Η Ευρώπη στα πρόθυρα της πολιτικής διάλυσης.....

του Barry Eichengreen (*)

H Eυρώπη βρίσκεται και πάλι στο χείλος του γκρεμού. Η πιο πρόσφατη ελληνική διάσωση, η οποία υπογράφηκε πριν από έξι εβδομάδες, είναι έτοιμη να καταρρεύσει. Η κρίση εμπιστοσύνης έχει μολύνει τις ισχυρές οικονομίες της ευρωζώνης. Τίθεται υπό αμφισβήτηση η ίδια η σωτηρία του ευρώ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπάθησαν να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη των αγορών με μια σειρά άστοχες προτάσεις. Ο κ. Jean Claude Trichet, o πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ζήτησε πιο αυστηρούς προϋπολογισμούς. O κ. Mario Draghi, επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας και διάδοχος του κ. Trichet στην ΕΚΤ, ζήτησε να τεθούν όρια όχι μόνο στους προϋπολογισμούς, αλλά και σε μια σειρά άλλες εθνικές οικονομικές πολιτικές.

Ο κ. Guy Verhofstadt, επικεφαλής της Συμμαχίας των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών της Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι μία μόνο από τις ολοένα και αυξανόμενες φωνές που ζητούν τη δημιουργία ενός ευρωομολόγου. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, κ. Wolfgang Schaeuble, υποστήριξε ότι η Ευρώπη πρέπει να κινηθεί προς πλήρη νομισματική ένωση.

Αν υπάρχει κάτι κοινό σε αυτές τις προτάσεις, είναι ότι όλες τους αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν τα άμεσα προβλήματα της ευρωζώνης. Κάποιες, όπως οι πιο αυστηροί δημοσιονομικοί κανόνες και η στενότερη παρακολούθηση των πολιτικών για την ανταγωνιστικότητα, ίσως βοηθήσουν στην αποτροπή μιας μελλοντικής κρίσης, αλλά δεν θα κάνουν τίποτα για να επιλύσουν αυτήν.

Άλλες ιδέες, όπως η μετατόπιση προς μια δημοσιονομική ένωση, απαιτούν ριζική αναθεώρηση των ιδρυτικών συνθηκών της Ε.Ε. Και η έκδοση ευρωομολόγων προϋποθέτει κλίμα πολιτικής συναίνεσης που θα πάρει μήνες, αν όχι χρόνια, για να συγκροτηθεί.

Αλλά η Ευρώπη δεν έχει μήνες, πόσο μάλλον χρόνια, για να επιλύσει την κρίση. Στο σημείο αυτό, έχει μόνο κάποιες μέρες για να γλιτώσει τα χειρότερα. Είναι εξαιρετικά κρίσιμο οι ηγέτες να ξεχωρίσουν αυτό που πρέπει να γίνει τώρα από αυτό που πρέπει να γίνει αργότερα.

Η πρώτη επείγουσα αποστολή για την Ευρώπη είναι να οχυρώσει τις τράπεζές της. Οι αμφιβολίες για τη σταθερότητά τους βρίσκονται στο επίκεντρο του κυκλώνα. Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι οι τραπεζικές μετοχές ήταν αυτές που δέχτηκαν το μεγαλύτερο χτύπημα στην πρόσφατη βουτιά των αγορών.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για την επανακεφαλαιοποίηση των αδύναμων τραπεζών. Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, οι οποίες έχουν αρκετό "χώρο" στους προϋπολογισμούς, μπορούν να το κάνουν από μόνες τους.

Στις χώρες που είναι πιο αδύναμες δημοσιονομικά, ο μηχανισμός διάσωσης της Ευρώπης, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, πρέπει να δώσει δάνεια γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Αν χρειάζονται ακόμα περισσότερα χρήματα, μπορεί να δημιουργήσει έναν ειδικό μηχανισμό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χρησιμοποιώντας τα δικά του αποθέματα σε συνδυασμό με κεφάλαια από ασιατικές κυβερνήσεις και κρατικά επενδυτικά ταμεία.

Η δεύτερη επείγουσα αποστολή είναι η δημιουργία ζωτικού χώρου για την Ελλάδα. Οι Έλληνες πολίτες καταβάλλουν σχεδόν υπεράνθρωπη προσπάθεια για τη σταθεροποίηση των δημοσιονομικών τους και την ανασυγκρότηση της οικονομίας. Αλλά η κυβέρνηση συνεχίζει να μην πιάνει τους δημοσιονομικούς της στόχους, περισσότερο εξαιτίας της παγκόσμιας επιβράδυνσης παρά λόγω κάποιου δικού της λάθους.

Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο η Ε.Ε και το ΔΝΤ να αναγκαστούν να αποσύρουν τη στήριξή τους, οδηγώντας σε μια ανοργάνωτη χρεοκοπία και στο οικονομικό, πολιτικό και οικονομικό χάος που συνεπάγεται αυτό το σενάριο.

Στην Ελλάδα, η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα είναι ήδη εξαιρετικά εύθραυστη. Μια πλαστική σφαίρα που στράφηκε σε λάθος στόχο μπορεί να είναι το μόνο που χρειάζεται για να μετατρέψει την επόμενη διαδήλωση σε εμφύλιο πόλεμο.

Και πάλι, η βοήθεια μπορεί προσφερθεί με διάφορους τρόπους. Οι πιστωτές πρέπει να χαλαρώσουν τους δημοσιονομικούς στόχους. Η ανεπαρκής ανταλλαγή που συμφωνήθηκε τον Ιούλιο μπορεί να ξεχαστεί και να αντικατασταθεί από μία που εξασφαλίζει στη χώρα ουσιαστική ανακούφιση από το χρέος. Οι άλλες χώρες της ευρωζώνης μπορούν να προσφέρουν βοήθεια. Αυτοί που υποσχέθηκαν ένα Marshall Plan για την Ελλάδα πρέπει να βάλουν τα χέρια στις τσέπες και να κάνουν πράξη τα λόγια τους.

Η τρίτη επείγουσα αποστολή είναι η επανεκκίνηση της οικονομικής ανάπτυξης. Η δημοσιονομική σταθερότητα, σε όλη την Ευρώπη, εξαρτάται άμεσα από αυτό. Χωρίς ανάπτυξη, τα έσοδα από φόρους θα παραμείνουν στάσιμα και θα συνεχίσει να υπονομεύεται η δυνατότητα εξυπηρέτησης των χρεών. Το ίδιο και η διατήρηση της κοινωνικής σταθερότητας. Χωρίς ανάπτυξη, η λιτότητα θα γίνει ανυπόφορη.

Και εδώ, επίσης, το πρόβλημα έχει διάφορες λύσεις. Η Γερμανία μπορεί να προχωρήσει σε περικοπές φόρων. Ακόμα καλύτερη επιλογή, όμως, θα ήταν μια οργανωμένη δημοσιονομική "ένεση" σε ολόκληρη τη βόρεια Ευρώπη.

Αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι κυβερνήσεις της βόρειας Ευρώπης, καθώς είναι περιορισμένες από την κοινή γνώμη, παραμένουν απρόθυμες να δράσουν. Υπό αυτές τις περιστάσεις, μόνο η ΕΚΤ μπορεί να παράσχει τονωτικές ενέσεις στην οικονομία. Τα επιτόκια θα πρέπει να μειωθούν στο μισό και η ΕΚΤ θα πρέπει να προχωρήσει στην αγορά στοιχείων ενεργητικού, όπως αυτή που ανακοίνωσε πρόσφατα η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας (SNB).

Αν αυτές οι τρεις επείγουσες αποστολές ολοκληρωθούν, θα υπάρχει αρκετός χρόνος -και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος- για την αφομοίωση διαρθρωτικών αλλαγών όπως οι νέοι κανόνες για το έλλειμμα, η εναρμόνιση των υπόλοιπων εθνικών πολιτικών και η μετατόπιση προς πλήρη νομισματική ένωση.

Αλλά, όπως αναφέρει και η διάσημη ρήση του Keynes, "Μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί". Η αφοσίωση των Ευρωπαίων ηγετών στις μακροπρόθεσμες προσταγές, εις βάρος των βραχυπρόθεσμων, μπορεί να είναι και η προαναγγελία θανάτου του κοινού τους νομίσματος.


* Ο κ. Barry Eichengreen είναι καθηγητής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.

Η σφαγή του Διστόμου και η ...ξεφτίλα του ελληνικού Δημοσίου...

Εκδικάζεται στη Χάγη η υπόθεση της σφαγής του Διστόμου








Στο δικαστήριο της Χάγης για τα ελληνικά ολοκαυτώματα, μέσω Ιταλίας!

Είναι υπέροχο να διεκδικούμε ένα ανεκπλήρωτο όνειρο! Είναι υπέροχο να πιστεύουμε ότι τον κόσμο κυβερνά το διεθνές δίκαιο! Κι επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, υπάρχουν ακόμα εκείνοι που πιστεύουν πως οι γερμαναράδες θα υποχρεωθούν να πληρώσουν το κατοχικό δάνειο, από τη μια, και τις αποζημιώσεις στα χωριά που η ναζιστική μανία «εξαφάνισε», μαζί με την πλειοψηφία των κατοίκων τους…

Αφού λοιπόν η ελληνική δικαιοσύνη αδυνατεί να εφαρμόσει τις αποφάσεις της, και το ελληνικό δημόσιο υποκριτικά αποφεύγει ακόμα και να σχολιάσει ο,τιδήποτε έχει σχέση με το χρονίζον και βαλτωμένο θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας οι κάτοικοι του Διστόμου κατέφυγαν σε ιταλικά δικαστήρια αναζητώντας δικαίωση…

Έτσι φτάσαμε στο παράδοξο να παρεμβαίνει το ελληνικό δημόσιο, σε μια δίκη στο Δικαστήριο της Χάγης, των Γερμανών εναντίον των Ιταλών, για ετεροδικία… Όταν τόσα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριζαν την γερμανική θέση περί ετεροδικίας και δεν εφάρμοζαν ούτε τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων...

Οι ελληνικές θέσεις παρουσιάστηκαν σήμερα, Τετάρτη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όπου εκδικάζεται η προσφυγή της Γερμανίας κατά της Ιταλίας.

Η Γερμανία προσέφυγε στη Χάγη επιδιώκοντας την καταδίκη της Ιταλίας, επειδή θεωρεί ότι τα ιταλικά δικαστήρια, μη σεβόμενα την ετεροδικία της Γερμανίας, έχουν εγκρίνει κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου, αναφορικά με θύματα του ναζισμού στην Ιταλία, και του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο και επιδίκασε 28 εκατομμύρια ευρώ στα θύματα του Διστόμου.

Σύμφωνα με τον γραμματέα της Πανελλήνιας Ένωσης Θυμάτων Ναζιστικής Κατοχής και δικηγόρο, Μιλτιάδη Σφουντούρη, που βρίσκεται στη Χάγη, οι ελληνικές θέσεις παρουσιάστηκαν από τους καθηγητές Διεθνούς Δικαίου, Σ. Περάκη και Α. Μπρεδήμα. Έγινε ιστορική αναδρομή στις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων και στη συνέχεια υποστηρίχθηκαν οι ιταλικές θέσεις, σχετικά με την ετεροδικία και για το ποιος είναι αρμόδιος να αποφασίζει για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Παράλληλα, είπε ο κ. Σφουντούρης, οι δύο καθηγητές υποστήριξαν ότι το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο έχει βάλει στο κέντρο τον άνθρωπο και όχι μόνο τα κράτη, ενώ εξήγησαν και το ρόλο του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου της Ελλάδας.

«Πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει, αν και ο αγώνας αυτός είναι δύσκολος. Ελπίζουμε ότι η υπόθεση θα πάει καλά, καθώς η ελληνική παρουσία στο δικαστήριο ήταν απρόσμενα καλή και γι' αυτό ευχαριστούμε τον κ. Περάκη» τόνισε ο κ. Σφουντούρης.

Η ελληνική παρέμβαση, έγινε με απόφαση που έλαβε το υπουργικό συμβούλιο, μετά από εισήγηση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη, όταν πριν από μερικούς μήνες ανακινήθηκε το ζήτημα με την κατάθεση της γερμανικής προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο.

Αύριο θα κάνει τη νομική παρέμβασή του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για το θέμα της ετεροδικίας, ο δικηγόρος του ελληνικού δημοσίου, καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου Στέλιος Περράκης, την οποία παρακολούθησαν και οι δήμαρχοι Διστόμου - Αράχωβας - Αντίκυρας Γιάννης Πατσαντάρας και Καλαβρύτων Γιώργος Λαζουράς.


Μην ψάχνετε το παράδοξο: Να παρεμβαίνει, μετά από πιέσεις, η Ελλάδα υπέρ τρίτου, της Ιταλίας, για σφαγή που αφορά δικό της χωριό.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει καταθέσει για το θέμα ερώτηση, σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε τι ακριβώς σκέπτονται στην κυβέρνηση για την υπόθεση των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας.



Το ΕΦΕΤΕΙΟ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ της Ιταλίας, στις 6/6/08 είχε αποφασίσει:

«Να αποδοθούν γερμανικές αποζημιώσεις στα θύματα του Διστόμου»

Την προσφυγή στα ιταλικά δικαστήρια είχαν κάνει οι συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου, καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται την υλοποίηση αποφάσεων ελληνικών δικαστηρίων.

Αμεσα εκτελεστή, στην Ιταλία, είχε κηρύξει το Εφετείο της Φλωρεντίας, στο οποίο είχαν προσφύγει οι συγγενείς των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, για να διεκδικήσουν την υλοποίηση απόφασης για αποζημίωση των θυμάτων από το γερμανικό κράτος, την οποία είχαν λάβει τα ελληνικά δικαστήρια (Πρωτοδικείο Λιβαδειάς), αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται να πραγματοποιήσουν.

Υπενθυμίζεται ότι το 2002 κι ενώ τελεσιδίκησε η σχετική απόφαση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την άρνηση υπογραφής του τότε υπουργού Δικαιοσύνης, εμπόδισε να προχωρήσει η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στη χώρα μας, στο όνομα της ετεροδικίας που επικαλείται η Γερμανία.

Ωστόσο, το Εφετείο Φλωρεντίας στο οποίο κατέφυγαν τα θύματα, κατόπιν αυτής της εξέλιξης, αποφάσισε, τελεσίδικα, ότι το γερμανικό κράτος οφείλει να τα αποζημιώσει, με απόφαση άμεσα εκτελεστή. Ετσι, το γερμανικό δημόσιο - που να σημειωθεί παραβρέθηκε με νομικούς του που υπέβαλαν σειρά ενστάσεων στο ιταλικό δικαστήριο - υποχρεώνεται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των συγγενών των θυμάτων του Διστόμου (είχαν οριστεί σε 28 εκατομμύρια ευρώ από το Πρωτοδικείο Λιβαδειάς). Σε περίπτωση που το αρνηθεί, τότε, μελετάται από την πλευρά των συγγενών των θυμάτων να προχωρήσουν σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού κράτους στην Ιταλία, αφού δεν απαιτείται - όπως στην Ελλάδα - υπογραφή του υπουργού Δικαιοσύνης.

Στη Χάγη όμως, «το ζήτημα των αποζημιώσεων στα θύματα της ναζιστικής κατοχής είναι θέμα ετεροδικίας μεταξύ δύο κρατών και δε θα πρέπει να υπάρξει νομολογία φυσικών προσώπων κατά κρατών, γιατί τότε θα ανοίξει το «Κουτί της Πανδώρας» για όλους τους έως σήμερα πολέμους, ισχυρίστηκε χτες η νομική εκπρόσωπος της Γερμανίας στο Διεθνές Δικαστήριο, όπου έχει προσφύγει εναντίον της Ιταλίας, για απόφαση ιταλικού δικαστηρίου, το οποίο δικαιώνει προσφυγή Ελλήνων πολιτών, που ζητούν αποζημιώσεις για τη σφαγή 218 Ελλήνων το 1944 στο Δίστομο.

Την Δευτέρα, είχε αναπτύξει τις θέσεις του για την υπόθεση ο νομικός εκπρόσωπος της Ιταλίας.

Η δίκη αναμένεται να ολοκληρωθεί την Παρασκευή και η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης θα βγει το Νοέμβρη. Νωρίτερα χτες το πρωί, Γερμανοί νομικοί και Ελληνες θύματα και απόγονοι της θηριωδίας, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ζητώντας από τη γερμανική κυβέρνηση να καταβάλει τις αποζημιώσεις στα θύματα και στους συγγενείς τους από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.



Το ιστορικό της υπόθεσης (από τον ΡIZOΣΠΑΣΤΗ)

Πίσω από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες κρύβεται ότι:

1) Η κυβέρνηση εγείρει αποσπασματικά μόνο το θέμα των αποζημιώσεων για τις θηριωδίες των ναζιστικών στρατευμάτων στο Δίστομο και «θάβει» συνειδητά το ζήτημα της επιστροφής του κατοχικού δανείου, τα ποσά που προκύπτουν από τη Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946), την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών κλπ. (αποζημιώσεις συνολικού ύψους 164 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους).

2) Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτή που το 2002 - με υπουργό Εξωτερικών το σημερινό πρωθυπουργό - απαγόρευσε με απόφαση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλου την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου που βρίσκονται στην Ελλάδα. Αυτή η κυβερνητική επιλογή, «πάγωνε» την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς (137/1997), το οποίο, μετά από προσφυγή των Διστομιτών, υποχρέωνε το γερμανικό δημόσιο να καταβάλει αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων. Πάγωνε επίσης την απόφαση του Αρείου Πάγου (11/2000), με την οποία απορρίπτονταν οι γερμανικές αιτιάσεις περί ετεροδικίας, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, και κατέστη αμετάκλητη η απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, σύμφωνα με την οποία επιβαλλόταν η δήμευση περιουσίας του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα. Μετά το μπλοκάρισμα από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι κάτοικοι του Διστόμου αναγκάστηκαν τελικά να προσφύγουν στα ιταλικά δικαστήρια, διεκδικώντας τις αποζημιώσεις! Τα ιταλικά δικαστήρια στη Φλωρεντία τους δικαίωσαν. Στη συνέχεια, η Ιταλία και η Γερμανία συμφώνησαν στις 18 Νοέμβρη του 2008 να παραπέμψουν την ανακύψασα μεταξύ τους διαφορά στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Με βάση αυτή τη συμφωνία, η Γερμανία υπέβαλε στις 22 Δεκέμβρη 2008 αίτηση στο δικαστήριο, με την οποία ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η Ιταλία δε σεβάστηκε το προνόμιο δικαιοδοτικής ασυλίας της αιτούσας (καθεστώς ετεροδικίας). Ο πρωθυπουργός, που σήμερα επιδίδεται σε ανέξοδες κορόνες και καταθέτει αίτημα για να παραστεί η κυβέρνηση στο Δικαστήριο της Χάγης, θα μπορούσε πολύ απλά να υλοποιήσει τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων και να προχωρήσει η κατάσχεση των γερμανικών ακινήτων που βρίσκονται στην Ελλάδα, παράλληλα με την ανάδειξη συνολικά του όλου θέματος των αποζημιώσεων.

3) Το 2002 υπήρξε απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία τα ελληνικά δικαστήρια είναι αναρμόδια να δικάσουν το γερμανικό δημόσιο, με το αιτιολογικό ότι οι αποζημιώσεις είναι θέμα διακρατικών υποθέσεων. Επικαλούμενες αυτήν τη δικαστική απόφαση, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήταν αυτές που ανέχονταν το καθεστώς της «ετεροδικίας», το οποίο απαιτούσε η Γερμανία, καθιστώντας επί της ουσίας αναρμόδια τα ελληνικά δικαστήρια να δικάσουν προσφυγές που αφορούν στο γερμανικό δημόσιο.


«Δεν κατανοούμε τις απαιτήσεις»!

«Δεν κατανοούμε» τις απαιτήσεις της Ελλάδας περί καταβολής αποζημιώσεων, είχε δηλώσει ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκουίντο Βεστερβέλε, αξιοποιώντας το ευνοϊκό καθεστώς που έχουν εξασφαλίσει οι γερμανικές κυβερνήσεις από τη στάση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η γερμανική κυβέρνηση επιμένει στη θέση ότι όλες οι διεκδικήσεις έχουν παραγραφεί.



ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Ο Ελληνικός Λαός,αναμένει από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, την ιστορική του απόφαση κατά την οποία το Διεθνές Δίκαιο ισχύει για όλα τα κράτη, μικρά και μεγάλα και συνεπώς η Γερμανία κατά παράβαση βασικών διατάξεων του αρνείται επί εξήντα έξι χρόνια από τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, να πληρώσει στην Ελλάδα τις οφειλές της:

α) Το ποσό των 7.100.000.000 δολλαρίων ΗΠΑ, που της επεδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην οικονομική υποδομή της χώρας.

β) Το αναγκαστικό δάνειο των 3.500.000.000 δολλαρίων ΗΠΑ που εισέπραξε η Γερμανία κατά τα έτη 1942-43.

γ) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσε η Γερμανία από Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους.

δ) Τις αποζημιώσεις προς τα θύματα των εγκλημάτων του Γερμανικού στρατού κατοχής, σε βάρος αμάχων Ελλήνων πολιτών.

Επίσης ο Ελληνικός Λαός, αναμένει από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, να επιβεβαιώσει την ισχύ της αρχής του Ευρωπαικού Δικαίου, οτι οι αποφάσεις των δικαστηρίων μιας χώρας της Ευρωπαικής Ένωσης, εκτελούνται και στο έδαφος όλων των χωρών της.

Αθήνα 10 Σεπτεμβρίου 2011

Για το Εθνικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος               Ο Γενικός Γραμματέας                Ο Γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής

Μανώλης Γλέζος          Βαγγέλης Μαχαίρας                           Στέφανος Ληναίος



ΔΗΛΩΣΗ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ

Αυτές τις μέρες διεξάγεται η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις.
Η δικαίωση των Ελλήνων θυμάτων του Ναζισμού μέσω των Ιταλικών δικαστηρίων, έχει οδηγήσει την υπόθεση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο προσέφυγε η Γερμανία για να ακυρώσει τις αποζημιώσεις και το οποίο ξεκίνησε τη σχετική δικαστική διαδικασία τη Δευτέρα 12/09.
Την ίδια ώρα, ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα το μέγα θέμα του ανεξόφλητου αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου της χώρας μας προς τη Γερμανία και των γερμανικών επανορθώσεων για τις κατοχικές καταστροφές στη χώρα μας, αφού η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα η οποία δεν έχει λάβει ως αποζημίωση ούτε ένα ευρώ.
Η μέχρι τώρα παθητική, δυστυχώς, στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, στο μέγιστο αυτό Εθνικό θέμα, ήρθε η ώρα να γίνει ενεργητική.
Είναι απόλυτη ανάγκη, από σήμερα,οι Υπουργοί Δικαιοσύνης, Εξωτερικών και Οικονομικών,τουλάχιστον,να παρακολουθήσουν αυτή την πολυσήμαντη για τα εθνικά μας συμφέροντα δίκη στη Χάγη.
Η παρουσία τους δεν θα είναι τιμή μόνο,για τα θύματα του Ναζισμού, αλλά, επι τέλους θα καταδείξει στους Δικαστές της Χάγης και στην παγκόσμια κοινή γνώμη, την αποφαστικότητα της Ελληνικής Πολιτείας να στηρίξει δυναμικά τις διεκδικήσεις των συγγενών των ελλήνων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας για ηθική και υλική αποζημίωση.
Αυτή η δίκη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης,στις σημερινές συνθήκες, έχει τεράστια σημασία για το παρόν και το μέλλον της Πατρίδας μας.