοδοτών και τρόικας στα δικαιώματα και τα Ταμεία μας συνεχίζεται και κλιμακώνεται. Επιδιώκουν ως το τέλος αυτής της χρονιάς να μας μας φέρουν όλους "προ τετελεσμένων".
Κάποιοι στην κυβέρνηση και τους εργοδοτικούς μηχανισμούς, σε ανοιχτή γραμμή με τους "δικούς" τους στην ΕΣΗΕΑ, την ΠΟΕΣΥ και άλλες Ενώσεις, δουλεύουν ερήμην του κλάδου, με στόχο:
1. Tο πετσόκομμα του Αγγελιοσήμου, μέσω του διαχωρισμού του σε "καλό" (ανταποδοτικό) και "κακό" (μη ανταποδοτικό). Κι αυτό, όταν ήδη ο πόρος των Ταμείων μας έχει συρρικνωθεί, με την ανεργία, τις μειώσεις των μισθών, τα φέσια διαφημιστικών εταιρειών, τα χρέη μιντιαρχών και το ληστρικό “κούρεμα” του 2012 λόγω του PSI.
2. Το ξαναμοίρασμά του, από τα ψίχουλα που θα περισσέψουν, στους εναπομείναντες εξαθλιωμένους δικαιούχους των ΜΜΕ, απλήρωτους και συνταξιούχους.
3. Τα λεφτά από τα ρέστα του Αγγελιοσήμου να τα παίρνει ο προϋπολογισμός και να τα στέλνει στο ΙΚΑ ή στον ΟΑΕΕ, όπου θέλουν να μας τσουβαλιάσουν όλους.
4. Την περικοπή ακόμα και του ελάχιστου ποσοστού Αγγελιοσήμου που καταλήγει στους λογαριασμούς Αλληλοβοήθειας των Ενώσεών μας, βάζοντας χέρι ακόμη και στα βοηθήματα αλληλεγγύης. Αλλωστε, αργά ή γρήγορα θα βάζουν λουκέτο στα Ταμεία και την ΕΣΗΕΑ, αφού παραδίδουν τα ρέστα από τα αποθεματικά μαζί με τα κλειδιά.
5. Την καθιέρωση δουλειάς φασόν στα μέτρα των εργοδοτών για τους συναδέλφους στο διαδίκτυο. Τους αφήνουν με το μπλοκάκι στη μοίρα τους και στα δόντια της διαπλοκής. Ταυτόχρονα, κάποιοι θέλουν να κάνουν θεσμό τα "βάουτσερ" και με άλλοθι τους ανέργους, επιδιώκουν να συνεχίζεται η φάμπρικα με τα ΚΕΚ και τους μεσάζοντες.

Την ίδια στιγμή, στο μέτωπο της ΕΡΤ, ο 15μηνος ηρωικός αγώνας εκατοντάδων συναδέλφων μας σε όλη την Ελλάδα, μέσα από την ΕΡΤ3, το ERTOPEN και τους περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Οι ωμοί εκβιασμοί της κυβέρνησης για συνθηκολόγηση άνευ όρων και αποδοχή του μορφώματος της ΝΕΡΙΤ, έχουν κι έναν άλλο στόχο: Να αλλάξει άρδην το τοπίο και στα ιδιωτικά Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, με τη γενίκευση των ανεξέλεγκτων μορφών απασχόλησης, της υποαμειβόμενης και συχνά απλήρωτης εργασίας και του ωραρίου ..."από την Ανατολή ως τη Δύση του ηλίου".

Συνάδελφοι,
στην τριετία που πέρασε και κυρίως όταν άνοιξε το μεγάλο μέτωπο της ΕΡΤ, η ΠΟΕΣΥ, σε αντίθεση με υπάκουες πλειοψηφίες σε διοικήσεις Ενώσεων, αντιστάθηκε σθεναρά στα σχέδια του Μαξίμου για οριστική ταφόπλακα στην ΕΡΤ και την απόλυση των συναδέλφων με συνοπτικές διαδικασίες (δήθεν στο πλαίσιο μνημονιακής δέσμευσης για απολύσεις στο Δημόσιο!) Για το στραπατσάρισμα αυτό της κυβερνητικής εικόνας, κάποιοι από τα υπόγεια του Μαξίμου επιχειρούν τώρα να πάρουν ρεβάνς: Ουσιαστικά, επιδιώκουν τον πλήρη έλεγχο και της Ομοσπονδίας από τις δυνάμεις του "μνημονίου", που κατεβαίνουν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο (τυχαίο;) στις εκλογές.
Δεν είναι τυχαίο, ότι αυτοί που δεν τόλμησαν να καταγγείλουν ευθέως την πρωτοφανή φίμωση από το κυβερνητικό έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ, ακόμα και της παρουσίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης το περασμένο Σάββατο στη ΔΕΘ, εμφανίζονται "ενωμένοι" να ζητούν την ψήφο σου για να αλλάξουν την ΠΟΕΣΥ!

Συνάδελφοι,
στο δρόμο για τις κάλπες, για την εκλογή εκπροσώπων για την ΠΟΕΣΥ, σε όποια παράταξη και αν ανήκε κανείς μέχρι τώρα, δεν δικαιολογείται πλέον να πει ότι δεν γνώριζε.
Σε αυτές τις εκλογές του κλάδου για την ΠΟΕΣΥ, κρίνονται:
- Η ίδια η υπόσταση του κλάδου, εάν θα μπορέσει να διατηρήσει την αυτονομία και την αυτοτέλεια στη θεσμική εκπροσώπησή του.
- Εάν θα μπορέσει να αντισταθεί σθεναρά στα σχέδια που εκπονούνται για το Αγγελιόσημο και τα Ταμεία.
- Εάν θα μπορέσει να συσπειρώσει όλες τις υγιείς δυνάμεις απέναντι σε εκείνους που επιβουλεύονται όχι μόνο την επιβίωσή του και το μέλλον του, αλλά και τη δημοκρατική ενημέρωση των πολιτών.

Στο δρόμο για τις κάλπες, ΠΡΟΣΟΧΗ να μην σας κλέψουν κάποιοι την ψήφο... Να μην παραδώσουμε και την ΠΟΕΣΥ στην κυβέρνηση, τους εργοδότες και την τρόικα.

Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων

Το ψηφοδέλτιο της ΚΕΔ:

ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
ΑΡΚΟΥΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΑΡΤΕΛΑΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΑΣΣΑΡΓΙΩΤΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ (ΑΡΗΣ)
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
ΒΡΑΔΕΛΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΓΚΙΚΑ ΜΑΡΙΑ
ΔΑΒΑΡΙΑ ΑΘΗΝΑ
ΔΙΑΝΑ ΑΝΝΑ
ΔΟΝΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΒΑΛΑΡΗ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
ΚΑΓΙΑΛΕΣ ΣΤΑΘΗΣ
ΚΑΔΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
ΚΑΡΔΑΚΑΡΗ ΟΛΓΑ
ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ
ΚΟΚΚΟΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
ΚΟΜΙΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΟΝΤΟΚΟΛΙΑΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ
ΚΟΥΣΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΚΟΧΛΑΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΛΕΒΕΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
ΛΕΜΟΝΗ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ (ΧΑΡΑ)
ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ
ΛΟΥΜΠΡΙΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΜΑΡΚΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ
ΜΗΧΙΩΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ (ΜΑΚΗΣ)
ΜΠΕΤΙΝΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΒΙΒΗ)
ΝΤΕΛΕΖΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΑΝΩΡΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΤΙΝΑ)
ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΠΑΠΑΔΟΣΗΦΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΕΥΗ)
ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ
ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΙΤΣΙΝΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
ΠΟΛΥΖΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ ΕΙΡΗΝΗ
ΣΠΑΓΑΔΩΡΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΝΑΤΑΣΑ)
ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΛΥΞΕΝΗ (ΞΕΝΙΑ)
ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΤΣΟΥΡΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΦΡΑΝΤΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΒΑΣΩ
ΧΗΤΑΣ ΦΩΝΤΑΣ

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Tσίπρας: Κυβέρνηση με εντολή αυτοδυναμίας και εθνική στρατηγική.



«Ο κ. Σαμαράς, κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό και μαζί και τον εαυτό του»
Μιλώντας στην 79η ΔΕΘ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε τα διλήμματα: Διαπραγμάτευση ή μη διαπραγμάτευση. Ανάπτυξη ή λιτότητα. ΣΥΡΙΖΑ ή Νέα Δημοκρατία.
Επίθεση στην κυβέρνηση έκανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην 79η ΔΕΘ, κατηορώντας μεταξύ άλλων τους συγκυβερνώντες ότι: "Σ’ ένα τέτοιο διεθνή περίγυρο, η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να συμπεριφέρεται ως υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη, αλλά με ρόλο αξιόπιστου συνομιλητή διεθνώς.
Όχι τελευταίου τροχού της άμαξας, παρακολουθητή των εξελίξεων. Ασφαλώς εντός των δυνατοτήτων της, αλλά με τόλμη. Χωρίς σύμπλεγμα πολιτικού επαρχιωτισμού. Μόνο με ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική θα μπορεί να διασφαλίζει τα συμφέροντά της. Ξεφεύγοντας τόσο από το ρόλο του υπάκουου μαθητή όσο και του γραμματοκομιστή των γερμανικών συμφερόντων. Ρόλο που πρόθυμα έχουν αναλάβει οι κ.κ.Σαμαράς και Βενιζέλος.
Που έφτασαν μάλιστα στο σημείο να συναινέσουν άκριτα στις αδιέξοδες οικονομικές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, αδιαφορώντας για το κόστος στην Ελληνική οικονομία. Εμπλέκοντας τη χώρα, παρά τη δραματική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, σ’ έναν επικίνδυνο οικονομικό πόλεμο που φέρνει όλη την Ευρώπη πίσω στην ψυχροπολεμική εποχή".
 
Συνεχίζοντας ο κ. Τσίπρας ανέφερε: "Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος όχι μόνο δε λογαριάζουν το κόστος των επιλογών τους, αλλά επιμένουν να αρνούνται πεισματικά να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα στα διεθνή φόρα. Με κορυφαίο γεγονός την ανιστόρητη στάση της Ελλάδας στη κρίσιμη ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για τη προστασία της εθνικής κυριαρχίας και υπόστασης των υπερχρεωμένων κρατών, από τα κοράκια της Διεθνούς κερδοσκοπίας. Εκεί όπου απομονώθηκε φανερά η Γερμανία της κας Μέρκελ.
Αλλά και εκεί όπου η υπερχρεωμένη Ελλάδα, συντάχθηκε με τα συμφέροντα των κερδοσκόπων, απέχοντας από τη ψηφοφορία. Μια στάση που αναδεικνύει τον ηθικό και πολιτικό αμοραλισμό της κυβέρνησης Σαμαρά. Μιας κυβέρνησης που δε λογοδοτεί, απ’ ό,τι φαίνεται, στον Ελληνικό λαό, αλλά στα λόμπι των δανειστών και των διεθνών κερδοσκοπικών funds. Επιτρέψτε μου όμως να επιστρέψω στη βασική ύλη της σημερινής μου ομιλίας που είναι η οικονομία και ιδιαίτερα η δυνατότητα εξόδου από αυτή τη πρωτοφανή κρίση που βιώνει με δραματικό τρόπο ο λαός μας τα τελευταία χρόνια.
Μιας κρίσης που όχι μόνο δεν αποτελεί παρελθόν, αλλά είναι παρούσα και υποτροπιάζει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Με τη διαφορά ότι τουλάχιστον στην Ευρώπη, ολοένα και περισσότεροι το συνειδητοποιούν και κρούουν το κώδωνα του κινδύνου για αλλαγή πολιτικής. Δε μιλάνε για success story, όπως εδώ. Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά κινείται με ταχύτητα προς τα πίσω, σε μια Ευρώπη που κάνει, έστω και δειλά, βήματα προς τα εμπρός. Γιατί, επιτέλους, συνειδητοποιεί ότι η λιτότητα, εκτός από ατελέσφορη και αδιέξοδη στην αντιμετώπιση της κρίσης, τώρα αποδεικνύεται και επικίνδυνη.
Γιατί μεταλλάσσει την κρίση, για μία ακόμη φορά: Αρχικά από χρηματοπιστωτική σε δημοσιονομική, στη συνέχεια από δημοσιονομική σε κρίση της πραγματικής οικονομίας, και τώρα σε αρχόμενη κρίση αποπληθωρισμού. Ο αποπληθωρισμός είναι μία ακόμα προβλέψιμη παρενέργεια της λιτότητας, που θα παροξύνει τα δυσμενή αποτελέσματα όλων των προηγούμενων φάσεων της κρίσης και θα ξαναρίξει την Ευρώπη στην ύφεση. Ως αρνητική συνέπεια της δογματικής εμμονής του στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα, το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο υποχρεώνεται σήμερα σε οριακές, αλλά εμφανείς, αναπροσαρμογές επιβίωσης. Αναγκάζονται οι ίδιοι να προκαλούν ρωγμές στο τείχος που έχουν ορθώσει, μήπως και προλάβουν τα χειρότερα".
Συνεχίζοντας ο κ. Τσίπρας είπε πως: "Η Ελλάδα του κυρίου Σαμαρά, όμως, δεν είναι απλώς απούσα από τις διεργασίες στην Ευρώπη. Είναι για άλλη μια φορά στη λάθος όχθη του ποταμού. Είναι ένα βήμα πίσω από την κυρία Μέρκελ. Απλώς την ακολουθεί. Συντάσσεται με τις δυνάμεις του χθες που αμύνονται. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σημείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη για μια μεγάλη και αναγκαία αλλαγή στρατηγικής. Μαζί μας συντάσσονται οι δυνάμεις του αύριο που, με αφετηρία τον πολύπαθο ευρωπαϊκό Νότο, σταδιακά κάνουν την παρουσία τους όλο και πιο πολύ αισθητή.
Γίνεται, πια, συνείδηση στην Ευρώπη ότι ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε και ότι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι ο προοδευτικός δρόμος. Με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη. Όχι με λιτότητα και εξοντωτικά για τις κοινωνίες προγράμματα. Ο κίνδυνος να ξαναβυθιστεί η Ευρώπη στην ύφεση και να εξαγάγει τη δική της κρίση στην παγκόσμια οικονομία καθιστά την άμεση πολιτική αλλαγή στη χώρα μας και την επερχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, προϋπόθεση κοινωνικής σωτηρίας για την Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα και πρόκληση για την αναγκαία στροφή στην Ευρώπη.
Η πρότασή μας για άμεσο τερματισμό της λιτότητας και συντονισμένες ενέργειες με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης. Οι προτάσεις μας για την αμοιβαιοποίηση του χρέους και για ένα γενναίο επενδυτικό πακέτο αναπτυξιακών επενδύσεων στη περιφέρεια, δεν αποτελούν πια φωνή βοώντος στην έρημο. Αλλά τη μόνη ρεαλιστική πρόταση για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση και τη δημοκρατική ανασύνταξη της Ευρώπης. Και ως εκ τούτου, αποκτά ολοένα και μαζικότερο ακροατήριο. Ο κ. Σαμαράς μονιμοποίησε το χαράτσι, με τη μορφή του λεγόμενου ΕΝΦΙΑ".
Aναφερόμενος στο θέμα της ανάπτυξης ο κ. Τσίπρας σχολίασε για την κυβέρνηση πως: "Μονιμοποίησε την «έκτακτη» εισφορά αλληλεγγύης, όπως και την αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης. Υποσχέθηκε, όμως, και μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Ανάπτυξη σε συνθήκες δημοσιονομικής καταστολής, με την εσωτερική αγορά διαλυμένη και τις επενδύσεις να απομειώνονται διαρκώς.
Γιατί η αποεπένδυση στην ελληνική οικονομία συνεχίζεται. Ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου ως ποσοστό του ΑΕΠ, από 26,7% το 2007, έχει κατρακυλήσει στο 13% το 2013. Και συνεχίζεται στο δεύτερο τρίμηνο του 2014 η μείωσή του σε ετήσια βάση, σε αξία και ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 0,8%. Έτσι, λοιπόν, στο πρώτο εξάμηνο το 2014, η ύφεση ήταν 0,7%. Αυτό σημαίνει ότι για να επιτευχθεί ο φετινός στόχος για μεγέθυνση του ΑΕΠ κατά 0,6% , απαιτείται τα επόμενα δύο τρίμηνα μεγέθυνση 3,8 ποσοστιαίων μονάδων. Πράγμα ανέφικτο. Α
κόμα, όμως, κι αν ο εξωπραγματικός αυτός ποσοτικός στόχος ευοδωνόταν, δεν θα συμβάδιζε με καμία ποιοτική μεταβολή στην κοινωνία και την οικονομία. Δεν θα άλλαζαν σε τίποτα οι συνθήκες κατάρρευσης που επικρατούν σε κάθε έκφανση και σε κάθε τομέα της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας. Η οικονομική αποδιάρθρωση και η κοινωνική ερήμωση δεν αλλάζουν από οριακές μεταβολές στο πρόσημο του ΑΕΠ. Με την πολιτική των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου, η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να βολοδέρνει ανάμεσα στην ύφεση και τη στασιμότητα, με σταθερά υψηλή ανεργία και ασταθή και χαμηλά αμειβόμενη εργασία.
Επιπλέον , όμως, ο κ. Σαμαράς, δεν υπόσχεται μόνο ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις, αλλά και έξοδο από τη κρίση χωρίς απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας. Χωρίς καμία αναφορά για το στόχο αλλά και την αξία της διαπραγμάτευσης για το χρέος. Είναι ένα εύλογο ερώτημα, βέβαια, τι να την κάνει τη στρατηγική για τη διαπραγμάτευση κάποιος που δεν έχει σκοπό να διαπραγματευτεί. Γιατί κατά καιρούς, σε συγχορδία με τους δανειστές, διακηρύσσει ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Προχθές μάλιστα μας είπε ότι περιμένει να του απονείμουν οι δανειστές και πιστοποιητικό βιωσιμότητας.
Τι άλλο θα ακούσουμε; Αν, όμως, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είναι βιώσιμο το χρέος και με τη βούλα των δανειστών, που τη διαφημίζει μάλιστα, τότε είναι σα να αποδέχεται ότι δεν υπάρχει καν αντικείμενο διαπραγμάτευσης! Τι θα έλεγε δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση στην ακυρωθείσα σύσκεψη της Νέας Υόρκης; Ότι το χρέος είναι βιώσιμο και ως εκ τούτου η συνάντηση δεν έχει αντικείμενο; ".
Ακολούθως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέφερε "Είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε αλήθειες στον ελληνικό λαό, όσο δυσάρεστες κι αν είναι. Ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει το αυτονόητο: Ότι είναι αδύνατο η χώρα μας να βγει από την υφεσιακή κρίση, να ανακάμψει και να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο, όταν υπόκειται στο συνδυασμό πολλαπλών αρνητικών παραμέτρων: Δημόσιο χρέος σχεδόν δύο φορές το ΑΕΠ , ιδιωτικός δανεισμός, με τη μορφή οφειλών στο Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, ίσος σχεδόν με ένα ΑΕΠ.
Και επιπλέον με μνημονιακή υποχρέωση για πλεόνασμα €10 δις το χρόνο, μόνο για την αποπληρωμή τόκων. Το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό. Γιατί ως γνωστόν ο κύκλος δε τετραγωνίζεται. Αυτή την αυτονόητη αλήθεια, τη γνωρίζουν φυσικά και οι εταίροι μας. Άρα, η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της χώρας είναι σε κάθε περίπτωση μια αναπόφευκτη εξέλιξη.
Το ζητούμενο είναι πως θα γίνει, με ποιους όρους θα συνοδεύεται και υπό ποιες προϋποθέσεις. Θα δώσει προοπτική ουσιαστικής και κοινωνικά βιώσιμης λύσης ή θα υποθηκεύσει ακόμη περισσότερο τη κυριαρχία της χώρας, παραδίδοντας το σύνολο της οικονομίας μας στα χέρια των δανειστών; Θα γίνει με όρους που θα ευνοούν την ανάπτυξη ή με όρους νέων σκληρών μέτρων λιτότητας που θα μετατρέπουν τα μνημόνια σε καθεστώς και θα βυθίζουν ακόμα περισσότερο τις παραγωγικές δυνατότητες της πατρίδας μας;
Αυτά είναι τα ερωτήματα! Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί ειδική περίπτωση και η κρίση χρέους δεν είναι ελληνική αλλά ευρωπαϊκή. Για αυτό και ζητάμε τη σύγκληση «Ευρωπαϊκής Διάσκεψης Χρέους» για τη διαχείριση της υπερχρέωσης της Ευρωζώνης. Με στόχο μια λύση ανάλογη με αυτήν που έδωσε η Διεθνής Διάσκεψη του Λονδίνου για την ίδια τη Γερμανία. Η διαπραγμάτευση για τη λύση χρειάζεται συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο. Προϋποθέτει – αν μη τι άλλο - διαφωνία για το επίδικο αντικείμενο. Διαφωνία για την ασκούμενη πολιτική και τα αποτελέσματά της. Αλλά ο κ. Σαμαράς δε διαφωνεί σε τίποτα. Αντιθέτως συμφωνεί σε όλα. Ακούει και υπακούει στην κυρία Μέρκελ. Για αυτό και είναι ακατάλληλος να διαπραγματευτεί.
Μόλις πριν από μία εβδομάδα, από αυτό εδώ το βήμα, για πολλοστή φορά ανέλυε τα θετικά αποτελέσματα της λιτότητας. Που σημαίνει ότι με τη σημερινή κυβέρνηση, η συνέχιση της λιτότητας θα συνοδεύει ως όρος οποιαδήποτε ρύθμιση αποφασίσουν οι δανειστές για το δημόσιο χρέος της χώρας. Γι’ αυτό και εμείς υποστηρίζουμε ότι αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα και να διαπραγματευτεί, να διεκδικήσει μια βιώσιμη λύση για τον ελληνικό λαό.
Μόνο μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και ευρεία κοινωνική στήριξη, σε μια εγκεκριμένη από τη πλειοψηφία του λαού μας εθνική στρατηγική, μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Και για το λόγο αυτό ζητάμε εκλογές τώρα, το συντομότερο δυνατόν, πριν συνεχιστεί η καταστροφή.
Δε ζητάμε εκλογές γιατί βιαζόμαστε να κυβερνήσουμε. Ζητάμε εκλογές γιατί δε μπορεί άλλο να περιμένει ο τόπος και να υπομένει ο λαός μας. Ζητάμε εκλογές γιατί το απαιτεί το συμφέρον του λαού και του τόπου. Ζητάμε ισχυρή εντολή αυτοδυναμίας και ακόμα πιο ισχυρή κοινωνική συμπόρευση και στήριξη για να διεκδικήσουμε τη καλύτερη δυνατή συμφωνία προς όφελος του λαού μας, στην Ευρώπη"
Μεταξύ των δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι βρίσκονται:
 Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Έγινε για τη Γερμανία το 1953. Να γίνει και για την Ελλάδα το 2014.
«Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού.
Περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium», στην εξυπηρέτησή του, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη.
Eξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Συμφωνία για «Ευρωπαϊκό New Deal», με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Ποσοστική χαλάρωση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων. Τέλος, δηλώνουμε για ακόμα μία φορά ότι το θέμα του κατοχικού δανείου είναι για μας ανοικτό.
Καθαρές κουβέντες. Το γνωρίζουν πλέον οι εταίροι μας. Θα γίνει επίσημη ελληνική θέση από τη πρώτη μέρα που θα βρεθούμε στο τιμόνι της χώρας. Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι, Εξασφαλίζοντας μια κοινωνικά βιώσιμη λύση στο θέμα του χρέους, η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να αποπληρώνει το εναπομείναν χρέος από τη παραγωγή νέου πλούτου που θα φέρει η επιστροφή στην ανάπτυξη και όχι από το υστέρημα των πρωτόγεννων πλεονασμάτων.
Έτσι θα οδηγήσουμε με σχέδιο και ασφάλεια τη χώρα, στην ανάκαμψη και τη παραγωγική ανασυγκρότηση. Αυξάνοντας άμεσα το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων κατά 4 τουλάχιστον δισεκατομμύρια. Αποκαθιστώντας σταδιακά όλες τις αδικίες του μνημονίου. Επαναφέροντας σταδιακά μισθούς και συντάξεις ώστε να τονώσουμε τη ζήτηση και να αυξηθεί η κατανάλωση. Στηρίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με κίνητρα για την απασχόληση, αλλά και τη βιομηχανία επιδοτώντας το ενεργειακό κόστος με ρήτρα απασχόλησης και περιβάλλοντος.
Επενδύοντας στη γνώση, την έρευνα, τη νέα τεχνολογία, με στόχο να γυρίσουν πίσω στη πατρίδα οι νέοι επιστήμονες που μαζικά μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια. Ξαναχτίζοντας το κοινωνικό κράτος, αλλά ταυτόχρονα και ένα κράτος δικαίου και αξιοκρατίας. Πολλοί όμως καλοπροαίρετα μας ρωτούν : Καλά όλα αυτά που θα κάνετε όταν καταφέρετε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση μια βιώσιμη ευρωπαϊκή λύση.
Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης περιλαμβάνει τους τέσσερις μεγάλους πυλώνες για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από τη κρίση:
Α. ΠΡΩΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Το Πρόγραμμά μας για την αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης,
Β. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Τα άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας
Γ. ΤΡΙΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Το εθνικό σχέδιο για την ανάκτησης της εργασίας Δ. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ : Ο θεσμικός και δημοκρατικός μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος Α. Το πρόγραμμα μας για την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, εκτιμώμενου κόστος της τάξεως των 2 δις ευρώ, αποτελεί ένα ολοκληρωμένο πλέγμα παρεμβάσεων έκτακτης ανάγκης προκειμένου να υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.
Περιλαμβάνει:
(1). Δωρεάν ρεύμα σε 300000 νοικοκυριά κάτω από το όριο της φτώχειας. (κάρτα) Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήδη, στις αρχές της εβδομάδας, κατέθεσε νομοθετική τροπολογία για την άμεση αποκατάσταση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στους δικαιούχους του κοινωνικού οικιακού τιμολογίου και δωρεάν ρεύμα στους δικαιούχους του, έως την ποσότητα των 1200 Kwh το τετράμηνο ανά οικογένεια. Δηλαδή, 3600 Kwh το χρόνο.
(2). Πρόγραμμα επιδότησης διατροφής με κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες. (κάρτα) Η υλοποίησή του προβλέπεται από δημόσιο φορέα συντονισμού, σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, την Εκκλησία της Ελλάδος, και οργανώσεις αλληλεγγύης, μέσω συμβεβλημένων και κοινωνικών παντοπωλείων.
(3). Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους/ Δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη. (κάρτα) Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει δωρεάν πρόσβαση για όλους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, στις δημόσιες δομές υγείας και διασφάλιση της πρόσβασης για όλους στην αναγκαία φαρμακευτική αγωγή με δραστικό περιορισμό - έως μηδενισμό για ειδικές κατηγορίες – της επιβάρυνσης στη συμμετοχή των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη.
(4). Πρόγραμμα εξασφάλισης στέγης. Το Πρόγραμμα θα υλοποιήσει ο προς επανίδρυση Οργανισμός Εργατικής Εστίας. Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει την αξιοποίηση των παλιών εγκαταλελειμμένων κτιρίων και κλειστών ξενοδοχείων. Στόχος η εξασφάλιση σε πρώτη φάση 25.000 διαμερισμάτων, με την επιδότηση του ενοίκιου στα €4 ανά τμ. (κάρτα)
(5). Στήριξη χαμηλοσυνταξιούχων. Έχουμε ήδη δεσμευθεί για σταδιακή αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων. Σήμερα δεσμευόμαστε για ένα μέτρο που στόχο δεν έχει μόνο την αποκατάσταση των πληγέντων από το μνημόνιο, αλλά και να προκαλέσει ένα θετικό σοκ για την ενίσχυση της ζήτησης. Αποκαθιστούμε, αμέσως το δώρο των Χριστουγέννων, ως 13η σύνταξη, σε 1.262.920 συνταξιούχους που λαμβάνουν σύνταξη έως €700 ευρώ. Είναι το πρώτο βήμα για την πλήρη αποκατάσταση της 13ης σύνταξης και του 13ου μισθού σε όλους, σταδιακά και σε συνάρτηση με τις οικονομικές συνθήκες.
(6). Ειδική κάρτα μετακίνησης με τα μαζικά μέσα μεταφοράς Καθιερώνουμε ειδική κάρτα μετακίνησης με μειωμένη εως συμβολική συμμετοχή, για μακροχρόνια άνεργους και όσους διαβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η κάρτα θα είναι ετήσιας διάρκειας και θα ισχύει για όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς και θα απαιτεί πολύ μικρή έως συμβολική συμμετοχή από τους δικαιούχους.
(7). Κατάργηση της εξίσωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης. (κάρτα) Επαναφέρουμε τη λιανική τιμή εκκίνησης του πετρελαίου θέρμανσης στα €0,90 ανά λίτρο αντί για €1,20 που ισχύει σήμερα Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη καταθέσει και σχετική νομοθετική τροπολογία.
Να είστε βέβαιοι ότι η επαναφορά του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο επίπεδο πριν από την εξίσωση με τον αντίστοιχο φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, όχι μόνο δε θα έχει κόστος αλλά θα έχει και δημοσιονομικό όφελος, διότι θα αυξήσει σημαντικά την κατανάλωση. Γιατί οι άνθρωποι θα ξανανάψουν τα καλοριφέρ τους.
Β. Ο δεύτερος πυλώνας περιλαμβάνει μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας που έχουν ως προτεραιότητα την άρση της φορολογικής καταστολής στην πραγματική οικονομία, τη νέα σεισάχθεια βαρών, την ενίσχυση της ρευστότητας και της ζήτησης. Σε ότι αφορά τη πραγματική οικονομία η κατάσταση σήμερα είναι κυριολεκτικά ζοφερή.
Η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στη μεσαία τάξη και η βεβαίωση υπερβολικά αυξημένων φόρων στο τμήμα εκείνων των φορολογουμένων που αντικειμενικά ή από θέση δεν φοροδιαφεύγουν, παγίδευσε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών σε μια κατάσταση που απειλεί άμεσα την επαγγελματική τους υπόσταση, την οποιαδήποτε ατομική τους περιουσία, ακόμη και την ίδια τη βιολογική τους ύπαρξη, όπως αποδεικνύει ο πρωτοφανής αριθμός των αυτοκτονιών.
Οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες, οι επαγγελματίες οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, ο κορμός της πραγματικής οικονομίας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια λαίλαπα φόρων που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους. Αύριο δε κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια λαίλαπα κατασχέσεων της ιδιωτικής περιουσίας από τράπεζες, αφού αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια που σύνηψαν στο παρελθόν, πριν ξεσπάσει η κρίση, πριν μείνουν άνεργοι, πριν καταρρακωθεί το εισόδημά τους, πριν κλείσουν οι επιχειρήσεις τους.Η επιμονή της κυβέρνησης να βάζει κι άλλα βάρη σε όσους έχουν ήδη καταρρεύσει είναι αδιέξοδη. Πολύ απλά γιατί δε μπορείς να εισπράξεις κάτι από κάποιον που δεν το έχει για να στο δώσει. «Ουκ αν λάβεις πάρα του μη έχοντος».

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Ο πύργος της ευρω-βαβέλ

Πρωτογενές πλεόνασμα και βιωσιμότητα χρέους


Του Νίκου Ιγγλέση




Η συγκυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου, αφού διασώθηκε, προσωρινά, από τη δοκιμασία των Ευρωεκλογών με το παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013, συνεχίζει με την ίδια τακτική προσβλέποντας στις πολύ πιθανές βουλευτικές εκλογές, λόγω αδυναμίας ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή.
Ο αναπλ. Υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας ανακοινώνει κάθε μήνα το νέο σκόρ του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2014 και τα «γαλαζοπράσινα παπαγαλάκια» της μνημονιακής προπαγάνδας πανηγυρίζουν σε ραδιοφωνικά μικρόφωνα και τηλεοπικά παράθυρα, με στόχο την παραπλάνηση του ελληνικού λαού και την καλλιέργεια φρούδων ελπίδων για μείωση φόρων και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Κανείς όμως, της αντιπολίτευσης συμπεριλαμβανομένης, δεν εξηγεί στους πολίτες ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, ακόμα και εάν επιτευχθεί, ούτε ανάπτυξη της οικονομίας προκαλεί,  ούτε την ανεργία μειώνει, ούτε τις επενδύσεις ενθαρρύνει, είναι απλώς ένα ακόμη επικοινωνιακό όπλο.
Τι είναι, αλήθεια, το πρωτογενές πλεόνασμα, που εδώ και ένα χρόνο έχει γίνει η σημαία του ευρύτερου κόμματος του μνημονίου; Κατ’ αρχήν να πούμε ότι στο Ευρωπαϊκό Λογιστικό Σύστημα δεν υπάρχει ορισμός για το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα). Η στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε., η Eurostat, δεν  επικυρώνει πρωτογενή πλεονάσματα ή ελλείμματα γιατί αυτό δεν έχει καμιά ουσιαστική αξία. Γι’ αυτό και στην ανακοίνωση της Eurostat (Aπρίλιος 2014) για το έλλειμμα του 2013 δε γίνεται καμιά αναφορά για πρωτογενές πλεόνασμα αλλά για δημοσιονομικό έλλειμμα που έφτασε τα 23,1 δις ή το 12,7% του ΑΕΠ έναντι 17,1 δις.  ή 8,9 %  του ΑΕΠ  το 2012. Δηλαδή, το έλλειμμα μέσα σ’ ένα χρόνο αυξήθηκε κατά 35% σε δις. και κατά 43% ως ποσοστό του ΑΕΠ (ενώ το ίδιο το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 3,9% το 2013). Στη συνέχεια, με απίστευτες αλχημίες, το τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα εμφανίστηκε ως πρωτογενές πλεόνασμα (βλέπε αναλυτικά το άρθρο του γράφοντος «Πρωτογενής απάτη και πλεόνασμα προπαγάνδας»  που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» στις 15.5.14  και είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα http:/greekattack.wordpress.com).
Ακόμα όμως κι’ άν, το 2014, η μνημονιακή συγκυβέρνηση πετύχει κάποιο πρωτογενές πλεόνασμα χάρη στη ληστρική φορολογία και την περικοπή μισθών,  συντάξεων και κοινωνικών παροχών αυτό δε θα έχει καμιά ευεργετική επίπτωση, αντίθετα θα επιδεινώσει την πραγματική οικονομία, λόγω περιορισμού ακόμη περισσότερο της ρευστότητας.
Το πρωτογενές αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα)   προκύπτει αν από το δημοσιονομικό έλλειμμα αφαιρεθούν οι τόκοι που πληρώνονται για την εξυπηρέτηση του Δημόσιου Χρέους. Το ερώτημα που γεννάται είναι: αν υποθέσουμε ότι έχουμε κάποιο πρωτογενές πλεόνασμα, από πού θα βρεθούν τα υπόλοιπα χρήματα, δηλαδή αυτά που απαιτούνται για την πληρωμή των τόκων και για την πληρωμή των χρεολυσίων του Δημόσιου Χρέους; Για να βρεθούν αυτά τα  χρήματα απαιτείται, όχι πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά μεγάλο δημοσιονομικό πλεόνασμα.
Οι επικυρίαρχοι δανειστές μαζί με τους εγχώριους μνημονιακούς ολετήρες προτείνουν τη δική τους απλή λύση: νέο εξωτερικό δανεισμό είτε από την Ε.Ε., μέσω του μηχανισμού  ESM, είτε από τις αγορές, όπως έχει αρχίσει ήδη να γίνεται.
Η λύση αυτή όμως, δηλαδή η πληρωμή παλαιού χρέους με νέο χρέος, μπορεί να είναι πολύ επικερδής για τους κάθε είδους δανειστές, αλλά καταστροφική για τη χώρα  και το λαό της. Ο Μένανδρος είχε πεί: «Τα δάνεια δούλους τους ελεύθερους ποιεί...». Η συγκυβέρνηση και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός μιλούν για βιωσιμότητα του χρέους, θέλουν δηλαδή να «διαπραγματευτούν» ώστε να συμφωνηθούν όσες ρυθμίσεις απαιτούνται για να δύναται κάθε χρόνο η Ελλάδα να πληρώνει τους τόκους και τα χρεολύσια ενός δυσθεώρητου χρέους που δε μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί. Βιωσιμότητα του χρέους σημαίνει βιωσιμότητα της δουλείας του λαού και βιωσιμότητα της ελληνικής αποικίας, για να μην καταρρεύσουν  και να μπορούν να πληρώνουν εσαεί.
            Το ελληνικό δράμα
Η δραματική κατάσταση που βιώνει η χώρα είναι συνάρτηση δύο παραγόντων. Ο πρώτος παράγοντας είναι το πολύ υψηλό Δημόσιο Χρεος, 323 δις. € ή 175,1% του ΑΕΠ. Το 2009 πριν δηλαδή η χώρα υπαχθεί στα Μνημόνια το χρέος  έφτανε στο 127,1% του ΑΕΠ. Όταν το χρέος υπερβαίνει το 80 % του ΑΕΠ, σύμφωνα με έγκυρους οικονομολόγους, θεωρείται μη βιώσιμο.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι η χώρα δε διαθέτει εθνικό νόμισμα με το οποίο θα μπορούσε να αποπληρώνει το χρέος της. Ο πύργος της «ευρω-βαβέλ» οικοδομείται από τα κράτη-μέλη που δανείζονται, με την εκδοση ομολόγων, σε ευρώ ενώ δεν έχουν καμιά δυνατότητα διαχείρησης του νομίσματος,  στο οποίο συνάπτουν τα δάνειά τους και την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) που καθορίζει τη νομισματική πολιτική και είναι η μόνη που έχει το δικαίωμα να τυπώνει τα χαρτονομίσματα του ευρώ. Η Ε.Κ.Τ. ορίζει την ποσότητα του χρήματος, τα επιτόκια και άρα την συναλλαγματική ισοτιμία, αλλά δεν αποπληρώνει τα κρατικά ομόλογα σε ευρώ. Έτσι, ενώ το ευρώ είναι ένα κοινό νόμισμα, τα ομόλογα του ευρώ είναι εθνικά και η πληρωμή τους βαρύνει τα κράτη-μέλη... Πρόκειται για ένα ζουρλομανδύα που καλύπτει την Ευρωζώνη.
Δε μπορεί να υπάρχει ένα νόμισμα χωρίς τελικό πιστωτή, χωρίς δηλαδή εγγυητή όχι μόνο του χαρτονομίσματος που κυκλοφορεί αλλά και των κρατικών δανείων που έχουν συναφθεί σ’ αυτό το νόμισμα. Είτε δηλαδή τα κράτη-μέλη που συνάπουν δάνεια, με ομόλογα, θα πρέπει να μπορούν να τυπώνουν ευρώ, είτε η Ε.Κ.Τ. θα πρέπει να εγγυάται την αποπληρωμή των  κρατικών ομολόγων που έχουν εκδοθεί στο κοινό νόμισμα.
Χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και άλλες έχουν υψηλό Δημόσιο Χρέος αλλά έχουν το δικό τους νόμισμα και κυρίαρχα αποφασίζουν γιά την ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί.. Καμιά νομισματική ζώνη δεν αμφισβητείται - αποσταθεροποιείται λόγω υψηλού Δημόσιου Χρέους που έχει εκδοθεί στο εθνικό νόμισμά της.
Το κρατικό χρέος που από τις αγορές θεωρείται ασφαλές είναι αυτό των απόλυτα κυρίαρχων κρατών, δηλαδή των κρατών εκείνων που μπορούν να εκδίδουν ελεύθερα το δικό τους νόμισμα, έχουν απόλυτη φορολογική εξουσία, δηλαδή μπορούν ν’ αυξάνουν  ή να μειώνουν τους φόρους στην επικράτειά τους και εφόσον κριθεί απαραίτητο μπορούν να τυπώσουν περισσότερο χρήμα.
Τίποτα από τα ανωτέρω δεν ισχύουν για την υπερχρεωμένη πατρίδα μας.
            Τάλαινα Ελλάς


http://greekattack.wordpress.com

Μια νέα εκδοχή για τον "ένοικο" του τάφου της Αμφίπολης.





Την άποψη ότι ο Τύμβος Καστά στην Αμφίπολη, είναι μακεδονικός τάφος, και οικοδομήθηκε περί το 325 π.Χ. κατά παραγγελία του Αλεξάνδρου για τον Ηφαιστίωνα, διατύπωσε ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, Θεόδωρος Μαυρογιάννης.
Σημείωσε ότι η διαφορετικότητα ιστορίας και αρχαιολογίας καθιστά δύσκολη την απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα που τίθενται για τον Τύμβο.
Ο κ. Μαυρογιάννης έδωσε διάλεξη ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου στην Πανεπιστημιούπολη, με θέμα «Ο τύμβος της Αμφιπόλεως: έλεγχος των γεγονότων και των πηγών της περιόδου 324-294 π.Χ.». H διάλεξη είχε ως στόχο να φωτίσει πτυχές των ανασκαφών, πάντα με τον δέοντα σεβασμό στις ανασκαφικές εργασίες από την αρχαιολόγο της 28ης Εφορείας Αρχαιοτήτων, Κατερίνα Περιστέρη και την ομάδα της.
Η παρουσίαση επικεντρώθηκε κατ' αρχήν στα γεγονότα των ετών 325-320 π.Χ., με αφετηρία την αίσια επάνοδο από την Ινδία του στόλου του Αλεξάνδρου υπό τον «Αμφιπολίτη» Νέαρχο στις εκβολές του ποταμού Τίγρη (αρχές του 324 π.Χ.) και την απόφαση της Ώπιδος για την αποστρατεία. Συνεχίστηκε με τον αιφνίδιο θάνατο του «φιλαλέξανδρου» Ηφαιστίωνα τον Οκτώβριο του 324 π.Χ. στα Εκβάτανα και κορυφώθηκε με τον θάνατο του ιδίου του Αλεξάνδρου στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα και με τα της ταφής του στην Αίγυπτο, αρχικά στη Μέμφιδα και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια, οριστικά στο μαυσωλείο των ανακτόρων που ονομάστηκε Σήμα.
Στο δεύτερο μέρος της διάλεξης εξετάστηκαν τρία δραματικά επεισόδια με κίνητρο τη διαδοχή της βασιλείας του Αλεξάνδρου: Η δολοφονία του Φιλίππου Γ΄ Αρριδαίου και της συζύγου του Ευρυδίκης με διαταγή της Ολυμπιάδος το 317 π.Χ., η δολοφονία της Ολυμπιάδος από τον Κάσσανδρο το 316 π.Χ. και τέλος η δολοφονία της Ρωξάνης, χήρας του Αλεξάνδρου, και του ηλικίας 12-13 ετών παιδιού τους «βασιλέως» Αλεξάνδρου Δ΄, με απόφαση επίσης του Κασσάνδρου.
Το τελευταίο αυτό έγκλημα, είπε ο καθηγητής Μαυρογιάννης, φέρεται να έλαβε χώρα στην ακρόπολη της Αμφιπόλεως το 310/309 π.Χ., όπου μητέρα και γιος είχαν τεθεί υπό αυστηρό περιορισμό από το 316 π.Χ. Και οι δύο χρονολογικοί πυρήνες του ιστορικού προβλήματος (325-320 π.Χ., 320-315 π.Χ., μέχρι τη διακήρυξη της Τύρου από τον Αντίγονο Μονόφθαλμο) είχαν σκοπό να υποβοηθήσουν μια λογική απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν. Τέλος, εξετάστηκε ο θάνατος (301 π.Χ) του Αντιγόνου Μονοφθάλμου, ο οποίος ανακηρύχτηκε βασιλεύς μαζί με τον γιο του, Δημήτριο Πολιορκητή, το 306 π.Χ., μετά από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας στην Κύπρο.
Την εκδήλωση χαιρέτισε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου, καθηγητής Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, ο οποίος καλωσόρισε τους συμμετέχοντες στην πρώτη διάλεξη για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά, εστιάζοντας στη σημασία που δίνει το Πανεπιστήμιο Κύπρου στις πολιτιστικές δραστηριότητες και τις αρχαιολογικές ανασκαφές.
Ποιος ήταν ο Ηφαιστίων
Ο Ηφαιστίων (356 π.χ.-325 π.χ.) ήταν γιος του Αμύντορα, παιδικός φίλος, αξιωματικός και συνοδοιπόρος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην εκστρατεία του στην Ασία.
Γεννήθηκε στην Πέλλα και ήταν ένας από τους Μακεδόνες βασιλικούς παίδες που συμμετείχαν μαζί με τον Αλέξανδρο στις διαλέξεις του Αριστοτέλη στη Μίεζα, ίσως το 343. Συμμετείχε ως αξιωματικός στην εκστρατεία του Αλέξανδρου στην Ασία.
Αρχικά τον βρίσκουμε στην Τροία να στεφανώνει τον τάφο του Πατρόκλου, ενώ αντίστοιχα ο Αλέξανδρος στεφάνωσε τον τάφο του Αχιλλέα, φανερώνοντας την ισόβια φιλία ανάμεσα στους δύο άνδρες. Χαρακτηριστικά, ο Αλέξανδρος συνήθιζε να αναφέρεται στον Κρατερό ως Φιλοβασιλέα, ενώ στον Ηφαιστίωνα ως Φιλαλέξανδρο. Στα πρώτα χρόνια της εκστρατείας στην Ασία, βρίσκουμε ελάχιστες αναφορές στον Ηφαιστίωνα σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Το 332 π.χ. τον βρίσκουμε να ηγείται του στόλου που συνόδευε τον στρατό του Αλέξανδρου στη Φοινίκη. Το 331 π.χ., ήταν αυτός που δέχτηκε ένα νεαρό από τη Σάμο, τον Αριστίωνα, σταλμένο από τον Δημοσθένη για να μεσολαβήσει στον Αλέξανδρο για ένα πιθανό συμβιβασμό.
Κατά τη διάρκεια της μάχης στα Γαυγάμηλα, ο Ηφαιστίων τραυματίστηκε ενώ πολεμούσε ως επικεφαλής των σωματοφυλάκων. Πήρε ενεργό μέρος στην ανάκριση του Φιλώτα και μάλιστα προέτρεψε τους υπόλοιπους Μακεδόνες να τον βασανίσουν ώστε να ομολογήσει τους συνενόχους του. Ως ανταμοιβή, του δόθηκε η ηγεσία των Εταίρων, την οποία μοιράστηκε με τον Κλείτο τον μαύρο, γιο του Δροπίδη. Στη συνέχεια ο Ηφαιστίων πήρε ενεργό μέρος στις εκστρατείες στη Βακρία, στη Σογδιανή και αργότερα στην Ινδία επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής μαζί με τον Περδίκκα. Μάλιστα, μετά από 30 ημέρες πολιορκίας κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη Ομφιδα (Τάξιλα).
Στη μάχη του Υδάσπη εναντίον του Πώρου, ο Ηφαιστίων διοικούσε το ιππικό στην αριστερή πτέρυγα της στρατιάς του Αλέξανδρου. Στην συνέχεια μαζί με τον Περδίκκα ίδρυσαν την πόλη Οροβάτιδα στον δρόμο προς τον Ινδό Ποταμό.
Αργότερα, στα Σούσα πήρε μέρος στον ομαδικό γάμο με γυναίκες από την Περσία και μάλιστα ο ίδιος νυμφεύθηκε τη Δρυπετίδα, αδερφή της γυναίκας του Αλέξανδρου, Στατείρας. Από τα Σούσα στάλθηκε με το κυρίως τμήμα του πεζικού στον Περσικό Κόλπο και έφτασαν μαζί στα Εκβάτανα το 325 π.χ..Κατά τη διάρκεια αγώνων και εκτεταμένης οινοποσίας, ο Ηφαιστίωνας αρρώστησε από πυρετό, με συνέπεια ύστερα από εφτά ημέρες να πεθάνει σε ηλικία 31 ετών.

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα…



 







 ΔΕΝ πρόλαβε  να στεγνώσει το μελάνι από την χθεσινή ανακοίνωση της Κίνησης Επαγγελματιών Δημοσιογράφων για το μπάχαλο με τα σκάνδαλα της ΝΕΡΙΤ και οι Μακρυδημήτρης - Μορώνης, έσπευσαν πρωί -πρωί σήμερα να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους στο Εποπτικό Συμβούλιο.
Μένει όμως ανοιχτό το θέμα με την εισαγγελική έρευνα της κ. Φάκου, τις ευθύνες  σε "βαριά ονόματα"  για  το διαγωνισμό-μαϊμού με τις δήθεν προσλήψειςτο ασύλληπτο πλιάτσικο στην περιουσία της ΕΡΤ, καθώς και με το σύστημα Μουρούτη που παίζει  με τις ζωές των δημοσιογράφων, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια.

Ο τίτλος του έργου, που όπου νάναι κατεβαίνει όπως-όπως,  είναι:
* « Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα…»
Και στις εκλογές της ΠΟΕΣΥ οι συνάδελφοι ξέρουν καλά τι θα ψηφίσουν. 
Και ποιους θα μαυρίσουν….

* Το επισημαίνουν άλλωστε  για τις εκλογές των αντιπροσώπων για την ΠΟΕΣΥ  που πραγματοποιούνται στις 17 και 18  Σεπτεμβρίου στην ΕΣΗΕΑ , και οι εκπρόσωποι των δημοσιογράφων της   ΕΡΤ.

* Το επιβεβαιώνουν οι πρώτες αποφάσεις των δικαστηρίων για το «Μαύρο» στην ΕΡΤ.

* Το απαιτεί η κοινή γνώμη και όλοι οι εργαζόμενοι που γυρίζουν  την πλάτη  στην κυβέρνηση - παράγκα και στα ψηφοδέλτια-συνοδοιπόρους της,  στην ΕΣΗΕΑ, την ΠΟΕΣΥ και τον ΕΔΟΕΑΠ.

Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων






Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Όπως πάνε, θα κλείσουν μόνοι τους τη ΝΕΡΙΤ…!

ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΡΤ

Όπως πάνε, θα κλείσουν
μόνοι τους τη ΝΕΡΙΤ…





Σαν τα ποντίκια πηδάνε από το βαπόρι της ΝΕΡΙΤ οι ημέτεροι, οι κουμπάροι και οι εργολάβοι. Κάποιους αγγίζει ήδη η εισαγγελική έρευνα για τον διαγωνισμό μαϊμού, τις αναθέσεις και το πλιάτσικο με δικαιώματα μεταδόσεων και ακίνητα.
Στο δρόμο που χάραξε ο Προκοπάκης συνεδριάζει αύριο η διοίκηση στην ...παράγκα της κυβερνητικής ενημέρωσης, όπου μοιράζονται κουστούμια σε καμιά εκατοστή διευθυντές με το οργανόγραμμα Μακρυδημήτρη, με το οποίο διαφωνούν ακόμη και δικοί του.
Είναι τέτοιος ο συνωστισμός και τόσα τα γραμμάτια του Μαξίμου, που σε κάθε πέντε άτομα υπάρχει και ένας διευθυντής με το πακέτο του.
Φαίνεται πως ο Μουρούτης θέλει να προλάβει στη στροφή την Βούλτεψη και το οργανόγραμμα προβλέπει ακόμη:
- Ενα μικρό στρατό από ...ανασυντάκτες, που θα έχουν αρμοδιότητα να ξαναγράφουν πληροφορίες και κείμενα, στο ύφος που ταιριάζει μόνο στο μνημόνιο.
- Διεύθυνση αεράμυνας ή παλλαϊκής άμυνας στο μοτίβο της παλαιάς ΥΕΝΕΔ.
Και μαζί με αυτά «δόγμα» Ευαγγελάτου στο δελτίο, που συμπληρώνεται -στα αθλητικά- με τη συνταγή της περασμένης Κυριακής, από την Μαδρίτη στο Καραϊσκάκη, να έρχεται γάντι σε ιδιωτικές εταιρίες μεταδόσεων.
- Ε, να μην πάρει και την εκπομπούλα ο Ρένος;…
                                                                                   10/09/2014
Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων

Η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η θρυλική Ολυμπιάδα στον τάφο της Αμφίπολης;


Αμφίπολη: Ποια ήταν η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η θρυλική Ολυμπιάδα;
Η παγκόσμια κοινότητα, μετά και τα νέα ευρήματα που ήρθαν στο «φως» το Σαββατοκύριακο, υμνεί τον Τύμβο Καστά και περιμένει με αγωνία τα επόμενα νέα. Η αποκάλυψη των Καρυάτιδων, εκτός από το ότι επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι κάποιο σπουδαίο πρόσωπο αναπαύεται εδώ και αιώνες στην Αμφίπολη, ενισχύει το σενάριο που θέλει την μητέρα του Μεγάλου Αλέξανδρου, Ολυμπιάδα να έχει ταφεί εκεί.
Συγκεκριμένα, ο διάσημος ιστορικός και αιγυπτιολόγος Άντριου Τσιανγκ, συγγραφέας του βιβλίου «Αναζητώντας τον τάφο του Μεγάλου Αλέξανδρου», δήλωσε στο Discovery Channel ότι οι ρόδακες της Αμφίπολης μοιάζουν πολύ με εκείνες που διακοσμούν το χρυσό φέρετρο που βρέθηκε στον τάφο του Φιλίππου Β'.
Φαίνεται ότι ο ρόδακας είναι σήμα κατατεθέν του κατόχου» είπε ο 52χρονος Τσανγκ στο Discovery News, ο οποίος θεωρεί ότι πιθανότερο είναι η Ολυμπιάδα, η μητέρα του Αλεξάνδρου, να βρίσκεται στον εντυπωσιακό τάφο.
Resizer
Οι Καρυάτιδες είναι πραγματικά ένα εντυπωσιακό εύρημα. Το γεγονός ότι τώρα έχουμε ένα δεύτερο ζευγάρι θηλυκών φυλάκων, ενισχύει την υπόθεση ότι πρόκειται για τον τάφο μιας πολύ σημαντικής βασίλισσας.
«Οι Καρυάτιδες είναι πραγματικά ένα εντυπωσιακό εύρημα. Το γεγονός ότι τώρα έχουμε ένα δεύτερο ζευγάρι θηλυκών φυλάκων, ενισχύει την υπόθεση ότι πρόκειται για τον τάφο μιας πολύ σημαντικής βασίλισσας» λέει ο Τσανγκ, τονίζοντας ότι οι σφίγγες που φρουρούν την είσοδο του τάφου υπήρξαν σύμβολο συνδεδεμένο με τις βασίλισσες της Μακεδονίας από τα τέλη του 4 αιώνα π.Χ.
Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι, οι βασίλισσες που πέθαναν στην Αμφίπολη στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. είναι η Ολυμπιάδα και η Ρωξάνη, η σύζυγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με την Ολυμπιάδα – σύμφωνα με τον αιγυπτιολόγο – να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες, αν και δεν αποκλείει και έναν συνδυασμό των δύο γυναικών.
Ποια ήταν η θρυλική Ολυμπιάδα;
Η Ολυμπιάδα ως ιστορική προσωπικότητα έζησε στη σκιά δύο μεγάλων ιστορικών χαρακτήρων, του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου.
Όμως, δεν υστερούσε καθόλου σε δύναμη προσωπικότητας και η συμμετοχή ή η παρέμβασή της συνετέλεσαν σημαντικά στη διαμόρφωση πολλών ιστορικών γεγονότων της εποχής της.
Ήταν η δευτερότοκη κόρη του Νεοπτόλεμου, βασιλιά των Μολοσσών της Ηπείρου, και γεννήθηκε το 373 π.Χ στην Πασσαρώνα, την πρωτεύουσα του βασιλείου.
Όταν ήταν έντεκα χρόνων, πέθανε ο πατέρας της και το θρόνο πήρε ο θείος της, Αρύββας, ο οποίος παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη αδελφή της, Τρωάδα.
Ο αδελφός της, Αλέξανδρος, ήταν τότε μόλις ενός έτους.
Ήταν η εποχή που η Ήπειρος είχε απαλλαγεί από το πνεύμα της τοπικής περιχαράκωσης και βρίσκονταν σε αναγεννητική περίοδο σε όλους τους τομείς.
OLYMPIADA 207-1
Η Ολυμπιάδα από τα παιδικά της χρόνια έτυχε ιδιαίτερης μόρφωσης πέρα από απλή μάθηση και γραφή. Νωρίς διακρίθηκε για το ανήσυχο και ανικανοποίητο πνεύμα της, τις μεταφυσικές της ανησυχίες και τη δίψα να μάθει περισσότερα για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου.
Έμαθε τα ιερατικά μυστικά στο Μαντείο της Δωδώνης, το οποίο και υπηρέτησε για χρόνια, ενώ ήταν μυημένη και στα Βακχικά Μυστήρια.
Ήταν ιέρεια των Καβειρίων Μυστηρίων της Σαμοθράκης, όπου και γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Φίλιππο Β' .
Το όνομα της, σύμφωνα με τον ιστορικό W. Heckel, ήταν Πολυξένη όταν ήταν παιδί, Μυρτάλη όταν παντρεύτηκε, και αργότερα μετονομάστηκε Ολυμπιάδα και Στρατονίκη.
Το όνομα Ολυμπιάδα της δόθηκε, σύμφωνα με την παράδοση, ύστερα από την νίκη του Φίλιππου στους Ολυμπιακούς αγώνες του 356 π.Χ.
Υπήρξε η νόμιμη γυναίκα του Φιλίππου και μοναδική βασίλισσα των Μακεδόνων.
Έζησε μαζί του είκοσι χρόνια (375 π.Χ.-337 π.Χ.). Ο Φίλιππος, βέβαια, σύμφωνα με τα κρατούντα της εποχής, πήρε πολλές γυναίκες (Αυδάτα, Φιλίνα, Νικησίπολη, Μήδα, κ.α.) που δεν ήταν Μακεδόνισσες, εκτός της τελευταίας, της Κλεοπάτρας. Όταν μπήκε στη Μακεδονική αυλή, βρήκε από αυτές τη Φίλιννα με το γιο της, Αριδαίο, και τη θυγατέρα της Αυδάτας, Κυνάνη.
Η Ολυμπιάδα ήταν η πιο μορφωμένη από όλες όσες παντρεύτηκε ο Φίλιππος και από όλες γενικά τις Μακεδόνισσες αρχόντισσες.
Εξασκούσε μια απαράμιλλη γοητεία με την ομορφιά της, τη μόρφωση και τη σοβαρότητά της.
Θυσίαζε πολλά για την ακόρεστη φιλαρχία της, εκτός από τη ζωή ή τη φήμη του γιου της, Αλέξανδρου, που αγαπούσε παθολογικά.
Ο Πλούταρχος, ο οποίος έζησε πολλούς αιώνες αργότερα, τη χαρακτήριζε κακότροπη και ζηλιάρα. Επίσης, αναφέρει ότι εμφανιζόταν με εξημερωμένα φίδια.
Αργότερα, λέγεται ότι η ίδια ομολόγησε στο σύζυγό της ότι ο Αλέξανδρος δεν ήταν γιος του, αλλά ότι τον είχε συλλάβει από ένα φίδι που εμφανίστηκε στον ύπνο της, το οποίο, σύμφωνα με το μύθο, ήταν ενσάρκωση του ίδιου του Δία, κι ότι ο ίδιος ο Φίλιππος τη χώρισε και την έστειλε στην Ήπειρο κατηγορώντας τη για μοιχεία.
Ωστόσο, είχε πολλές αρετές, αρκετές από τις οποίες μετέδωσε στο γιο της, τον Αλέξανδρο.
alexandros1
Στην πολυκύμαντη και ταραχώδη ζωή της συναντώνται μεγάλα προτερήματα και μεγάλα ελαττώματα.
Ως αφοσιωμένη μητέρα, είχε τάξει τη ζωή της σε ένα μόνο σκοπό και τον υπηρετούσε με πάθος: πώς θα εξασφάλιζε για το γιο της τη διαδοχή του θρόνου της Μακεδονίας μέσα στη δίνη των μηχανορραφιών και δολοπλοκιών στην αυλή της Πέλλας.
Και αυτό το ανυποχώρητο πάθος της υπονοούσε ο Φίλιππος, όταν, απαντώντας στο γιο του Αλέξανδρο, που χαρακτήριζε τη μητέρα του ως τη γενναιότερη απ' όλες τις Νηρηίδες, του είπε γελώντας: «όχι μόνο γενναιότερη, αλλά και πολεμικότερη, γιατί δε σταματάει να με καυγαδίζει».
Οι σχέσεις των δύο συζύγων έως τo 337 π.Χ., οπότε και η Μακεδόνισσα Κλεοπάτρα, ανηψιά του στρατηγού Άτταλου, ανυψώνεται ως ισότιμη και νόμιμη βασίλισσα, υπήρξαν κατά βάση αρμονικές, χωρίς να λείπουν κάποιες εκρήξεις.
Ο Φίλιππος της εμπιστευόταν τη διακυβέρνηση του κράτους, όταν απουσίαζε στις συχνές και μακρόχρονες εκστρατείες του.
Η Ολυμπιάδα είχε δημιουργήσει στην αυλή δικό της κύκλο ευνοουμένων, που τους προστάτευε ακόμα και από τη στράτευσή τους και την αποστολή στα διάφορα μέτωπα.
Ήταν προικισμένη με χαρίσματα μεγάλα, πράγματι ηγεμονικά. Μετά το θάνατο του αδελφού της, Αλέξανδρου, βασιλιά των Μολοσσών, εγκαταστάθηκε στην Ήπειρο και έγινε Αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου εγγονού της, Νεοπτόλεμου Γ'.
Στην Ήπειρο, ανέπτυξε πολιτική δράση ιστορικής σημασίας. Πλάτυνε το «κοινό των Μολοσσών» με την εισδοχή νέων Ηπειρωτικών φύλων και το μετονόμασε «Οι Σύμμαχοι των Απειρωτάν», ζωντανεύοντας έτσι το κλονισμένο γόητρο της δυναστείας των Αιακιδών, κυβέρνησε δε την Ήπειρο δεκατρία ολόκληρα χρόνια έως το 317 π.Χ..
Η απροσδόκητη και θλιβερή αγγελία του θανάτου του γιου της, το 323 π.Χ., τη συνέτριψε.
Δε θέλησε ποτέ να δεχτεί πως ο Αλέξανδρος πέθανε από φυσιολογικό θάνατο και θρηνούσε ακόμα που μάθαινε ότι έμενε άταφος στη Βαβυλώνα επί δύο χρόνια, εξαιτίας των άγριων αγώνων διαδοχής των στρατηγών του.
Η οργή της μεγάλωσε, όταν ο Μακεδονικός στρατός της Ασίας αναγόρευσε βασιλιά τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του Φιλίππου – από τη Φίλιννα – ως Φίλιππο Αριδαίο, τον οποίο παντρεύτηκε η φιλόδοξη κόρη της Κυνάνης, Ανταία-Ευρυδίκη, για να εξυπηρετήσει τους φιλόδοξους σκοπούς της.

Γιατί το Ελεγκτικό Συνέδριο άναψε "κόκκινο" για το Ελληνικό.






Μπλόκο στην «επένδυση του Ελληνικού» βάζει το Ελεγκτικό Συνέδριο.


Το Ζ΄Κλιμάκιο του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ), με την υπ΄αριθμ. 197/2014 πράξη του, έκρινε ότι κωλύεται η υπογραφή του σχεδίου σύμβασης πώλησης του 100% των μετοχών της «Ελληνικό ΑΕ» από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), λόγω παράβασης των αρχών της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης και του ανταγωνισμού.

Την εξέλιξη αυτή αποκάλυψαν την Τετάρτη «ΤΑ ΝΕΑ». Πρόκειται για ξαφνική εξέλιξη με την οποία αναστέλλεται προσωρινά τουλάχιστον η υπογραφή της σύμβασης για το Ελληνικό, όπως προκύπτει από την απόφαση του κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που κοινοποιήθηκε χθες στο ΤΑΙΠΕΔ.

Αναλυτικότερα, το ΕΣ πραγματοποίησε προέλεγχο του σχεδίου της σύμβασης και της διαδικασίας ανάδειξης πλειοδότη για την πώληση του 100% των μετοχών της «Ελληνικό ΑΕ» από το ΤΑΙΠΕΔ.

Στη συνέχεια το Κλιμάκιο του ΕΣ, με πρόεδρο τη σύμβουλο Αγγελική Μαυρουδή και εισηγητή τον πάρεδρο Αθανάσιο Καρακόιδα, στην πράξη που εξέδωσαν αναφέρουν, ότι κατά παράβαση των αρχών της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης και του ανταγωνισμού, οι όροι των άρθρων 6.1 και 6.2 και του παραρτήματος Α΄ της πρόσκλησης υποβολής εκδήλωσης ενδιαφέροντος για συμμετοχή στη διαδικασία πώλησης, περιόρισαν τη συμμετοχή στη διαδικασία, μόνο σε οικονομικούς φορείς που διαθέτουν νομική προσωπικότητα και σε ενώσεις ή κοινοπραξίες τους.

Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζει το ΕΣ, απαγόρευσαν και παρεμπόδισαν πλήρως τη συμμετοχή σε οικονομικούς φορείς που δεν διαθέτουν νομική προσωπικότητα, όπως είναι τα φυσικά πρόσωπα, κλπ, είτε αυτοτελώς, είτε σε ένωση ή κοινοπραξία μεταξύ τους ή ακόμη σε ένωση και με νομικά πρόσωπα.

Σύμφωνα με τους δικαστές, ο αποκλεισμός αυτός έγινε, «χωρίς να προκύπτει καμία επίκληση ή συνδρομή συγκεκριμένου λόγου δημοσίας τάξης ή δημοσίας ασφαλείας ή δημόσιας υγείας ή άλλου επιτακτικού λόγου δημοσίου συμφέροντος που να δικαιολογεί έναν τέτοιας ένστασης περιορισμό», προσθέτει το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Παράλληλα, αναφέρει το ΕΣ, τις ίδιες αρχές (διαφάνειας, ίσης μεταχείρισης και ανταγωνισμού) παραβιάζουν οι όροι 2.3, 2.4 και 2.5 της πρόσκλησης υποβολής εκδήλωσης ενδιαφέροντος για συμμετοχή στη διαγωνιστική διαδικασία, καθώς στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού τροποποιηθήκαν οι επίμαχοι δύο όροι ουσιωδώς εκ των υστέρων και σε τέτοιο στάδιο της διαγωνιστικής διαδικασίας, που δεν ήταν δυνατή η υποβολή νέων προσφορών από μη προεπιλεγέντες ενδιαφερόμενους επενδυτές.

Σημειώνουν, επίσης, οι δικαστές, ότι σύμφωνα με την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία, δεν επιτρέπεται να τροποποιούνται ουσιωδώς οι όροι της σύμβασης που περιλαμβάνονται στη δημοσιευμένη πρόκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την ανάθεση, χωρίς ειδική πρόβλεψη που να αναφέρει το ενδεχόμενο τροποποίησης της σύμβασης.

Ακόμη, κατά πλειοψηφικά κρίθηκε, ότι νόμιμα δεν έγινε η αποτίμηση των μετοχών της «Ελληνικό ΑΕ» και των εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί των ακινήτων που πρόκειται να μεταβιβαστούν πριν από την έναρξη της ελεγχόμενης από το Ελεγκτικό Συνέδριο διαδικασίας για την αξιοποίησή τους, καθώς αυτό επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του ΤΑΙΠΕΔ σε ποιο ακριβές χρονικό σημείο θα γίνει.

Όμως, η κ. Μαυρουδή, εξέφρασε αντίθετη άποψη στο θέμα της αποτίμησης, τονίζοντας ότι η αποτίμηση του προς αξιοποίηση ακίνητου έπρεπε να διενεργηθεί πριν την έναρξη της ελεγχόμενης από το Ελεγκτικό Συνέδριο διαδικασίας.

Επιπρόσθετα, η κ. Μαυρουδή αναφέρει, ότι δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένες οι αποφάσεις του συμβουλίου εμπειρογωμόνων και του Διοικητικού Συμβουλίου του ΤΑΙΠΕΔ για τη «διασφάλιση του Δημοσίου συμφέροντος και την εφαρμογή της χρηστής δημοσιονομικής διοικήσεως, καθώς και ως προς το αν η ελεγχόμενη από το Ελεγκτικό Συνέδριο συναλλαγή είναι επωφελής και συμφέρουσα για το Ελληνικό Δημόσιο».


Η απάντηση της Lamda Development

Εντός δεκαπενθημέρου θα υποβληθεί η αίτηση ανάκλησης από το ΤΑΙΠΕΔ στην απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Ζ΄Κλιμάκιο - Δ΄Διακοπών), σύμφωνα με την οποία κωλύεται προσωρινά η υπογραφή της σύμβασης πώλησης του 100% των μετοχών της «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕ», όπως ακριβώς έχει πράξει και σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις αποκρατικοποιήσεων, προκειμένου να ξεπεραστούν τα υπάρχοντα κωλύματα».

Αυτό αναφέρει η εταιρεία Lamda Development SA, σε απάντηση σχετικού ερωτήματος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

«Η εταιρεία, η οποία εξ' αρχής είχε γνωστοποιήσει ότι εκκρεμούσε ο προσυμβατικός έλεγχος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, θα μελετήσει προσεκτικά την απόφαση, επιφυλασσόμενη όλων των δικαιωμάτων της και θα ενεργήσει, σύμφωνα με το νόμο, ενημερώνοντας, παράλληλα, το επενδυτικό κοινό», διευκρινίζει η Lamda Development στην ανακοίνωσή της.

Παράλληλα, την εκτίμηση ότι «δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας για την πορεία της επένδυσης στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, μετά την απόφαση του Ζ΄Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου», εκφράζουν πηγές της Lamda Development.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές οι αποφάσεις αυτές του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι συνηθισμένες για τις περισσότερες αποκρατικοποιήσεις στο στάδιο του προσυμβατικού ελέγχου και εκτιμάται ότι στο δεύτερο στάδιο, μετά την σχετική άσκηση αίτησης ανάκλησης της απόφασης από το ΤΑΙΠΕΔ, θα υπάρξει θετική γνωμοδότηση.

Δεν κρύβουν, πάντως, την εκτίμηση ότι «στην περίπτωση αυτή ανέμεναν μια θετική έκπληξη από πλευράς Ελεγκτικού Συνεδρίου που θα έδινε το πράσινο φως προκειμένου να μην υπάρξουν καθυστερήσεις σε τόσο πρώιμο στάδιο».
«Είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε ξένους επενδυτές που συμμετέχουν στην επένδυση πως το κράτος που επιθυμεί την αποκρατικοποίηση του Ελληνικού, μέσω του Ελεγκτικού Συνεδρίου δημιουργεί καθυστερήσεις επισημαίνουν χαρακτηριστικά».




Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Σημίτης: Δεν συνιστά πολιτική μόνο η ενασχόληση με τις δόσεις που θα πληρωθεί ο ΕΝΦΙΑ...


Εξέπληξε ο Κώστας Σημίτης, μιλώντας απόψε στην εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ για την επέτειο των 40 χρόνων από την ίδρυσή του, με την κριτική που άσκησε στον Βαγγέλη Βενιζέλο και την πολιτική που εφαρμόζει. Μπορεί να μη το είπε ευθέως, αλλά όταν έλεγε ότι είναι «πολυτέλεια να συνεχίσουμε με μικροκινήσεις», είναι φανερό που αναφερόταν. Όπως και όταν μίλησε για εκείνους που θεωρούν πετυχημένο το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και κόμματα εξουσίας που εμφανίζουν προχειρότητες ως κυβερνητικό πρόγραμμα. Κριτική άσκησε ο κ. Σημίτης στην τακτική του ΠΑΣΟΚ ως κυβερνητικού εταίρου, τονίζοντας ότι κάποιες διευθετήσεις που διεκδικεί αι πετυχαίνει το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούν πολιτική. Τρίτο σημείο κριτικής του κ. Σημίτη ήταν αυτό που αφορούσε τη συνάντηση με την τρόϊκα στο Παρίσι αλλά και τον χειρισμό του όλου ζητήματος των σχέσεων με την τρόϊκα, τα περί κατάργησης των ελέγχων και για τη διευθέτηση του χρέους, τονίζοντας ότι για όλα αυτά καλλιεργούνται αυταπάτες. Και έκανε λόγο για «παραδοσιακούς πολιτικούς που καλλιεργούν εντυπώσεις για άμεσες λύσεις, χωρίς να κατονομάσει τον κ. Βενιζέλο, αλλά δεν κατονόμασε ούτε τον κ. Σαμαρά, αλλά είναι γνωστό ότι είναι αυτοί που καλλιεργούν την εντύπωση ότι αρκεί να διαλυθεί η τρόϊκα στο τέλος του χρόνου, για να πάνε όλα καλά. Με την τοποθέτησή του ο κ. Σημίτης, ειδικά σε ότι αφορά στις σχέσεις με τους εταίρους της χώρας, το χρέος, την επιτήρηση, την ανάκτηση της δυνατότητας να αποφασίζουμε μόνοι μας, προσγείωσε τους πάντες.
Βεβαίως, ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα άφηνε στο απυρόβλητο τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά οι αναφορές του δεν ήταν κάτι σημαντικό. Και όσον αφορά στις θέσεις που διατύπωσε, περισσότερο κοντά στις θέσεις Παπανδρέου ήταν παρά στην πολιτική που εφαρμόζει ο Β. Βενιζέλος. Ο κ. Σημίτης περιορίστηκε να αποδοκιμάσει τη συμπεριφορά λίγων ατόμων στην εκδήλωση της Δευτέρας, και στην υιοθέτηση της λαϊκιστικής εκμετάλλευσης του «λεφτά υπάρχουν», παρότι ο ίδιος δηλώνει αντιλαϊκιστής.
Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι τήρησε ίσες αποστάσεις από Βενιζέλο και Παπανδρέου, όταν μίλησε για το τι χρειάζεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται, είπε, «ελεύθερη συζήτηση, χωρίς ιμάμηδες και διαγραφές για να περιορίζεται η σκέψη», φωτογραφίζοντας τον Β. Βενιζέλο και «χρειάζεται αντί για τους κλακαδόρους και τις κλάκες του αρχηγισμού, αναζήτηση σε διάφορες κατευθύνσεις, με κρίση, σχέδια, με ιδέες», φωτογραφίζοντας τον Γ. Παπανδρέου.
Ο κ. Σημίτης είπε επίσης ότι ένα χρόνο μετά την περυσινή εκδήλωση, «βρισκόμαστε περίπου στο ίδιο σημείο συζητήσεων», κάτι που, προφανώς βαρύνει τον κ. Βενιζέλο και πρόσθεσε ότι «επικρατεί ομίχλη σε σχέση με το τι πρέπει να κάνουμε», που επίσης αφορά τον Β. Βενιζέλο.
Αποσπάσματα της ομιλίας     
...Δεν έχουμε την πολυτέλεια να συνεχίσουμε τις μικροκινήσεις.  Ο χρόνος που διαθέτουμε είναι όλο και πιο περιορισμένος.  Μας διαβεβαιώνουν ότι εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν σύντομα, αλλά οι ενδείξεις δείχνουν ότι όλα είναι αβέβαια.  Οι εξελίξεις πάντως δεν θα συμμορφωθούν προς το δικό μας ασαφές χρονοδιάγραμμα.  Αντιδράσαμε πετυχημένα στις ευρωεκλογές πιστεύουν μερικοί και θεωρούν ότι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε κάθε εξέλιξη.  Παραβλέπουν όμως ότι στις εθνικές εκλογές η μεγάλη πλειοψηφία ψηφίζει με κριτήριο μια εφικτή κυβερνητική λύση που θα ανταποκρίνεται στις επιδιώξεις της.  Δεν ψηφίζει απαραίτητα όποιο κόμμα της είναι πιο συμπαθητικό.  Κόμματα διαμαρτυρίας παρά την πίεση επιζούν. Κόμματα εξουσίας χωρίς προοπτική εξουσίας συρρικνώνονται.  Ιδίως όταν προβάλουν ως προγράμματα προχειρότητες της τελευταίας στιγμής επενδυμένες με μεγαλόπνοο αλλά φθαρμένο από τη συνεχή χρήση λόγο.
…Τι προσφέρουμε αυτή τη στιγμή στην πολιτική;  Δεν αρνούμαι ότι σκύβουμε στα προβλήματα, ότι ακούμε τις διαμαρτυρίες, ότι μας αναφέρουν τα ΜΜΕ για τη δραστηριότητά μας.  Αλλά η πολιτική δεν συνιστάται μόνο στην ενασχόληση με το αν θα πληρωθεί ο ΕΝΦΙΑ σε πέντε ή επτά δόσεις, με τον τρόπο εξόφλησης των ληξιπρόθεσμων τραπεζικών δανείων, την επανεξέταση των υπερβολικών φορολογικών προστίμων ή το μέγεθος της έκπτωσης φόρου σε περίπτωση ιατρικών δαπανών.  Ούτε αρκούν για να μας προσέξουν οι πολίτες οι συνεχείς κόκκινες γραμμές που χαράζουμε μεγαλόφωνα πριν από κάθε διαπραγμάτευση με την τρόικα.  Ο ΣΥΡΙΖΑ χαράζει πολύ περισσότερες από εμάς αλλά παρ’ όλα αυτά δεν κερδίζει σε αξιοπιστία. Πολιτική είναι προπαντός οι στόχοι μας για τη χώρα, για την ενίσχυση της παραγωγικής διαδικασίας, την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας για την αναμόρφωση της παιδείας και της διοίκησης για τη μείωση των ανισοτήτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.  Πολιτική είναι οι κατευθυντήριες ιδέες και επιδιώξεις που καθορίζουν την πράξη μας, η διαμόρφωση των προσδοκιών για το μέλλον, η παρέμβαση στη λειτουργία της κοινωνίας για να βελτιώσουμε τη δημοκρατία και το κοινωνικό κράτος.
....Η κρίση δεν ήρθε από το πουθενά.  Ήρθε και από αλόγιστους διορισμούς και από χαριστικές επιδοτήσεις, από το πελατειακό κράτος, τον παραγοντισμό και τον συντεχνιασμό, από την αδιαφορία για το διεθνές περιβάλλον της χώρας και τις υποχρεώσεις της.  Όλοι περίπου συμφωνούμε τώρα ότι πρέπει να γίνουν τομές, αλλά για τα αναγκαία μέτρα που μακροπρόθεσμα εγγυώνται μια καλύτερη πορεία της χώρας διστάζουμε, διαφωνούμε, υποχωρούμε.  Ζητάμε την συνεχή και χωρίς τέλος επανεξέτασή τους.  Παράδειγμα η αξιολόγηση.  Είναι ένας μύθος που όλο υλοποιείται ενώ δεν υλοποιείται.  Διαβάσαμε ότι επίκειται μια νέα αναθεώρηση του Συντάγματος.  Υποτίθεται για να υπάρξει η νέα αναγκαία αρχή.  Είναι το επαναλαμβανόμενο μαγικό βάλσαμο για να διορθωθούν οι υστερήσεις της χώρας.  Το έχουμε πιεί ήδη αρκετές φορές χωρίς αποτέλεσμα.  Θα είναι και πάλι μια σκιαμαχία.  Τα προβλήματά μας είναι αλλού και αρνούμαστε να τα δούμε.
…Με αγωνία, που προκάλεσε η συνεχής ειδησεογραφία για επικείμενες σημαντικές εξελίξεις, περιμένουμε το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης στο Παρίσι.  Θα απελευθερωθούμε ή όχι από την τρόικα, θα ρυθμίσουμε ή όχι την αποπληρωμή του χρέους;  Η συνάντηση στο Παρίσι είναι όμως μια από τις πολλές που έχουμε μπροστά μας.  Το υπενθύμισε ο υπουργός Οικονομικών σε όσους βιάζονται να ξεδιπλώσουν λάβαρα θριάμβου.  Δεν υπάρχει κανένας λόγος να καλλιεργούμε αυταπάτες. 
...Η τρόικα είναι μια μορφή ελέγχου που περιορίζει την αυτονομία μας.  Αλλά και αν φύγει, που καλό θα ήταν να φύγει, θα υπάρχουν άλλοι πολλοί έλεγχοι που έχουν θεσπιστεί για τις χώρες της Ευρωζώνης και περιορίζουν την αυτονομία τους ακόμη και αν δεν έχουν υπερβολικά χρέη.  Η θρυλούμενη ανάκτηση της δυνατότητάς μας να αποφασίζουμε εμείς και μόνοι μας για όλα τα προβλήματά μας δεν πρόκειται να υπάρξει.  Ο προϋπολογισμός της χώρας θα συνεχίζει να εγκρίνεται από την Ένωση.  Η Ένωση θα καθορίζει στόχους για τα ελλείμματα και το χρέος στους οποίους θα πρέπει να συμμορφωνόμαστε, αλλιώς θα μας επιβάλλονται πρόστιμα.  Η Ευρωζώνη θα επιμένει σε μη αρεστές από πολλούς μεταρρυθμίσεις σύμφωνα είτε με τις γενικές συμφωνίες που υπάρχουν είτε με τις ειδικές συμφωνίες που θα προκύψουν κατά τη ρύθμιση του χρέους. 
...Και η ρύθμιση του χρέους θα αργήσει.  Ακόμη δεν έχει καν συσταθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα κάνει τις πρώτες προτάσεις ώστε να αρχίσουν οι διαβουλεύσεις στην Ευρωζώνη.  Η Ευρωζώνη ακόμη δεν έχει διαμορφώσει μια άποψη αν θα επιδιωχθεί μια ειδική λύση για την Ελλάδα ή μια λύση εφαρμόσιμη και σε περιπτώσεις άλλων χωρών.  Οι παραδοσιακοί πολιτικοί καλλιεργούν εντυπώσεις για άμεσες λύσεις.  Απολύτως βέβαιο είναι μόνο ότι θα υπάρξει μια μακρά και επίπονη διαπραγμάτευση.  Η τακτική να φροντίζουμε για υψηλό φρόνημα των πολιτών υποσχόμενοι λύσεις για αύριο έχει εξαιρετικά αρνητική επίπτωση στο ηθικό τους όταν διαμορφώνουν κατ’ επανάληψη στη συνέχεια την εντύπωση ότι παίζεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

«Να πέσει η Δεξιά» (που έφεραν)




 Photo: Ν. Παλαιολόγος @SOOC


Η πρώτη μέρα του φθινοπώρου ήταν πολύ ήσυχη, σχεδόν αδιάφορη. Προς το βράδυ, όμως, ζωήρεψε λίγο και απέκτησε λίγο σουρεαλιστικό χρώμα. Ας είναι καλά το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ που, ενώ ο κόσμος χάνεται, αυτό επετειολογεί. Και καταφέρνει να γιορτάζει τη μοναδική ημερομηνία που το ενώνει (3 του Σεπτέμβρη, η ίδρυσή του) με δύο εκδηλώσεις. Μία με οργανωτή το Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου (ουσιαστικά, δηλαδή, τον Γιώργο Παπανδρέου) και μία από το επίσημο κόμμα, δηλαδή από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Στην πρώτη εκδήλωση, που έγινε χτες το βράδυ, έγιναν διάφορα με μικρή ή και καμία σημασία. Όπως οι αποδοκιμασίες κάποιων (λεγόμενων) παπανδρεϊκών κατά του Βενιζέλου. Τίποτα το περίεργο.
Στην εκδήλωση, όμως, ακούστηκε και ένα σύνθημα, μέσα στο «αποθεωτικό», όπως περιγράφεται, κλίμα για τον Γιώργο Παπανδρέου: «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά». Σύνθημα που παραπέμπει σε τρεις με τέσσερις δεκαετίες πίσω. Το θλιβερό είναι ότι μεταξύ αυτών που το φώναζαν ήταν και κάποια νέα παιδιά, που δεν έχουν ασφαλώς συναίσθηση ούτε του ιστορικού χρόνου και, πολύ περισσότερο, αυτών που συνέβησαν πριν από λίγα χρόνια και συμβαίνουν ακόμη.
Κατάλοιπο του παρελθόντος, λοιπόν, το σύνθημα αυτό, αλλά όχι με την έννοια του αναχρονισμού. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε κάλλιστα να εξηγήσει πώς «ήρθε» η Δεξιά (του Σαμαρά), την οποία, κάποιοι δικοί του σήμερα τον καλούν να τη «διώξει»!
Θα μπορούσε, δηλαδή, να πει ότι:
Με όσα έκανε (ή δεν έκανε) η δική του κυβέρνηση το 2009, το 2010 και το 2011, κατάφερε να «αμνηστεύσει» τις αμαρτίες της Δεξιάς (του Καραμανλή) που κυβερνούσε μέχρι τότε και της παρέδωσε την οικονομία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ουσιαστικά, δηλαδή, ξεχάστηκαν οι εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων Καραμανλή επειδή οι κυβερνήσεις Παπανδρέου έκαναν ό,τι έκαναν. Ο ίδιος (ο Γιώργος), μη αντέχοντας να σηκώσει άλλο βάρος, δεχόμενος χτυπήματα και λοιδορούμενος από παντού, παραιτήθηκε και ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο στη Δεξιά (του Σαμαρά), αφού προηγήθηκε η παρένθεση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ο ίδιος το έκανε.
Η συμμετοχή του -υπό τον Βενιζέλο- ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά ήταν μονόδρομος. Και θα ήταν πράξη εντιμότητας για τον Γιώργο Παπανδρέου να το αναγνωρίσει. Άλλωστε, η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου βαδίζει στα χνάρια της δικής του κυβέρνησης. Εκείνος άνοιξε το δρόμο των Μνημονίων, οι άλλοι τον συνεχίζουν. Εκείνος καυχιέται ότι έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία, το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί. Επομένως, ακούγοντας το σύνθημα «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά», το μόνο που λογικά μπορεί να σκέφτηκε είναι ότι όσοι το φώναζαν έχουν χιούμορ. Αλλά το θλιβερό είναι ότι μάλλον είναι εκτός τόπου και χρόνου. Νομίζουν, προφανώς, ότι βρίσκονται στο 1974 ή στο 1981. Κάποιος να τους ξυπνήσει.


* Από το  http://www.protagon.gr/



Ολόκληρη η ομιλία του Γ. Παπανδρέου στην εκδήλωση για τα 40χρονα του ΠΑΣΟΚ.

Σε ένα ιδιαίτερα θερμό κοινό μίλησε, στα εγκαίνια της έκθεσης “Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή”, ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε σε πολλά σημεία της ομιλίας του.
GAP1Πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των αξιών και των αρχών της παράταξης με περιοδείες σε άλλες πόλεις της χώρας και εργαστήρια στα πρότυπα του Συμποσίου της Σύμης, εξήγγειλε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Ολόκληρη η ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου:

Κυρίες και κύριοι,
Φίλες και Φίλοι,
Σας ευχαριστώ όλους για τη σημερινή σας παρουσία.
Είναι τιμή για όλους μας να βρισκόμαστε σήμερα εδώ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους δούλεψαν για να γίνει πραγματικότητα η σημερινή έκθεση.
Ξεκινώ τις σκέψεις μου με ένα ερώτημα:
Γιατί αυτή η Έκθεση;
Είχαμε τη φιλοδοξία, να αποτελέσει αυτή η Έκθεση τον ελάχιστο φόρο τιμής στην Ελλάδα που αντιστέκεται, στην Ελλάδα που θέλει να αλλάξει.
Μέσα από δύο ιστορικές προσωπικότητες,
τον Γεώργιο Παπανδρέου - τον Γέρο της Δημοκρατίας,
και τον Ανδρέα Παπανδρέου,
να παρουσιάσουμε τους αγώνες μιας Παράταξης, ενός λαού.
Για περισσότερη Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια.
Αγώνες στους οποίους συμμετείχαν τα δυναμικότερα τμήματα του Ελληνικού λαού και εκφράστηκαν μέσα από αυτούς.
Αγώνες με πρόσημο προοδευτικό, αισιόδοξο, με οράματα με απαιτήσεις.
Για μια Ελλάδα, που μέσα μας, ξέραμε ότι υπήρχε, ότι μπορούσε.
Για μια υπόθεση που ξέραμε ότι ήταν εφικτή - όχι ουτοπική.
Είχαμε τη φιλοδοξία, αυτή η Έκθεση να αποτελέσει ένα προσκλητήριο μνήμης, για παλιούς και νέους, αλλά και μια απάντηση σε όσους συνειδητά θέλουν να ξεχάσουν, να υποτιμήσουν, να αλλοιώσουν τη σημασία αυτών των αγώνων.
Στον διάβα αυτής της ιστορικής πορείας και λάθη έχουν γίνει - κανένας μας αλάθητος - πρώτος το ομολογώ.
Αλλά όσοι θέλουν να απαξιώσουν τις τεράστιες προσπάθειες για δημοκρατία και αλλαγή, την ιστορία αυτού του λαϊκού κινήματος, τους αγώνες που άλλαξαν την χώρα, απλά - πολύ απλά, θέλουν έναν λαό, έναν πολίτη, ηττοπαθή, ένα πολίτη που δεν πιστεύει στον εαυτό του, παραιτημένο.
Φίλες και φίλοι,
Οι επέτειοι, ποτέ δεν χάνουν την αξία τους, αλλά η σημασία τους πάντα έτσι επανα-καθορίζεται.
Αυτό που θέλαμε να πούμε με αυτή την έκθεση είναι ένα “ΟΧΙ”.
Στην απαξίωση και στην ηττοπάθεια.
Και ένα ΝΑΙ.
ΝΑΙ μπορούμε.
Μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την ιστορία αυτού του Κινήματος.
Να πούμε ότι, στην πρόσφατη κρίση, οι θυσίες, οι σκληρές αποφάσεις που μας πόνεσαν όλους, όσο και αν ήταν απαραίτητες δεν μας ήταν αρεστές.
Μας έκαναν πιο σοφούς και πιο ταπεινούς
αλλά η ιστορία μας δεν θα ακυρωθεί,
τα όνειρά μας δεν θα ταπεινωθούν
ούτε θα χαθεί η πίστη μας στις δυνατότητες της χώρας.
Aυτές είναι οι προσδοκίες μας για αυτή την έκθεση.
Τόσο απλά.
Τόσο αληθινά.
Όμως η δική μας φιλοδοξία, ξεπεράστηκε από την δική σας ανταπόκριση.
Όχι μόνο η παρουσία σας, αλλά το ενδιαφέρον που προκάλεσε, οι προσδοκίες που δημιούργησε, ξεπέρασαν κατά πολύ τις δικές μας επιδιώξεις.
Το γεγονός αυτό, το ερμηνεύω απλά.
Αναζητά ο κόσμος μας μια νέα αρχή.
Εκφράζει το αίτημα και την ελπίδα για ένα καινούργιο ξεκίνημα.
Μια αναγέννηση του Κινήματός μας.
Θα προσπαθήσω να υπηρετήσω αυτή την απαίτηση, όσο πιο σωστά μπορώ, όσο πιο απλά, όσο πιο ενωτικά, έχοντας συνείδηση της ιστορίας, της πορείας, της ευθύνης που μου αναλογεί.
Τι σημαίνει όμως, νέα αρχή, νέο ξεκίνημα;
Σημαίνει ότι η πορεία μας, δεν μπορεί παρά να εδράζεται σε στέρεες βάσεις.
Πρώτα απ’όλα - και σε αυτό θα συμβάλλει η Έκθεση αυτή - στις αλήθειες και τα διδάγματα από το παρελθόν μας.
Από τους αγώνες, το έργο και την προσφορά της Παράταξής μας στη χώρα και το λαό.
Τους αγώνες του Γεωργίου Παπανδρέου, για τη Δημοκρατία και την Παιδεία.
Τους αγώνες του Ανδρέα Παπανδρέου, για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων και των αδικιών.
Και αργότερα, του Κώστα Σημίτη για τα μεγάλα έργα και την είσοδό μας στο ΕΥΡΩ.
Επιδίωξή μου είναι, περιδιαβαίνοντας την ιστορία μας, να συμβάλλουμε ώστε να πραγματοποιηθεί ένας "ανοιχτός" δημόσιος διάλογος για τα μεγάλα διακυβεύματα του καιρού μας και τις πραγματικές ανάγκες της χώρας.
Του σήμερα και του αύριο των Ελλήνων.
Και αν σήμερα υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό με τις δεκαετίες του '50, του '60 και του '70, δεν είναι άλλο από τη μάχη απέναντι στην εξάρτηση της χώρας.
Τότε, από τα ανάκτορα και τις ξένες δυνάμεις, ακόμη και τη βία μιας δικτατορίας.
Σήμερα, από τα πάσης φύσεως κατεστημένα, εντός ή εκτός Ελλάδας, που δημιούργησαν και συντήρησαν δομές εξάρτησης μέσα από το πελατειακό κράτος.
Τα διδάγματα πολλά.
Όπως και από την τελευταία, τιτάνια προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας.
Την προσπάθεια, που σήμερα επιτρέπει σε κάποιους να συνεχίζουν να μιλούν για εύκολες λύσεις πάνω στις δικές μας πλάτες, αλλά επιβάλλει σε μας να βρισκόμαστε εδώ, για να μιλάμε για το μέλλον μας.
Σε κρίσιμες περιόδους για τη χώρα, πάντα η Παράταξή μας βρέθηκε αντιμέτωπη με την Ιστορία.
Κληθήκαμε - πάντα βαλλόμενοι - να σηκώσουμε μεγάλα βάρη, να βγάλουμε τη χώρα από τα αδιέξοδα και τα δεινά που προκαλούσε η συντήρηση.
Να δούμε τι κοινά έχουμε με παλαιότερους αγώνες, ή τι πρέπει να αλλάξουμε στην προσέγγισή μας.
Ας μιλήσουμε για όλα αυτά - αλλά και για τα λάθη μας.
Ναι λάθη - αλλά όχι το λάθος να μείνουμε αδρανείς μπροστά στα προβλήματα της χώρας, όχι το λάθος να συμβιβαστούμε, να ενσωματωθούμε, όχι το λάθος να αποφύγουμε να σηκώσουμε το βάρος της σωτηρίας της χώρας, έστω και εάν δεν μας αναλογούσε.
Η Ελλάδα, πόσο μάλλον το Κίνημά μας, δεν μπορούν να πάνε μπροστά, αν δεν πατήσουμε γερά επάνω σε στέρεες αλήθειες.
Πολλά ψέματα, στρεβλώσεις και συνωμοσιολογίες, έχουν ακούσει οι δημοκράτες πολίτες – ειδικά για την πρόσφατη κρίση.
Όμως η αλήθεια είναι μία - το 2009, αποκαλύφθηκε το πραγματικό μέγεθος της δημοσιονομικής εκτροπής.
Υπονομεύτηκε η αξιοπιστία της χώρας εξαιτίας της συνειδητής αλλοίωσης των στατιστικών της στοιχείων.
Η χώρα βρέθηκε τότε στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς κερδοσκοπικής επίθεσης σε βάρος της.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σήκωσε το βάρος αυτής της προσπάθειας.
Μόνοι μας βρεθήκαμε σε αχαρτογράφητα νερά, παλέψαμε σκληρά και αποτρέψαμε μια εθνική καταστροφή.
Έδωσα προσωπικό αγώνα μαζί με το οικονομικό μας επιτελείο.
Αλλά ήμασταν μόνοι.
Μόνοι στο εξωτερικό.
Αντιμέτωποι με το σύνολο των Ευρωπαίων, τους λέγαμε ότι, το πρόβλημα δεν είναι Ελληνικό μόνο, αλλά και ευρωπαϊκό.
Δεν μας έδιναν ούτε τον χρόνο που ζητήσαμε.
Μόνοι στην Ελλάδα.
Έχοντας απέναντι όλους να λοιδορούν, παριστάνοντας με ευκολία τους μάγκες, ενώ η χώρα ήταν ετοιμόρροπη.
Τελικά τα καταφέραμε.
Διασφαλίσαμε ένα οικονομικό πρόγραμμα στήριξης.
Αυτό χρηματοδότησε τις ανάγκες μας προκειμένου η χώρα να μη χρεοκοπήσει.
Να μη βρεθεί εκεί που βρίσκεται σήμερα η Αργεντινή.
Σήμερα κάποιοι σκόπιμα αποσιωπούν ότι τα όσα στη συνέχεια πέτυχε η χώρα,
ακόμα και η σημερινή συζήτηση για την εκ νέου αναδιάρθρωση του χρέους,
οφείλονται σε αυτούς που ξεκίνησαν την προσπάθεια και έπεισαν τους Ευρωπαίους να στηρίξουν την Ελλάδα.
Σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο - και διώκονται ακόμη, γιατί όταν χρειάστηκε έκαναν αυτό που έπρεπε για τη χώρα, για τους Έλληνες.
Φαίνεται ότι είναι αρκετοί εκείνοι που θα ήθελαν να ξαναγυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες.
Θα έχετε ακούσει πολλούς να μιλάνε για επιστροφή στην "ομαλότητα" μετά από την περιπέτεια του Μνημονίου - και την ταυτίζουν με μια δήθεν "κανονικότητα".
Ναι, την επιστροφή στα κακώς κείμενα.
Επιστροφή στα τερατώδη ελλείμματα, τα αισχρά μαγειρέματα, το ρουσφέτι, που είχε γονατίσει το δημόσιο. Την αδιαφάνεια στις προμήθειες.
Τα χατίρια σε συμφέροντα, τραπεζίτες και μίντια - την αιχμαλωσία της πολιτικής ζωής του τόπου.
Όλα όσα δημιούργησαν τη φούσκα του 2009, ένα έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας και των παιδιών της.
Συντάσσομαι με εκείνους που λένε ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια «κανονικότητα» στην οποία πρέπει να επιστρέψουμε.
Η Ελλάδα, παρά τους αγώνες δύο δεκαετιών, για να μην πω δύο αιώνων, έχει ακόμη υστερήσεις και αγκυλώσεις μεγάλες.
Για αυτό χρειάζεται μια επανάσταση.
Την επανάσταση του αυτονόητου.
Τώρα είναι η ευκαιρία να γίνουμε μια σύγχρονη δημοκρατία, με θεσμούς και αξιοπιστία, που συνομιλεί ισότιμα με όλους γιατί είναι άξια σεβασμού από όλους.
Πιστεύω ότι θα ήταν έγκλημα, μετά από τόσες θυσίες, να επιστρέψουμε σε μια κατάσταση, όπου θα κυριαρχεί η προ του 2009 δήθεν “κανονικότητα”.
Γιατί έτσι μένουν ορθάνοιχτες οι πόρτες μιας νέας κρίσης - μόνο που αυτή τη φορά θα είναι πραγματική τραγωδία.
Θα το επαναλάβω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου: η οριστική σωτηρία της χώρας απαιτεί την οριστική και εκ βάθρων αλλαγή της χώρας.
Θυμηθείτε, η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, ξεκινά με τη φράση: "η τραγωδία της Κύπρου".
Η παράταξή μας, μόνοι μας, αποτρέψαμε άλλη μία εθνική τραγωδία.
Παράλληλα υλοποιήσαμε το 90% της αναγκαίας προσαρμογής στα δύο χρόνια της κυβέρνησής μας.
Και ευτυχώς δεν χρειάστηκε - και ας μην χρειαστεί ποτέ πια, να υπάρξει κάποια διακήρυξη που να ξεκινά από τα δεινά μιας εθνικής τραγωδίας.
Φίλες και φίλοι,
Ο Ανένδοτος, η Αλλαγή, ήταν έννοιες που σηματοδότησαν εποχές ολόκληρες.
Χωρίς πράξεις όμως, συγκεκριμένο περιεχόμενο, δεν θα τις θυμόταν κανείς.
Ό,τι και να λέει ένας πολιτικός, οι πράξεις μετράνε.
Και αν κάτι μας διδάσκει η ιστορία που εκτίθεται στην Έκθεση αυτή, είναι ότι, οι πράξεις καθοδηγούνται από αξίες, από αρχές – ή από την απουσία αξιών και αρχών.
Οι Αρχές και οι αξίες της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού αποτελούν την διαχρονική σταθερά για το Κίνημά μας.
Οι προοδευτικές αρχές ενώνουν προσωπικές πορείες σε κοινή δράση, κινητοποιούν, συσπειρώνουν δυνάμεις του λαού, δεν διαιρούν.
Πραγματώνουν ζωτικές αλλαγές και συλλογικά οράματα.
Η δίψα για Δημοκρατία, η αυτονόητη απαίτηση να μην ψηφίζουν και οι… πεθαμένοι, κινητοποίησε τις δυνάμεις του Ανένδοτου.
Η βούλησή μας να ορίζουμε εμείς τις τύχες της χώρας μας, με μία συμμετοχική κοινωνία δικαίου, χωρίς δίωξη φρονημάτων, φακελώματα και περιθώριο, μας ένωσε στον αγώνα για την Αλλαγή.
Σήμερα μας ενώνει η απαίτηση για δημοκρατία, διαφάνεια, ισονομία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, κράτος δικαίου, για μια Ελλάδα της ανάπτυξης και των αξιών.
Σε κάθε περίπτωση, με την όποια έκφρασή τους οι αρχές αυτές παραμένουν όπως και τότε, απειλή για τα κάθε λογής κατεστημένα που συγκεντρώνουν εξουσία.
Εμείς παλεύουμε για την ισχύ του δικαίου έναντι του ισχυρού.
Την υπεράσπιση των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων.
Την αντιμετώπιση των ανισοτήτων και των αδικιών.
Μιλάμε για περισσότερη δημοκρατία.
Γιατί η δημοκρατική λειτουργία ελέγχει την εξουσία, περιορίζει την συγκέντρωσή της σε χέρια λίγων.
Δίνει λόγο και δύναμη στον αδύναμο.
Παλεύουμε για την αξία της Δημοκρατίας και του διαλόγου απέναντι στη βία.
Στεκόμαστε ακράδαντα απέναντι στην βία που προκαλούν οι αποκλεισμοί, των υμνητών του φασισμού και του ρατσισμού.
Για μας τους σοσιαλιστές, το συλλογικό συμφέρον εμπεριέχει τον σεβασμό στην ατομικότητα του καθενός, τα δικαιώματά του.
Η ατομική αρετή και διάνοια του καθενός, δίνει δημιουργία και εξέλιξη.
Μέσα όμως, από θεσμούς που υπηρετούν το κοινό καλό.
Παλεύουμε για τις αρχές μας και τις αξίες μας, για αξιοκρατία, ξεκάθαρους κανόνες, για όλους - χωρίς εξαιρέσεις.
Τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο, την σωστή αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου, τη χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος και του κοινού μας πλούτου - το περιβάλλον, τον πολιτισμό.
Όλα αυτά παραπέμπουν σε μια διαφορετική αντίληψη για το Κράτος, σε μια διαφορετική σχέση με την εξουσία που μας διαφοροποιεί από τη συντήρηση.
Χωρίς αρχές η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός, οδηγεί στην αλαζονεία και στον συμβιβασμό, στην εξάρτηση από κατεστημένες δομές.
Υπηρετώντας αρχές, απομυθοποιεί κανείς την εξουσία, μπορεί να συγκρούεται με τις δομές της και να βλέπει την εξουσία μόνο ως ένα μέσο - ένα μόνο - για την πραγμάτωση κάτι πολύ μεγαλύτερου, που προσδιορίζεται ως το κοινό μας συμφέρον.
Αυτά μας δίδαξε το δημοκρατικό κίνημα στην χώρα μας.
Όταν τον Ιούνιο του 2011, είπα ότι θα έκανα κάθε προσωπική θυσία για να εγγυηθώ ευρύτατες συναινέσεις - για να κρατηθεί όρθια η χώρα, κάποιοι το παρουσίασαν ως αδυναμία.
Πιστεύαν ότι έτσι θα έπλητταν καίρια εμένα και ό,τι εκπροσωπούσα.
Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ο λαός περιμένει πρώτα από εμάς αυτοθυσία, τόλμη, αυταπάρνηση.
Ξεχνούν ότι στα δύσκολα δοκιμαζόμαστε.
Πάντα στα δύσκολα.
Αυτά μου έμαθαν.
Αυτά μας έμαθαν.

Φίλες και φίλοι,
Δεν είναι τυχαίο, ότι οι συντηρητικοί αριστερά και δεξιά, θέτουν το κυβερνητικό τους δίλημμα, μιλώντας και οι δύο για την «Έξοδο από το Μνημόνιο» και τη «Μεταμνημονιακή Ελλάδα».
Διαγωνίζονται σε μια δήθεν φιλολαϊκή ρητορική.
Αρνούμαι να μπω στο δίλημμα αυτό.
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου συντηρητικού νομίσματος.
Μιλούν για την μεταβατική περίοδο.
Δεν μιλούν για το που θα μεταβούμε.
Στην ουσία και οι μεν και οι δε, πράττουν ότι και με το δημοψήφισμα του 2011.
Θέτουν ένα ψευτοδίλημμα.
Κρύβονται από τα πραγματικά προβλήματα.
Γιατί;
Μήπως γιατί τους βολεύει το γνωστό πελατειακό παιχνίδι;
Αυτό της νομής της εξουσίας, αντί της αλλαγής;
Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε για τη «Μεταπελατειακή Ελλάδα».
Για την Ελλάδα των αξιών.
Γιατί η «έξοδος» που έχει σημασία, αν δεν θέλουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας είναι μία:
Η «έξοδος» από όσα μας οδήγησαν στο Μνημόνιο.
Έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας.
Να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε και να το πάμε στο μέλλον.
Κάθε τι στην Έκθεση αυτή, μας υπενθυμίζει ένα πολύ βασικό πράγμα:
Ότι ο αγώνας για περισσότερη Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη, Αξιοκρατία, δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Κάποιοι θέτουν ένα ερώτημα:
Είναι τελικά μονόδρομος οι νεοσυντηρητικές συνταγές;
Μέσα στο πλαίσιο μιας συντηρητικής ευρωπαϊκής πολιτικής, και σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου δεσπόζουν οι τραπεζίτες, το κεφάλαιο, η αγορά χωρίς ρυθμίσεις, δεν είναι εύκολο να ακολουθήσει κανείς τον δικό του εθνικό αυτόνομο δρόμο.
Βλέπουμε ότι και η ισχυρή Γαλλία δυσκολεύεται να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο.
Αυτό όμως είναι που επιβάλλει να οικοδομηθούν νέες συμμαχίες και να αγωνιστεί κανείς ακόμη πιο έντονα και αποφασιστικά για μια αλλαγή - και στην ευρωπαϊκή πολιτική.
Αναβάθμιση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου.
Άμεση εκλογή του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ευρωπαϊκά Δημοψηφίσματα, διαβούλευση, χρησιμοποιώντας τα social media.
Πρώτος και νωρίς μίλησα, για ευρωομόλογα,
φόρο Tobin επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών,
διαφάνεια για τους φορολογικούς παραδείσους και τις offshore,
κανόνες στις αγορές και τους οίκους αξιολόγησης.
Πρότεινα κοινές πολιτικές για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την αντιμετώπιση της ανεργίας, πράσινη ενεργειακή πολιτική, παιδεία, έρευνα καινοτομία.
Επένδυση στον άνθρωπο.
Με άκουγαν αλλά με καχυποψία.
Έλεγαν – "πάλι η Ελλάδα θέλει να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις της".
Άλλοι έλεγαν - "μήπως τους χρειάζεται ένα μάθημα, μια τιμωρία;"
Αυτά αντιμετωπίσαμε.
Σήμερα, τα δεδομένα έχουν αλλάξει.
Μετά από τεράστιες θυσίες και μια χωρίς προηγούμενο προσαρμογή.
Σήμερα, είμαστε σε πολύ καλύτερη θέση διαπραγμάτευσης.
Η πολιτική λιτότητας παντού αρχίζει και αμφισβητείται.
Όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι, προτεραιότητα της ΕΕ έπρεπε να είναι οι μεταρρυθμίσεις και η ανάπτυξη - έναντι της σκληρής προσαρμογής.
Φίλες και φίλοι,
Είναι προφανές ότι, πρώτη προτεραιότητα, είναι η ολοκλήρωση της πορείας εξόδου της χώρας από την κρίση.
Αλλά άλλο τόσο προφανές είναι ότι, αυτή η πορεία δεν μπορεί να ολοκληρωθεί όσο παραμένουν παρούσες οι αιτίες της κρίσης.
Καθώς μάλιστα, θα γίνει μια νέα διευθέτηση για το χρέος - θα μας ζητήσουν νέες δεσμεύσεις, αυτές δεν μπορεί να είναι νέα οικονομικά βάρη για τους μεσαίους και χαμηλόμισθους.
Αντιθέτως, προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στις θεσμικές αλλαγές, για ένα ευνομούμενο κράτος.
Από το φορολογικό σύστημα, μέχρι την παιδεία, από τον τρόπο αντιμετώπισης του ανέργου, μέχρι την εμπέδωση κανόνων αξιοκρατίας και διαφάνειας.
Όλα όσα θα απελευθερώσουν δυνάμεις ανάπτυξης και δημιουργίας.
Το μήνυμα, είναι απλό.
Μπορούμε και πρέπει να αξιοποιήσουμε τη συγκυρία.
Τις μεγάλες θυσίες του Ελληνικού λαού με δυνατή φωνή.
Και μαζί, να δείξουμε με κάθε τρόπο την αποφασιστικότητα μας να αλλάξουμε.
Γιατί, όσο και αν θέλουμε να ρίξουμε και δικαίως ευθύνες και σε άλλους, στους εταίρους, στο κεφάλαιο, αυτό που πρέπει να κάνουμε - και μπορούμε -, είναι να φτιάξουμε το σπίτι μας.
Ας ρίξουμε δίπλα μας μια ματιά.
Οι γείτονές μας στα ανατολικά και τα νότια, από τις παρυφές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, μέχρι και τα βάθη της Αφρικής, ταλανίζονται από συγκρούσεις και ανθρωπιστικές κρίσεις.
Κοινωνίες χωρίς δημοκρατία, κοινωνίες διαιρεμένες, χωρίς κοινές αξίες που να ενώνουν, δείχνουν ότι το διακύβευμα σήμερα είναι, οι προοδευτικές αξίες να γίνουν πανανθρώπινες. Και να πάρουν σάρκα και οστά σε κράτη δημοκρατίας και δικαίου.
Αλλά και η Ευρώπη θα έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα για την συνεργασία των λαών.
Παράδειγμα αλληλεγγύης και εμβάθυνσης της δημοκρατίας.
Όμως έδειξε αδυναμίες και λάθη στην αντιμετώπιση της κρίσης. Έδειξε και το δημοκρατικό της έλλειμμα. Μπήκε στην δίνη των εύκολων αποδιοπομπαίων τράγων, αντί των καινοτόμων λύσεων. Και σήμερα αγκομαχά υπό το βάρος των εγγενών αδυναμιών.
Αποδυνάμωσε την ισχύ της στην περιοχή σε μια κρίσιμη ιστορική φάση.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν - για ακόμη μια φορά, την αδήριτη ανάγκη της ριζικής αλλαγής από την οποία εξαρτάται το μέλλον της χώρας και του λαού.
Αλλά υποδεικνύουν και την στόχευσή μας: να δράσουμε για τα μεγάλα προβλήματα της ύφεσης, της ανεργίας, της έξαρσης των κοινωνικών ανισοτήτων, που δεν αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά ούτε σε επίπεδο Ευρώπης ούτε και στην Ελλάδα.
Για να προωθήσουμε τη βιώσιμη, τη διατηρήσιμη - όχι την πελατειακή ανάπτυξη, που δημιουργεί υγιείς και όχι πελατειακές θέσεις εργασίας, που μειώνει τις κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες εντάθηκαν κατά την περίοδο της κρίσης.
Γιατί η Μεταπελατειακή Ελλάδα, η Ελλάδα των αξιών, είναι και στόχος και καθημερινή υπόθεση.
Φίλες και φίλοι,
Η επανάπαυση, ο εφησυχασμός, ο ωχαδελφισμός ή ακόμα και η εύκολη μεταφορά ευθυνών σε καλούς ή κακούς προστάτες, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των αρχών και των αξιών μας.
Αν δείτε την Έκθεση, θα διαπιστώσετε κάτι που συνταράσει.
Με αγώνες δεκαετιών, εδραιώθηκε στην Ελλάδα η Δημοκρατία.
Και μετά;
Επανάπαυση.
Οι εχθροί της Δημοκρατίας αυτό θα ήθελαν.
Ποια είναι η γάγγραινα;
Είναι η εντύπωση πως η Δημοκρατία λειτουργεί για να διασφαλίζει προνόμια λίγων - όχι δικαιώματα για όλους. Ότι οι θεσμοί απαξιώνονται.
Αποθαρρύνουν τον λαό.
Η δυσαρέσκεια για τη λειτουργία της Δημοκρατίας μεγαλώνει.
Ποια είναι η αιτία;
Παρέμειναν σχεδόν ανέγγιχτες δομές που επέτρεψαν την άνθηση ενός παρασιτικού συστήματος εξυπηρετήσεων και προνομίων.
Με αγώνες δεκαετιών έγιναν βήματα πραγματικής Δικαιοσύνης και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Αλλά μετά;
Εφησυχασμός.
Η αδικία και η ανομία είναι ακόμα ο κανόνας.
Η υγιής επιχειρηματικότητα ακόμα ασφυκτιά.
Το δίκιο του ισχυρού συνθλίβει την ισχύ του δικαίου.
Το έχω ξαναπεί: Στη Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974, προσδιορίσαμε ως «ρίζα της συμφοράς» για το Ελληνισμό την εξάρτηση από ξένα κέντρα.
Σήμερα, "ρίζα της συμφοράς" είναι ένας πελατειακός καπιταλισμός.
Δομές εξάρτησης που έφτιαξε ένα πελατειακό κράτος που συντηρεί την συγκέντρωση πλούτου, προνομίων και εξουσίας.
Στερώντας από τη χώρα τη δυνατότητα να σχεδιάζει σοβαρά και υπεύθυνα μια βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία.
Όλα τα βήματα που κάναμε την περίοδο 2009-2011 προς αυτή την κατεύθυνση, με κάποιες εξαιρέσεις, αποδομούνται ή βάλλονται.
Από την αποκέντρωση, μέχρι την διαφάνεια και την αξιοκρατία.
Από την διαβούλευση στη Βουλή, μέχρι την συμμετοχική διαδικασία στην κοινωνία.
Γι' αυτό ο δρόμος για την πραγμάτωση των αξιών, δεν τελειώνει ποτέ.
Μπροστά στις πολύ μεγάλες και νέες προκλήσεις, από την ελευθερία στο διαδίκτυο μέχρι την κλιματική αλλαγή, από την αντικατάσταση της εργασίας απο ρομπότ μέχρι και την δραματική αύξηση της ανισότητας, σταθερά για μας, είναι και πρέπει να παραμείνουν οι αξίες του σοσιαλιστικού και δημοκρατικού μας κινήματος.
Και για κάθε αλλαγή μας προαπαιτείται να ξέρουμε ποιο είναι το πρόσημο, ποιες αξίες εκφράζουμε, ποιους εκφράζουμε τελικά.
Και γι' αυτό εξέφρασα και την αντίθεσή μου προ μηνών στις οβιδιακού τύπου μεταλλάξεις του Κινήματος, που μόνο σύγχυση και καχυποψία προκαλούν στους πολίτες.
Ούτε η Παράταξη αλλάζει έτσι, ούτε βεβαίως η χώρα.
Μόνο αποτέλεσμα, να θολώνει το πραγματικό διακύβευμα.
Ο δρόμος για την πραγμάτωση των αξιών είναι δύσκολος.
Είναι ανηφορικός.
Θα γίνουν και λάθη.
Έχει ήττες, έχει πισώπλατα μαχαιρώματα, έχει και προδοσίες.
Έχει και Σειρήνες, σε κάθε σπιθαμή της ανηφόρας, να μιλάνε για τον εύκολο δρόμο:
Να σου λένε «Μην συγκρούεσαι, το κεφάλι σου θα φας, γιατί να σηκώνεις ευθύνες άλλων; Άσε τη χώρα, σκέψου το δικό σου πολιτικό μέλλον»
Να σου λένε «Στην Ελλάδα αυτά δεν γίνονται. Τι το παλεύεις;»
Τι σημαίνει αυτό;
Κάποιοι βολεύονται με έναν λαό ηττοπαθή.
Όχι εμείς!
Πολλές φορές τα βρήκα αυτά μπροστά μου.
Όμως, θυμάμαι τι λέγαμε στο ΠΑΚ: "Όταν ένας λαός πιστέψει στον εαυτό του κανείς δεν τον σταματά".
Η αλλαγή που οραματιζόμαστε, αφορά πρώτα εμάς.
Τον κάθε έναν από εμάς - αλλά και την Παράταξή μας.
Και η αλήθεια είναι, ότι κάναμε σπουδαία βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
Όπως για παράδειγμα για τη διαφάνεια στη λειτουργία του κράτους - το πρώτο μεγάλο βήμα για την εμπέδωση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
Θεσπίσαμε τη Διαύγεια.
Θεσμοθετήσαμε μια πραγματικά ανεξάρτητη στατιστική αρχή - πάψαμε να είμαστε ανέκδοτο διεθνώς.
Θέσαμε τις βάσεις για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
Δημιουργήσαμε το opengov. Δεν επιβράβευσε όμως ημέτερους γι’ αυτό και εγκαταλείφθηκε.
Κάναμε μεγάλο βήμα αποκέντρωσης με τον Καλλικράτη.
Δεν μπορεί να σταματήσει.
Καταστήσαμε το ΑΣΕΠ μοναδικό και καθολικό κριτή της εισόδου στο Δημόσιο. Ξεκάθαροι κανόνες, που αποδυναμώνουν τους επίδοξους επαγγελματίες “προστάτες” του λαού.
Και παράλληλα,
Θεσπίσαμε ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Δυστυχώς είχαμε πισωγύρισμα και σ’ αυτό.
Κάποιοι αποφάσισαν να κλείσουν το μάτι στις συντεχνίες.
Φέραμε το πιο προοδευτικό πλαίσιο για τη μετανάστευση.
Είχαμε απέναντί μας όλη τη συντήρηση, που εξέθρεψε τη μισαλλοδοξία. Εκπροσωπούνται “επάξια” στη Βουλή αλλά και στην Ευρωβουλή σήμερα.
Οι αλλαγές, όταν θέλουμε, γίνονται.
Το αποδείξαμε.
Αλλά θέλουν συνεχή αγώνα και βούληση.
Συνεχή προσπάθεια.
Πολύ περισσότερο, που η κυβερνητική συνεργασία, στερείται ενός πραγματικά προοδευτικού προγραμματικού πλαισίου - το οποίο και έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα.
Πραγματικές δομικές αλλαγές και μεγάλες μεταρρυθμίσεις με δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο, που θα αλλάξουν για πάντα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος, δεν γίνονται.
Ακόμα χειρότερα: Στα μάτια των πολιτών, οι μεταρρυθμίσεις κατέστησαν ισοδύναμες των μέτρων δημοσιονομικού χαρακτήρα, καταστροφικές.
Υπονομεύεται έτσι το βασικό εργαλείο αλλαγής της δημόσιας διοίκησης, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του παραγωγικού μοντέλου και βεβαίως, του πολιτικού συστήματος.
Και μαζί, η μεταρρυθμιστική πνοή που έχει ζωτική ανάγκη η χώρα.
Αντίθετα, οι διευθετήσεις συμφερόντων δίνουν και παίρνουν.
Παρακολούθησα στενά, αν και δεν ήμουν μέλος των πρώτων θερινών τμημάτων της Βουλής, ευεργετικές ρυθμίσεις για τραπεζικούς και μιντιακούς ομίλους.
Όπως και ρυθμίσεις για δάση, αιγιαλούς και χωροταξικούς σχεδιασμούς, ρυθμίσεις ευκολίας, όχι αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου.
Ευτυχώς, η κοινωνία των πολιτών αντέδρασε έντονα και σταμάτησε ή άλλαξε πολλά από αυτά.
Αλλά τα συμφέροντα που επιδιώκουν να λεηλατήσουν τον δημόσιο πλούτο, καιροφυλακτούν.
Για αυτό και δεν μπορεί κανείς να εφησυχάζει.
Φίλες και φίλοι,
Η μεγάλη πληγή, επαναλαμβάνω, η ρίζα του κακού στον τόπο μας, είναι ο πελατειακός καπιταλισμός.
Η χαριστική, προνομιακή συμπεριφορά του κράτους απέναντι σε ισχυρές ομάδες συμφερόντων που έχουν τις κατάλληλες προσβάσεις σε αυτό.
Και σήμερα βλέπουμε ότι συνεχίζεται αυτή η πρακτική, η οποία αποβαίνει σε βάρος των πολλών, που σηκώνουν ήδη δυσανάλογα τα βάρη της προσαρμογής.
Σε αντίθεση - επειδή πολλοί υπαινίσσονται ότι σήμερα συνεχίζεται απλώς αναγκαστικά η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ -, με όσα προσπαθήσαμε εμείς να κάνουμε μέσα στο δύσκολο περιβάλλον εκείνης της εποχής.
Παλέψαμε και δείξαμε έμπρακτα την αντίθεσή μας με αυτές τις πρακτικές.
Δεν φοβηθήκαμε και αναλάβαμε το κόστος αυτής της σύγκρουσης.
Ενδεικτικά αναφέρω - γιατί υπάρχουν πολλά - κάποια παραδείγματα.
Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κοινές μετοχές και δημόσιο έλεγχο μέχρι να εξυγιανθούν και να ιδιωτικοποιηθούν και πάλι - έτσι ώστε η πολιτεία να πάρει πίσω όσα έβαλε και ένα κέρδος επιπλέον, επιστρέφοντας τες στον ιδιωτικό τομέα.
Που φτάσαμε τελικά;
Πρόσφατα, επιχειρήθηκε και πάλι απαλλαγή των τραπεζών από την υποχρέωση καταβολής φόρου ακινήτων, όταν όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις της χώρας και οι πολίτες καλούνται να καταβάλλουν το σχετικό φόρο.
Γιατί;
Από το 2011 είχαμε ολοκληρώσει τη νομοθεσία για το λαθρεμπόριο καυσίμων.
Κλείναμε μία διαρκή οικονομική αιμορραγία.
Τι έγινε από τότε μέχρι σήμερα; Γιατί δεν ολοκληρώθηκε αυτή η προσπάθεια;
Συγκεκριμένες επιλογές της κυβέρνησής μας, που αναδεικνύουν έμπρακτα στα μάτια των πολιτών και τις τεράστιες διάφορες που μας χωρίζουν από τη συντήρηση.
Για όλα αυτά η Παράταξή μας θα έπρεπε να αποτελεί τον σταθερό παράγοντα προοδευτικής πλεύσης της χώρας, εμπροσθοφυλακή του δημοσίου συμφέροντος και προμαχώνα των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, που έχουν ανάγκη ο τόπος, ο Ελληνικός λαός.
Για να μπει ένα τέλος στα δημοσιονομικά μέτρα που φορτώνονται οι πολλοί - ενώ διατηρούν προνόμια ορισμένοι.
Φίλες και φίλοι,
Είναι τώρα η ώρα, οι προοδευτικές δυνάμεις να σπάσουν τον ομφάλιο λώρο με την πελατειακή Ελλάδα και να ορίσουν τον δρόμο για την Ελλάδα των αξιών.
Η συνάντηση όλων αυτών των δυνάμεων και η ενότητά τους στη βάση των κοινών αρχών και των αξιών μας, είναι ο μοναδικός αξιόπιστος δρόμος για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια δύναμη πραγματικής προοδευτικής διακυβέρνησης για τον τόπο.
Μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης που θα συσπειρώνει γύρω της, με πολιτικούς και όχι άλλους όρους, όλες τις προοδευτικές δημοκρατικές, σοσιαλιστικές και αριστερές δυνάμεις.
Αυτή η προσπάθεια, είναι που έχει αξία και σημασία.
Για αυτήν, αξίζει κάθε πρωτοβουλία.
Και αυτό θα πράξω.
Είμαι διατεθειμένος να συζητήσω με κάθε πολίτη σε κάθε γωνιά της χώρας.
Να οργανώσουμε άμεσα, με όρους αξιακούς, όρους αλήθειας και εμπιστοσύνης, ανοιχτές συζητήσεις για τη Δημοκρατία, τους θεσμούς, το κράτος, την αυτοδιοίκηση, το παραγωγικό μοντέλο και την ανάπτυξη, την παιδεία, την υγεία, τις νέες τεχνολογίες, το περιβάλλον, αλλά και την ευνομία, την αξιοκρατία, τη λογοδοσία.
Όπως κάναμε φέτος στο Συμπόσιο με νέους από όλη την Ελλάδα.
Να αναζητήσουμε μια κοινή, οραματική, δημιουργική, αλλά ρεαλιστική και αποτελεσματική πορεία.
Γιατί μόνον έτσι θα καταφέρουμε πραγματικά να οικοδομήσουμε μια πολιτεία αντάξια των οραμάτων μας, μια κοινωνία δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας, ένα κράτος δικαίου, για τη δημιουργία του οποίου κάθε Έλληνας θα έχει βάλει το δικό του λιθαράκι.
Θα είναι πραγματικά το δικό μας οικοδόμημα.
Δική μας δημιουργία.
Ας μιλήσουν επιτέλους και οι πολίτες, η κοινωνική και πολιτική συμμαχία των προοδευτικών, των δημιουργικών δυνάμεων, για να αποφασίσουμε όλοι, από κοινού, το δρόμο που θα ακολουθήσουμε.
Ας εκφράσουν όλοι τις απόψεις τους και τις θέσεις τους, όχι μόνον στο πλαίσιο μιας διαβούλευσης, αλλά και συμμετοχικά με δημοψηφίσματα, συμβουλευτικά, ακόμη και δεσμευτικά όπου χρειαστεί.
Να αξιοποιήσουμε τη γνώση και τη δεξιότητα του καθενός.
Για την Παράταξη - για τις προοδευτικές δυνάμεις του σοσιαλισμού και της αριστεράς, για τη χώρα.
Να γίνει υπόθεση όλων μας, δική μας υπόθεση.
Η σημερινή έκθεση θέλουμε να αποτελέσει έναυσμα για να συζητήσουμε με τους πολίτες και σε άλλες πόλεις της χώρας, όσα αφορούν το μέλλον.
Παράλληλα, θέλουμε να διοργανώσουμε εργαστήρια κατά τα πρότυπα που εισάγαμε φέτος στο Συμπόσιο της Σύμης και σε άλλες περιοχές.
Διαβουλευτικά εργαστήρια που συνδυάζουν την μορφωτική διαδικασία με νέες προτάσεις για τον τόπο.
Ώστε νέοι άνθρωποι να μπορέσουν να συμμετάσχουν σε αυτήν την νέα εμπειρία και να προσφέρουν και από τη πλευρά τους με τις ιδέες τους και τις προτάσεις τους για την Ελλάδα που οραματίζονται. Να πάψουν να είναι άβουλοι θεατές των εξελίξεων.
Φίλες και Φίλοι,
Είναι φανερό ότι, ο δρόμος των αξιών, ο δρόμος των αρχών, μας καλεί και πάλι.
Η εκ βάθρων αλλαγή της χώρας, είναι το δύσκολο μεν αλλά απολύτως αναγκαίο έργο που οφείλουν να φέρουν σε πέρας οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.
Αν κάτι μας καθιστά διαφορετικούς από τη συντήρηση, είναι ότι, εμπιστευόμαστε τους Έλληνες, εμπιστευόμαστε τον πολίτη, αρκεί να του δοθεί η δυνατότητα, η ευκαιρία, γνώση, λόγος και σωστό πλαίσιο αρχών και κανόνων.
Και γι' αυτό αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά τους, απέναντι στα προνόμια των λίγων, που ακυρώνουν τα δικαιώματα των πολλών και υπονομεύουν την ανεξαρτησία της χώρας.
Αν κάτι μας καθιστά διαφορετικούς από τη συντήρηση, είναι ότι αποτελούμε σάρκα από τη σάρκα των υγιών παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, όλων εκείνων των Ελλήνων που αγωνίστηκαν επί δεκαετίες για να καταστήσουν την Ελλάδα ανεξάρτητη και δημιουργική.
Αν κάτι μας καθιστά διαφορετικούς από τη συντήρηση, είναι ότι, ποτέ δεν θα σηκώσουμε σημαία ευκαιρίας. Ούτε ευτελίσαμε, ούτε προσβάλαμε το εθνικό σύμβολο, σηκώνοντας τη γαλανόλευκη ως σημαία ευκαιρίας για μικροκομματικές επιδιώξεις.
Γι' αυτό, η διαφορά μας από τη συντήρηση, δεν είναι ο βαθμός μιας δήθεν φιλολαϊκής ατζέντας, που πρακτικά διευθετεί μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, αλλά η πραγματική σύγκρουση για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, των αρχών και των αξιών της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.
Στην Ελλάδα, την Ευρώπη, παντού.
Σας ευχαριστώ.